บทที่ 580 บัตรเชิญ VIP
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองออกไปนอกหน้าต่าง พอเห็นคนส่วนมากที่ลงมาจากรถคันด้านหน้า เธอก็รู้สึกคุ้นหน้าทันที คนพวกนั้นมักจะโผล่ในรายการสัมภาษณ์และคอลัมน์เศรษฐกิจการคลังบ่อยๆ ทุกคนล้วนเป็นพ่อค้าร่ำรวยแนวหน้าของประเทศกันทั้งนั้น
ในจำนวนนั้นยังมีใบหน้าต่างชาติอีกจำนวนไม่น้อย และก็เป็นคนดังในวงการธุรกิจที่มีสมญานามในต่างประเทศเช่นเดียวกัน
ในคฤหาสน์สีดำหลังนี้ สามารถควบคุมบุคคลทางด้านเศรษฐกิจที่มาจากครึ่งโลก ให้มาโผล่ที่นี่พร้อมกันได้ มิน่าถึงมีคนตั้งมากมายอยากมาเข้าร่วม แค่ได้ฟังคำพูดของพวกเขา ก็ล้ำค่าพอที่จะสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ทั้งชีวิตแล้ว
รอจนคนเข้าไปในงาน รถถึงจะรีบขับออกไปอย่างรวดเร็ว และเป็นระเบียบ
รถของพวกเวินเที๋ยนเที๋ยนเพิ่งมาจอด จี้จิ่งเชินลงจากรถไปก่อน เขาเดินไปอีกฝั่งของรถ หลังจากนั้นก็เปิดประตูรถ
เวินเที๋ยนเที๋ยนจับมือจี้จิ่งเชิน และเดินลงมาจากรถ เธอเพิ่งยืนนิ่ง อยู่ๆด้านหน้าก็มีเสียงที่ไม่เป็นมิตรดังขึ้น
“ พวกคุณมาได้ยังไง? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเสียงนี้ เธอไม่ต้องมองก็จำเสียงของฝ่ายนั้นได้แล้ว
พอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นเวินหงไห่ที่ใส่ชุดสูทสีดำเดินมาถึงตรงหน้าพวกเขาจริงๆด้วย
สายตาของเขามองพวกเขาอย่างสังเกต แถมในสายตายังมีความไม่พอใจกับความรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
“ ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถมาเข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ บัตรเชิญของพวกคุณล่ะ? ไม่ใช่ว่าแอบลักลอบเข้ามาหรอกนะ? ”
เวินหงไห่ขวางพวกเขาไว้ ไม่นานก็สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนได้ไม่น้อยเลย
เมื่อสักครู่ ตลอดทางที่พวกเขาเข้ามา ก็ได้ยอมรับการตรวจค้นเกินสิบครั้งแล้ว ถึงตรงนี้จึงไม่จำเป็นต้องแสดงบัตรเชิญอีกแล้ว
ถ้ามีคนแอบอ้างจริงๆ ก็คงจะถูกขัดขวางให้อยู่ข้างนอกแล้ว
เห็นได้ชัดว่าที่เวินหงไห่ยังคงพูดขึ้น ก็เพราะอยากทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชินขายหน้าต่อหน้าผู้คนมากมาย
ในใจของเวินหงไห่เต็มไปด้วยความสงสัยกับความโมโห เขากำชับกับฝ่ายจัดงานเลี้ยงแล้วว่าไม่ให้พวกเขาส่งบัตรเชิญให้เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชิน เพราะฉะนั้น ในความคิดของเขา พวกเขาจึงไม่มีสิทธิ์มาเข้าร่วมงานเลี้ยง
นึกถึงเมื่อสักครู่ ตอนที่พูดคุยกับพวกนักธุรกิจชื่อดังจากต่างประเทศ พวกเขาก็ยังพูดชื่อจี้จิ่งเชิน จึงทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอยู่ในใจ
พวกเขาทั้งสองคนช่างตามราวีไม่เลิกจริงๆ!
