เมียหวานของประธานเย็นชา – ตอนที่ 490

ตอนที่ 490

บทที่ 490 การหึงหวงอันดับหนึ่งในใต้หล้า

ทั้งสองมาถึงรีสอร์ทหวินช่วย

เพิ่งเข้าประตู เมื่อผู้จัดการหน้าล็อบบี้เห็นการปรากฏตัวของจี้จิ่งเชิน เลยเดินมาต้อนรับอย่างรวดเร็ว

“คุณจี้ ประธานจี้ ยินดีต้อนรับครับ ผมให้คนจัดห้องส่วนตัวไว้ให้เรียบร้อยแล้วครับ ไม่ทราบว่าอยากจะทานอะไรดีครับ?”

จี้จิ่งเชินฟังแล้ว กลับไม่ตอบอะไร แต่ว่าหันหน้าไปหาเวินเที๋ยนเที๋ยน

แล้วถามว่า: “ครั้งก่อนตอนพวกคุณมา อยู่ที่ตรงไหน?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนก็คิดไม่ถึง ว่าจี้จิ่งเชินจะจริงจังขนาดนี้

แต่ว่าจี้จิ่งเชินในตอนนี้ กลับทำให้หล่อนรู้สึกว่ามีความน่ารักมากขึ้น หล่อนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

หันหน้าไปพูดกับผู้จัดการหน้าล็อบบี้ว่า: “ห้องไม้ไผ่ ขอบคุณค่ะ”

“ไม่มีปัญหาครับ ผมให้พวกเขาเตรียมให้ตอนนี้เลย”

ผู้จัดการหน้าล็อบบี้พยักหน้าอย่างรวดเร็ว พาทั้งสองคนเดินเข้าไปยังข้างใน

ในห้องไม้ไผ่ที่เหมือนกับครั้งก่อน ทั้งสองเดินเข้ามาพนักงานยื่นเมนูให้

จี้จิ่งเชินกลับหันหน้าไปถามเวินเที๋ยนเที๋ยน

“ที่พวกคุณทานครั้งก่อนคือ……”

เขายังไม่ทันพูดจบ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เดาได้แล้วว่าเขาจะพูดอะไรต่อ หล่อนทำได้แค่ยิ้ม

หันหน้าไป แล้วแจ้งเมนูอาหารที่หล่อนกับเฟิงหมิงมาทานรอบที่แล้วให้พนักงาน ให้เขาเสิร์ฟขึ้นมาใหม่อีกรอบ

ดูท่าวันนี้จี้จิ่งเชินจะตัดสินใจมาเรียบร้อยแล้ว ว่าจะนำสิ่งที่หล่อนกับเฟิงหมิงเคยทำที่รีสอร์ทหวินช่วยทั้งหมด มาทำใหม่อีกรอบ เขาดึงดันที่จะปิดทับมันด้วยความทรงจำที่เป็นของเขา

สำหรับสิ่งนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ่งไม่รู้จะทำไง ก็ต้องหวานชื่น

จี้จิ่งเชินที่เป็นแบบนี้ มันช่างน่ารักจนทำให้หล่อนโกรธไม่ลง ทำได้แค่ปล่อยให้เขาเอาแต่ใจตัวเอง

ประตูไม้ในห้องถูกปิดลง เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังก้มหน้ามองเมนูอาหารในมือ

“มาหาผมด้านนี้” จี้จิ่งเชินพูดขึ้นกะทันหัน

เวินเที๋ยนเที๋ยนเงยหน้าไปมอง เห็นว่าเขากำลังยื่นมือมาหาหล่อน

หล่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย พูดว่า: “ครั้งก่อนฉันกับเฟิงหมิงไม่ได้ทำแบบนี้นะ”

“แน่นอนว่าอันนี้มันเป็นสิทธิพิเศษสำหรับสามี”

จี้จิ่งเชินพูดไป แล้วดึงหล่อนเข้ามา กอดไว้ตรงอก มือทั้งสองข้างโอบเอวหล่อนไว้แน่น ไม่ให้เวินเที๋ยนเที๋ยนมีโอกาสหนีใดๆ

ทันใดนั้นเวินเที๋ยนเที๋ยนทำอะไรไม่ถูก

“นายทำแบบนี้แล้วฉันจะทานข้าวยังไง?”

