เมียหวานของประธานเย็นชา – ตอนที่ 381

บทที่ 381 ตั้งท้องลูกของเขา

จี้จิ่งเชินพยักหน้าลงเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เจียงหยู่เทียนถึงได้เดินเข้าไป

ประตูที่ปิดสนิทจู่ๆก็ถูกเปิดออก มือที่ยกขึ้นมาของเวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่ทันได้เอาลงเธอก็เห็นเจียงหยู่เทียนที่ยืนอยู่ทางด้านในเข้าเสียก่อน

ท้องที่โตนูนออกมา ทำให้สีหน้าของเธอนั้นยิ่งดูตกใจมากขึ้น

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ?” เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยถาม

เจียงหยู่เทียนยิ้มเยาะ

“ประโยคนี้ควรจะเป็นฉันที่เป็นคนถามคุณมากกว่านะ?”

ว่าแล้วนั้นเธอก็ก้าวถอยหลังไป แล้วไปยืนอยู่ข้างๆจี้จิ่งเชินเอามือวางบนไหล่ของเขาอย่างสนิทสนม

ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มที่ดูสนิทสนมออกมา

“คุณมาหาฉันมีธุระอะไรอย่างนั้นหรือ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูการกระทำของเธอ แล้วมองไปยังบุคคลที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็น

เวลานี้เองที่ทางฝ่ายนั้นก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แล้วสบตาเธอเข้าพอดี

เพียงแวบเดียว ราวกับเวลาได้ย้อนกลับไปเหมือนช่วงก่อนหน้านี้

“จี้จิ่งเชิน…..”

จี้จิ่งเชินมองเธอ พูดออกมา แต่มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้

ข้างในอกของเขา หลังจากที่เวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏตัวออกมานั้น ในใจของเขานั้นก็เริ่มเต้นแรงขึ้น

ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ เมื่อก่อนสำหรับเขาแล้วมีตัวตนที่ไม่เหมือนเดิม

หรือบางทีเจียงหยู่เทียนพูดถูก ว่าก่อนหน้านี้เขากับเวินเที๋ยนเที๋ยนมีความสัมพันธ์ที่สนิทกันจริงๆ

แต่ ทางฝ่ายนั้นหลอกเขา ทำร้ายเขาจนกลายเป็นแบบนี้อย่างนั้นหรือ?

เขาต้องการเวลา เพื่อค่อยๆตรวจสอบเรื่องที่ผ่านมาให้ชัดเจน

เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกว่าท่าทางของจี้จิ่งเชินนั้นแปลกไป จึงก้าวเข้ามา ยื่นมือออกไปเพื่อต้องการจะดึงเขาเอาไว้

“จี้จิ่งเชิน พวกเราหาพี่กันมาตั้งนาน เรากลับคฤหาสน์กันนะคะ?”

แต่ยังไม่ทันได้รอให้เธอสัมผัสโดนจี้จิ่งเชิน จู่ๆเจียงหยู่เทียนที่ยืนอยู่ทางด้านหลังก็สะบัดมือเธอออกไป

“คุณไม่ต้องมาหาจี้จิ่งเชินอีก คุณทำร้ายเขาขนาดนี้แล้วยังไม่พออีกหรือ? กลับไปกับคุณ ไม่ถึงสามวัน ก็คงจะเกิดเรื่องขึ้นมาอีกสินะ?”

“คุณพูดจาเหลวไหล!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดขัดเธอขึ้นมา แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจียงหยู่เทียน ยิ้มเยาะพลางเอ่ยขึ้น : “ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ทำไมถึงได้มาอยู่กับจี้จิ่งเชิน?”

เจียงหยู่เทียนดึงมือของจี้จิ่งเชินเอาไว้

แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างมั่นใจ: “เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ก็ต้องอยู่ด้วยกันแน่นอนอยู่แล้วสิ”

ยังไม่ทันพูดจบนั้น จี้จิ่งเชินกลับดิ้นออกมาให้หลุดจากมือของเธอ

สีหน้าของเจียงหยู่เทียนดูแย่ขึ้นมาทันใด แล้วเอามือของตัวเองนั้นขึ้นมาวางบนไหล่ของเขาแทน ส่วนอีกมือหนึ่งนั้นลูบอยู่ที่ท้องของตัวเอง

“ฉันตั้งท้องลูกของจี้จิ่งเชินอยู่”

สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่ท้องของเธอ แต่กลับไม่เชื่อคำพูดของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

“จี้จิ่งเชินหายตัวไปสี่เดือน แล้วคุณจะตั้งครรภ์ถึงแปดเดือนแล้วได้อย่างไรกันคะ?”

