บทที่ 622 จับได้คาหนังคาเขา
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองดูพวกเขาแล้ว อดใจไม่ไหวที่จะต้องตักเตือน
“ช่วงนี้พวกคุณไม่ใช่ควรจะรับผิดชอบงานภาพยนตร์ต้อนรับปีใหม่ในสิ้นปีเหรอ? ทำไมยังมีเวลามาจับกลุ่มพูดคุยหัวเราะกันได้?”
พวกเขาได้ยินดังนั้นจึงหยุดและอธิบายว่า: “ภาพยนตร์เรื่องนั้น ผู้จัดการบอกว่าเขารับผิดชอบงานคนเดียวได้ พวกเราไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยว”
ได้ยินดังนั้นแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ่งไม่เข้าใจใหญ่
โปรเจคงานใหญ่ขนาดนี้ เหลียงจี้อานจะทำสำเร็จคนเดียวได้ยังไง หรือว่านี่ก็คือเหตุที่เขาไม่สามารถส่งรายงานได้?
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไรอีก แล้วเดินตรงไปห้องผู้จัดการ
เคาะประตู สักพัก ด้านในถึงมีเสียงดังออกมา
“เข้ามา”
ผลักประตูเข้าไป เห็นเหลียงจี้อานกำลังนั่งก้มหน้าทำอะไรสักอย่างอยู่หลังโต๊ะทำงานของเขา
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปดูรอบๆ เห็นนิตยสารวางอยู่สองสามเล่ม
“มีอะไร?” เขาไม่เงยหน้า ถามด้วยเสียงที่ไม่ค่อยดี
“ถามคุณอยู่ พูดไม่เป็นแล้วรึไง? คุณ……”
พูดได้ครึ่งหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมาปุ๊บ เห็นเป็นเวินเที๋ยนเที๋ยน ตกใจจนตัวสั่น มือเท้ารีบๆเก็บของที่อยู่บนโต๊ะให้หมด
เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบๆมองดู ของที่อยู่บนโต๊ะวันนี้มีแต่พวกนิตยสารทั้งนั้น
เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เมื่อสักครู่นี้เขาไม่ทำงานเลย
เห็นภาพสถานการณ์เช่นนี้แล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินเข้ามาใกล้ๆ พยายามใจเย็นและสอบถาม
“ข้อมูลงานของคุณทำเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วเหรอ?”
จนป่านนี้แล้วเหลียงจี้อานเพิ่งจะรู้สึกตัวอย่างนั้น รีบร้อนลุกขึ้นมาและกุมมือทั้งสองข้าง เข้ามาใกล้ๆเวินเที๋ยนเที๋ยน ทำหน้าตาที่เจ้าเล่ห์
ยิ้มๆแล้วพูดว่า: “งานกำลังดำเนินการอยู่ครับ เมื่อกี้ผมเพิ่งสั่งงานลงไป งานในขั้นตอนแรกน่าจะสำเร็จลุล่วงด้วยดีในเร็วๆนี้”
“ตารางความคืบหน้าของงานในตอนนี้ล่ะอยู่ไหน?”
เห็นสีหน้าของเหลียงจี้อานเปลี่ยนไป เวินเที๋ยนเที๋ยนก็พูดอีกว่า: “เมื่อกี้ฉันได้ถามพนักงานในแผนกของคุณแล้ว พวกเขาบอกว่าคุณได้สั่งการลงไปว่า งานนี้คุณทำคนเดียวได้ คนอื่นไม่ต้องยุ่ง มันยังไงกัน?”
