บทที่ 804 ฉันมีสายตาที่ยอดเยี่ยมมาก
ในอดีตLauren ที่อยู่บนเรือสำราญมักจะอาศัยการเล่นพนันเป็นข้ออ้าง เพื่อนำเอาสิ่งของจากหลาย คน ซึ่งคนที่แพ้พนันเหล่านั้นถูกเขากระทำอย่างสูญเสียหน้า
ตอนนี้ถึงเวลาที่เขาพ่ายแพ้บ้าง คิดไม่ถึงว่าต้องการจะหลบหนี
“คิดหรือว่าจะหนีรอดไปได้! ” หลายคนได้ช่วยกันบังเพื่อหยุดเขาเอาไว้
Lauren หมดหนทาง จึงหันศีรษะกลับไปมองที่จี้จิ่งเชิน
“ชิพของฉันวางอยู่บนโต๊ะหมดแล้ว คุณคิดจะทำอะไรฉันอีก? ”
จี้จิ่งเชินกวาดสายตามอง ด้วยแววตาไร้ความรู้สึก
“ชิพพวกนี้น่าจะคงไม่เพียงพอ? ”
ไพ่เรียงลำดับที่มีดอกเดียวกันและมีแต้มสูง เงินเดิมพันจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด เงินเดินพันตอนนี้คงเกินสองร้อยล้านดอลลาร์ไปตั้งนานแล้ว!
เขากัดฟันและพูดว่า: “ฉันจะกลับไปเอาเงินมาให้คุณ! ”
จี้จิ่งเชินกลับพูดว่า: “เงินฉันไม่เอาก็ได้ แต่เมื่อสักครู่ที่ฉันได้พูดเอาไว้แล้วนั้น ห้ามขาดไปแม้แต่อย่างเดียว”
“อะไร อะไรเหรอ? ”
Lauren ตกใจถึงกลับก้าวถอยหลัง สีหน้าซีดเซียว
จี้จิ่งเชินลุกยืนขึ้น จูงมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน สายตาเย็นชา
“กล้าแอบเหล่มองคนของฉัน จึงต้องถูกรับการลงโทษอย่างสาสม”
พูดจบ โดยไม่สนใจว่าสีหน้าท่าทีของLaurenจะหวาดกลัวเพียงใด จากนั้นก็พาเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินจากไป
บอดี้การ์ดหลายคนปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน แล้วก็จับกุมตัวของ Lauren ไว้
Lauren ตกใจจนร้องตะโกนออกมา แต่ไม่มีทางสลัดตัวหลุดไปได้ และถูกนำตัวออกไป
ตอนนี้จิตใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนยังคงหวาดผวา
จี้จิ่งเชินได้พาเธอออกจากงานเต้นรำ เดินไปที่ระเบียงด้านหน้า เพื่อรับลมทะเล
“ยังหวาดกลัวอยู่อีกเหรอ? ” จี้จิ่งเชินยิ้มและโอบไปที่เอวของเวินเที๋ยนเที๋ยน “ฉันบอกแล้วไงว่าไม่เกิดเรื่องอะไรหรอก”
แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังคงตึงเครียดอยู่เล็กน้อย
“ฉันเพียงแค่รู้สึกว่า การพนันมันน่ากลัวจริง ๆ”
ความคิดขณะช่วงเวลาหนึ่ง หากคิดผิดแค่อารมณ์ชั่ววูบก็อาจเป็นไปได้ที่จะทำให้ไม่เหลือแม้แต่อะไรเลย
เวินเที๋ยนเที๋ยนถอนหายใจ เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่า ทำไมจึงมีคนจำนวนมากชอบที่จะเล่นการพนัน
อารมณ์และท่าทางทั้งหมดของเธอล้วนอยู่ในสายตาของจี้จิ่งเชิน
เขาจูงมือเธอกลับไปยังห้องพัก โอบเธอให้นั่งลงบนหน้าตักของตนเอง
“ปล่อยนะ ปล่อยฉันลงไป……”
หูของเวินเที๋ยนเที๋ยนแดงกล่ำ เธอจะลุกขึ้นยืน แต่กลับถูกจี้จิ่งเชินโอบแน่นขึ้นกว่าเดิม
“คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่า ทำไมการพนันจึงทำให้คนติดจนหยุดเลิกเล่นไม่ได้? ”
ได้ยินอย่างนั้นแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็มองจี้จิ่งเชินอย่างงุนงง
ทำไมเขาจึงรับรู้ความคิดของเธอได้?