แววตาของเจียงหยู่เทียนสั่นไหวไปพักหนึ่ง แล้วไม่นานก็หัวเราะขึ้นมา

“ใครบอกคุณกัน ว่าฉันคบกับเขาเมื่อสี่เดือนก่อน? แปดเดือนก่อนหน้านี้ ฉันอยู่ที่บ้านตระกูลจี้มาตลอด คุณคิดว่าทำไมฉันถึงตั้งท้องได้แปดเดือนแล้วอย่างนั้นหรือ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตากว้าง

“เป็นไปไม่ได้”

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?”

เจียงหยู่เทียนมองจี้จิ่งเชินแวบหนึ่ง เห็นว่าใบหน้าของเขานั้นไม่แสดงอาการใดๆออกมา

จึงเอ่ยพูดต่อ : “จี้จิ่งเชินรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณกับตระกูลเวินจะทำร้ายเขา จะบอกคุณให้นะ ฉันถูกส่งตัวไป แต่ส่วนตัวแล้ว กลับให้ฉันเข้าไปอยู่ในบ้านตระกูลจี้”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอึ้งไปพักหนึ่ง และทันใดนั้นเองในหัวของเธอนั้นก็นึกขึ้นมาได้ ก่อนหน้านี้ที่เวินหงไห่บอกกับเธอว่าตอนที่ไฟไหม้นั้น ภายในบ้านนอกจากจี้จิ่งเชินแล้ว ยังมีคนอื่นอีก

หรือจะเป็นเจียงหยู่เทียนอย่างนั้นหรือ?

ส่วนทางด้านเจียงหยู่เทียนที่เห็นท่าทางตกใจของเธอนั้น ในใจก็รู้สึกพอใจมากขึ้นไปอีก

เธอเสียงสูงขึ้นมา พลางชี้ไปทางเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วเอ่ยพูดขึ้นกับจี้จิ่งเชิน : “พี่จิ่งเชิน ตอนนั้นที่บ้านพี่ไฟไหม้ เป็นเพราะคนของตระกูลเวินเป็นคนทำค่ะ คุณลุงกับคุณปู่ของเวินเที๋ยนเที๋ยนร่วมมือกัน จะทำร้ายพี่ให้ถึงตาย!”

สีหน้าท่าทางของเวินเที๋ยนเที๋ยนตื่นตระหนกขึ้นมา แล้วรีบมองไปยังจี้จิ่งเชิน

สีหน้าของจี้จิ่งเชินเคร่งขรึมลง แววตาที่เฉียบคมนั้นมองไปทางเวินเที๋ยนเที๋ยน

“ใช่หรือครับ?”

“ฉัน……”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอ้าปาก แต่กลับพูดไม่ออก

เห็นความลังเลของเธอแล้ว สายตาของจี้จิ่งเชินนั้นยิ่งเฉียบคมยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“ที่เธอพูดนั้นถูกต้องไหมครับ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกเจ็บปวด

“เป็นเพราะเรื่องนี้ พี่ถึงได้หลบฉันมาตลอด ไม่มาหาฉันเลยใช่ไหมคะ?”

แววตาของจี้จิ่งเชินนั้นแปลกไปเล็กน้อย

“เรื่องราวเมื่อก่อน ผมลืมไปหมดแล้ว”

เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

“หมายความว่าอะไรคะ?”

เจียงหยู่เทียนจึงรีบเอ่ยขึ้น : “ไม่ใช่เพราะพวกคุณหรอกหรือที่ทำให้พี่จิ่งเชินได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ ทำให้ลืมเรื่องราวในอดีตไปหมดแล้ว และก็เป็นเพราะไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีกด้วยไงล่ะ ไม่คิดว่าคุณจะยังมาหาเขาอยู่อีก”

ร่างของเวินเที๋ยนเที๋ยนสั่นเทา ราวกับถูกค้อนทุบลงมาอย่างไรอย่างนั้น

เธอมองจี้จิ่งเชินด้วยความตกใจ

“พี่จำฉันไม่ได้แล้ว?”

แววตาเย็นชาของจี้จิ่งเชินมองไปที่เธอ

“ทำไมผมจะต้องจำคุณได้?”

ประโยคเรียบๆ ทำให้สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนซีดขาวขึ้นมาทันใด

“เป็นไปได้อย่างไร?”