เหลียงจี้อานพูดอะไรไม่ออก
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดอีก: “ถ้าวันนี้คุณไม่สามารถส่งรายงานและข้อมูลรายละเอียดงานของอาทิตย์นี้ ฉันจะเปลี่ยนคนใหม่มาจัดการโปรเจคงานครั้งนี้แทนคุณ”
ได้ยินดังนั้น เหลียงจี้อานตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“รอเดี๋ยว ท่านประธานเวิน ผมอธิบายได้”
โปรเจคงานนั้นกำลังดำเนินการอยู่จริงๆ เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่มีผลงานที่เป็นผลสำเร็จออกมาให้เห็นเท่านั้น
ได้ยินเวินเที๋ยนเที๋ยนบอกว่าจะเปลี่ยนตำแหน่งงานของเขาออก เหลียงจี้อานตื่นตระหนกใจขึ้นมาทันที
“ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ เอาข้อมูลรายละเอียดงานออกมาให้ฉันดูหน่อยสิ”
แต่ว่าเหลียงจี้อานก็ลังเลชักช้าอยู่นั่นแหละ
“อันนี้……อันนี้……มันยากจริงๆ……อีกสองสามวัน ผมจะต้องมีรายงานโปรเจคนี้ออกมาอย่างแน่นอน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกไม่เชื่อใจอย่างมาก
นี่ก็ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กว่าแล้ว ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย เป็นไปได้ไงที่จะใช้เวลาสั้นๆเพียงสามวันก็ทำได้สำเร็จ?
“ฉันจะจัดการหาผู้จัดการคนใหม่”
พูดแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนหันตัวเตรียมเดินออกไปด้านนอก
เพิ่งเดินไปได้สองก้าว โทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะด้านหลังก็ดังขึ้นมากะทันหัน
แววตาของเหลียงจี้อานเหลือบไปดู เห็นเบอร์โทรบนหน้าจอแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเห็นแล้วก็รู้สึกแปลกใจ
ท่าทางที่เธอกำลังจะเปิดประตูก็หยุดชะงัก รีบหันหลังเดินกลับมา แย่งรับโทรศัพท์ก่อนที่เหลียงจี้อานจะรับสาย กดปุ่มรับสาย
วินาทีต่อไป ในสายโทรศัพท์ฝั่งโน้นมีเสียงคนพูดขึ้นมาว่า
“คุณเหลียง แผนงานที่คุณส่งมาคราวก่อนมีข้อมูลที่ผิดปกติส่วนหนึ่ง คุณสามารถส่งข้อมูลใหม่มาได้ไหม?”
ทางสายอีกฝ่ายไม่รู้ว่าคนที่รับโทรศัพท์เปลี่ยนไปแล้ว ยังพูดต่อไม่หยุดว่า: “ที่อยู่ก็ยังเป็นที่อยู่เดิม แค่นำข้อมูลที่ถูกต้องส่งมา แล้วแผนงานถ่ายภาพยนตร์นี้ก็จะสามารถส่งให้คุณทางอีเมล์ในวันพรุ่งนี้เช้าเลย”
ยิ่งฟังต่อไป สีหน้าของเหลียงจี้อานก็ยิ่งดูน่าเกลียด ซีดเหมือนกระดาษขาว
เขายืนแข็งทื่ออยู่กับที่ เวลาสั้นๆเพียงแค่ไม่กี่วินาที ก็มีเหงื่อไหลลงมาเต็มหน้าผาก สองมือก็เริ่มสั่น
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติในนั้น จึงรีบยกหูโทรศัพท์ขึ้นก่อน
“ฉันเป็นเจ้านายของเหลียงจี้อาน คุณคือใคร? เมื่อกี้คุณพูดถึงแผนงานนั้นคืออะไร?”
ฝั่งโน้นได้ยินคำพูดของเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้ว เหมือนจะตกใจ
ลังเลอยู่สักพัก ถึงตอบคำถาม
“ทางเราได้รับออเดอร์จากคุณเหลียงเมื่ออาทิตย์ก่อน ให้ทางเราทำแผนงานเกี่ยวกับภาพยนตร์ต้อนรับปีใหม่ให้แก่เขา พรุ่งนี้ก็ทำเสร็จแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ยังต้องการข้อมูลสุดท้ายเพื่อตรวจสอบยืนยันความถูกต้อง”
ได้ยินถึงตรงนี้แล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนเข้าใจทุกอย่างแล้ว
ถึงว่าเหลียงจี้อานกล้าพูดขนาดนั้น ว่าตนเองสามารถทำได้คนเดียวทั้งหมด
ที่แท้ก็เอางานไปจ้างข้างนอกทำนั่นเอง!
