บทที่ 576 เราหย่ากันเถอะ
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบเดินเข้าไปหาเธอทันที หลังจากนั้นก็พูดขึ้นเสียงเบา: “ คุณออกมาทำไม? ”
เมื่อสักครู่ ก่อนที่จะออกมาด้านนอก พวกเขาได้ปรึกษากันดีแล้วว่าให้เธอหลบอยู่ในปราสาท และไม่ต้องออกมา แต่ไม่คิดว่าเธอจะออกมา
เหยาเย้นรู้ว่าตัวเองสร้างความลำบากให้พวกเขา เธอจึงหันไปยิ้มกับเวินเที๋ยนเที๋ยน หลังจากนั้นก็พูดออกมาอย่างรู้สึกผิด: “ ขอโทษที่ดึงพวกคุณมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฉันคิดดูแล้ว นี่คือบุญคุณกับความแค้นระหว่างฉันกับตระกูลเวิน ฉันต้องออกหน้าเองถึงจะถูก ถ้าหลบอยู่หลังพวกคุณต่อไป มีแต่จะทำร้ายพวกคุณ! ”
พูดเสร็จ เธอก็เดินมาที่ด้านหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชิน หลังจากนั้นก็มองเวินหงไห่ที่อยู่ตรงหน้า
“ ฉันจะไม่ให้หมิงเฮ่ากับคุณ คุณก็ไม่ต้องมาหาฉันอีกแล้ว! ”
พอเวินหงไห่เห็นเธอ เบ้าตาของเขาก็แทบจะหลุดออกมาสะตอนนั้น ความโกรธของเขาก็ยิ่งทะลักขึ้นมามากกว่าเดิม
“ คุณพาลูกชายของผมหนีไป ไม่ให้มาหาคุณ แล้วผมจะไปหาใครล่ะ? คุณไปพาเขามาให้ผมเดี๋ยวนี้! ”
เวินหงไห่พูดไปด้วย และมองเข้าไปในบ้านไปด้วย พอไม่เห็นเวินหมิงเฮ่า สายตาดุร้ายของเขาก็มองมาที่เหยาเย้นทันที
เขาไม่มีความรู้สึกต่อเธอแล้ว ใจทั้งใจห้อยอยู่บนตัวลูกชายของตัวเองคนเดียวเท่านั้น
มองดูภาพเหตุการณ์นี้ ในใจของเหยาเย้นก็ค่อยๆเย็นขึ้นทีละนิด ไม่คิดว่าการเอาใจใส่ดูแลสิบกว่าปีตั้งแต่แต่งงาน จะแลกความห่วงใยของเวินหงไห่กลับมาไม่ได้เลยสักนิดเดียว
พวกเขาในตอนนี้ยังเป็นสามีภรรยากันอยู่อีกหรอ?
เหยาเย้นสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็พูดขึ้น: “ ที่ฉันออกมาวันนี้ เพราะฉันมีเรื่องจะบอกคุณ เวินหงไห่ ฉันจะหย่ากับคุณ! ”
พอเหยาเย้นพูดเสร็จ ทุกคนก็เงียบลงทันที!
แม้แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนเองก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดความต้องการแบบนี้ออกมาตอนนี้
เวินหงไห่ตรงหน้าชะงักไปนิดหน่อย ผ่านไปสักครู่ เขาถึงจะตอบสนองกลับมา เขาโกรธจนเบิกตากว้าง ตาทั้งสองข้างของเขาแดงขึ้น และจ้องเธอเขม็ง
“ คุณกล้าหรอ! ”
“ คุณรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร? ยังไม่รีบไปพาลูกออกมาอีก กลับไปที่ตระกูลเวินกลับผม และอย่าออกมาทำให้ขายหน้าอีก ”
เหยาเย้นส่ายหน้า เธอเด็ดเดี่ยวมาก
“ คุณยังไม่เข้าใจอีกหรอ? เวินหงไห่ ทั้งหมดที่ฉันพูดคือเรื่องจริงทุกอย่าง ฉันทนกับการใช้ชีวิตอยู่ที่ตระกูลเวินมามากพอแล้ว และฉันก็จะไม่ให้ลูกไปกับคุณ ถ้าให้หมิงเฮ่าไปกับคุณ มีแต่จะทำให้เขากลายเป็นปีศาจแบบคุณ! ส่วนเงื่อนไขในการหย่า รอให้คนของตระกูลหลวนมาที่นี่ก่อน แล้วฉันจะยื่นฟ้อง ถึงตอนนั้นคุณกับฉันเราเอาทนายมาคุยกัน! ”
“ คุณฝันไปเถอะ! ”
อยู่ๆเวินหงไห่ก็กระโดด และพุ่งมาด้านหน้า เพื่อจะได้เข้าไปจับตัวเหยาเย้นกลับมา
พวกบอดี้การ์ดที่ซ่อนตัวอยู่รอบๆก็รีบพุ่งเข้ามาหา และขวางเขาไว้ได้ก่อนที่เขาจะมาถึงตัวเหยาเย้น
สถานการณ์ตรึงเครียดถึงขีดสุด ทหารเก่าสองคนที่ตามเวินหงไห่มาก็สูสีพอๆกับบอดี้การ์ดพวกนั้น
ทั้งสองฝ่ายแทบจะต่อสู้กันอยู่แล้ว!
