บทที่ 1028 คุณแต่งงานกับผม
ใบหน้าของตู้หลิงเซวียนเห็นได้ชัดว่าดำไปข้างหนึ่ง แต่ความราบเรียบมาโดยตลอดของเขาก็ยังรักษาไว้อย่างดี “หลงเซียว ระหว่างพวกเราไม่จำเป็นต้องทำให้กลายเป็นเหมือนอย่างตอนนี้ พวกเรามีแบบอย่างการร่วมงานของบริษัทจุนหลินมาก่อนแล้ว ทำไมไม่ร่วมงานอีกต่อไปล่ะ?”
ความหมายนี้คือ การย้ายรื้อทิ้งของเมืองเจียงเฉิง เขาอยากทำด้วยกันกับบริษัทอึนเคอหรือ? ก็แม้ว่าไม่ได้รับสิทธิในท้ายที่สุด เขาก็อยากจะรักษาจุดยืนไว้ด้วย
แต่ว่าขอโทษจริงๆ หลงเซียวไม่ใช่คนที่ชอบแบ่งปันกับคนอื่น
“ประธานตู้ไม่มีความมั่นใจในตนเองขนาดนี้หรือ? ผลลัพธ์ยังไม่ได้ออกมา คุณก็แน่ใจว่าตนเองแพ้แล้วหรือ”
ตอนนี้ตู้หลิงเซวียนจะรีบนัดเจอกับเขา คิดว่าน่าจะได้รับข่าวมาจากเจิ้งเฉิงหลินฝั่งโน้นแล้ว เช่นนี้ว่าแล้ว ครั้งนี้ที่ประมูลมาได้น่าจะเป็นบริษัทอึนเคอ
เกาจิ่งอานก็เข้าใจแล้วเช่นกัน วิธีการของตู้หลิงเซวียนนี้กำลังเปิดโปงผลลัพธ์อยู่อย่างไร้ข้อสงสัย!
เขานะเป็นตู้หลิงเซวียนล่ะ ทำความผิดพลาดระดับต่ำอย่างนี้ได้ยังไงหรือ?
ใบหน้าตู้หลิงเซวียนยิ้มแย้มอ่อนโยนพูดว่า “หลงเซียว ผมยอมรับว่าแผนของคุณใช้ได้มาก แต่ไม่มีเทคโนโลยีหนุนเสริม ล้วนไม่มีอุปกรณ์ไฮเทค ความคิดของคุณก็แค่กระดาษเปล่าใบหนึ่ง แต่ผมสามารถนำเครื่องมือที่สอดคล้องกันได้ออกมาให้
พลังความสามารถของบริษัทอึนเคอผมไม่อยากทำการประเมินค่าอยู่ที่นี่ แน่นอน ถ้าหากว่าบริษัทMBKเข้าแทรกเข้าร่วมงั้นก็ต้องพิจารณาอีกที”
ตู้หลิงเซวียนดื่มไวท์ดื่มแล้วดื่มอีก ตาที่อยู่หลังกระจกแว่นตารักษารอยยิ้มไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ
เกาจิ่งอานฟังจนอารมณ์ขึ้น “ประธานตู้ บริษัทอึนเคอเป็นธุรกิจรวมขนาดใหญ่ที่มีพลังความสามารถอย่างมากในเมืองหลวง ด้านพลังความสามารถคุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง คุณน่าจะเป็นห่วงเป็นใยบริษัทหลันเทียนของคุณดีกว่ามั้ง ผมกลัวว่าคุณจะผิดดินฟ้าอากาศ ท่องเที่ยวอยู่อเมริกาสักรอบ กลับประเทศแล้วก็ไม่แน่นะ!”
ปากของตู้หลิงเซวียนกระตุกหนึ่งที!
“ประธานเกาช่างอารมณ์ขันจริงๆ จุดนี้ประธานเกาก็ไม่ต้องเป็นห่วงเช่นกัน”
เกาจิ่งอานชิมไวท์ ในใจพูดว่าใครจะเล่นตลกกับมึง สิ่งที่กูพูดเป็นความจริง!
รวบรวมตลาดของตู้หลิงเซวียนที่ประสบความล้มเหลวทั้งในและนอกประเทศ เกาจิ่งอานมีเหตุผลหมื่นๆอย่างที่จะดูถูกเขา!
