บทที่ 632 ผู้กำกับสองคน
เฉินอานเดินไปข้างหน้าคิดอยากจะขับไล่ทั้งสองคน
แต่เพราะเมื่อสักครู่ตัวเองยังไม่ทันโดนตัวเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็ถูกจี้จิ่งเชินโยนกลับมา เขาไม่กล้าลงมืออีก จึงได้แต่เดินไปข้างหน้าต่อไป บังคับให้ทั้งสองคนถอยหลังไป
จนอีกฝ่ายใกล้ประตู มองพวกเขาจากด้านบนลงมา
“ภาพยนตร์ปีใหม่อะไร? หลังจากนี้ตราบใดที่เป็นภาพยนตร์ของเธอ ตราบใดที่เป็นภาพยนตร์ของบริษัทหล่อนซื่อ ฉันล้วนไม่รับ! เธอรอรับความพ่ายแพ้เถอะ!”
“ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณเป็นใคร”
เมื่อเธอเปิดปากพูด หลายคนพากันนิ่งอึ้งไป
ผู้กำกับเฉินอานยิ่งโมโหขึ้นหน้า ด่าขึ้นมาเสียงดัง
“จนถึงตอนนี้ เธอยังจะเสแสร้งกับฉัน?”
“เวินเที๋ยนเที๋ยน บอกเธอตามตรงนะ วงการบันเทิงตอนนี้ผู้กำกับมีชื่อทุกคน คนเขียนบทและนักแสดงล้วนได้รับแจ้งจากประธานหล่อน ใครก็ไม่รับงานภาพยนตร์ของเธอ! แค่คนเดียวเธอก็หาไม่ได้! รอรับความพ่ายแพ้ซะ!”
เขาโกรธถึงขีดสุด จนบอกทุกคำที่คุยกับประธานหล่อนก่อนหน้านี้ตามตรง มองเขาอย่างเยาะเย้ย
ได้ยินดังนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ตกใจเป็นอย่างมากตามคาด
เหมือนกับที่เธอคิดไว้！
ประธานหล่อนไม่มีทางแข่งขันกับเธออย่างซื่อสัตย์ พึ่งจะเริ่ม ก็ใช้กลอุบายหลับหลังกันขนาดนี้
ไม่คิดเลยว่าเขาจะมีอำนาจมากขนาดนี้ในวงการบันเทิง แจ้งผู้กำกับทุกคนและคนเขียนบท คิดจะตัดทุกหนทางของเธอ
แต่จี้จิ่งเชินกลับสังเกตเห็นบางอย่างไม่ถูกต้อง
“คุณต้องการพบผู้กำกับคนไหน?”
“ผู้กำกับเฉินชุน…..”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉับพลันสีหน้าของผู้กำกับเฉินอานก็เปลี่ยนจนไม่น่ามองถึงขีดสุด อวัยวะบนใบหน้าบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ
“น่าเกลียด! ฉันว่าเธอตั้งใจมาฉีกหน้าฉันตั้งแต่แรก!”
แต่ทว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงโกรธ
“สองวันมานี้ฉันรวบรวมผู้กำกับมีฝีมือทั้งวงการบันเทิง ผู้กำกับเฉินชุนเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่มีพรสวรรค์ ฉันเคยดูผลงานของเขามาหลายเรื่องแล้ว ชอบมาก”
พูดถึงตรงนี้ เธอพึ่งจะเข้าใจ
“หรือว่ามีเรื่องเข้าใจผิด คนที่ฉันอยากพบไม่ใช่คุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดพลางขมวดคิ้วเล็กน้อยมองชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียด
“ฉันไม่รู้จักคุณจริง ๆ บางทีในเรื่องนี้อาจจะมีการเข้าใจผิดกัน?”
ไม่คิดเลยว่าเธอไม่อธิบายจะยังดีกว่า ทันทีที่อธิบาย เฉินอานยิ่งโกรธจนควันออกหู ใช้ไม้เท้าในมือเคาะลงกับพื้นไม่หยุด
“น่าเกลียด! น่าเกลียด! ที่แท้เธอก็ตั้งใจมาฉีกหน้าฉัน! เธอคอยดู! ฉันสาบาน ภาพยนตร์ครั้งนี้ของเธอจะไม่ประสบผลสำเร็จเด็ดขาด!”
