บทที่ 1129 ถึงเวลาแล้ว
“เรื่องอะไร?”
คิ้วทั้งสองข้างย่นเข้ามาอย่างเป็นธรรมชาติ
จี้ตงหมิงถือจดหมายจากแผนกคุ้มครองสิ่งแวดล้อมซึ่งระบุว่าอาคารหยวนชิวมีการตกแต่งที่ผิดกฎหมาย ใช้สารก่อมะเร็งในการตกแต่งมากเกินไป จึงไม่ผ่านการตรวจสอบรอบสุดท้าย
“บอสครับ โครงการอาคารหยวนชิว บอสควรไปดูสักหน่อยนะครับ อธิบายทางโทรศัพท์มันไม่ชัดเจน บอสสามารถกลับไปที่บริษัทได้ไหมครับ?”
“ได้”
วางสายเสร็จหลงเซียวหันกลับไปมองลั่วหานกับชูชู ลั่วหานกำลังทำอุปกรณ์ประกอบฉากอย่างตั้งใจ หมอฉู่ที่ไม่ถนัดทำงานฝีมือดูเหมือนจะทำได้ค่อนข้างลำบาก
ชูชูนั่งอยู่นอกเต็นท์เล็กของพวกเขา เอามือเท้าคางมองลั่วหานอย่างจริงจัง “หม่ามี๊คะทำไมหัวของลูกชายหัวโตถึงโตขนาดนี้ล่ะคะ?”
ลั่วหานวาดหูสองข้างลงบนกระดาษแข็งใส่เข้าด้วยกันแล้วใช้กรรไกรตัดออก “เพราะลูกชายหัวโตฉลาด หัวโตเก็บความรู้ไว้เยอะไงคะ”
ชูชูดูเหมือนจะไม่ค่อยยอมรับคำอธิบายนี้เท่าไร “แต่แด๊ดดี้ของหนูฉลาดกว่า แด๊ดดี้เป็นแด๊ดดี้ที่ฉลาดที่สุดในโลก หัวของแด๊ดดี้ก็ไม่เห็นโตเลย”
หลงเซียวได้ยินคำชมของลูกสาวก็นั่งลงจูบหน้าผากลูกสาวด้วยความรัก “เพราะลูกชายหัวโตเป็นตัวละครในการ์ตูน ศิลปินวาดภาพเขาออกมาแบบนั้น นี่คือความคิดสร้างสรรค์ทางศิลปะ”
ที่แท้ก็คือความคิดสร้างสรรค์ทางศิลปะนี่เอง
ชูชูดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ แต่เมื่อเทียบกับคำอธิบายที่ว่าคนฉลาดจะหัวโตแล้ว ดูเหมือนว่าเหตุผลที่ว่าเป็นความคิดสร้างสรรค์ เธอยอมรับได้มากกว่า
ลั่วหานตัดหูเสร็จก็สัมผัสได้ว่าหลงเซียวมีเรื่องในใจที่ไม่ได้พูด “ที่บริษัทมีเรื่องหรอ? ต้องกลับไปก่อนใช่มั้ย?”
หลงเซียวกุมมือเธออย่างขอโทษ “อืม เกรงว่าจะต้องกลับไปก่อน ทางนี้…”
ลั่วหานไม่ได้ถามเขาถึงสถานการณ์ที่เกิด”ทางนี้นายวางใจได้ ฉันทำชูชูได้แน่นอน นายกลับจัดการงานก่อนเถอะ ถ้าทันก็ค่อยกลับมา ถ้าไม่ทันก็รอข่าวดีของเราที่บริษัท”
ดวงตาเป็นประกายของชูชูมองแด๊ดดี้อย่างอาลัยอาวรณ์ “แด๊ดดี้…”
เธอยังไม่ทันพูดอะไรหลงเซียวรู้สึกผิดอย่างมาก “Angel ครั้งหน้าแด๊ดดี้สัญญาว่าครั้งหน้าจะอยู่กับหนูตั้งแต่เริ่มจนจบงานเลย ดีมั้ยคะ?”