อาหารเที่ยงถูกผู้บริการเข็นมา ถ้วยจานที่ปราณีตกับเมนูเด็ดเฉพาะตัวอิตาลีวางอยู่บนโต๊ะอาหาร อาหารเที่ยงที่เพียบพร้อมด้วยรูปกลิ่นรสเห็นแล้วมีความอยากกินมาก
ตู้หลิงเซวียนจ้องมองอาหารที่อยู่ต่อหน้า “อาหารอิตาลีทำได้พิถีพิถันที่สุดในอาหารฝรั่ง กินอาหารฝรั่งโดยทั่วไปผมจะเลือกร้านอาหารอิตาลี”
เกาจิ่งอานรู้ว่าเขากำลังเปลี่ยนเรื่องพูด เบ้ปากยิ้มพูดว่า “ประธานตู้ไม่น่าที่จะไม่รู้ว่าอาหารอิตาลีเป็นอาหารที่ไม่อร่อยที่สุดหนึ่งในทั่วโลกหรือ? รสนิยมพิเศษจริงๆ!”
ปากของตู้หลิงเซวียนกระตุกอีกหนึ่งที!
เกาจิ่งอานคนนี้!
หลงเซียวไม่เอ่ยสักคำ หยิบมีดส้อมขึ้นมา
วันนี้ตู้หลิงเซวียนตัดสินใจจะแย่งชิงโครงการของการย้ายรื้อทิ้งอย่างแน่วแน่ เขาไม่อนุญาตให้ตนเองยังไม่มีผลงานก็ตีกลับ “สิบเปอร์เซ็นต์พวกเราพัฒนาด้วยกันเป็นยังไงล่ะ?”
สิบเปอร์เซ็นต์หรือ?
มือหนักขนาดนี้หรือ?!
เกาจิ่งอานเกือบจะพูดแล้ว แต่ว่าถูกหลงเซียวใช้ปลายเท้าเตะเบามากหนึ่งที จากนั้นเลือกที่จะเงียบอย่างเชื่อฟังมาก กินข้าวอย่างเงียบๆ
หลงเซียวไม่สั่นไหว “ประธานตู้รู้จักรูปแบบลักษณะการทำงานของผม ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเงิน”
ความโมโหที่ตู้หลิงเซวียนอดกลั้นไว้เห็นกับตาว่าจะระเบิดขึ้นแล้ว นิ้วมือจับมีดส้อมไว้อย่างแน่น “หลงเซียวตกลงว่าคุณจะทำอะไรกันแน่? คุณเอาสิทธิการปรับปรุงใหม่ของเมืองเก่าไปแล้ว จำเป็นต้องไล่ฆ่าผมจนถึงขีดสุดหรือ?”
เกาจิ่งอานแอบสะใจ พี่ชายใหญ่ อาฆาตแค้นกลับไป! ไม่ต้องเกรงใจ!
หลงเซียวกรีดตับห่านออกมาชิ้นเล็กชิ้นหนึ่ง จิ้มน้ำปลา จิ้มแล้วจิ้มอีก ค่อยๆวางเข้าไปในปาก “ประธานตู้ไม่รู้สาเหตุหรือ? ยังต้องให้ผมทำการอธิบายแจกแจงอีกหรือ?”
คุณอยู่อเมริกากับเมืองหนิงไห่ เมืองหลวงล้วนทำอะไรลงไป ลับหลังวางแผนเล่ห์เพทุบายอะไรอยู่ ตนเองไม่รู้หรือ?
ตู้หลิงเซวียนเก็บความโอหังที่ถูกตนเองทิ้งเมื่อกี้ขึ้นมา “หลงเซียว ผมมีความจริงใจมาก หวังว่าคุณจะเอาความจริงใจของคุณออกมาด้วย”
เกาจิ่งอานดูไม่ออกว่าตู้หลิงเซวียนหมายความว่าอะไร เขายังกล้าพูดคุยเงื่อนไขกับพี่ชายใหญ่หรือ? ความหน้าด้านสร้างขึ้นมาได้ยังไงล่ะ?
หลงเซียวสังเกตถึง รูปแบบลักษณะในการทำงานของตู้หลิงเซวียนตอนนี้ อาจเป็นไปได้มากคือความคิดของเจิ้งเฉิงหลิน เขาทำตัวต่ำได้รับสิทธิที่ร่วมพัฒนากับเกาจิ่งอานก่อน หลังจากนั้นแล้ว เจิ้งเฉิงหลินแอบดำเนินการแตะเกาจิ่งอานออกไปอย่างงั้นโครงการยังเป็นของตู้หลิงเซวียนคนเดียว
ฝีมือการวางแผนที่ดี!
หลงเซียวไม่ยอมทำตาม!