คาดไม่ถึงว่าอารมณ์ท่าทีของเธอที่ปรากฏออกมานั้น เมื่อจี้จิ่งเชินเห็นก็รู้ได้เลยว่าตนเองนั้นทายได้อย่างถูกต้องแล้ว
“คนทุกคนต่างก็มีความหลงใหล ความหลงใหลของนักพนันก็คือการเล่นพนัน พวกเขายอมที่จะเสียเงินเสียทองมากมายเพื่อที่จะเล่นพนัน หลงระเริงจนลืมตัวตน”
น้ำเสียงอันทุ้มต่ำของจี้จิ่งเชินสามารถดึงดูดความสนใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนไปได้อย่างรวดเร็ว
เธออดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเห็นด้วย “ดังนั้นพวกเขายอมที่จะสละทิ้งทุกอย่างได้เพื่อการเล่นพนัน”
จี้จิ่งเชินก็พยักหน้าเบา ๆ เห็นด้วยกับคำพูดนี้ของเธอ
มือของเขาเล่นอยู่กับนิ้วมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน เหมือนกับว่ากำลังลูบคลำชิ้นงานศิลปะแกะสลักที่ประณีตงดงาม
รักมากจนไม่อยากที่จะปล่อยมือออก
“ความหลงใหลของนักธุรกิจก็คือการหาเงิน ความหลงใหลของนักแสดงก็คือความเด่นดัง คนเราที่มีชีวิตอยู่นั้น อย่างน้อยต่างก็มีความหลงใหลกันทั้งนั้น”
เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังคำที่จี้จิ่งเชินพูด ก็พยักหน้าเห็นด้วยไม่หยุด
เขาพูดได้อย่างมีเหตุมีผล ก็เหมือนกับช่วงก่อนนั้น ความหลงใหลของเธอก็คือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซี
เพื่อสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ไม่คิดว่าเธอกล้าที่จะไปขโมยโฉนดที่ดิน
คาดคิดไม่ถึงจริง ๆ สำหรับเธอแล้วเรื่องนี้มีความอันตรายเป็นอย่างมาก
จี้จิ่งเชินโอบกอดเธอเข้ามาในอ้อมอก
เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ของเขาดังอยู่ที่ข้างหูของเธอ: “สำหรับความหลงใหลของฉันนั้นก็คือเธอ”
“เพื่อเธอ ฉันสามารถสละทิ้งได้ทุกอย่าง”
ช่วงขณะนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนรับรู้ได้แต่เพียงว่าใจทั้งดวงของตนเหมือนกำลังแช่อยู่ในน้ำพุร้อนอย่างไรอย่างนั้น
จิตใจเต็มไปด้วยความสุขและอบอุ่น จากหลอดเลือดไหลไปสู่ทรวงอก
เธอเคยได้ยินคำพรอดรักจากจี้จิ่งเชินมากมาย
แต่คำนี้คำเดียว ทำให้เธอไม่เพียงแค่ตื้นตันใจ ยังถึงขนาดควบคุมอารมณ์ปรารถนาไว้ไม่อยู่
อารมณ์ความปรารถนาที่จะอยู่กับเขา อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันไปตลอดชีวิต
“ฉันไม่คู่ควรที่คุณจะดีกับฉันมากมายขนาดนี้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนซบไปที่ไหล่ของจี้จิ่งเชิน
เธอสามารถรับรู้ถึงความรักอันร้อนแรงของจี้จิ่งเชินได้ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอไม่รู้ว่าตนเองควรที่จะตอบแทนเขาอย่างไรดี
“ไม่ต้องตกตะลึงขนาดนั้นก็ได้” จี้จิ่งเชินลูบไปที่หลังของเธอ “เที๋ยนเที๋ยนของฉัน คือคนที่ดีมีมูลค่ามากที่สุดบนโลกใบนี้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนใบหน้าแดงกล่ำ ผลักตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วนั่งลงไปที่ข้างกายเขา
“ฉันอาจจะไม่ดีเหมือนอย่างที่คุณพูดก็เป็นได้……”
เวลาส่วนมาก เธอมักจะพึ่งพาอาศัยเขา ดึงดูดความอบอุ่นจากตัวเขา
จี้จิ่งเชินมองไปที่เธอ “ไหนคุณลองพูดสิว่า คุณไม่ดีตรงไหนบ้าง? ”
“……”
ลองดูสิว่าเธอจะพูดอย่างไร?
เวินเที๋ยนเที๋ยนกระพริบตา ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา
จี้จิ่งเชินเหมือนว่าได้รับคำตอบแล้วอย่างไรอย่างนั้น ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า: “แม้แต่คุณเองก็พูดออกมาไม่ได้อย่างงั้นเหรอ? ”
“ในสายตาของฉันแล้ว คุณคือผู้ที่สมบูรณ์แบบที่สุด”
แก้มของเวินเที๋ยนเที๋ยนถูกย้อมด้วยสีแดงบาง ๆ หนึ่งชั้น
เธอหมุนตัวกลับมา ไม่อยากที่จะให้จี้จิ่งเชินเห็นรอยยิ้มของตัวเองที่ไม่สามารถปกปิดได้
จี้จิ่งเชินก็ไม่เปิดโปงอะไร เพียงแค่ถามเธอว่า: “ต้องการที่จะไปเดินเล่นที่ดาดฟ้าไหม?”
