ตอนที่ 878 งานเลี้ยงเต้นรำ
หลังจากพักผ่อนมาครึ่งวันเต็ม หยางโปจึงขอให้อู่อีสั่งคนให้พา ลัวย่าวหัวไปเที่ยวที่คาบุกิโจ
ลัวย่าวหัวกลับทำมาเป็นสงวนท่าที ” ช่างเถอะรอมีเวลาแล้วค่อยไปด้วยกันดีกว่า ฉันก็ไม่ได้อยากไปขนาดนั้น “
หยางโป มองหน้าลัวย่างหัว “ จริงเหรอ ? ”
” ทำอย่างกับว่าฉันพูดโกหกงั้นแหละ ” ลัวย่าวหัวกล่าว
หยางโป ยิ้มและไม่พูดอะไร
แค่พริบตาเดียวเวลาก็ล่วงเลยไป และก็มาถึงเวลาสำหรับงานเลี้ยงเต้นรำแล้ว
ในช่วงเช้าตรู่ หยางโปสังเกตเห็นว่า มีกลุ่มผู้คนเดินไปๆมาๆ จัดงานกันอยู่อย่างต่อเนื่องมันดูเป็นงานที่ค่อนข้างใหญ่โตมาก
หยางโป ไม่ชอบเสียงดังวุ่นวายแบบนี้ จึงถือโอกาสเดินออกไป
มีทะเลสาบเล็กๆอยู่แห่งหนึ่งใกล้ที่พัก หยางโปชอบมาฝึกการออกกำลังกายและนั่งสมาธิที่นี่
ครั้งก่อนเขาก็มารู้ความลับของทานากะและนามิที่นี่เข้าพอดี แต่จริงๆแล้วเขามีความรู้สึกว่า
ทานิกาวะดูเหมือนจะรู้เรื่องนี้นานมาแล้ว
ตอนที่หยางโป เดินมาถึงที่ทะเลสาบ ก็เห็นอู่อียืนอยู่ตรงนั้นแล้ว ทะเลสาบเงียบสงบภูเขาเขียวขจี อู่อีที่สวมกระโปรงสีขาวก็ดูดีมาก !
หยางโป กลัวว่าจะไปรบกวนเธอ จึงยืนอยู่ไม่ไกลและเริ่มฝึกมวยไทเก๊ก
หยางโป ฝึกฝนการต่อสู้เยว่เจียฉวนทุกวัน ศิลปะการต่อสู้จึงมีการพัฒนาขึ้น แต่ในความแข็งแกร่งกลับไม่สามารถยกระดับถึงขั้นฮว่าจินได้ เขาก็ไม่ได้รีบร้อนเช่นกัน ค่อยๆวาดลวดลายมวยไท่เก๊ก โดยหวังว่าจะผสมผสานความยืดหยุ่นความแข็งแกร่งและไท่เก๊ก สำหรับศิลปะการต่อสู้เยว่เจียฉวนได้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน หยางโปก็หยุดฝึกฝนเพราะอู่อียืนอยู่ไม่ไกลจากเขาและกำลังจ้องมองมาที่เขาอยู่
” นายมาฝึกที่นี่ทุกเช้าเลยเหรอ ? ” อู่อีถาม
หยางโปพยักหน้า ” เธอไม่คิดว่าที่นี่วิวสวยบ้างหรือไง ? ทำไมเธอไม่ไปทำงาน ? “
อู่อีส่ายหน้า “ สองวันมานี้ไม่เจอกับนามิเลย ฉันรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย วันนี้มีคนมากอีก
เธอจะใช้กลอุบายเดิมใหม่อีกครั้งไหม ถ้าหากยั่วยวนนายอีกครั้ง นายจะทำยังไง ? ”
หยางโปส่ายหน้า ” คิดมากเกินไปแล้ว เธอไม่ทางทำแบบนี้อีกครั้งอย่างแน่นอน ครั้งก่อนทำไม่สำเร็จเธอถูกฉันทำให้สลบไป เธอน่าจะรู้ดี ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยออกไป อาจจะมีความเป็นไปได้ที่เธอจะกำลังเตรียมการอะไรไว้อยู่ก็ได้ “
อู่อีตกใจนิ่งอึ้งไป ” หรือว่าเธอจะลงมือวันนี้ ? “
หยางโป พยักหน้า ” ถ้าฉันเดาก็น่าจะเป็นคืนนี้ “
อู่อีตกใจมาก หันหน้ารีบเดินกลับไปทันที ” ไม่ได้การล่ะ ฉันจะต้องไปเตือนทานิกาวะ “
” เธอไม่จำเป็นต้องไป เธอคิดว่าทานิกาวะไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้หรือไง ? ” หยางโปพูด
“ ทานิกาวะเตรียมตัวเอาไว้ก่อนหน้านี้นานแล้ว ครั้งนี้ดูสิว่าพวกเขาใครกันแน่ที่จะชนะ ! ”
อู่อีรู้สึกค่อนข้างแปลกใจ แต่แล้วเธอก็สงบลงอีกครั้ง เมื่อนึกถึงช่วงนี้ที่ทานิกาวะจัดเตรียมงาน
คนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นได้มานานหลายปี เป็นไปไม่ได้หรอกที่ทานิกาวะจะอยู่โดยที่ไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้เลย !