เทคนิคที่ใกล้เคียงกัน เขาเล่นมาก่อนนานแล้ว
“ประธานตู้ ความหมายของผมชัดเจนมาก แย่งโครงการมาได้หรือไม่ พวกเราต่างคนต่างอาศัยฝีมือตนเอง เดินประตูหลังเข้าทางลัด ไม่มีความหมายใดๆ”
หลงเซียวลิ้มรสอาหารเที่ยงทีละคำๆ กินอย่างเอร็ดอร่อย
เกาจิ่งอานเป็นท่านผู้ชมอยู่ข้างๆ ฟังจนไม่ต้องพูดถึงว่าดีใจขนาดไหน!
เรียนรู้เทคนิคใหม่กับพี่ชายใหญ่ ช่างสะใจเกินไปจริงๆเลย ทำให้ตู้หลิงเซวียนโมโหจนตาย! ให้เขาโมโหตาย!
ตู้หลิงเซวียนเปลี่ยนคำพูดทันที “สองวันก่อนหลงจื๋อเข้ามาหาผม เลี้ยงเหล้าผม คุณเดาว่าจากนั้นเกิดอะไรขึ้นแล้วล่ะ?”
การกระทำของเกาจิ่งอานชะงักแล้วชะงักอีก แม่มึงเอ่ย…….
“โอ๊ะ? เป็นยังไงแล้วหรือ?” หลงเซียวยังคงกินข้าวอย่างสงบ
“หลังจากผมตื่นแล้ว พบเห็นว่าเอกสารสำคัญของผมไม่มีปีกแต่บินไปแล้ว คุณว่าบังเอิญหรือไม่?” มุมตาตู้หลิงเซวียนยักขึ้น เสียงคล้ายคำลากยาวมาก
หลงเซียว โอ๊ะ เสียงหนึ่ง “อืม ช่างบังเอิญนะ หาเจอหรือยัง?”
ตู้หลิงเซวียน “……..”
เกาจิ่งอาน “………”
ฮ่าฮ่า! ฮ่าฮ่า!
“หลงจื๋อแอบเข้ามาในห้องของผมขโมยเอกสารของผม ผมไม่คิดเล็กคิดน้อยก็ได้ ถ้าหากถูกคนอื่นรู้ว่าคุณชายรองมีการกระทำเช่นนี้ คุณคิดว่าภาพพจน์ที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างลำบากยังสามารถรักษาไว้ได้อีกต่อไปหรือ?”
เกาจิ่งอานกัดฟัน!
หรือว่าตู้หลิงเซวียนมีรูปแบบที่ควบคุมและคอยสังเกตหรือ?
แย่แล้ว!
หลงเซียวเช็ดมุมปากเช็ดแล้วเช็ดอีก ดูเหมือนกินอิ่มแล้ว “ประธานตู้อยากทำอะไรก็ไปทำเถอะ เพียงแค่คุณมีพยานบุคคลพยานวัตถุ”
เสี่ยวจื๋อแอบเข้าไปในห้องตู้หลิงเซวียนขโมยของหรือ? ช่างเหลวไหลจริงๆ เลย!
เกาจิ่งอานหวาดผวาก้มหัวกินสเต๊กคำหนึ่ง แย่แล้ว พี่ชายใหญ่รู้แล้ว!
ตู้หลิงเซวียนที่สมควรตาย สมควรตาย!
ตู้หลิงเซวียนหยิบยูเอสบีหนึ่งอันจากกระเป๋าเสื้อ ส่งผ่านโต๊ะอาหาร “ของข้างในคุณจะรู้สึกสนใจ”
ตาของเกาจิ่งอานจ้องมองตรงไปยังยูเอสบี ดูเหมือนได้เห็นเนื้อหาข้างในแล้ว แต่ว่าตู้หลิงเซวียนไม่ใช่เมาแล้วหรือ? ไม่ใช่เมาเลอะเทอะหรือ?!
หลงเซียวเหล่ตาพินิจพิเคราะห์ยูเอสบี “เหอะ!”
“ของที่อยู่ข้างใน ผมไม่คิดอยากจะเปิดเผยเลย อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ของผมกับคุณชายรองหลงก็เป็นผู้ร่วมงานกัน ความสัมพันธ์ของผมกับบิดาเขาก็ไม่เลวด้วย แต่ว่า…….มีบางเวลา ปล่อยปละละเลยให้กับเด็กที่ไม่รู้กาละเทศะคนหนึ่งไม่ใช่เป็นเรื่องดีเลย บางครั้งบางคราวช่วยคุณอาหลงอบรมสั่งสอนลูกหน่อย ผมคิดว่าเขาไม่น่าจะโมโหด้วยนะ?”