ใครจะคิดว่าชูชูจะลุกขึ้นมากอดคอหลงเซียวอย่างจริงจัง ปากเล็กๆแนบใกล้หูเขาแล้วกระซิบด้วยน้ำเสียงลึกลับ “แด๊ดดี้คะ แด๊ดดี้จะไปจัดการปีศาจแล้วใช่มั้ยคะ? แด๊ดดี้สู้สู้!”
พูดจบชูชูก็จับคางของหลงเซียวแล้วเอาปากเล็กนุ่มๆหอมแก้ม “แด๊ดดี้ หนูเติมพลังให้!”
ทันใดนั้นหัวใจของหลงเซียวก็ร้อนรุ่ม มือใหญ่ลูบเส้นผมลูกสาว “แด๊ดดี้จะเอาชนะปีศาจได้แน่นอน จะไม่ทำให้เจ้าหญิงตัวน้อยผิดหวัง”
“ค่ะ! ค่ะ! แด๊ดดี้สู้ๆ!”
หลงเซียวขับรถออกไปก่อน ลั่วหานเห็นรถเขาขับออกไปก็สูดหายใจเข้าเบาๆ
เดาว่าน่าจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นสินะ?
ชูชูกอดผ้ากันเปื้อนของแม่ไว้ในอ้อมแขนแล้วมองครอบครัวอื่นรอบข้างที่มีพ่อแม่ร่วมทำงานด้วยกันด้วยความอิจฉา มีเพียงเธอคนเดียวที่มีแค่หม่ามี๊
“หม่ามี๊ขา คุณพ่อหัวเล็กไปแล้ว แล้วลูกชายหัวโตกับคุณแม่ผ้ากันเปื้อนจะแสดงได้ยังไงคะ?”
ลั่วหานคิดอยู่พักหนึ่ง “อืม…เรื่องนี้หรอ ก็ไม่ยากนะ ชูชูคิดดูสิว่าคุณพ่อหัวเล็กก็ต้องเดินทางไปทำงานใช่มั้ยคะ?”
ชูชูย้อนกลับไปคิดก็พบว่ามีหลายฉากที่พ่อไม่อยู่ “อื้ม ใช่ค่ะ คุณพ่อหัวเล็กยุ่งมาก”
“งั้นเราก็แสดงตอนที่คุณพ่อหัวเล็กเดินทางไปทำงานก็จบแล้ว หม่ามี๊ฉลาดมากใช่มั้ยคะ?” ลั่วหานทำมือเป็นเครื่องหมาย “V” โดยเฉพาะ
ผลคือชูชูรีบเอามือของเธอลง “Angelไม่ให้หม่ามี๊ฉลาด ถ้าเกิดหัวหม่ามี๊ใหญ่เหมือนลูกชายหัวโตจะทำยังไง?”
“555!” ลั่วหานเกือบจะหัวเราะจนแทบหายใจไม่ออก “ได้ งั้นหม่ามี๊จะโง่หน่อย”
ชูชูน่ะ บางครั้งเธอก็ฉลาดเป็นกรด เข้าใจอะไรมากกว่าผู้ใหญ่ แต่บางครั้งเธอก็มีนิสัยเป็นเด็กๆ คำที่พูดออกมาทำให้เธอหัวเราะจนปวดท้อง
“หม่ามี๊โง่ไปหน่อยก็ได้ ยังไงซะหนูกับแด๊ดดี้พ่อแล้วก็น้องชายก็ฉลาดพออยู่แล้ว!” ชูชูนับคนในครอบครัวทีละคน ครอบครัวสี่คน สามคนฉลาดก็พอแล้วหม่ามี๊ไม่จำเป็นต้องฉลาดมาก หม่ามี๊แค่สวยก็พอ
ลั่วหาน “…”
เธอควรร้องไห้ดี? หรือควรหัวเราะดี?
ตึกMBK
ทันทีที่หลงเซียวที่สวมชุดลำลองเดินเข้าไปในประตูหมุน พนักงานของบริษัทก็ตกตะลึง
“…”
คนนี้คือประธานของพวกเขาใช่ไหม?
ท่านเซียวผู้ซึ่งสวมแต่ชุดสูทรองเท้าหนังไม่เคยสวมชุดลำลอง แต่วันนี้กลับแต่งตัวได้…ดูหนุ่มเอามากๆเลย?
คนที่เคยเห็นบอสสวมชุดสูท พอวันนี้ได้เห็นหลงเซียวที่แต่งตัวสบายๆก็ตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าประธานจะสวมชุดสไตล์สปอร์ตได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
แต่ถ้าเข้าไปใกล้อีกนิดจะพบว่าแม้การแต่งตัวจะเปลี่ยน แต่ความเย็นชาที่แผ่ออกมายังคงเข้มข้นเหมือนเดิม
“ท่านประธาน”
“บอส คุณกลับมาแล้ว”
แอนดี้ก้าวถอยหลังเล็กน้อย ไม่กล้าแตะต้องเกล็ดใต้คอมังกรของหลงเซียว การที่เชิญให้บอสกลับมาด่วน เดาได้ว่าอารมณ์เขาคงจะไม่ดีนัก
จี้ตงหมิงก้าวไปข้างหน้า “นี่คือแฟกซ์ที่เพิ่งมาถึง เชิญดูครับ”
หลงเซียวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานของตน เปิดแฟ้มแล้วอ่านกระดาษทั้งสามแผ่นอย่างรวดเร็ว “พ่อค้าที่สงสัยว่าจะใช้วัสดุผิดกฎหมาย ติดต่อคนที่รับผิดชอบ รื้อถอนของตกแต่งทั้งหมด”
จี้ตงหมิงพยักหน้า “แจ้งไปแล้วครับ แต่ถ้ารื้อตอนนี้เกรงว่าจะไม่ทันงานเปิดทำการ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้จับตามองแล้ว”
หลงเซียวมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เวลาบ่ายสองโมง “แอนดี้เตรียมชุดสูทให้ฉัน อาหมิงจองเที่ยวบินตอนบ่าย ฉันจะไปเมืองเจียงเฉิงวันนี้”
แอนดี้พยักหน้าแล้วออกจากห้องทำงาน
“บอสครับ เรื่องนี้ดูเหมือนว่ามีใครบางคนตั้งใจทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำให้ฝ่ายคุ้มครองสิ่งแวดล้อมสะเทือนได้ ผมคิดว่า…มันจะเกี่ยวข้องกับเจิ้งเฉิงหลินรึเปล่าครับ?”
จี้ตงหมิงคาดเดาได้อย่างอาจหาญ โดยที่สิ่งที่คาดเดานั้นเชื่อถือได้
ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาชีวิตแต่งงานของเจิ้งซินกับตู้หลิงเซวียนกลับมาสงบสุข เจิ้งเฉิงหลินประจบทางการ เผชิญหน้ากับตลาดในเมืองเจียงเฉิงแบบเรียกได้ว่าอยากได้อะไรก็ได้
เขารู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องจัดการหลงเซียวแล้ว
อาคารหยวนชิวนั้นหลงเซียวได้ทุ่มเทเงินทุนและทรัพยากรจำนวนมากเพื่อสร้าง ยังเป็นโครงการสำคัญของหลงเซียว
เขาอยากจะเอาเรื่องหนึ่งมาใช้เพื่อให้ถึงเป้าหมายของตนราวกับคำนวณเรื่องผลประโยชน์ตัวเองผิด
“เป็นไปได้”
ดวงตาสีดำราวกับหมึกของหลงเซียวฉายแววเย็นชา กระดาษที่ปริ้นในมือเขาส่งเสียง พอดูอีกทีกระดาษก็ยับยู่ยี่เป็นก้อนแล้ว
“บอสครับ เจิ้งเฉิงหลินยังมีความเป็นไปได้หรือไม่ครับ?”