จากนั้นอู่อีก็ดูค่อนข้างไม่สบายใจ ราวกับว่ากำลังกังวลเรื่องเมื่อคืนอยู่
หยางโป ก็ไม่ได้ตักเตือนมากเกินไป อันที่จริงภารกิจของเขาในญี่ปุ่นได้เสร็จสิ้นลงแล้ว
เขาต้องการเพียงแค่ปกป้อง ลัวย่าวหัวและอู่อีในคืนนี้ จากนั้นมันก็ไม่มีอะไรให้เขาทำมากนัก แน่นอนเขาเฝ้ารอคอยของรางวัลที่ทานิกาวะเตรียมไว้ให้เหมือนกัน !
งานเลี้ยงเต้นรำจัดขึ้นในลานบ้าน จัดตกแต่งอย่างหรูหราด้วยแสงไฟและพู่ห้อยระย้า พื้นปูด้วยพรมปูพื้นชั้นหนึ่ง เพราะอากาศค่อนข้างหนาวเย็น ดังนั้นในลานบ้านจึงมีการวางเตาไฟไว้รอบๆ ลานบ้าน ในลานจึงดูราวกับเป็นเวลากลางวัน
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดลง แขกเหรื่อก็เริ่มทยอยกันเข้ามาตามคำเชิญทีละคน
ทานิกาวะสั่งให้ทานากะไปอยู่เป็นเพื่อนอู่อีเพื่อต้อนรับทักทายแขกที่หน้าประตู ขณะที่เขาและนามิยืนอยู่ในลานบ้านเพื่อต้อนรับแขกเหรื่อ ในงานจึงดูมีความสามัคคีกลมเกลียวกันมาก
หยางโป นั่งอยู่ตรงมุม มองดูอยู่อย่างถ่อมตัว ลัวย่าวหัวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา กระซิบเสียงเบาว่า
” สามัคคีกลมกลืนขนาดนี้ เขาทนอยู่ได้ยังไงกันเนี่ย ? “
” ทนอะไรไม่ได้เหรอ ? ” หยางโปถาม
” โดนสวมเขาอยู่ นายไม่เห็นหมวกสีเขียวบนหัวของเขาจริงๆหรือไง ? เขาคนนี้น่าสงสารจริงๆ ! ” ลัวย่าวหัวกล่าวขึ้นอย่างเศร้าใจ
หยางโปมองลัวย่าวหัวขึ้นลงอย่างพินิจพิเคราะห์ ” ทำไมนายถึงเศร้าใจมากขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องของนายสักหน่อย ! “
ลัวย่าวหัวยิ้มและพูดว่า ” ถึงแม้มันจะไม่เกี่ยวกับฉัน แต่มันเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับอู่อีนะ
ฉันรู้สึกว่าคืนนี้จะต้องมีการฉีกหน้ากันขึ้นอย่างแน่นอน ! “
หยางโปยิ้มและส่ายหัว ” แค่ฉีกหน้ากันเท่านั้นเหรอ ? “
พอพูดจบ หยางโปก็หันมองไปรอบๆ เขารู้นานแล้วว่าทานิกาวะได้จัดเตรียมคนเอาไว้ในงานจำนวนมาก เกรงว่าคืนนี้อาจจะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายสำหรับการสารภาพ !
ครั้งนี้ทานิกาวะป่วยหนักติดต่อกันมาหลายเดือน จึงไม่ได้ดูแลกิจการของกลุ่มอินากาวะเลย
ทุกอย่างผ่านมือนามิและทานากะเป็นคนจัดการดูแล พวกเขาต้องการใช้วิธีนี้กับทานิกาวะเพื่อยกระดับ ก่อนหน้านี้ทานิกาวะใกล้ตายแล้ว อาจจะไม่ได้สนใจ แต่ตอนนี้เขาหายขาดจากโรคร้ายแล้ว อาจจะทนอีกต่อไปไม่ไหวแล้ว !
หมวกใบเขียวขลับมันใบนี้ ไม่ว่ายังไงก็ตามทานิกาวะก็ไม่มีทางสวมมันลงอีกแล้วอย่างแน่นอน !