เกาจิ่งอานแอบกัดฟัน ตู้หลิงเซวียนมึงไอ้เหี้ยคนหนึ่ง! ไอ้เหี้ย!
นิ้วมือของหลงเซียวเคาะโต๊ะอาหาร เคาะแล้วเคาะอีก “เรื่องของเสี่ยวจื๋อผมไม่เข้าแทรกเข้าร่วม คุณอยากจะจัดการยังไงก็จัดการอย่างนั้น สำหรับคุณจะช่วยคนอื่นสั่งสอนลูกยังไง ยิ่งไม่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผมเลย”
เกาจิ่งอาน “……..”
เกือบจะสำลักตาย!
ความจริงแล้วตู้หลิงเซวียนนึกไม่ถึงว่าเขาจะพูดอย่างนี้ โมโหจนเส้นเลือดเขียวโผล่ขึ้นอยู่บนหลังมือ “คุณแน่ใจว่าจะไม่สนใจเขาแล้ว? เขานะสู้สุดชีวิตช่วยคุณอยู่”
“เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ต้องการปกครองจากผม” หลงเซียวตอบอย่างเย็นชา เด็ดขาด ไม่เฉื่อยชา
ตู้หลิงเซวียนกำกำปั้นอย่างแน่น “ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ของที่อยู่ในนี้ ผมก็จะจัดการด้วยตนเองแล้ว สำหรับการเกิดผลลัพธ์อะไรขึ้นพวกเราคอยดูกันสิ”
……
ลมที่อยู่นอกร้านอาหารแรงมาก แสงอาทิตย์หลังเที่ยงก็อุ่นไม่ร้อนฝ่ามือด้วย
เกาจิ่งอานจับคอเสื้อจับแล้วจับอีก “พี่ชายใหญ่ คุณไม่สนน้องสามแล้วจริงๆหรือ? เรื่องนั้น…….น้องสามไปห้องของตู้หลิงเซวียนแล้วจริงๆแอบสับเปลี่ยนเอกสารของเขา แต่ว่าหลังจากนั้นเราค่อยรู้ตัวว่าวิธีนี้โง่มาก”
เกาจิ่งอานหวาดผวาก้มหัวลง มองปลายรองเท้าหนังของตนเอง
หลงเซียวทั้งจนใจและกลัดกลุ้มประคองหน้าผากไว้ “แกก็รู้ว่าโง่ด้วยหรือ?!”
เกาจิ่งอานไม่กล้าโต้กลับ “ตอนนี้ทำยังไงดีล่ะ? ถ้าหากตู้หลิงเซวียนเปิดโปงวิดีโอแล้วจริงๆภาพพจน์ของเสี่ยวจื๋อก็จะถูกทำลายแล้ว”
“อยากจะห้ามตู้หลิงเซวียน วิธีไม่ใช่ไม่มี” หลงเซียวยกขายาว ต้านลมเดินไปยังข้างหน้า
“จริงหรือ?! พี่ชายใหญ่คุณพูด! ถึงแม้ว่าแบ่งโครงการให้เขาครึ่งหนึ่งผมก็ยินยอมด้วยจริงๆ จริงนะ!” เกาจิ่งอานไม่อยากทำร้ายหลงจื๋อ
หลงเซียวยิ้มเย็นชา “แกช่างใจกว้างจริงๆ”
ในเวลาเดียวกัน ร้านอาหาร
เจิ้งซินยักย้ายส่ายเอวบางอย่างเชื่องช้า เดินไปยังตู้หลิงเซวียนฝั่งโน้นจากที่นั่งตรงมุม โต๊ะอาหารไม่มีหลงเซียวอยู่ด้วยแล้ว เหลือเพียงแค่ตู้หลิงเซวียนคนเดียว
“คุณก็ปล่อยเขาไปอย่างนี้เลยหรือ?”
