บทที่ 1048 ชีวิตไร้ค่า
ลั่วหานหลบพ่อบ้านและคนรับใช้ ร่างผอมสูงเดินหลบๆซ่อนๆไปถึงหน้าประตูห้องหนังสือ เอาหูแนบไว้ที่ประตูแอบฟังเสียงข้างใน
เธอไม่รู้ว่าMAXตั้งใจหรือเปล่า เขาระวังขนาดนั้น รับโทรศัพท์สำคัญขนาดนี้แต่กลับไม่ล็อกประตู แต่กลับเหลือช่องประตูไว้ ไม่เพียงแค่ได้ยินเสียง ยังได้เห็นคนพูดโทรศัพท์ข้างในด้วย
ไม่ว่าพูดกับใครเขาก็อยู่ในลักษณะเดียวกัน ท่าทางหยิ่งยโส ถึงแม้เขาจะพ่ายแพ้เลือดอาบในอดีต แต่ยังคงความมั่นใจและความภูมิใจแบบผู้ชนะ เวลาพูดดูไม่ออกแม้แต่น้อยในแบบที่ผู้พ่ายแพ้กระดิกหางให้กับผู้ชนะ กลับกัน…..
สถานะของMAXดูเหมือนจะอยู่เหนือ Merrick ทำให้คนโกรธได้ง่ายดาย
แต่ฝ่ายตรงข้าม ปกติแล้วกลับไม่มีเรี่ยวแรงตอบกลับ
สำหรับจุดนี้แล้ว ลั่วหานรู้สึกชื่นชมเขา
ฟังถึงตรงนี้ ลั่วหานขมวดคิ้ว แอบฟังต่ออย่างระมัดระวัง
แมวกับหนู?
เอามาเปรียบเขากับMerrickเหมาะสมกันที่สุด
Merrickใช้นิ้วนวดขมับอย่างแรง พูดขึ้นอย่างปวดหัว “นายต้องดื้อรั้นขนาดนี้ใช่ไหม? จะปล่อยวางกับความคิดตัวเองหน่อยไม่ได้เหรอ? เราควรมาพูดกันดีๆ”
“ฮา ฮา ฮา”
เสียงหัวเราะดังก้องหูอย่างอวดดีดังอยู่สักพัก ลั่วหานหรี่ตาแอบมอง
MAX หัวเราะจนโน้มตัวไปข้างหน้า ท่าทางเหมือนได้ฟังเรื่องตลกที่สุดในโลก
“สามสิบปีก่อนพี่ไม่ได้ให้โอกาสผม ปิดทางผมให้ตาย ผลักผมไปจนทางตัน ทำไมตอนนั้นถึงไม่คิดอยากจะคุยกับผมบ้าง?”
คำพูดนี้ฟังได้อย่างชัดเจนถึงความเสียดสี แต่ฟังแล้วก็ไม่ได้รู้สึกไม่ชอบ
ไม่รู้เพราะอะไร ลั่วหานเหมือนเกลียดMAXไม่ลง ในร่างเขามีจุดบกพร่องกับBUGมากมาย วิธีการมากมายและจุดที่ดูเหมือนโรคจิต แต่เวลาอยู่ด้วยแล้วทำให้ลั่วหานสามารถตัดสินจากใจว่า MAXเป็นคนดี
คนดีกับคนเลว บางครั้งตัดสินจากสิ่งที่ทำไม่ได้ แต่เป็นจุดเริ่มต้นกับเป้าหมายที่เขาทำ
แล้วก็คู่แข่งของเขาเป็นคนแบบไหน
Merrickปวดหัวจนเหมือนหัวจะแตก นิ้วมือกดลงไปอย่างแรง กดจนขมับเป็นรอย หลับตาแน่น จนเป็นรอยตีนกาชัดเจน “MAX เราเจอหน้ากันสักครั้งนะ เรื่องระหว่างเรา พวกเรามาเคลียร์กัน แต่ไม่เกี่ยวกับหมอแอนน่า อย่างดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง”
MAXตอบอย่างเชื่องช้า “เอิ่ม” เขาทำเสียง “ถ้าฉันไม่เอาละ?”
Merrick “……”
เขาพูดถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็ยังปฏิเสธ หรือว่าตัดสินใจจะลงมือกับแอนน่าจริง?
ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด
“นายต้องการอะไร? ฉันรับปากนายได้ทุกอย่าง นายพูดเลย แต่ห้ามทำอะไรหมอแอนน่า อย่าทำร้ายคนไม่เกี่ยวข้อง”
Merrickรู้สึกหวั่นกลัวเล็กน้อย เขาเป็นนักการเมือง ทำอะไรก็ค่อนข้างระวัง
แต่MAXไม่เหมือนกัน เขาเป็นคนในกลุ่มมาเฟีย เขาทำอะไรไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องคำนึงถึงผมที่จะเกิด เพราะฉะนั้นเขาตัดสินใจอะไรก็ค่อนข้างเด็ดขาด
ฆ่าคนก็แค่พยักหน้า มันง่ายเกินไป
MAXจ้องนิ้วมือตัวเอง เล็บกลมสว่างจากการตัดแต่งเข้ารูป “นายตื่นเต้นเหรอ? กลัวเหรอ? เพราะว่าเจมส์จากประเทศMจะมาเยี่ยมราชวงศ์อังกฤษ เขาขอพบแอนน่า อืม…..แต่ทำยังไงดีละ นายไม่มีคนให้ นายทำคนหายไปแล้ว…..
พี่ชาย ลองพูดซิ ถ้าราชวงศ์รู้ว่านายทำคนหายไป พวกเขาจะทำยังไง? ออ ผมเดาว่าพวกเขาคงจะคิดว่าพี่อยากเป็นอริกับราชวงศ์มั้ง? จงใจทำให้ราชวงศ์ขายหน้า ต่อต้านราชวงศ์ จะมีผลยังไงละ?”
MAXพูดอย่างช้าๆ ทุกคำทุกประโยชน์พูดช้าไปหลายเท่า เขากำลังจมอยู่ห้วงความคิดถึงผลลัพธ์การลงโทษ ทำให้Merrickต้องคิดตามในสิ่งที่เขาไม่อยากคิด
ถ้าเจมส์อยากเอาเรื่อง แล้วเขาก็ไม่มีคนให้ เขาก็ต้องรับผิดชอบกับผลลัพธ์ทุกอย่าง
ถึงเขาจะพูดว่าคนถูกMAXจับตัวไป ก็ไม่มีคนเชื่อ
สำหรับหลายคนแล้ว MAXก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว คนที่หายตัวไป
ส่วนตัวเขาก็จะถูกว่าใส่ร้าย ทำลายชื่อเสียง ปัดความรับผิดชอบให้ผู้อื่น
คิดไปคิดมา Merrickรู้สึกขนลุก
MAXวางแผนทุกก้าว คิดแผนการอย่างละเอียด เขาเดินทุกก้าวอย่างหนักแน่น จนผลักเขาลงแหว
หน้าผากMerrickมีเหงื่อหยดลงมา เส้นเลือดหลังฝ่ามือผุดขึ้นมา จุดที่เคยฉีดยายิ่งเขียวช้ำจนน่ากลัว
“MAX เราพบหน้ากันหน่อย คนที่นายอยากแก้แค้นคือฉัน ชีวิตฉันนายเอาไปได้”
ระหว่างตายหรือชื่อเสียงพังทลาย เขาเลือกความตาย
ชีวิตของนักการเมือง จะถูกทำลายชื่อเสียงไม่ได้
ไม่อย่างนั้นจุดจบของเขาจะต่างอะไรกับอดีตเมื่อนานมาแล้วของ MAX?
MAXได้ยินคำขอของเขา รู้สึกได้ใจและได้ระบายความโมโห แต่ยังไม่พอ “ชีวิตนายสำหรับฉันมันไร้ค่า”
Merrickหนังหัวชา “นาย……อยากได้อะไรอีก?”
MAXทำเสียงอืม “อันนี้……ฉันเหมือนไม่อยากได้อะไร แค่อยากเห็นนายไร้ปัญญา ฉันชอบดูละครเวทีอิตาลี แต่บทมันก็เดิมๆไม่เคยเปลี่ยน ดูในสถานที่น่าตื่นเต้นกว่า ที่สำคัญตัวละครเอกคือนาย”
ลั่วหานฟังอยู่ข้างนอกจนรู้สึกหนังหัวชา นายคนนี้
ช่างดื้อรั้นเหลือเกิน
เขาอยากทำให้Merrickกระอักเลือดตาย? เขาไม่รู้เหรอว่าMerrickกำลังป่วยหนัก?