จี้จิ่งเชินกลับบีบถามเธอต่อ : “คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย ที่ผมเป็นแบบนี้ เป็นเพราะคุณ ตระกูลเวินใช่ไหม?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วกำหมัดแน่น

“ฉันไม่รู้ ไม่คิดว่าพวกเขาจะวางเพลิงกัน…..ขอโทษนะคะ”

เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วแบกรับความผิดมาไว้ที่ตัวเอง

ถ้าหากตัวเองไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลเวินและตระกูลหล่อน จี้จิ่งเชินก็คงจะไม่ต้องมาเจอกับอันตรายมากมายขนาดนี้หรอกใช่หรือเปล่า?

ถ้าหากเขาไม่ได้คบกับเธอ ก็คงจะไม่…..

เห็นสีหน้าซีดขาวของเธอแล้ว จี้จิ่งเชินเลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย ตำแหน่งตรงหน้าอกรู้สึกถึงอาการเจ็บแปลบขึ้นมาทันที

เจียงหยู่เทียนที่ยืนยิ้มเยาะอยู่ข้างๆนั้นเดินเข้าไปทางด้านหน้าด้วยความรู้สึกพอใจ

“คุณรีบกลับไปจะดีกว่านะ ทำร้ายจี้จิ่งเชินขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่เขาจะลืมเรื่องราวในอดีตไปได้ เขาต้องการจะเริ่มต้นใหม่ แล้วคุณจะยังมาทำร้ายเขาอีกอย่างนั้นหรือ?”

ว่าแล้วนั้น เธอก็ก้าวไปทางด้านหน้าแล้วผลักเวินเที๋ยนเที๋ยนให้ออกไป

เวินเที๋ยนเที๋ยนที่กำลังจะต่อสู้ดิ้นรนนั้น เมื่อเห็นท้องที่โตออกมาของเจียงหยู่เทียนแล้วนั้น จึงรู้สึกไม่กล้าขึ้นมา

“ออกไป!”

เจียงหยู่เทียนว่าออกมา แล้วผลักเธอออกไปด้านนอกประตู

เวินเที๋ยนเที๋ยนเซแล้วล้มไปทางด้านหลัง

“คุณครับ!”

จงหลีรีบเข้ามาด้วยความรวดเร็ว แล้วพยุงเวินเที๋ยนเที๋ยนเอาไว้

จี้จิ่งเชินที่นั่งอยู่ด้านในเมื่อเห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนล้มไปอยู่ในอ้อมกอดของจงหลีแล้ว ท่าทางที่ดูสนิทกันของทั้งสองคนนั้น ทำให้แววตาของเขานั้นยิ่งเฉียบคมมากยิ่งขึ้น สีหน้าดูแย่มากขึ้นกว่าเดิม

เสียงดังปึงของประตูที่ถูกเจียงหยู่เทียนปิดลง เพื่อกันทั้งสองคนเอาไว้ทางด้านนอก

เธอหันกลับมาเพื่อจะกลับห้อง แต่กลับถูกจี้จิ่งเชินขวางเอาไว้ก่อน

“คุณยังไม่ได้บอกผม เกี่ยวกับเรื่องของผมกับตระกูลเวินเลยนะ”

เจียงหยู่เทียนมองเขา รู้ว่าตัวเองไม่สามารถจะปิดบังเขาได้แล้ว

“ก่อนหน้านี้ที่ฉันไม่ได้บอกคุณ เพียงแค่ไม่อยากจะให้คุณกลับไปวนอยู่กับเรื่องเมื่อก่อน”

เธอถอนหายใจ แสร้งทำเป็นรู้สึกไม่ดี

“เมื่อก่อนคุณเป็นประธานบริษัทเอ็มไอกรุ้ป แล้วก็หนึ่งในทายาทของตระกูลจี้ด้วยเช่นกัน ส่วนผู้หญิงคนที่มาเมื่อกี้นี้ เธออยากได้ทรัพย์สินเงินทองของคุณ จึงสวมรอยเป็นลูกสาวตระกูลเจี่ยงมาแต่งงานกันคุณ”

“ถึงแม้ว่าต่อมาจะถูกคุณจับได้ แต่คุณกลับถูกเธอหลอก และแม้กระทั่งการยุยงของเธอ ทำให้คุณมากล่าวโทษฉันอีกด้วยซ้ำ”

“ต่อมาพวกเราถึงได้รู้ ว่าแท้ที่จริงแล้วเธอเป็นลูกสาวนอกสมรสของตระกูลเวินและตระกูลหล่อน เธอสมรู้ร่วมคิดกับคนของตระกูลเวิน ทำลายตระกูลจี้ยังไม่พอ ยังวางเพลิงเผาบ้านของคุณอีก คิดว่าคุณคงจะตายไปแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนยังมาแย่งบริษัทของคุณแล้วก็คฤหาสน์ไปด้วย”