บทที่1098 เขาคุยไปหมดแล้ว
“พี่สะใภ้นายสัญญากับพวกนายเอาไว้ว่าจะให้วิลล่าเป็นของขวัญวันแต่งงาน บ้านของบริษัทจุนหลินจะไม่แล้วเสร็จจนกว่าจะถึงปีหน้า บ้านหลังนี้พวกนายอยู่ไปก่อน แล้วค่อยยกบ้านของบริษัทจุนหลินให้นาย
ขั้นตอนการโอนสิ้นสุดลง วิลล่าทำการตกแต่งใหม่มาก มีเฟอร์นิเจอร์ครบ พวกเนายเข้าอยู่ได้เลย แล้วก็เพิ่มเติมอะไรที่ตัวเองชอบก็ได้”
หลงจื๋ออึ้งไป “เอ๊ะ?”
หลงเซียวดึงสำเนาจากกองเอกสาร “นี่คือโฉนด นายเอาไป”
หลงจื๋อรู้สึกดีใจมากคิ้วของเขาเลิกสูง “พี่ใหญ่จะให้จริง ๆ เหรอ?”
“พี่สะใภ้รับปากแทนฉันแล้ว แน่นอนว่าต้องให้ ยิ่งกว่านั้น นายคิดจะเช่าห้องอยู่กับเธอไปตลอดเหรอ? หรือนายจะกลับไปอยู่บ้านล่ะ?”
เขาไม่ยอมกลับบ้านแน่ เขาไม่ชอบที่นั่น
“พี่ใหญ่ พี่ใจกว้างมากเลย ฮ่า ๆ ๆ ผมชอบ! ซีเหวินก็จะต้องชอบด้วยแน่ ฮ่า ๆ ๆ! ตอนนั้นซีเหวินก็แค่พูดเล่นกับพี่สะใภ้เท่านั้นเอง พวกพี่ยังทำจริงอีก อิ ๆ ๆ!”
เขาชอบใจแน่ บ้านหลังนี้อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับรีสอร์ทหยีจิ่ง อยู่ถัดไปจากรีสอร์ทของพี่ใหญ่ไปหนึ่งหลัง วิลล่าของหลงเซียวคือหมายเลข 8 ของพวกเขาหมายเลข 6 ต่อไปทุกวันก็ไปขอข้าวกินได้และไปเล่นกับชูชูได้ด้วย
อ๊ะ มันเจ๋งมาก!
หลงเซียวเคาะโต๊ะเพื่อตีความตื่นเต้นของเขา “แต่ฉันมีเรื่องจะบอกนายก่อนนะ ห้ามมาทำให้ฉันรำคาญทุกวี่วัน”
หลงเซียวทำหน้าตาย “ใครเขาจะไปทุกวัน ผมอย่างมากก็แค่วันเว้นวัน”
อย่างไรก็ตามหลงเซียวสามารถคิดได้ว่า พี่ใหญ่ยอมยกบ้านในโครงการเดียวกันให้เขา จะต้องเตรียมรับมือว่าเขาจะเข้าไปรบกวนอยู่แล้ว
พี่ชาย! พี่ชายแท้ ๆ เลย!
“พี่ใหญ่ พี่อย่าดีกับผมเกินไป! ผมรักพี่มากเลย!”
หลงจื๋อทิ้งกุญแจ สองแขนเรียวข้ามโต๊ะและกอดไหล่ของหลงเซียว ช่วงบนของเขาลอยอยู่ในอากาศและแทบจะกอดหลงเซียว
ใบหน้าที่กระตือรือร้นชนกับหน้าหลงเซียว “โอ้ ๆ ๆ พี่ใหญ่ พี่เป็นไอดอลของผม พี่เป็นเทวดาของผม ผมโคตรรักพี่เลย!”
ใบหน้าที่นิ่งเฉยของหลงเซียวบิดเบี้ยว เขาใช้มือข้างหนึ่งแยกแขนของหลงจื๋อออก “เอาล่ะ รีบปล่อยได้แล้ว”
“ผมไม่! ผมไม่! ให้ผมทำความเคารพพี่สามนาที!”
เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าฝัน พี่ใหญ่ยกบ้านในรีสอร์ทหยีจิ่งให้เขา ไม่ต้องพูดถึงที่ดินมูลค่ามหาศาลที่นั่น ผู้พักอาศัยล้วนแล้วแต่เป็นพวกไฮโซ สำคัญคืออยู่ที่นั่นจะได้เป็นเพื่อนบ้านกับพี่ใหญ่เหมือนครอบครัวเดียวกันแบบนั้น เดินไปมาหากันได้
ใบหน้าของหลงเซียวพังลงแล้ว “เสี่ยวจื๋อ…”
“คุณชายหลง!”
กู้เยนเซินแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเคาะประตูเวลาเข้ามา ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ดังนั้นจึงเข้าไปเห็นภาพที่หลงจื๋อและหลงเซียวกอดกันอย่างสนิทสนม
จากนั้น ใบห้าของกู้เยนเซินก็กระตุก “เฮ้ย ฉัน…ควรจะออกไปก่อนรึเปล่า?””
หลงเซียวดึงมือของหลงจื๋อออก อีกฝ่ายจึงนั่งลงอย่างไม่เต็มใจ และมองกู้เยนเซินอย่างไม่สบอารมณ์
กู้เยนเซินอ้าปากระเบิดเสียวหัวเราะฮ่า ๆ “เป็นพี่น้องไม่ได้ แต่ยังเป็นอย่างอื่นได้นะ ยังไงซะที่อเมริกาก็มีกฎหมายรองรับแล้วนะ อย่างมากพวกนายก็ย้ายสำมะโนครัวไปสิ!”
“เงียบปากเลย!”
“ไปไกล ๆ”
สองพี่น้องพูดพร้อมกัน ฝ่ายหลังยิ้มเยาะและยักไหล่ “คุณชายรอง คุณยังมีเรื่องอะไรอีกไหม?”
หลงจื๋อยืดอกอย่างเด็กถูกตามใจ “นายจะทำไม?”
กู้เยนซฺนระเบิดเสียงหัวเรา “ผมจะทำอะไรได้? ผมเป็นคนตรง ๆ OK? มีเรื่องจะคุยกับพี่คุณ”
หลงจื๋อกอดกุญแจกับโฉนดไว้ และออกจากห้องทำงานไปอย่างเสียไม่ได้และยังไม่ลืมส่งสายตาให้กู้เยนเซินว่าอย่ารังแกพี่ชายของเขา
“เฮ้อ เรารู้จักกันมาตั้งหลายปี มีแต่นายรังแกฉัน คิดไม่ถึงว่าในสายตาน้องชายนายฉันกลับเป็นคนที่รังแกขายเสียได้ น้อยใจจริง ๆ ให้ตาย!” กู้เยนเซินวางเอกสารลง คว้าถ้วยกาแฟของหลงเซียวอย่างโกรธเกรี้ยว
กาแฟเพิ่งถูกชงเมื่อครู่และหลงเซียวเพิ่งดื่มไปอึกเดียว
กู้เยนเซินดื่มกาแฟแก้วของเขาไปอึกใหญ่ พออึกที่สองก็เปลี่ยนที่จนแทบจะประทับรอยริมฝีปากของหลงเซียวไป
หลงเซียวเห็นภาพนี้แล้ว: “…”
ดื่มไปครึ่งหนึ่ง กู้เยนเซินก็คืนแก้วกาแฟให้กับเขา อีกฝ่ายดันมันออก “ฉันอิ่มแล้ว”
กู้เยนเซินไม่สนใจสิ่งเล็กน้อย “ฉันได้ข่าวเรื่องที่อิตาลีแล้ว เด็กดี ลงมือเร็วดีนะ เจิ้งซิ่วหยาก็ไปด้วย”
หลงเซียวพยักหน้า “แล้ว?”
“นายยั่วให้ Cres เต้นเร่า ๆ แล้ เขาไม่มีทางออมมือแน่ ฉันได้ยินว่าเขาปล่อยสไนเปอร์ออกมาโดยตรง ถ้าหากไม่ใช่ MAX ที่เข้าไปอย่างรวดเร็ว อาหย่งกับเจิ้งซิ่วหยาตายแน่ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ นายไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยเหรอ?”
ตอนนี้กู้เยนเซินต้องการอาหารเช้าแล้ว พอเขาตื่นก็รีบมาที่ MBK ทันที แน่นอนว่าเขานั้นเป็นคนตื่นสาย
ริมฝีปากของหลงเซียวเผย “นายอยากให้ฉันตอบโต้ยังไง? บินไปแล้วฆ่า Cres?”
“ไม่ใช่อยู่แล้ว ว่าแต่ ขั้นต่อไปนายจะทำยังไง? อาหย่งบอกว่าคนที่ Cres ต้องการจะเล่นงานมีคุณหมอฉู่ด้วย เมียนายลูกนายตกอยู่ในอันตราย นายจะเพิ่มบอดี้การ์ดไหม? ฉันมีปรมาจารย์มวยไทยที่เชื่อถือได้ ราคาก็คุยกันได้” กู้เยนเซินใช้โอกาสในการขายและดวงตาของหลงเซียวก็กลอกไปมา
“บอดี้การ์ดไม่ต้อง ฉันขอให้คนของกองทัพนนกอินทรีพิเศษปกป้องพวกเขาเป็นความลับตลอดวัน” หลงเซียวตอบด้วยท่าทีเรียบเฉย
กู้เยนเซินเบิกตาโพลง “กองทัพนนกอินทรีพิเศษ? นายหมายถึงกลุ่มของหลงแย่เฉิน?”
หลงเซียวพยักหน้า “ใช่ แต่ฉันขอให้เป็นเจ้าหน้าที่พิเศษที่เป็นผู้หญิง ซูเซ่งเชี่ย ภรรยาของหลงแย่เฉินเป็นผู้นำทีมทำให้สะดวกในการเคลื่อนย้าย
ปกติแล้วเจ้าหน้าที่ผู้ชายก็ไม่ได้แย่ แต่บอดี้การ์ดที่ตามประกบ เขาเลือกผู้หญิง อย่างน้อยก็จะไม่เกิดเหตุการณ์การถูกทำร้ายในห้องน้ำครั้งที่แล้วอีก
เขาไม่สามารถรับความเสี่ยงนั้นได้ และไม่ยอม!
กู้เยนเซินครั้งนี้ถึงกับต้องลูกตาถลน “เฮ้ย หลงแย่เฉินมีชื่อเสียงเรื่องปกป้องเมียสุด ๆ เขายอมให้ภรรยาของเขาลงมือ นาย…นายใช้วิธีอะไร? เสียเงินไปเท่าไหร่?”
“นายคิดว่าพวกเขาขาดเงินงั้นเหรอ?” หลงเซียวถามกลับไปอย่างง่ายดาย
“ก็ใช่นะ ที่บ้านของหลงแย่เฉินก็รวยไม่เบา แล้วนายทำยังไงล่ะ?” กู้เยนเซินต้องการเรียนรู้จากประสบการณ์ของเขาดังนั้นเขาจะลองทำในภายหลังเมื่อเขาต้องการ
“บางทีมันอาจจะเป็นเสน่ห์ส่วนตัว” หลงเซียวพิงเก้าอี้และเปิดดูเอกสารที่หลงจื๋อส่งมา
กู้เยนเซิน: “…”
หน้าด้านกว่านี้ได้อีกนะ
“นายมาด้วยเรื่องนี้เหรอ?” หลงเซียวเงยเปลือกตาและส่งสายไปนิ่งสงบไปอย่างไม่มากไม่น้อย
“แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นั้น ยังมีอีกเรื่อง คราวก่อนที่นายซื้อผลงานศิลปะราคาตกของหลินเหว่ยเย่มาเป็นจำนวนมาก อีกทั้งหุ้นของหลินซื่อ ตอนนี้ข่าวออกมาแล้ว จึ๊ ๆ ๆ ฉันแปลกใจจริง ๆ สื่อหลับหูหลับตายกย่องบูชาไปไหม เขียนเสียจนนายกลายเป็นผู้กอบกู้โลก ทำเหมือนหลินเหว่ยเย่ไม่ใช่คน”
กู้เยนเซินย้อนนึกไปถึงเนื้อหาข่าว อดไม่ได้ที่จะชื่นชม
หลงเซียวเอ๊ยหลงเซียว นายจะเก่าไปถึงไหน
“คำตอบเหมือนกัน” หลงเซียวยิ้มอย่างไร้ความปรานี
กู้เยนเซินหัวเราะหึ ๆ สังเกตใบหน้าของหลงเซียวอย่างระมัดระวัง “นายก็ไม่ได้มีหูหรือปากมากกว่าพวกเรา ทำไมนายถึงได้ระดมพวกเขามาได้?”
หลงเซียวเซ็นชื่อที่มุมล่างขวาของเอกสาร “คงจะเป็นเพราะฉันมีสายตาที่ยาวไกลกว่า”
คุยไม่ได้แล้ว เขาคุยไปหมดแล้ว
“อีกเรื่องหนึ่ง งานศิลปะพวกนั้นใช้เงินทุนมากไป นายวางแผนจะจัดการยังไง? ฉันพูดจริงนะ” กู้เยนเซินเกือบจะลืมเรื่องจริงจังไปเสียแล้ว
เขาตรวจสอบบัญชีส่วนตัวของหลงเซียว เงินของเขาจำนวนมากอยู่ในโครงการฉู่ซื่อกับหยวนชิว สภาพคล่องไม่มาก อสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดก็อยู่ในชื่อฉู่ลั่วหาน จะพูดก็คือ หลงเซียวจนมาก
ฮ่า ๆ ๆ กู้เยนเซินอยากจะหัวเราะ
“ฉันตรวจสอบความคืบหน้าโครงการของหยวนชิว แล้ว เดือนกันยายนปีหน้าจะแล้วเสร็จ สินค้าพวกนั้น จะถูกส่งไปเจียงเฉิง”
เขาคิดวิธีจัดการกับมันแล้ว แต่เขาไม่ได้บอกใคร
หลงเซียวหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาและโทรออกสองหมายเลข “อาหมิง เข้ามาหน่อย”
ท่ามกลางสายตาที่ยังสงสัยของกู้เยนเซิน จี้ตงหมิงเดินเข้ามา “เจ้านาย เรียกผมเหรอครับ”
หลงเซียวส่งมอบโครงการให้จี้ตงหมิง “นายสองคนช่วยกันดู โครงการนี้จะบอกคำตอบให้นายได้อย่างชัดเจน”
กู้เยนเซินพลิกดูหน้าแรกและอดไม่ได้ที่จะอ่านออกมา “หยวนชิวภัตตาคารศิลปะ ร้านอาหารแนวศิลปะมันคือบ้าอะไร?”
จี้ตงหมิงเปิดไปหน้าหลังอีก เป็นการแนะนำร้านอาหาร เขาดูอ่านมันดูคร่าว ๆ และอ้าปากค้างในทันใด “เจ้านายครับ ฉลาด มันเป็นอะไรที่ฉลาดมาก!”
กู้เยนเซินกลืนน้ำลาย “คุณชายหลง นาย…หูตากว้างไกลจริง ๆ”
หลงเซียวรับคำชื่นชมนั้นแต่โดยดีพร้อมกระซิบ “ตลาดผลงานศิลปะคงไม่ฟื้นตัวในไม่กี่ปีข้างหน้านี้ นำออกขายโดยตรงก็มีแต่จะขาดทุน ดังนั้น ฉันวางแผนเปิดร้านอาหารศิลปะหรูที่ชั้นบนสุดของอาคารหัวชิว เริ่มตั้งแต่การออกแบบและรูปแบบ การตั้งหลักคือคุณภาพสูงและระดับไฮเอนด์งานศิลปะทั้งหมดถูกจัดแสดงไว้ตามรูปแบบของนิทรรศการ ใช้ภัตตาคารเป็นงานนิทรรศการณ์ แขกของภัตตาคารสามารถชมผลงานศิลปะของโลกได้ฟรีขณะรับประทานอาหาร”
กู้เยนเซินถอนหายใจในใจในความหรูหรา “แล้วเครื่องปั้นละ? พวกแจกันอีก?”
หลงเซียวหัวเราะ “เรื่องนี้ง่าย ทุกอย่างในหมดเครื่องปั้น มันก็คือภาชนะ ภาชนะก็ต้องเอาไว้ใส่ของ ดังนั้นแจกันทั้งหมดจะถูกนำมาจัดดอกไม้สด พันธุ์ดอกไม้ถูกส่งมาทางอากาศจากเนเธอร์แลนด์และฝรั่งเศส
แก้วไวน์ จานพอร์ซเลน ถ้วยชา งานศิลปะเหล่านี้ ใช้ประโยชน์ตามประโยชน์ใช้สอยดั้งเดิม วางไว้บนโต๊ะอาหาร ให้ลูกค้าได้ใช้”
หลงเซียวพูดจบ ทั้งห้องทำงานก็เงียบ
จี้ตงหมิงหันไปมองกู้เยนเซิน แล้วอีกฝ่ายก็หันไปมองหลงเซียว
“คุณชายหลง ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? ถ้วยไวน์ ได้ยู่ฉีถูกประมูลในราคาสองล้าน นายจะเอามาให้ลูกค้าใช้? ใครจะกล้าใช้? แล้วถ้าทำแตกล่ะ?”
“เหอ ๆ!” หลงเสี่ยวหัวเราะด้วยอารมณ์แปลก ๆ “นายไม่กล้าใช้?”
กู้เยนเซินอุทาน “ล้อเล่นรึไง! ฉันจะมีเงินสองล้านไปชดใช้ค่าเสียหายได้ไง”
“งั้นก็ถูกแล้ว มีคนอย่างนายเยอะแยะ นายกล้า พวกเขาก็กล้า ยิ่งกว่านั้น จากคำพูดปากต่อปาก หยวนชิวภัตตาคารศิลปะจะกลายเป็นสถานที่สำหรับพวกเขาในการอวดความมั่งคั่งของพวกเขา ตราบใดที่วาง Positioning ไปในทิศทางนี้ก็จะมั่นคงโดยไม่ต้องเสียเงิน”
หลงเซียวเข้าใจความคิดของคนในแวดวงเหล่านี้ดี
ขอเพียงให้เป็นของที่แพงที่สุด ไม่ต้องดีที่สุด กินอะไรไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือการแสร้งทำเป็นกำลังอวดและความเด่น
เมื่อทุกคนมองว่าการรับประทานอาหารในร้านอาหารศิลปะเป็นหนึ่งในสัญญาณแห่งความสำเร็จ ภัตตาคารหัวชิว จะเป็นธุรกิจที่รุ่งเรืองโดยธรรมชาติและเงินที่เขาลงทุนจะใช้เวลาไม่นานในการคืนทุน
จี้ตงหมิงนับถืออย่างศิโรราบ “เจ้านาย ต่อให้ฝันผมก็ยังคิดถึงวิธีนี้ไม่ออกเลย”
กู้เยนเซินแสดงออกค่อนข้างแปลก “คุณชายหลง นายมันพ่อค้าหน้าเลือดจริง ๆ!”
“ฉันถือว่านายกำลังชมฉันแล้วกัน”
หลงเซียวหัวเราะ ดวงตาที่ชาญฉลาดของเขาปกคลุมไปด้วยแสงสีทอง
กู้เยนเซิน: “…ทำไมฉันถึงอยากบีบคอนายมากขนาดนี้!”
จี้ตงหมิงก็มองเขา “ประธานกู้ ลองดูไหม?”
ดีมาก หลงเซียวชนะแล้ว มีขุนนางที่ซื่อสัตย์ห่วงใย
“แผนการออกแบบเสร็จไปแล้ว ตามแผนนี้ให้หารือเกี่ยวกับขั้นตอนการดำเนินการกับฝ่ายก่อสร้าง”
“ครับ เจ้านาย”
กู้เยนเซินขยับก้น “คุณชายหลง แล้วนายจะดึงดูดลูกค้ายังไง?”
“วันที่เปิดอาคารหยวนชิว ฉันจะไปด้วยตัวเอง นอกจากนั้น วันที่เปิดภัตตาคารฉันจะเชิญลูกค้าบางกลุ่ม พอถึงเวลา ไม่ต้องให้ฉันพูดอะไร สื่อก็จะรู้ว่าต้องเขียนข่าวยังไง แขกของฉันยิ่งรู้ดีว่าจะต้องเผยแพร่แทนฉันยังไง”
วิธีที่ผู้ชายคนนี้ถือไพ่ที่ชนะนั้นน่ารำคาญจริงๆ แต่มันเจ๋งมาก!
กู้เยนเซินกอดอก “พี่น้อง เอาอยู่!”