“แน่นอนว่ายังมีวิธีอื่น”

จี้จิ่งเชินยังคงไม่ขยับ กอดเขาไว้ไม่ยอมปล่อยมือ

ในเวลานี้ ประตูไม้ถูกเปิดออกอีกครั้ง เสียงของพนักงานดังขึ้น

“คุณจี้ เตรียมพร้อมหมดแล้วค่ะ”

พนักงานเพิ่งพูดจบ กลับเห็นภาพในห้องเวลานี้พอดี ทันใดนั้นก็ตกใจเล็กน้อย แล้วยืนอยู่กับที่ ไม่รู้ว่าควรถอยออกไปหรือว่าเข้าไปต่อ

เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกจี้จิ่งเชินกอดไว้ในอก ใบหน้าแดงเล็กน้อย ยกมือขึ้นผลักเบาๆ คิดไม่ถึงว่าฝ่ายตรงข้ามไม่เพียงแค่ไม่ยอมปล่อยมือ กลับยังกระชับแน่นเข้าไปอีก

เขาเงยหน้าขึ้นมา แล้วสั่งพวกพนักงานว่า: “ยกเข้ามาได้แล้ว”

พวกพนักงานรีบดึงสติ แล้วพยักหน้า

“ค่ะ”

แล้วก้มหน้า พยายามไม่ไปมองทั้งสองคน เอาอาหารวางไว้ แล้วถอยออกไปแบบเงียบๆ

สายตาของจี้จิ่งเชินมองผ่านบนโต๊ะ ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พวกนี้ไม่ใช่ของที่คุณชอบ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนหันหลังมองไปตามสายตาเขา แล้วพูดว่า: “ครั้งก่อนคือมาคุยธุระ ไม่ได้ตั้งใจมาทานข้าว แล้วอีกอย่าง วันนั้นตอนที่ฉันกับเฟิงหมิงมา แทบไม่ได้ทานอะไรเลย ก็ต้องกลับแล้ว”

“เพียงแต่มีใครคนหนึ่งที่ชอบหึง จึงต้องสั่งอาหารเหล่านี้มา”

ความคิดของจี้จิ่งเชินโดนหล่อนรู้ทัน เขากะพริบตาในชั่วขณะ

“ต่อให้จะไม่ชอบ ก็อย่าเลือกกินมากนัก ไม่ดีต่อสุขภาพ”

“เลือกกิน?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเลิกคิ้วเล็กน้อย “ฉันจำได้ว่า คนที่เลือกกินจริงๆ ก็คือใครบางคน?”

จี้จิ่งเชินสะดุ้ง ไม่ได้ตอบอะไร

คิดถึงเรื่องราวในเมื่อก่อน เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวเราะขึ้นมา พูดแบบเยาะเย้ย: “เมื่อก่อนนายพูดว่าเกิดมาไม่เคยกินปลาไม่ใช่เหรอ?สุดท้ายก็ยังคงกินโจ๊กเนื้อปลาที่ฉันทำ?แบบนี้ก็คือไม่เลือกกินแล้ว?”

“ไม่ใช่ไม่เลือกกิน”

จี้จิ่งเชินพูดแบบตรงๆ ว่า: “แต่ว่าอาหารที่คุณทำ มันไม่ได้อยู่ในรายการที่ผมจะต้องเลือกมาก”

ความหมายของคำพูด ก็คือต่อให้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะทำอะไรออกมา จี้จิ่งเชินก็จะกินโดยไม่พูดอะไร แล้วก็ ชื่นชอบมากด้วย

ความคิดของจี้จิ่งเชินมีเหตุผลมาก กับทุกคนและทุกสิ่ง เขาก็ต้องวิเคราะห์ข้อดีข้อเสียและคุณค่าจากทุกด้าน จากนั้นค่อยแยกเป็นประเภท

แต่ว่าหลังจากได้พบเวินเที๋ยนเที๋ยน เขาจึงได้เข้าใจในที่สุดว่า อะไรที่เรียกว่ารักบ้านก็ต้องรักนกอีกาที่อยู่บนบ้าน อะไรที่เรียกว่าความรักทำให้โลกกลายเป็นสีชมพู

โจ๊กเนื้อปลาถ้วยหนึ่งแบบง่ายๆ เมื่อเวินเที๋ยนเที๋ยนทำออกมา กลับทำให้คนกระหายยิ่งกว่าอาหารของเชฟในภัตตาคารห้าดาว กินไม่มีเบื่อ

ความรู้สึกแปลกแบบนี้ เมื่อก่อนเขาไม่เคยมี

เวินเที๋ยนเที๋ยน หญิงสาวคนหนึ่งที่วิเศษ สอนเขาให้รู้ถึงความรักที่แต่ก่อนไม่เคยคาดคิด และสอนให้เขาได้รับรู้ถึงความสูญเสียและเจ็บปวดแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

