บทที่ 551 พ่อของลูก
อีกฝั่งหนึ่ง หมินอันเกอออกจากคฤหาสน์ แล้วขึ้นไปนั่งบนรถเก๋งที่จอดอยู่ด้านข้าง
ผู้จัดการส่วนตัวพี่เจี้ยนที่รออยู่บนรถเห็นเขากลับมา ในที่สุดก็โล่งใจสักที
“เร็วๆ ถ้าถูกคนอื่นเห็นเข้าจะแย่”
ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหลวนจื่อจะท้องจริงๆหรือไม่ มีความเกี่ยวพันกับหมินอันเกอจริงหรือเปล่า แต่ถ้าเรื่องแบบนี้ถูกเปิดเผย ต้องมีผลกระทบต่องานของหมินอันเกออย่างหนักแน่นอน เพียงแค่ค่าชดใช้ความเสียหายในการเป็นพรีเซ็นเตอร์ ก็อาจจะทำให้เขาหมดตัวได้เลยทีเดียว
สีหน้าของหมินอันเกอมีความกังวลอยู่บ้าง
“พี่เจี้ยน ช่วยผมเช็คประวัติคนๆหนึ่ง”
พี่เจี้ยนเงยหน้าขึ้น มองไปบนกระจกมองหลัง “นายจะเช็คประวัติใคร?”
“เคอเหยียนรุ่ย”
“นายเช็คเขาทำไม? เขาทำให้นายโมโหเหรอ?”
หมินอันเกอขมวดคิ้ว สีหน้าไม่ค่อยพอใจ
“พี่ไปเช็คเถอะน่า”
เห็นเขาอารมณ์ไม่ดี พี่เจี้ยนจึงรีบพยักหน้า แล้วพูดว่า: “ได้ นายอยากจะทำยังไงก็ได้ แต่อย่าให้นักข่าวรู้ อยากให้เรื่องมันกลายเป็นใหญ่”
หมินอันเกอพยักหน้า พี่เจี้ยนถึงได้โล่งอกเสียที
เหยียบคันเร่งรถแล้วค่อยๆวิ่งออกไป
เวลาค่อยๆผ่านไป ภายใต้การดูแลของเคอเหยียนรุ่ย ร่างกายของหลวนจื่อค่อยๆดีขึ้นแล้ว อีกทั้งยังอ้วนกว่าเมื่อก่อน
หน้าท้องเริ่มยืดออกมาเล็กน้อย แค่ดูก็รู้ความจริงว่าเธอกำลังท้อง
หลังจากนั้นหลวนจื่อไม่ค่อยออกจากบ้านอีก มีแต่เวินเที๋ยนเที๋ยนที่มาเยี่ยมเธอบ่อยๆ
แต่ทางบ้านตระกูลหลวน กลับค่อยๆหายเงียบไป
“ระวังหน่อย ยิ้มใส่กล้องด้วย”
เคอเหยียนรุ่ยวางขาตั้งกล้องไว้เรียบร้อย แล้วก็คอยควบคุมท่าทางของหลวนจื่อ
แผ่นหลังของหลวนจื่อพิงที่รองด้านหลังไว้ แล้วพูดอย่างลังเลว่า: “ฉันอ้วนขึ้นมากเลย พี่เคอ อย่าถ่ายเลยดีกว่านะ”
เธอพูดไปด้วยและอยากจะลุกขึ้นออกไป
“แบบนี้ได้ไง?”
เคอเหยียนรุ่ยรีบเดินเข้ามาดึงตัวเธอไว้ ให้หลวนจื่อกลับไปนั่งบนเก้าอี้ใหม่ แล้วก็พูดไปด้วยว่า: “นี่เป็นสิ่งที่คุณตกลงกับผมไว้ก่อนนะ”
หลวนจื่อพูดอย่างอึดอัดใจ: “แต่ฉันตกลงไว้ว่าจะช่วยคุณหาแรงบันดาลใจในด้านการงาน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ล่ะ?”
ช่วงนี้ ในความดูแลอย่างดีของเคอเหยียนรุ่ย เธออ้วนขึ้นมาไม่น้อย บวกกับที่เธอท้องอีก ทำให้แขนขาบวมไปหมด แต่งหน้าไม่ได้ ไม่สวยแน่ๆ
เคอเหยียนรุ่ยกลับพูดว่า: “ต้องมีความเกี่ยวข้องกันสิ ผลงานของผมทุกชิ้น ก็คือคุณที่คอยให้แรงบันดาลใจกับผม ผมจะออกแบบชุดสำหรับคุณโดยเฉพาะ”
หลวนจื่อไม่รู้ควรทำยังไงดี จึงได้แต่นั่งลงไปแต่โดยดี แล้วก็ยิ้มใส่กล้อง
ถ่ายติดต่อกันไปเรื่อยๆ จนกว่าเคอเหยียนรุ่ยรู้สึกพอใจ ในที่สุดก็เก็บเครื่องมือต่างๆขึ้นมา
เห็นหลวนจื่อมองไปนอกหน้าต่างตลอดเวลา ท่าทางเหมือนอยากจะออกไปเดินข้างนอกมาก เคอเหยียนรุ่ยเดินเข้ามาบอกว่า: “อยากจะออกไปเดินเล่นเหรอครับ?”