ตอนนี้เขายังมาที่นี่อีก โครงการที่อยู่ในงานจำนวนไม่น้อยก็คงจะถูกแย่งไปอย่างแน่นอน
พอคิดได้ดังนั้น สายตาที่กำลังมองจี้จิ่งเชินของเวินหงไห่ก็ยิ่งน่าเกลียดขึ้นเรื่อยๆ แค้นใหม่รวมกับแค้นเก่า เขาจะไม่ให้พวกเขาเข้าไปในงานเด็ดขาด
“ บัตรเชิญของพวกคุณล่ะ? ”
เผชิญกับการกลั่นแกล้งของเวินหงไห่ แต่สีหน้าของจี้จิ่งเชินไม่เปลี่ยนไป กลับนิ่งสงบมาก
“ คุณไม่ได้เป็นคนเฝ้าประตูที่ฝ่ายงานเลี้ยงตั้งใจจัดให้เป็น มีสิทธิ์อะไรมาตรวจค้นบัตรเชิญกันล่ะ หรือว่าคืนนี้หน้าที่ในงานเลี้ยงของคุณชายรองของตระกูลเวินก็คือคนเฝ้าประตู และรับผิดชอบตรวจค้นบัตรเชิญของแขกทุกคนที่มาเข้าร่วม? ถ้าเป็นแบบนั้น ผมก็จะให้คุณ ”
คำพูดหนึ่งประโยคก็ทำให้เวินหงไห่เก็บคำพูดกลับไปทันที
เขาโกรธจนกัดฟันแน่น หลังจากนั้นก็พูดด่าเสียงดัง: “ ผมแน่ใจว่าบัตรเชิญของพวกคุณเป็นบัตรที่ปลอมแปลงขึ้นมาอย่างแน่นอน พวกคุณไม่ได้รับบัตรเชิญอะไรทั้งนั้น และไม่มีสิทธิ์มาเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย ออกไปเดี๋ยวนี้! นี่ไม่ใช่ที่ที่คนอย่างพวกคุณสมควรจะมา! ”
พูดเสร็จ เวินหงไห่กำลังจะยื่นมือออกไปผลักเวินเที๋ยนเที๋ยน แต่จี้จิ่งเชินรีบเอียงตัวมาขวางที่ด้านหน้าเธอไว้อย่างรวดเร็ว และปกป้องเธอให้อยู่ด้านหลัง
พอเวินหงไห่เห็นจี้จิ่งเชิน เขาก็รู้สึกขี้ขลาดขึ้นมานิดหน่อย จึงเก็บมือกลับไป และไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงจ้องจี้จิ่งเชินอย่างโหดเหี้ยมเท่านั้น
ความเคลื่อนไหวตรงนี้ไม่เบาเลย ไม่นานจึงดึงดูดพวกบอดี้การ์ดให้เดินมาทางนี้
พอเดินเข้าไปพวกเขาก็จำทั้งสามคนได้ และเข้าใจความขัดแย้งระหว่างพวกเขาดี เขาจึงรู้สึกลำบากใจนิดหน่อย
ความขัดแย้งที่ไม่ชัดเจนระหว่างจี้จิ่งเชินกับตระกูลเวิน ไม่ใช่ความลับอะไรเลย เพียงแค่ถ้าเจอหน้ากัน ก็จะเกิดเรื่องขึ้นทุกครั้ง
คิดได้ดังนั้น แต่พวกบอดี้การ์ดยังคงเดินเข้าไปถามอยู่ดี: “ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ? ”
พอเห็นคนเดินมา เวินหงไห่ก็เหมือนหาตัวช่วยเจอทันที เขาชี้ไปที่เวินเที๋ยนเที๋ยนกับจี้จิ่งเชิน และพูดขึ้น: “ พวกเขาไม่มีบัตรเชิญ แต่แอบลักลอบเข้ามา! ไล่พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้! ”
เขาพูดไปด้วย และตำหนิไปด้วย: “ พวกนายทำงานกันยังไง? การประชุมที่สำคัญขนาดนี้ให้คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องเข้ามาได้ไง? ถ้าถูกคนอื่นเห็นเข้าจะทำยังไง? ”
เผชิญกับการก่นด่าของเวินหงไห่ พวกบอดี้การ์ดจึงก้มหน้าลงเล็กน้อย พวกเขาไม่กล้าคัดค้านอะไร
ถึงแม้พวกเขาจะเชื่อว่า ภายใต้การป้องกันความปลอดภัยที่เข้มงวดแบบนี้ ไม่มีทางที่จะมีคนแอบลักลอบเข้ามาอย่างแน่นอน
แต่เพราะหน้าที่ค้ำคออยู่ พวกเขาจึงหันไปพยักหน้าให้ทั้งสองคนนิดหน่อย หลังจากนั้นก็พูดขึ้น: “ คุณผู้ชายครับ คุณผู้หญิงครับ ขอให้คุณแสดงบัตรเชิญของพวกคุณด้วยครับ พวกเราจะทำการตรวจสอบ ”