นักเรียนที่ยืนดูอยู่ด้านข้าง อดไม่ได้ที่จะช่วยพวกเขาอธิบาย
“คุณเวิน นี่คือผู้กำกับเฉินอาน แล้วผู้กำกับเฉินชุนที่พวกคุณต้องการพบ อาศัยอยู่ฝั่งตรงข้าม”
เขาพูดพลางยกมือขึ้นชี้ไปที่วิลล่าหลังที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันไปมอง ถึงเห็นว่าฝั่งตรงข้ามมีวิลล่าอยู่อีกหลังหนึ่ง ในตอนนั้นเองเธอถึงเข้าใจในที่สุด
เมื่อกี้ตอนอยู่หน้าประตู บอกยามรักษาความปลอดภัยเพียงแค่ตัวเองมาหาผู้กำกับเฉิน แต่ใครจะไปคิดว่าผู้กำกับนามสกุลเฉินทั้งสองคนจะอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน แล้วยังเป็นเพื่อนบ้านกันอีก
แถมผู้กำกับเฉินอานที่อยู่ตรงหน้ายังได้รับรางวัลมากมายทั้งในและต่างประเทศ เทียบกับผู้กำกับเฉินชุนแล้วเขามีชื่อเสียงมากกว่า
ทันทีที่ยามรักษาความปลอดภัยจำพวกเขาได้ ย่อมคิดว่า พวกเขามาพบผู้กำกับที่มีชื่อเสียงมากกว่าอย่างผู้กำกับเฉินอาน จึงชี้ทิศทางให้พวกเขาเลย
ไม่ได้คิดถึงผู้กำกับเฉินชุนที่อาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยตั้งแต่แรก ถึงได้เกิดเรื่องกันใหญ่โตขาดนี้
ผู้กำกับเฉินอานโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ผ่านไปสักครู่ จึงหัวเราะเสียงเย็นออกมา
“เหอะ ว่าแล้วว่าคนประเภทไหนก็ย่อมต้องหาคนประเภทนั้น ดูพวกเธอแล้ว ก็เหมาะสมกับผู้กำกับชั้นต่ำอย่างเฉินชุนแล้ว! ฉันจะคอยดู พวกเธอจะถ่ายทำครั้งนี้สำเร็จได้อย่างไร!”
พูดจบ เขาก็หัวเราะเหอะเสียงเย็น แล้วหมุนตัวเดินไปทันที
ประตูใหญ่ตรงหน้าปิดลงเสียงดังปัง นักเรียนคนนั้นยังไม่ได้กลับไป
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนและจี้จิ่งเชิน ทนไม่ไหวแล้ว เดินขึ้นมาพูดโน้มน้าว
“คุณเวิน พวกคุณต้องการพบผู้กำกับเฉินชุนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามสร้างภาพยนตร์?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า
คนนั้นยังพูดอีกว่า: “ผมแนะนำพวกคุณอย่าไปหาเขาเลย ผู้กำกับคนนั้นแปลกประหลาด ในวงการแทบจะไม่มีเพื่อน แม้แต่นักแสดงและคนเขียนบทที่เคยทำงานร่วมกับเขา ยังบ่นไม่พอใจเขา”
พูดพลาง เขามองทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างจงใจซ่อนสิ่งที่อยู่ในใจ
“ผมคิดว่า เขาไม่มีทางตกลงหรอก ยอมแพ้ตั้งแต่เนิ่น ๆ เถอะ”
พูดจบ เขาก็หมุนตัวเดินจากไป
เวินเที๋ยนเที๋ยนย่นคิ้ว หันไปมองทางวิลล่าหลังที่อยู่ข้างหลัง
ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ไม่อยากยอมแพ้แบบนี้
วันนี้ต้องพบผู้กำกับเฉินชุน ตกลงร่วมงานกันให้ได้
คิดถึงแผนงานในมือของตัวเอง เวินเที๋ยนเที๋ยนรวบรวมสติตัวเองอีกครั้ง จัดการข้อมูลในมือเรียบร้อย หมุนตัวไปทางวิลล่าหลังที่ถูกต้อง แล้วกดกริ่งหน้าประตู
ไม่มีเสียงตอบรับจากด้านใน
“น่าจะไม่อยู่” จี้จิ่งเชินเอ่ย
เวินเที๋ยนเที๋ยนย่นคิ้ว พูดยืนกราน: “ฉันยังอยากรออีกสักครู่ บางทีเขาอาจจะกลับมา”
พูดจบก็ยืนตรงอยู่หน้าประตู ไม่ยอมไปไหน
จี้จิ่งเชินไม่ได้พูดโน้มน้าวอีก แต่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ แล้วหาเรื่องมาคุยกับเวินเที๋ยนเที๋ยน
หลังจากรอนานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ในที่สุดก็มีคนเดินเข้ามาจากไกล ๆ
“พวกเธอมายืนหน้าประตูบ้านฉันทำไม?”