คิดๆดูแล้ว หลวนจื่อไม่ได้ออกไปข้างนอกมาเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ กังวลตลอดเวลาว่าจะมีคนเห็นและจำเธอได้ หรือถูกนักข่าวเห็น
“ตอนนี้ออกไปคงไม่ค่อยสะดวกมั้ง?”
“มีอะไรที่ไม่สะดวก ฟ้าจะมืดแล้ว ตอนนี้ข้างนอกน่าจะไม่ค่อยมีคน ออกไปเดินเล่นด้วยกันเถอะ”
เคอเหยียนรุ่ยหยิบเสื้อกันหนาวที่อยู่ด้านข้าง มาใส่ให้หลวนจื่อ
“ออกไปแค่แป๊บเดียวก็กลับมา”
พูดแล้ว เขาก็ยื่นมือไปเปิดประตู เพิ่งจะมองออกไป ก็ถูกนักข่าวที่ถือกล้องเล็กกล้องใหญ่กั้นไว้อย่างหนาแน่น
นักข่าวหลายคนเหมือนรออยู่ตรงนี้มาพักหนึ่งแล้ว พริบตาเดียวก็เห็นหน้าท้องของหลวนจื่อยืดออกมา รีบพุ่งตรงเข้าไป ยื่นไมค์ที่อยู่ในมือใกล้ๆปากของเธอ
“คุณหลวนจื่อ ขออนุญาตสอบถามหน่อยค่ะ คุณท้องใช่ไหมคะ?”
“คุณกับเคอเหยียนรุ่ยพักอยู่ด้วยกัน เขาก็คือพ่อของลูกใช่หรือไม่คะ?”
“แล้วที่เป็นข่าวกับหมินอันเกอบนเว็บไซต์ คุณมีอะไรอยากจะพูดไหมคะ?”
“คุณกับเคอเหยียนรุ่ยเริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ? ในอนาคตคิดอยากจะท้องก่อนแต่งไหมคะ?”
หลวนจื่อถูกคนล้อมรอบไว้เต็มไปหมด ตอบคำถามไม่ทันเพราะมันกะทันหันเกินไป คิดไม่ถึงเลยว่านักข่าวจะหาจนเจอและมาถึงที่นี่ได้
สีหน้าของเธอซีดเล็กน้อย ปิดปากไว้แน่นๆไม่ยอมพูดจา
แต่นักข่าวพวกนั้นก็ไม่เกรงใจกันเลย ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เบียดเธอจนเกือบจะล้มลงกับพื้น
“ขอความกรุณาทุกคนเงียบๆหน่อยครับ” ทันใดนั้น เสียงของเคอเหยียนรุ่ยดังมาจากด้านหลังกะทันหัน
นักข่าวทั้งหลายเงียบไปสักพัก จากนั้นเขาก็ค่อยๆเบียดเดินเข้ามา แล้วเอาตัวขวางหลวนจื่อไว้ด้านหลัง
“หลวนจื่อไม่ขอให้สัมภาษณ์ใดๆทั้งสิ้น เชิญพวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งตำรวจนะครับ!”ปกติแล้วเคอเหยียนรุ่ยเป็นคนที่อ่อนโยนเรียบร้อย ตอนนี้กลับทำสีหน้าที่เคร่งขรึม มองดูทุกคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างดุดัน
ทันใดนั้นทำให้นักข่าวหลายคนตกใจจนไม่กล้าพูดอะไรอีก
เคอเหยียนรุ่ยไล่พวกนักข่าวออกไปจนหมด แล้วปิดประตูดังปั้ง จากนั้นก็รีบเดินเข้ามาหาหลวนจื่อ
“หลวนจื่อ คุณเป็นไงบ้าง?”
สีหน้าของหลวนจื่อซีดขาวและส่ายหัว
“ฉันไม่เป็นไร” เธอเงยหน้าขึ้นมาและหันหน้ามองไปด้านนอก ยังได้ยินเสียงพูดคุยของนักข่าวที่อยู่นอกประตู
“พวกนักข่าวหาที่นี่เจอได้ยังไง?”
เคอเหยียนรุ่ยส่ายหัว
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นตอนที่ออกจากบ้าน ถูกคนที่อยู่รอบๆเห็นเข้าและจำได้”
เขาเปิดผ้าม่านออกและมองดูคนที่อยู่ด้านนอก เมื่อกี้มีคนถ่ายรูปไปเรื่อย รูปพวกนั้นอาจถูกเผยแพร่บนเว็บไซต์อย่างรวดเร็ว ถึงตอนนั้น เรื่องของหลวนจื่อก็จะปิดบังไม่อยู่แน่ๆ
หลวนจื่อขมวดคิ้ว แล้วกล่าวขอโทษ: “ขอโทษนะ ทำให้คุณถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย”
“คุณพูดอะไร ผมต้องเอาค่าตอบแทนนะ” เคอเหยียนรุ่ยพูดไปด้วยและยกกล้องที่อยู่ในมือขึ้นมา
“แล้วตอนนี้เราควรทำยังไงดี? ย้ายออกไหม?”
“รอดูสักพักหนึ่ง ถ้าพวกเขายังมารังควาน ก็ย้ายบ้านเถอะ”
ระบบรักษาความปลอดภัยของโครงการดีมาก หลังจากนี้นักข่าวน่าจะบุกเข้ามาได้ไม่ง่าย
ในวันนั้น ข่าวของหลวนจื่อและเคอเหยียนรุ่ยก็ถูกเผยแพร่บนเว็บไซต์ไปทั่วแล้ว
ภาพที่ทั้งสองคนพักอยู่ด้วยกัน ภาพที่เคอเหยียนรุ่ยปกป้องหลวนจื่อ แล้วก็ยังมีภาพที่เห็นได้ชัดเจนว่าหลวนจื่อกำลังท้องจริงๆ ถูกถ่ายไว้ได้อย่างชัดเจน
ข้อมูลในข่าวพูดกันอย่างมีเหตุมีผล ชี้ชัดว่าหลวนจื่อและเคอเหยียนรุ่ยอยู่ด้วยกันมานานแล้ว พูดกระทั่งว่าเด็กในท้องของหลวนจื่อ ก็คือลูกของเคอเหยียนรุ่ย
ข่าวรายงานออกมาปุ๊บ กระแสข่าวก็ดังไปทั่วเมือง
ตอนแรกมีข่าวบอกว่าหลวนจื่อท้องกับหมินอันเกอ ในตอนนั้นหลวนจื่อไม่เคยออกมาอธิบาย ปล่อยให้ข่าวลือไปตามกระแส
ในสายตาของแฟนคลับทั้งหลายก็คือ เธอตั้งใจจะเกาะกระแสความดังของหมินอันเกอ
เวลาผ่านไปแค่ครู่เดียว ทุกคนต่างพากันด่าว่าหลวนจื่อ
หมินอันเกอกำลังดูข่าวที่รายงานอยู่ในทีวีอย่างหน้าบึ้ง
รูปภาพบนหน้าจอทีวีหยุดอยู่ตรงภาพของหลวนจื่อที่หลบอยู่ด้านหลังของเคอเหยียนรุ่ย ทำให้สีหน้าของเขายิ่งน่าเกลียดมาก
ผู้สื่อข่าวในรายการยังกำลังรายงานข่าวอยู่
“……….ดูจากรูปแล้ว ท่าทางของเคอเหยียนรุ่ยดูปกป้องหลวนจื่ออย่างมาก ทั้งสองคนน่าจะมีอะไรลึกซึ้งมานานแล้ว อีกไม่นาน คงจะได้รับข่าวดีแน่นอน จากนั้น……”
ตุ้ม——-
รีโมทก็ถูกขว้างไปกระแทกกับหน้าจอทีวี เสียงดังปั้ง
พี่เจี้ยนที่กำลังประชุมกับผู้ช่วยอยู่หันกลับมามอง
เห็นสีหน้าของหมินอันเกอไม่ค่อยดีนัก จึงยกมือขึ้นมาโบกให้คนอื่นๆ
รอจนพวกเขาออกไปหมดแล้ว จึงเดินมา
“นายไปใส่อารมณ์กับทีวีทำไม?”
พี่เจี้ยนเก็บรีโมทขึ้นมาปิดทีวี แล้วก็พูดว่า: “ไม่ต้องไปสนใจว่าเด็กในท้องของหลวนจื่อเป็นของใคร ขอแค่แฟนคลับและนักข่าวไม่ดึงนายเข้าไปเกี่ยวข้องก็พอแล้ว”