เวินหงไห่ยืนอยู่ด้านหลังอย่างลำพองใจ เขามั่งใจว่าพวกเขาเอาออกมาไม่ได้อย่างแน่นอน
บัตรเชิญงานเลี้ยงทุกใบล้วนผ่านมือเขามาหมดแล้ว และไม่มีส่วนที่เป็นของจี้จิ่งเชิน
แต่จี้จิ่งเชินไม่กระวนกระวายใจ เขากลับยิ้มออกมาอย่างเย็นชา
“ ได้สิ ”
พูดเสร็จ เขาก็ยื่นมือไปหยิบบัตรออกมาจากในเสื้อสูทสองใบ หลังจากนั้นก็ส่งไปให้บอดี้การ์ด
บอดี้การ์ดทั้งสองคนตรวจสอบบัตรเชิญอย่างละเอียด พอตรวจข้อมูลในบัตรเสร็จแล้ว ถึงจะส่งคืนจี้จิ่งเชิน หลังจากนั้นพวกเขาก็โค้งตัวให้ทั้งสองคนนิดหน่อย
พวกเขาพูดด้วยน้ำเสียงเคารพ: “ คุณจี้ คุณเวิน ยินดีต้อนรับเข้าร่วมงานเลี้ยงครับ ขอให้ทั้งสองท่านมีความสุขกับการเข้าร่วมงานเลี้ยงครับ ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนที่ยืนอยู่ด้านหลังเห็นเข้า เขาก็ตกใจจนเบิกตากว้างทันที
เขายังรอให้บอดี้การ์ดไล่พวกเขาทั้งสองคนออกไปอยู่เลย ทำไมไม่เพียงแต่จะไม่กล้าไล่ กลับยังแสดงท่าทีเคารพอีกต่างหาก?
“ เป็นไปได้ยังไง? นายดูให้ดีสิ! ไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับบัตรเชิญ! เพราะฉันเป็นคนตรวจสอบด้วยตัวเอง! ”
เวินหงไห่ผลักบอดี้การ์ดด้านหน้าออกอย่างโมโห
บัตรเชิญงานเลี้ยงทุกใบล้วนผ่านมือเขามาแล้วทั้งนั้น บนบัตรเชิญก็เขียนชื่อกำกับไว้เช่นกัน ไม่มีทางที่จะปลอมแปลงได้เลย
แล้วพวกเขาเข้ามาได้ยังไง?
บอดี้การ์ดถูกด่าจนรู้สึกหงุดหงิดในใจนิดหน่อย
สำหรับการสงสัยของเวินหงไห่ พวกเขาได้ให้ความร่วมมือในการตรวจสอบเป็นอย่างดีแล้ว ตอนนี้เขายังไม่จบไม่สิ้นอีก
บอดี้การ์ดพูดขึ้นตรงๆ: “ ขอโทษครับ คุณชายรองของตระกูลเวิน ถ้าเทียบจากระดับ บัตรที่คุณจี้พกมาอยู่เหนือกว่าระดับของคุณนะครับ เพื่อคุณจะยังไม่รู้ ”
เหนือกว่าเวินหงไห่ก็ฝ่ายผู้จัดงานแล้ว ถึงแม้ว่าสีหน้าของบอดี้การ์ดจะไม่ได้เปลี่ยนไป แต่ในสายตากลับเผยความดูถูกออกมาอย่างชัดเจน
“ เป็นไปได้ไง! ” เวินหงไห่โมโหมาก
จี้จิ่งเชินเป็นศัตรูกับเขายังพอไหว แต่ไม่คิดว่าพวกบอดี้การ์ดจะกล้ามองเขาด้วยสายตาแบบนี้ด้วยเหมือนกัน?
เขายื่นมือไปแย่งบัตรเชิญสองใบนั้นมา
บัตรเชิญสองใบนี้แตกต่างจากบัตรของตัวเอง อย่างนึงที่แตกต่างกันคือบนบัตรเชิญของคนอื่นจะเขียนชื่อและนามสกุลของคนถูกเชิญ แต่บัตรสองใบนี้กลับไม่มี ด้านบนมีเพียงเครื่องหมายสีทองหนึ่งอันเท่านั้น
เวินหงไห่ตะลึงไปทันที
ในงานเลี้ยง บัตรเชิญแบบนี้มีเพียงห้าใบเท่านั้น ใช้สำหรับเชิญบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีตำแหน่งภายในโลก เรียกชื่อไม่สะดวกเท่ากับเรียกตำแหน่ง
สามใบในนี้ถูกส่งออกไปหลังจากที่เขาปรึกษากับฝ่ายจัดงาน สองใบที่เหลือถูกส่งไปให้อาจารย์ใหญ่ที่พระราชวังต้องห้าม
แล้วทำไมถึงมาโผล่ในมือจี้จิ่งเชินได้ล่ะ?