น้ำเสียงไม่อ่อนโยนดังมาจากข้างหลัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันมามอง เห็นผู้ชายผมยาวประบ่ายืนอยู่ข้างหลังเธอ สวมหมวกแก๊ปและแว่นตากรอบสีดำ มองพวกเขาอย่างระมัดระวัง ทันทีที่เห็นเขา เวินเที๋ยนเที๋ยนก็จำได้ในทันที
คนที่อยู่ตรงหน้า คือผู้กำกับที่เธออยากพบจริง ๆ!
เธอก้าวขึ้นไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้น
“ผู้กำกับเฉิน ฉันเวินเที๋ยนเที๋ยน ที่มาวันนี้ มีธุระอยากคุยกับคุณ”
เฉินชุนมองสองคนที่อยู่ข้างหน้า ยังไม่วางใจ
พูดเสียงเย็น: “ฉันรู้ว่าพวกเธอต้องการพบฉันเรื่องอะไร ถ่ายภาพยนตร์ใช่ไหม? เป็นไปไม่ได้หรอก พวกเธอกลับไปเถอะ!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกปฏิเสธแล้ว
แต่เธอยังมุ่งมั่นเอ่ย: “เกี่ยวกับร่วมงานภาพยนตร์จริง ๆ นี่คือแผนงานและข้อมูลเบื้องต้นของพวกเรา เชิญคุณดูก่อน ฉันคือ…..”
“ไม่ต้องพูดแล้ว อย่าให้ฉันต้องพูดอีกเป็นครั้งที่สาม ฉันไม่ร่วมงานกับเธอ!”
เฉินชุนขัดเธอทันที มองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าดูถูก
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องเดิมพันระหว่างเธอกับประธานหล่อน ฉันดูถูกคนแบบพวกเธอที่สุด! ถ่ายภาพยนตร์ไม่ใช่เกมเด็กเล่น ไม่ใช่เรื่องที่คนมีเงินแบบพวกเธอจะเอามาทำเป็นเรื่องตลกได้!”
“เธอแค่คิดอยากให้ฉันช่วยเธอชนะ ใช่ไหม? ฉันจะบอกเธอเดี๋ยวนี้ ไม่มีทาง! เธอไม่ต้องมาเสียเวลากับฉันตรงนี้แล้ว!”
พูดอย่างโมโหไม่พอใจจบแล้ว เขาก็หอบเอาของในอ้อมแขนเดินอ้อมทั้งสองคน จะเดินไปเปิดประตู
เวินเที๋ยนเที๋ยนเคยได้ยินมานานแล้วว่าเฉินชุนนั้นมีนิสัยเจ้าอารมณ์ แต่คิดไม่ถึงว่าจะหุนหันพลันแล่นขนาดนี้ รีบร้อนเข้าไปอธิบาย
“ฉันต้องการให้คุณมีส่วนร่วมในภาพยนตร์ครั้งนี้จริง ๆ เพื่อชนะเดิมพันประธานหล่อน แต่ไม่ได้หมายความว่า ฉันถือว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่น ๆ ฉันจะทุ่มเทกำลังทั้งหมดของฉันเช่นเดียวกัน”
“นี่เป็นแผนงานทั้งหมดของฉัน หวังว่าคุณจะอ่าน ฉันไม่ได้บังคับคุณ ถ้าคุณสนใจแล้วละก็…