เมื่อกี้เจิ้งซินฟังการสนทนากันในฝั่งนี้อยู่ตรงมุมมาโดยตลอด พูดอย่างแม่นยำว่า เธอจ้องมองหลงเซียวโดยตลอด
คิ้วตาของเขา การกระทำของเขา เสียงของเขา ล้วนเหมือนต้นฝิ่นที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต
ตอนนี้ เธอนั่งอยู่บนที่นั่งของหลงเซียวเมื่อกี้ ในอากาศยังเหลือกลิ่นอากาเว่บางๆบนกายของหลงเซียวไว้
“การสนทนากันของพวกเราคุณล้วนได้ยินแล้วหรือ?” ตู้หลิงเซวียนกลุ้มอกกลุ้มใจดื่มเหล้าไปหนึ่งที
“ได้ยินแล้ว หลงเซียวไม่กังวลใจถึงสิ่งของที่อยู่ในมือคุณเลย”
อีกทั้ง หลงเซียวไม่กลัวตู้หลิงเซวียนด้วยสักนิด กดขี่เขาอยู่ทั้งหมด
“คิดไม่ถึง ใจเขาโหดเหี้ยมลงได้” ตู้หลิงเซวียนจับยูเอสบีไว้ ไม่เคยนึกถึงว่าของข้างใน หลงเซียวแม้แต่ดูสักนิดก็ไม่
“คุณจะเปิดโปงเนื้อหาจริงๆหรือ? หากว่าหลงถิงรู้แล้วล่ะก็ จะไม่มีสีหน้าที่ดีให้คุณ” เจิ้งซินตักเตือนด้วยความกังวลเล็กน้อย
ตู้หลิงเซวียนงอนิ้วมือขึ้น หุ้มยูเอสบีอยู่ข้างใน “หลงถิงเพียงแค่เป็นคนที่พัวพันกับคดีใกล้จะตายแล้วคนหนึ่ง ผมไม่เคยมีความหวาดกลัวเขามาก่อนเลย”
ทันทีที่เจิ้งซินได้ยินสีหน้าดีใจมาก “งั้นคุณยังรออะไรอีกล่ะ? รีบเปิดโปงวิดีโอ! ยังไงพ่อก็พูดแล้ว แผนการพัฒนาสุดท้ายจะให้บริษัทอึนเคอ คุณยังมีอะไรที่ต้องเป็นห่วงหรือ!”
คิดแล้วก็โมโหเช่นกัน!
พวกเราตั้งใจวางแผนมานานขนาดนั้น ไม่นึกเลยว่าเรือล่มเมื่อจอด!
หลงเซียว! เป็นหลงเซียวอีกแล้ว! ทำไมแค่มีความเกี่ยวข้องกับเขา ก็ไม่มีเรื่องที่จะราบรื่น!
ตู้หลิงเซวียนปล่อยยูเอสบีออก วางอยู่บนฝ่ามือของเจิ้งซินอย่างอ่อนโยน “ผมไม่ต้องแคร์ใครคนใดๆ ของขวัญชิ้นนี้ ผมส่งมอบให้คุณ”
เจิ้งซินอึ้งชะงัก “ให้ฉันหรือ? หมายความว่าอะไรหรือ? คุณจะให้ฉันเปิดโปงหรือ?”
ไม่ใช่จะทิ้งให้เธอเป็นแพะรับบาปหรือ?
ตู้หลิงเซวียนกลับส่ายหัว “จะเปิดโปงหรือไม่ คุณมาตัดสินใจเอง ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นอะไร ผมล้วนเห็นด้วย”
เจิ้งซินกัดฟันต่อกัน “ตู้หลิงเซวียน นี่คุณคือวางแผนทำร้ายฉันหรือ? ให้ฉันออกหัวแทนคุณหรือ? เกิดเรื่องแล้วให้หลงเซียวทำให้ฉันตายหรือ?”
ตู้หลิงเซวียนกลับคิ้วตาไม่มีลูกคลื่นสงบจ้องใบหน้าที่โมโหของเธอ เสียงเหมือนดั่งมาจากนอกอวกาศ “เจิ้งซิน ผ่านการสัมผัสเป็นเวลานานขนาดนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเราอาจจะสามารถเกิดการเปลี่ยนแปลงสักหน่อย”
คิ้วต้นหลิวทั้งสองของเจิ้งซินยักไปยังหน้าผาก “หมายความว่าอะไรหรือ?”
ตู้หลิงเซวียนมือเรียวจับมือของเธอจับแล้วจับอีก มือที่อยู่ในฝ่ามืออยากจะดึงออก แต่ว่าไม่สำเร็จ แรงของเขาเยอะเกินไป เหมือนดั่งงอกอยู่บนมือของเธอ
“อยากจะชนะหลงเซียว มีวิธีที่ดียิ่งกว่านี้อีก”
เจิ้งซินจ้องมองค้นหาตาดำของเขา อยากจะมองเห็นว่าอะไรบ้าง ความคิดของคนคนนี้ลึกเกินไป เธอเดาไม่ออก “วิธีอะไรหรือ?”
“พวกเราแต่งงานเถอะ ผมจะแต่งงานกับคุณ ” รอยริมฝีปากของตู้หลิงเซวียนงอเล็กน้อย คำพูดที่มีน้ำหนักคำหนึ่งเอ่ยออกจากปากอย่างรวดเร็ว