เวินหงไห่จ้องเหยาเย้นที่มีสีหน้าสงบตรงหน้าอย่างโมโห
“ ได้! คุณต้องการหย่าใช่ไหม? ไม่มีปัญหา แต่ต้องคืนลูกกลับมาให้ผม และคุณก็อย่าคิดที่จะพาหมิงเฮ่าหนีไปไหนเด็ดขาด! เขาเป็นเด็กของตระกูลเวินของเรา! ”
เขาก็ชี้มาที่เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชินอีกครั้ง หลังจากนั้นก็พูดขึ้นอย่างดุร้าย: “ พวกคุณทั้งสองคนก็ฝากไว้ก่อนเถอะ! ”
พูดเสร็จ เวินหงไห่ก็หมุนตัวเดินออกไป
จนกระทั่งเขาขึ้นไปบนรถแล้ว เหยาเย้นถึงจะโล่งใจขึ้น ขาทั้งสองข้างของเธออ่อนปวกเปียก ถ้าไม่ได้เวินเที๋ยนเที๋ยนพยุงเธอไว้อยู่ข้างๆ ตอนนี้เธอก็คงจะล้มลงไปบนพื้นแล้ว
นี่อาจเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตที่เธอจะคัดค้าน และไม่คิดว่าเธอฟ้องหย่าโดยไม่บอกพ่อแม่ของตัวเอง
สายตาของเวินหงไห่เมื่อสักครู่ยังทำให้เธอรู้สึกกลัวอยู่เลย
พักอยู่ที่ตระกูลเวินมาตั้งหลายปี เธอเข้าใจวิธีการของตระกูลเวินเป็นอย่างดี ถ้าเวินหงไห่พูดแบบนั้น เขาก็คงจะไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน
ตอนนี้ สีหน้าของเธอยังคงขาวซีด เธอหันไปมองเวินเที๋ยนเที๋ยน หลังจากนั้นก็พูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด: “ เที๋ยนเที๋ยน คุณว่าฉันใจร้อนไปหรือเปล่า? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า
“ ไม่หนิ ทุกคนมีสิทธิ์ในการตามหาความสุขของตัวเอง ”
พอได้ยินเวินเที๋ยนเที๋ยนสนับสนุนตัวเอง เหยาเย้นก็พยักหน้า และเริ่มมีความกล้าขึ้นมาบ้างแล้ว
“ แต่ช่วงนี้ฉันอาจจะสร้างความยุ่งยากให้พวกคุณ ไม่รู้ว่าคนของตระกูลหลวนจะถึงตอนไหน ”
“ ไม่เป็นไร คุณพักอยู่ที่ปราสาทนั่นแหละ ถึงอย่างไร ความขัดแย้งระหว่างเรากับตระกูลเวินก็ไม่ได้มีแค่ครั้งนี้สักหน่อย ”
เหยาเย้นกลับรู้สึกไม่สบายใจ ถ้าเรื่องมันสามารถดำเนินการไปได้อย่างราบรื่นจริงๆก็ดีสิ
รอให้คนของตระกูลหลวนมาถึงก่อน หลังจากนั้นเธอก็จะพาหมิงเฮ่าไปจากที่นี่ และจะไม่กลับมาอีก เธอจะตัดขาดกับตระกูลเวิน
และอีกฝั่ง เวินหงไห่พาลูกน้องกลับไปที่ตระกูลเวินอย่างโมโห เขาบอกเรื่องนี้กับเวินฉี่ แต่สิ่งที่ได้กลับเป็นการก่นด่าของเวินฉี่
“ โง่มาก! ไม่คิดว่าแกจะตอบตกลงเธอไปแล้วจริงๆ! พาคนไปตั้งมากมาย แม้แต่ผู้หญิงคนเดียวยังจัดการไม่สำเร็จ แถมแกยังตอบตกลงเรื่องหย่าในตอนคับขันอีกด้วย? ”
“ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ตระกูลเวินไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยสักครั้ง แกอยากให้คนอื่นหัวเราะเยาะเราหรือไง? ถ้าฝ่ายรับผิดชอบในการดำเนินการรู้ว่าแม้แต่ครอบครัวของตัวเอง แกยังดูแลไม่ดี ต่อไปพวกเขายังจะให้งานกับพวกเราอีกหรอ? ”
เวินหงไห่กำหมัดแน่น เมื่อสักครู่ ที่เหยาเย้นพูดเรื่องหย่าต่อหน้าผู้คนมากมาย ก็เท่ากับว่าตบหน้าเขาแล้ว เขาจะไม่ตอบตกลงได้ยังไงล่ะ?
ตอนนี้ ได้ฟังคำตำหนิของเวินฉี่ เขาก็รู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย
แต่สิบกว่าปีมานี้ เขาเผชิญกับการยับยั้งของเวินฉี่มาตลอด ทำให้เขาไม่กล้าคัดค้าน จึงทำได้เพียงแอบกำหมัดเงียบๆ
“ งั้นผมควรทำยังไง? ”
เวินฉี่ขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่สักครู่ หลังจากนั้นถึงจะพูดขึ้น: “ เหยาเย้นต้องบอกเรื่องนี้ให้คนของตระกูลหลวนรู้แน่ๆ แกไปทำการบ้านกับพวกเขาก่อน ห้ามให้ตระกูลหลวนแทรกมือเข้ามาเด็ดขาด ถ้าถึงตอนนั้นแล้วต้องหย่าจริงๆ ฉันก็ช่วยแกไม่ได้! ”
“ ไม่ว่ายังไง ต่อให้ต้องลักพาตัวก็ต้องพาคนกลับมาไห้ได้! และห้ามหย่าเด็ดขาด! เหยาเย้นจะเป็นยังไง ฉันไม่สนใจ แต่หมิงเฮ่าสำคัญที่สุด เขาเป็นตะเกียงของตระกูลเวิน! ”
“ ผมทราบแล้วครับ ” เวินหงไห่พยักหน้า หลังจากนั้นเขาก็รีบไปติดต่อกับตระกูลหลวนทันที
พอฝ่ายนั้นรับสาย ความโกรธบนใบหน้าของเขาก็หายไปจนหมดสิ้น
“ พ่อ แม่? สองสามวันนี้ผมกับเหยาเย้นเราทะเลาะกันนิดหน่อย ”
“ ใช่ครับ เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด เธอกับผมเราทะเลาะกันนิดหน่อย จึงทำให้พวกท่านเป็นห่วง ”
เขาพูดอย่างราบเรียบ และทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็ก
“ รบกวนพวกท่านแล้วครับ วันนี้ผมยอมรับผิดแล้ว อารมณ์ของเธอก็เบาลงนิดหน่อยแล้วด้วย พรุ่งนี้ผมจะไปรับเธอกลับมา ใช่ครับ ท่านหมายถึงการร่วมมือกันครั้งต่อไปหรือเปล่าครับ? ”
“ ไม่มีปัญหาครับ พวกท่านคือคนในครอบครัวของเหยาเย้น โครงการนี้จึงต้องนึกถึงพวกคุณก่อนอยู่แล้ว ”
คำพูดสั้นๆ ก็สามารถทำให้เวินหงไห่พูดกล่อมพ่อแม่ของเหยาเย้นได้แล้ว
พอวางสาย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
เรื่องตระกูลหลวนยังไม่วุ่นวายเท่าไหร่ แต่ที่วุ่นวายจริงๆคือเวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชิน
ทั้งสองคนนี้ตั้งใจเป็นศัตรูกับเขา!
ยังมีเหยาเย้นอีก เห็นทีว่าเธอคงจะอยู่กับเวินเที๋ยนเที๋ยนมากเกินไป และไม่คิดว่าเธอจะเรียนแบบเรื่องการหย่ามาจากเวินเที๋ยนเที๋ยน
น่ารังเกียจสิ้นดี!
รอให้จับเธอกลับมาได้ก่อน เขาจะไม่ให้เธอออกไปจากประตูบ้านตระกูลเวินอีกเลย!
เขากำหมัด และกัดฟันแน่น หลังจากนั้นก็หันไปสั่งให้คนอื่นๆจับตาดูเครื่องบินกับเรือที่ออกจากที่นี่ไว้ เพื่อไม่ให้เหยาเย้นได้มีโอกาสใดๆหนีไปจากที่นี่