เพราะหล่อน จี้จิ่งเชินถึงได้รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองค่อยๆ สมบูรณ์มากขึ้น

ร่างที่ไร้วิญญาณในเมื่อก่อน ตอนนี้กลับกลายเป็นสดใสขึ้นมา

เขากำลังมองที่หน้าอก แววตายิ่งอ่อนโยนขึ้นไปอีก

ในห้องนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชินต่างคนต่างพูดคุยกันเรื่องทั่วไป

ข้างนอก พวกพนักงานที่เพิ่งเอาอาหารมาส่งกลับอดไม่ได้ที่จะหารือกัน แล้วส่งเสียงแห่งความอิจฉามา

“เห็นแล้วรึยัง?แววตาที่ประธานจี้มองคุณหนูเวินเมื่อกี๊ช่างอ่อนโยนสุดๆ !”

“เมื่อก่อนยังเคยมีคนลือกันว่า คุณหนูเวินกับคุณชายตระกูลเฟิงมีข่าวซุบซิบกัน ตอนนี้ดูแล้วน่าจะเป็นเรื่องปลอมทั้งหมดความสัมพันธ์ของทั้งสองคนยังดีๆ กันอยู่เลย”

“แปลกจริงๆ ฉันนึกมาตลอดว่านิสัยของประธานบริษัทM.Iกรุ๊ปนั้นเย็นชา เลือดเย็นไม่มีจิตใจ คิดไม่ถึงว่ากลับได้เห็นอาการอ่อนโยนจากใบหน้าเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเวินเที๋ยนเที๋ยนเลย ต่อให้เป็นฉันก็ต้องใจเต้นตาม”

“แค่นี้เป็นไรไป?ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งทำงานอยู่ที่บริษัทM.Iกรุ๊ป นั่นต่างหากที่ทรมานคนโสด”

“เขาบอกแล้วว่า เมื่อไหร่ที่คุณหนูเวินปรากฏตัว นั่นแหละคือข่าวอันประเสริฐของทุกคนในบริษัท เพราะว่าวันนั้นอารมณ์ของจี้จิ่งเชินต้องดีมากแน่ เขาบอกว่าเมื่อเห็นทั้งสองอยู่ด้วยกันทุกวันแล้ว ยังอยากที่จะหาแฟนเลย”

พวกเขาพูดไปหัวเราะไป แล้วมองไปยังประตูห้องไม้ไผ่ด้วยใบหน้าอิจฉา

ไม่รู้เวลาไหน พวกเขาถึงจะหาคนที่รักพวกเขาและพวกเขาก็รัก แบบจี้จิ่งเชินได้

แล้วตอนนี้ ตรงอีกด้านหนึ่ง

เฟิงหมิงได้ติดต่อเวินฉี่อีกครั้ง

“ท่านปู่เวิน เมื่อก่อนท่านเคยพูดว่าเพียงแค่ผมจัดเตรียมงานแต่งงานให้เรียบร้อย เรื่องที่เหลือท่านสามารถจัดการได้”

“แต่ว่าตอนนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชินสนิทสนมกันมาก สำหรับเรื่องแต่งงานนี้ ตอนนี้จะปิดฉากอย่างไร?ต่อให้ผมจะยอมรับในข้อเสนอของท่าน เวินเที๋ยนเที๋ยนก็คงไม่ตกลงที่จะแต่งงานกับผม”

เวินฉี่ได้ยินแบบนี้ กลับไม่เป็นกังวลแต่อย่างใด

“ที่แท้นายกำลังเป็นห่วงเรื่องนี้ ทางด้านของเวินเที๋ยนเที๋ยน ฉันได้คิดหาวิธีเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่นายเปิดปาก ก็สามารถเอาคนไปได้ตลอด”

เฟิงหมิงได้ยินแบบนั้น ก็เลิกคิ้วเล็กน้อย

“ท่านปู่เวิน พูดแบบนี้หมายความว่าไง?”

“ง่ายมาก รอหลังจากที่พวกนายแต่งงานกัน อุตสาหกรรมทั้งหมดภายใต้ชื่อตระกูลเฟิง ก็จะต้องมาร่วมมือสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเวินแบบสนิทสนมมากที่สุด โครงการทั้งหมดก็ต้องคิดถึงตระกูลเวินเป็นอันดับแรก”

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ร่างกายเอนไปด้านหลังเล็กน้อยในน้ำเสียงแฝงไปด้วยรอยยิ้ม

“และเพื่อเป็นการตอบแทน เวินเที๋ยนเที๋ยนจะต้องแต่งงานกับนายอย่างแน่นอน”

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท