บทที่ 798 โปรดชี้แนะจนถึงบั้นปลายชีวิต
จากอายุของซากเรือที่อับปางไปจนถึงข้อมูลอื่นๆ ผู้เชี่ยวชาญจึงตั้งชื่อให้แหวนคู่นี้ว่าแหวนคู่Ionivos
แหวนคู่Ionivosจึงกลายเป็นแหวนคู่ที่มีบันทึกไว้ว่าเก่าแก่ที่สุดในโลก
แต่หลังจากที่พบมันก็ปรากฏตัวที่งานประมูลหนึ่ง แล้วก็หายเข้ากลีบเมฆไป
ที่แท้ก็มาอยู่ในมือของจี้จิ่งเชิน!
“ในประเทศที่แหวนคู่Ionivosถือกำเนิดขึ้น Ionivosเป็นสัญลักษณ์ของชั่วนิรันดร์”
มีบางคนกำลังกระซิบให้เกร็ดความรู้เพื่อนฟัง
ทันในนั้นเพื่อนก็แสดงท่าทางตกตะลึง
ที่แท้ก็เป็นแหวนคู่ชั่วนิรันดร์
มีข่าวลือไปทั่วว่าผู้นำตระกูลจี้รักใคร่ภรรยาของเขามาก ดูท่าแล้วจะไม่ใช่ข่าวเท็จ
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่รู้ว่าข้างล่างเกิดอะไรขึ้น เธอมองจี้จิ่งเชินอย่างเลื่อนลอย
เขาสวมแหวนให้เวินเที๋ยนเที๋ยนเบาๆ การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้า ท่าทางเคร่งขรึม ราวกับกำลังทำเรื่องที่ต้องจริงจังที่สุดอยู่
อารมณ์นั้นก็ส่งมาถึงเธอ
ในตอนนั้นเอง ความรู้สึกปีติและซาบซึ้งค่อยๆ พรั่งพรูออกมาจากหัวใจ ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนน้ำตาเอ่อคลอ
นี่เป็นงานแต่งงานของเธอ นี่เป็นงานแต่งงานของเธอกับจี้จิ่งเชิน
เกิดความหวานขึ้นมาเองในใจ
เมื่อสวมแหวนแล้ว จี้จิ่งเชินก็คุกเข่าลงข้างหนึ่ง
เขาจับมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนเบาๆ แล้วก้มลงไปจุมพิตบนนิ้วกลางที่สวมแหวนของเธอพอดี
เวินเที๋ยนเที๋ยนเหมือนถูกจุมพิตของเขาแผดเผา
จี้จิ่งเชินไม่พลาดความรู้สึกในใจของเธอที่เปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย
สายตาลุ่มลึกของเขาจ้องมองเวินเที๋ยนเที๋ยน เห็นใบหน้าของเธอค่อยๆ เห่อแดงขึ้น
สวยจนทำให้หลงใหล
ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้มีคนมองพวกเขาอยู่มาก ยังมีคนพวกนั้นที่ถูกความสวยของเวินเที๋ยนเที๋ยนสะกด เขาแทบจะอดไม่ไหวที่จะจูบเธอ
แต่ความเป็นเจ้าของที่กำลังก่อกวนใจในตอนนี้
ท่าทางของเวินเที๋ยนเที๋ยน มีแค่เขาคนเดียวที่ได้เห็น
ถูกสายตาของจี้จิ่งเชินมองจนตื่นเต้น ผิวบนเนื้อตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ขึ้นสีอมชมพู
เธอหน้าแดงสวมแหวนให้จี้จิ่งเชิน
มีเสียงปรบมือจากผู้คนข้างล่าง เวินเที๋ยนเที๋ยนหมุนตัวกลับไปมองทางหลวนจื่อพร้อมกับช่อดอกไม้ในมือของเธอ
เสี่ยวโต้วนำเด็กๆ จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแจกจ่ายดอกไม้ในมือให้กับแขกที่มาร่วมงาน
หลวนจื่อเห็นสายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็เข้าใจความหมายในทัน ทันใดนั้นก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เด็กๆ กระโดดไปมารอบที่นั่งของแขกเพื่อแจกจ่ายดอกไม้กับเหล่านักธุรกิจที่ดูเคร่งขรึม
พวกเขาใส่ชุดราตรีสวยงามสำหรับเด็ก บนหน้ามีรอยยิ้มไร้เดียงสา ผู้ใหญ่ในงานต่างไม่อาจละสายตาไปได้
พวกเขาเจอพิธีการที่เป็นอุบายมามากแล้ว เห็นผู้คนสวมหน้ากากมาทุกประเภท
โลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนจนรู้สึกเหนื่อยล้า
ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเด็กน้อยไร้เดียงสาวิ่งเข้ามาจากรอบทิศทาง
เมื่อพวกเขารับเอาดอกไม้จากในมือเด็กๆ ได้รับรอยยิ้มไร้เดียงสา
ตอนนั้นเองพวกเขาก็รู้สึกประทับใจกับความจริงใจของเด็กๆ
“นี่เป็นงานแต่งงานที่ดีที่สุดที่ผมเคยเห็นมาเลย!”
ผู้กำกับชื่อดังอุทานเสียงหลง “นำแรงบันดาลใจใหม่ๆ มาให้ผม”
ทั่วทั้งงานแต่งงานเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
เวินเที๋ยนเที๋ยนขยิบตาให้หลวนจื่อ จำทิศทางของเธอแล้วหันหลังโยนช่อดอกไม้ไปยังทางทิศทางที่จดจำไว้
หลวนจื่อที่เตรียมพร้อมอยู่แล้ว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะรับเอาช่อดอกไม้
ขณะกำลังจะขยับกลับถูกหมินอันเกอยื่นแขนยาวออกมารวบเธอเข้าสู่อ้อมกอด แล้วรับช่อดอกไม้ด้วยมืออีกข้างอย่างง่ายดาย
หลวนจื่อมองช่อดอกไม้ที่ควรจะเป็นของเธอในมือเขา แล้วถลึงตาให้หมินอันเกออย่างไม่พอใจ
แววตานั้นกำลังย้อนถามเขาอย่างชัดเจนว่าทำไมต้องแย่งช่อดอกไม้ของเธอ
“อย่าวิ่งวุ่นไปเรื่อย ระวังตัวด้วย ให้คุณก็ได้”
เขาพูดเสียงเบา แววตาอ่อนโยนไม่เปลี่ยนแปลง
ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น หลวนจื่อจะยังโกรธได้เสียที่ไหน? จึงได้แต่เก็บสายตากลับมา
เห็นหลวนจื่อได้รับช่อดอกไม้แล้วเวินเที๋ยนเที๋ยนก็หัวเราะออกมา พอหมุนตัวกลับมาก็ตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น
“คุณนายจี้”
จี้จิ่งเชินโอบกอดเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้แล้วพูดเสียงเบาข้างหูของเธอ
เสียงทุ้มแสนเซ็กซี่ราวกับเสียงเปียโนเพราะพริ้ง ทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนเริ่มล่องลอย
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอก็เป็นคุณนายจี้อย่างถูกต้องแล้ว
“หืม……”
แก้มของเวินเที๋ยนเที๋ยนแดงระเรื่อขึ้นทันที
จี้จิ่งเชินยกยิ้มให้เธอ ทันใดนั้นก็อุ้มเธอขึ้นโดยไม่คาดคิด
ความรู้สึกไร้น้ำหนักอย่างกะทันหันทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนกอดคอจี้จิ่งเชินไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว
ความเชื่อใจที่เกิดจากจิตใต้สำนึกนี้ทำให้จี้จิ่งเชินพอใจเป็นอย่างมาก
“เร็ว ปล่อยลงเร็วๆ เลย!”
จี้จิ่งเชินกำลังทำอะไร ทุกคนกำลังมองอยู่นะ!
เวินเที๋ยนเที๋ยนตะลึงอยู่ในใจ
เธอไม่รู้เลยว่าจี้จิ่งเชินต้องการทำอะไร แต่ความเชื่อใจในตัวเขาทำให้เธอไม่ดิ้นมากเกินไป
แต่ว่า ที่นี่มีคนอยู่เยอะขนาดนี้!