แขกเหรื่อมาถึงเร็วมาก พอถึงสองทุ่มทุกคนก็มากันเกือบหมดแล้ว มีผู้อาวุโสหลายท่านที่พาคนในครอบครัวมาด้วยดังนั้นในงานจึงดูครึกครื้นกันมาก
อู่อีและทานากะเดินตามกันมาเรื่อยๆ กลับกันอู่อีกลับเดินไปข้างกายหยางโป และกระซิบว่า
” ทานากะสารภาพรักกับฉันอีกครั้งแล้ว “
” เธอไม่ต้องกังวลพวกเขาหนีไม่พ้นคืนนี้หรอก ” หยางโปกล่าว
อู่อีจ้องหน้าหยางโป และยืนมือไปบีบที่เอวของหยางโป ด้วยใบหน้าโมโหและไม่ได้พูดอะไร
ลัวย่าวหัว ตบไหล่ของหยางโป โดยที่ไม่พูดจาอะไร
แน่นอนหยางโปรู้ว่าอู่อีหมายถึงอะไร แต่เขาก็ปล่อยวางมันลงไม่ได้จริงๆ ตอนนั้นพี่ชายของอู่อี
โฮชิโนะเคอิ เสียชีวิตก็เพราะเขา ถ้าในอนาคตอู่อีรู้ความจริง เธอจะทำยังไง ?
หยางโป กำลังจะอ้าปากพูด เวลานี้ทานิกาวะก็หยิบไมโครโฟนแล้วเดินขึ้นไปบนเวที เขากระแอมไอเล็กน้อย ในห้องก็เงียบเสียงลงกันทันที
ทานิกาวะกล่าวว่า ” ขอบคุณทุกคนที่มาเข้าร่วมงานเลี้ยงเต้นรำในครั้งนี้ หลายคนในงานต่างก็รู้ว่าช่วงก่อนหน้านี้ผมมีเนื้องอกในสมองที่ร้ายแรงมาก หมอบอกให้ผมกลับมาดูอาการที่บ้าน ไม่ต้องคิดมาก อยากกินอะไรก็กินอยากดื่มอะไรก็ดื่ม อยากไปท่องเที่ยวก็ไป ! ความหมายของหมอนั้นชัดเจนมาก คือให้ผมกลับบ้านไปมีความสุขเป็นครั้งสุดท้าย ! “
” ห่ะ ! ” เกิดความโกลาหลขึ้นในงาน เรื่องนี้เป็นที่ทราบกันดีในเฉพาะผู้ปกครองระดับสูง
คนที่ตำแหน่งต่ำลงมาต่างก็ไม่มีใครรู้แน่ชัด !
ทานิกาวะบีบมือตัวเองแน่น “ หลังจากฟังคำแนะนำของหมอ ผมก็ทำแบบนั้นจริงๆไม่ถามไถ่เกี่ยวกับเรื่องทางโลกเลย ผมค่อยๆเริ่มมอบหมายเรื่องงานของกลุ่มอินางาวะโดยหวังว่าจะดำเนินการเปลี่ยนผ่านขั้นสุดท้ายให้เสร็จสิ้น อาจเป็นไปได้ว่าพระเจ้าปฏิเสธที่จะยอมรับผม
อู่อีจึงได้พาหมอเทวดากลับมาจากอเมริกา เขามาช่วยรักษาอาการป่วยให้ผม ไม่คาดคิดว่าตอนนี้ผมจะหายขาดแล้ว ! ”
หลายคนในงานสีหน้าดูเป็นกังวลมาก เมื่อได้ยินข่าวโรคของทานิกาวะหายขาดแล้ว ทุกคนต่างก็พากันปรบมือ แน่นอนว่ายังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ดูมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจ เพราะการฟื้นตัวและหายขาดจากโรคของทานิกาวะหมายความว่าโครงสร้างอำนาจที่มีอยู่จะไม่เปลี่ยนแปลงไป
ถ้าเป็นแบบนี้ หลายคนก็เสียโอกาสที่จะไต่ระดับให้สูงขึ้น !
ทานิกาวะหัวเราะออกมา “ งานปาร์ตี้เต้นรำครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อเฉลิมฉลองการรอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชของผม หวังว่าทุกคนจะเต้นรำกันอย่างมีความสุข ! หวังว่าทุกคนจะสนุกในค่ำคืนนี้ ! ”
มีเสียงร้องแสดงความดีใจดังขึ้นในงาน และดูเหมือนว่าทุกคนจะมีความสุขที่ได้ทราบข่าวนี้ !
สีหน้าของทานากะมืดมนลง เขาหันไปมองทางอู่อี เมื่อเห็นว่าเธอยืนอยู่กับหยางโป ใบหน้าของเขาก็ยิ่งหม่นหมองลงกว่าเดิม