“ไปที่ดาดฟ้าเหรอ? ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหมุนตัวกลับมามองเขา และมีคำถามอยู่ภายในดวงตา
ดึกขนาดนี้แล้วขึ้นไปที่ดาดฟ้ามันจะเหมาะเหรอ? ท้องฟ้ามืดมิดหมดแล้ว เกรงว่าจะมองไม่เห็นอะไรเลย?
“ช่วงเวลานี้ วิวบนดาดฟ้าจะสวยที่สุด”
ได้ยินดังนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนแสดงออกถึงอาการอยากรู้อยากเห็น
เธอถูกจี้จิ่งเชินจุดประกายความอยากรู้อยากเห็นนี้แล้ว
ครั้นแล้วก็พยักหน้าตกลงกับสายตาที่จ้องมองมาของจี้จิ่งเชิน “ถ้าอย่างนั้นพวกเราขึ้นไปบนดาดฟ้าด้วยกัน? ”
“อืม”
จี้จิ่งเชินตอบรับ จากนั้นก็จูงมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน
ทั้งสองคนขึ้นมาอยู่บนดาดฟ้าแล้ว
ลมกลางคืนพัดมาที่ใบหน้า นำพามาซึ่งไอเย็นของน้ำทะเล
กลิ่นไอของทะเลถูกพัดผ่านเข้ามา
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกจี้จิ่งเชินโอบกอดไว้ในอ้อมอก หน้าอกที่แข็งแกร่งและอบอุ่นของผู้ชายแนบชิดติดกับตัวเธอ ปกป้องเธอจากลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามา
“ภาพที่ปรากฏนี้ทำให้ฉันนึกถึงหนังเรื่องไททานิค……”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวเราะออกมา อดไม่ได้ที่จะคิดถึงคำพูดที่คลาสสิคประโยคหนึ่งที่ว่า “You jump I jump”
จี้จิ่งเชินถูกโน้มน้าวด้วยเสียงหัวเราะของเธอ มุมปากก็ค่อย ๆ มีรอยยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“วางใจเถอะ พวกเราไม่เหมือนกับพวกเขาหรอก” จี้จิ่งเชินหอมที่ปลายผมของเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างอ่อนโยน
“พวกเราจะต้องใช้ชีวิตที่ดีและเป็นสุขร่วมกัน อยู่กันไปจนแก่เฒ่ามีผมสีขาว”
อยู่กันไปจนแก่เฒ่ามีผมสีขาว
เวินเที๋ยนเที๋ยนหันศีรษะกับมา มองไปที่จี้จิ่งเชิน
แสงดาวที่สว่างสดใสส่องอยู่บนศีรษะของเขา ทำให้ผมสีดำถูกย้อมกลายเป็นสีขาวเงิน
แม้ว่าไม่ถึงกับพูดเกินเลย แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังรู้สึกว่า ภาพที่ปรากฏอยู่นี้ราวกับว่าเป็นความฝันอย่างไรอย่างนั้น
“ดูสิ ผมของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว”
งั้นก็หมายความว่า พวกเขาจะครองรักและอยู่ด้วยกันไปอย่างนี้ จนแก่เฒ่ามีผมสีขาว?
เวินเที๋ยนเที๋ยนยื่นมือออกมา ต้องการที่จะลูบสัมผัสผมของจี้จิ่งเชิน แต่กลับถูกฝ่ายชายจับมือของเธอเอาไว้ก่อน และใช้ปากจูบหอม
มือของเธอสวมใส่แหวน IDLOVES สว่างเจิดจ้าภายใต้แสงดวงดาว
“ฉันรู้สึกว่าได้รับรู้อะไรเรื่องหนึ่ง”
“อะไรเหรอ? ”
จี้จิ่งเชินยิ้มอย่างเบา ๆ และพูดว่า: “ฉันมีสายตาที่ยอดเยี่ยมมาก”
เวินเที๋ยนเที๋ยนแปลกใจแล้วมองไปที่เขา ไม่รู้ว่าทำไมจี้จิ่งเชินต้องชื่นชมตัวเขาเองด้วย
“เพราะว่าฉันเลือกคุณนายจี้ คือคนที่ดีงามที่สุดบนโลกใบนี้”
เขานำมือไปจับเส้นผมของเวินเที๋ยนเที๋ยนที่ถูกลมพัดมาอยู่ที่หน้าผากแล้วเสยกับไปไว้ที่หลังหู จากนั้นก็จูบไปที่หน้าผากของเธอ
เวินเที๋ยนเที๋ยนหน้าแดงในทันที
แท้จริงแล้วที่เขาชมตนเองว่ามีสายตาที่ยอดเยี่ยม ก็ต้องการที่จะเปลี่ยนวิธีการชมว่าเธอนั้นสวยงดงาม
มีใครคนไหนที่พูดกันอย่างนี้ด้วยเหรอ……
เวินเที๋ยนเที๋ยนเขินอายแล้วก็หมุนตัวกลับไป เพื่อหลบหลีกสายตาเยาะเย้ยของเขา