ได้ยินคนที่พูดในโทรศัพท์ได้บอกเรื่องราวทั้งหมดออกมาแล้ว เหลียงจี้อานที่ยืนอยู่ด้านข้างมือเท้าสั่นจนร้อนใจตั้งนานแล้ว
รีบวิ่งเข้ามาแทรกคำพูดของคนในสายนั้น
“คุณอย่าหาเรื่องใส่ร้ายคนอื่นนะ! ผมไม่เคยให้พวกคุณทำแผนงานอะไรเลย พูดอะไรมั่วจริงๆ!”
“อย่าใส่ร้ายผมสิ!”
พูดแล้วก็จะยื่นมือไปแย่งโทรศัพท์จากมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน
แต่นึกไม่ถึงว่ามือของเวินเที๋ยนเที๋ยนจะหลีกออกมาอย่างรวดเร็ว
เธอไม่ได้ไปมองสีหน้าที่น่าเกลียดของเหลียงจี้อานในขณะนี้ แต่ให้คนทางโน้นบอกข้อมูลอื่นๆออกมาให้หมด
เหลียงจี้อานในตอนนี้กำลังเหงื่อตกพักๆ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ยืนฟังเสียงคนที่พูดในโทรศัพท์บอกข้อมูลทั้งหมดที่เขาส่งออกไป สีหน้าก็น่าเกลียดมากยิ่งขึ้น
ก่อนหน้านั้นเวินเที๋ยนเที๋ยนเคยดูรายงานนี้ ข้อมูลในนั้นกับข้อมูลที่คนในโทรศัพท์พูดเหมือนกันทั้งหมด ถึงแม้เหลียงจี้อานอยากอธิบาย แต่ก็อธิบายไม่ถูกแล้ว
หนังเรื่องนี้เป็นหนังต้อนรับปีใหม่ของบริษัทตระกูลหล่อน ตามกฎระเบียบของบริษัทแล้ว ยังไม่ถึงช่วงเวลาโปรโมท ห้ามปล่อยข้อมูลให้รั่วไหลเด็ดขาด
แต่ตอนนี้ หนังยังไม่ทันเริ่มถ่ายอย่างเป็นทางการ ก็รั่วไหลออกไปแล้ว
ถ้าข้อมูลรั่วไหลออกไปจริงๆ ต้องมีผลกระทบอย่างหนักต่อตระกูลหล่อนแน่นอน
ถึงว่าตนเองขอดูตารางความคืบหน้าของงาน เขาไม่มีอะไรให้เลยสักอย่าง
เขาไม่เคยทำอะไรเลย จะเอาอะไรมาให้ดู?
แต่วาดแผนการได้เป็นอย่างดี
รอจนบริษัทรับจ้างทำเสร็จเรียบร้อย เขาก็เอามาเป็นของตนเอง ถือโอกาสเป็นผลงานตนเอง
ถ้าไม่ใช่เพราะถูกเวินเที๋ยนเที๋ยนจับได้คาหนังคาเขา อาจจะถูกหลอกกันหมดทุกคนแล้ว!
อีกทั้งยังเห็นเหลียงจี้อานมีฝีมือถนัดขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว!
นึกถึงเช่นนี้แล้ว สีหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนค่อยๆเข้มเครียดขึ้นมาอย่างจริงจัง
วางสายโทรศัพท์แล้ว หันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง เหลียงจี้อานเหงื่อเต็มหน้าแล้ว
เขายกมือขึ้นมาเช็ดๆและรีบร้อนอธิบาย
“ท่านประธานเวิน คุณฟังผมอธิบายก่อน ในนี้ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่นอน ผมไม่ได้เปิดเผยข้อมูลของบริษัทแน่นอน ผม……”
“ไม่ต้องอธิบายแล้ว”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดขัดจังหวะทันที ในวันนี้เห็นหลักฐานชัดเจนต่อหน้าขนาดนี้ เหลียงจี้อานยังจะอธิบายได้?
เหลียงจี้อานทั้งโมโหทั้งร้อนใจ ฝันก็นึกไม่ถึงว่าจะถูกเวินเที๋ยนเที๋ยนรู้เรื่องอย่างบังเอิญแบบนี้