สุนัขที่ต้องการดิ้นหลุดจากโซ่ถูกกำหนดให้กัดกลับ
“ในช่วงสองปีที่ผ่านมาชีวิตของเจิ้งเฉิงหลินสุขสบายมากเกินไป จากนี้เขาจะแก้แค้นคืนคนที่รีดไถจากเขาอย่างไม่ขาดแม้แต่น้อย”
…
ช่วงแสดงละครเป็นช่วงที่ผ่อนคลายและสนุกสนานที่สุด
กลุ่มครอบครัวขนาดใหญ่จะขึ้นเวทีตามลำดับการจับฉลาก
ชูชูจับฉลากได้หมายเลขหก ก่อนที่จะเริ่มอย่างเป็นทางการ สามารถชมการแข่งขันของครอบครัวอื่นได้
ชูชูสวมหน้ากากลูกชายหัวโตที่โผล่ให้เห็นเพียงดวงตาที่แวววาว 2 ข้าง ชุดนักเรียนถูกทับด้วยเสื้อยืดสีน้ำเงินของลูกชายหัวโตที่ใส่ในการ์ตูนจนเธอเหมือนกันเด็กชายจนแทบดูไม่ออก
ลั่วหานปล่อยผม ใส่ที่คาดผม ผ้ากันเปื้อนและถือตะหลิวทำอาหาร เธอดูเหมือนหลุดออกมาจากในการ์ตูน
ระหว่างรอแสดงชูชูท่องบทในใจ เธอมองประตูหวังให้แด๊ดดี้ปรากฏตัว
แต่ทว่ารอจนพวกเธอขึ้นเวที เธอก็รอแด๊ดดี้ไม่ได้
ครืน
ก่อนขึ้นเวทีโทรศัพท์ของลั่วหานดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของหลงเซียว ลั่วหานจึงรับสายแล้วแนบโทรศัพท์กับหูลูกสาว
“แด๊ดดี้! แด๊ดดี้!”
หลงเซียวเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้ากำลังจะขึ้นรถไปสนามบิน ความตื่นเต้นและความคาดหวังของลูกสาวเกาะกุมหัวใจของเขา “ลูกรัก แด๊ดดี้เกรงว่าจะไม่สามารถไปหาหนูกับหม่ามี๊ได้แล้ว แต่แด๊ดดี้เชื่อว่า ชูชูจะต้องทำมันออกได้ดีมาก!”
เปลวไฟลุกขึ้นในดวงตาของชูชู “แด๊ดดี้ยังไม่ได้เอาชนะปีศาจอีกหรอคะ?”
“ตราบใดที่ชูชูเล่นเกมกับหม่ามี๊ได้อย่างมีความสุข แด๊ดดี้ก็จะสามารถเอาชนะปีศาจได้ หนูมั่นใจมั้ย?” หลงเซียวดึงเนกไทให้ตรง พยักหน้าให้จี้ตงหมิง จี้ตงหมิงจึงเปิดประตูรถ
“ค่ะ! หนูกับหม่ามี๊จะต้องคว้าที่หนึ่งมาได้อย่างแน่นอน ครั้งนี้หนูจะไม่ยกรางวัลให้คนอื่นแล้ว หนูจะเอาให้แด๊ดดี้!”
“ชูชูเด็กดี แด๊ดดี้มีความสุขมาก”
“งั้น…แด๊ดดี้ก็ต้องมีความสุข Angelรักแด๊ดดี้มากๆ!”
“แด๊ดดี้ก็รักAngelมากๆๆๆ”
พอวางโทรศัพท์เสร็จความอ่อนโยนบนใบหน้าของหลงเซียวก็ค่อยๆจางหายและถูกแทนที่ด้วยความสุขุม “หาเจอรึยัง?”
จี้คงหมิงนั่งเบาะข้างคนขับ หยังเซินได้สตาร์ทรถแล้ว
“เจอแล้วครับ พ่อค้าที่ละเมิดกฎระเบียบคือบริภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์หรงโค เขามีความสัมพันธ์ส่วนตัวอย่างใกล้ชิดกับเจิ้งเฉิงหลิน”
“เฮอะ!”
งั้นทุกอย่างก็ชัดเจน