จี้จิ่งเชินไม่ได้ตอบเธอ เพียงแค่มองเธอ
นัยน์ตาสีดำสนิทราวน้ำหมึก เจือความสุขุมเยือกเย็นที่เป็นของจี้จิ่งเชิน
ทำให้เธอสงบลงได้อย่างน่าอัศจรรย์
เขาอุ้มเธอเดินออกจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว
เหลือไว้เพียงแขกที่มองหน้ากันไปมาอย่างงุนงง
เห็นข้างในห้องโถงกำลังจะเกิดความวุ่นวายขึ้น พ่อบ้านของจี้จิ่งเชินที่ได้รับคำสั่งอันตรายก็ลุกยืนขึ้น ทำท่าเคารพทุกคนตามมารยาทพื้นฐาน
“ทุกท่าน คุณชายกับคุณนายยังมีธุระอื่นต้องจัดการ ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาร่วมงานแต่งงานของคุณชายกับคุณนาย เพื่อเป็นการขอบคุณ เราจะส่งของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไปให้ในภายหลัง”
ทางนี้พ่อบ้านยังคงยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องยุ่งๆ เพื่อจี้จิ่งเชินและเวินเที๋ยนเที๋ยน ตกอยู่ในสภาพอึดอัด
จี้จิ่งเชินอุ้มเวินเที๋ยนเที๋ยนยืนอยู่บนสนามหญ้าด้านหลังโบสถ์
ท่ามกลางความมืด บนสนามหญ้ากว้างมีเฮลิคอปเตอร์จอดอยู่หนึ่งลำ!
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองเฮลิคอปเตอร์ตรงหน้าอย่างตกตะลึง ที่แท้จี้จิ่งเชินวางแผนทำสนามเป็นสนามดอกไม้ไม่ใช้เพื่อความสวยงามเพียงอย่างเดียว
แต่ยังเพื่อให้สามารถจอดเฮลิคอปเตอร์ที่นี่ได้
“จี้จิ่งเชิน คุณจะพาฉันไปไหน?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกจี้จิ่งเชินอุ้มขึ้นไปที่เบาะหลังของเฮลิคอปเตอร์
ที่นั่งคนขับ ก็มีคนขับนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
เมื่อเธอกับจี้จิ่งเชินขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาก็เกิดเสียงใบพัดหมุนเสียงดัง
คำถามของเวินเที๋ยนเที๋ยนที่พึ่งถามออกไป เธอถูกจี้จิ่งเชินปิดหูไว้ทั้งสองข้าง
เสียงของเฮลิคอปเตอร์ค่อนข้างดัง อาจจะทำร้ายแก้วหูได้
แม้ว่าจะปิดประตูเคบินแล้ว แต่จี้จิ่งเชินไม่สามารถปล่อยให้เวินเที๋ยนเที๋ยนได้รับอันตรายได้แม้แต่น้อย
เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ บินขึ้น เวินเที๋ยนเที๋ยนเฝ้าดูพวกเขาห่างจากพื้นดินมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อใบพัดทรงตัวได้มั่นคงแล้ว ในที่สุดจี้จิ่งเชินก็ปล่อยมือ
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยน จงใจขายความน่าตื่นเต้น “เดี๋ยวคุณก็รู้”
ลึกลับขนาดนั้นเลย?
“งั้นคุณก็บอกฉันได้สิว่า คุณจะพาฉันไปทำอะไร?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเลยต้องถอยก่อนแล้วถามอีกครั้ง
เมื่อได้ยินดังนั้นจี้จิ่งเชินก็ให้คำตอบเชิงบวกว่า “พวกเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ทั้งยังเป็นข้าวใหม่ปลามัน”
ข้าวใหม่ปลามันแล้วมันทำไม?
เวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงไม่เข้าใจ
ท่าทางเธอไม่เข้าใจของเธอทำให้จี้จิ่งเชินใจละลาย จึงรวบเธอเข้ามากอด
“ผมจะพาคุณไปฮันนีมูน”