อีกอย่างเขาฉวยโอกาสที่เจมส์มาเยือนอังกฤษพอดี? เขาทำนายอนาคตได้เหรอ?
Merrickคิดวิธีอย่างอื่นไม่ออกแล้ว ได้แต่ก้มหัวยอม “บอกข้อเสนอนายมา”
MAXกระดิกนิ้ว “เอาตำแหน่งนายมา ออ ไม่ น่าจะพูดว่าเอาตำแหน่งที่ควรเป็นของฉันคืนมา อีกอย่างฉันต้องเป็นแพะรับบาปมาสามสิบปี นายไม่คิดจะช่วยเรียกความยุติธรรมให้ฉันหน่อยเหรอ? อีกอย่าง……”
MAXให้หางตามองไปที่ประตู ลั่วหานรีบหันหัวไปทางอื่น เพราะฉะนั้นเลยไม่ได้เห็นรอยยิ้มของMAXที่เหมือนดูทุกอย่างอยู่ในสายตาเขา
“ปีนั้นครอบครัวของมู่เส้าเอินถูกฆ่าทั้งครอบครัว ขณะสืบคดีอยู่มันมีเรื่องบังเอิญหลายเรื่อง จากนั้นเอกสารทุกอย่างเกี่ยวกับคดีถูกลบทิ้งหมด แม้กระทั่งข้อมูลของหยวนชูเฟินก็ถูกลบทิ้ง พี่มีความสามารถ ก็ช่วยผมสร้างข้อมูลขึ้นมาใหม่หน่อย”
ลั่วหานตะลึงตาค้าง
อะไร?
คดีกลายเป็นคดีที่ไม่ได้ปิด และไม่มีใครพูดถึงอีก และถูกลบทุกอย่างทิ้งอย่างสมบูรณ์ ล้วนเป็นเพราะMerrickใช้สิทธิ์ตัวเองกดดันทุกอย่างลงไป
นี่ก็อธิบายได้แล้ว
คนทั่วไปเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลบคดีเลือดอาบใหญ่โตขนาดนี้ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลบข้อมูลเอกสารทุกอย่างทิ้ง
ยกเว้นเขามีสิทธิ์ที่จะยื่นมือปิดฟ้าได้ อย่างนักการเมือง
Merrickมีสิทธิฐานะและคน เขาทำได้ง่ายดาย ไม่ต้องใช้แรงเลยด้วยซ้ำ
พระเจ้า……หมุนเวียนอยู่ตั้งกี่รอบ อ้อมไปไม่รู้กี่โค้ง สุดท้ายก็คือMerrickนี่เอง
ลั่วหานไม่อยากจะเชื่อเลย ถ้าไม่เพราะได้ยินกับหู เธอไม่มีวันเชื่อแน่นอน
Merrickไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย MAXเดาทุกอย่างออก เขาก็เตรียมใจไว้แล้ว
“เราต่างกันตรงไหน MAX? นายก่อเรื่องราวในกลุ่มมาเฟีย ต่อต้านฉันทุกอย่าง นายสู้กับกลุ่มมาเฟียอิตาลี แย่งคนกับพวกเขา ถ้านายไม่ทำเรื่องมากมายขนาดนี้ พวกเขาก็ไม่ฆ่าครอบครัวของมู่เส้าเอิน การตายของพวกเขา ไม่เกี่ยวกับฉัน”
จุดสุดท้าย Merrickปัดทุกอย่างออกไม่เกี่ยวกับตัวเอง
MAXกลับหัวเราะอย่างสบายใจ “นายล้างได้สะอาดไหม? กลุ่มมาเฟียลงมือ แต่นายช่วยพวกเขาเช็ดตูด พวกนายก็เหมือนพวกเดียวกัน”
“นายบังคับฉันเอง นายบังคับให้ฉันร่วมมือกับพวกเขา บังคับให้ฉันใช้อำนาจพวกเขาปกป้องตัวเอง ไม่อย่างนั้นฉันคงตายในมือนายไปนานแล้ว”
