บทที่ 902 อยากให้เธอปรับตัว
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้าด้วยสายตาที่ตกตะลึง และเธอยิ้มเบา ๆ “ฉันเพียงแค่ไม่ได้คาดหวัง เขามักจะมองฉันแบบนี้”
แม้ว่าในห้องผู้ป่วยจะไม่มีกระจก และก็ไม่มีสิ่งของอะไรที่ทำให้เธอสามารถมองเห็นสีหน้าของตัวเอง
แต่เธอรู้ว่า ร่างกายของเธอกำลังเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว หรือมาพร้อมกับความแก่
เธอกลัวว่าจี้จิ่งเชินจะเห็นด้านที่อัปลักษณ์ของเธอ
แน่นอน นี่เป็นเพียงเหตุผลเดียว
สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นคือ เธอไม่อยากทำให้จี้จิ่งเชินทุกข์ใจ
แต่เธอกลับไม่มีวิธีไหนที่จะปลอบใจเขา
ดวงตาของหลวนจื่อกระพริบเล็กน้อย และเธออาจเข้าใจอารมณ์ของเวินเที๋ยนเที๋ยน
นี่คือความรักอย่างลึกซึ้งแบบไหน ยอมที่จะให้ตัวเองแบกรับไว้ทั้งหมด และหวังว่าอีกครึ่งหนึ่งจะมีชีวิตอยู่อย่างไม่เป็นห่วง
แต่นี่ถ้าเทียบกับร่างกายของเวินเที๋ยนเที๋ยน ไม่มีอะไรเทียบได้โดยสิ้นเชิง
อีกทั้งเที๋ยนเที๋ยนเป็นห่วงจี้จิ่งเชิน จี้จิ่งเชินถึงกับไม่แอบมาดูเธอด้วยตัวเองหน่อยเชียวหรือ?
หลวนจื่อก็ไม่เชื่อว่าจี้จิ่งเชินจะวางใจได้
“และ……” เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดต่อ: “บางทีตอนนี้อาจจะปรับตัวก่อน…….”
“ปรับตัว?”
หลวนจื่อไม่เข้าใจเล็กน้อย แต่ไม่นานก็มีปฏิกิริยาตอบกลับมา ดวงตาเบิกกว้าง และปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว
“พูดเหลวไหล! แสดงความไม่พอใจ ปากอีกา เธอและลูกจะสบายดีไม่มีเรื่องอะไร”
เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวเราะ ไม่ได้อธิบายอะไรอีก
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ถูกต้อง พ่อบ้านจึงก้าวไปข้างหน้า “คุณผู้หญิง คุณหลวน คุณหมิน พวกคุณค่อย ๆ คุยกันผมจะไปเตรียมอาหารว่างให้พวกคุณ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้าเล็กน้อย “โอเค เตรียมให้พวกเขาเถอะ ฉันไม่ต้องลำบากแล้ว”
เธอไม่อยากจะทานอะไร
พ่อบ้านฉายแววความทุกข์ใจอย่างรวดเร็ว หันไปและโค้งคำนับให้พวกเขา แล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย
เขาจำเป็นต้องบอกให้คุณผู้ชายจี้ก่อน ข่าวที่หลวนจื่อและหมินอันเกอมาหา
หลวนจื่อกับหมินอันเกออุ้มหมินยู่โดว์ไว้ คาดไม่ถึงเด็กทารกมองเวินเที๋ยนเที๋ยนที่ไม่รู้จักด้วยซ้ำ ก็หัวเราะคิกคักออกมา
หลวนจื่อมองอย่างแปลกประหลาด “โดว์โดว์เกิดมาก็กลัวคนแปลกหน้า ครั้งแรกที่ไปพบคนในครอบครัวฉัน ร้องไห้จนฟ้าสั่นสะเทือน ใช้เวลาปลอบนานมากกว่าจะหาย”
“ดูเหมือนว่าเธอจะชอบฉันมาก”
เวินเที๋ยนเที๋ยนอดไม่ได้ที่จะจิ้มไปยังใบหน้าที่อ่อนนุ่มของหมินยู่โดว์ ดูสายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
หลวนจื่อและหมินอันเกอเห็นท่าทางดีใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน คิดในใจหลังจากนี้ไปจะพาโดว์โดว์มาหาอีก
ทักทายกันไม่กี่ประโยค หลวนจื่อก็ถามเวินเที๋ยนเที๋ยน “อาการป่วยของเธอ คุณหมอว่ายังไงบ้าง?”
“ก็ไม่เลว” เวินเที๋ยนเที๋ยนยิ้มปลอบใจเธอ “ฉันจะพยายาม”
อารมณ์ของหลวนจื่อไม่ได้มองโลกในแง่ดีเลย เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนยืนหยัดอย่างทรมาน ยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดใจ
“เที๋ยนเที๋ยน หรือเธอสามารถที่จะเลือก……ปล่อยวาง……”
เวินเที๋ยนเที๋ยนลูบท้องของเธอเบา ๆ
“อืม……”
เธอพยักหน้าอย่างเบา ๆ
เมื่อเห็นการกระทำของเธอ ในใจหลวนจื่อรู้สึกยินดี
เธอแน่ใจแล้วจริง ๆ เหรอ?
พูดตามความจริง ตั้งแต่แรกหลวนจื่อไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนในการบีบบังคับรักษาเด็กไว้
เพียงแค่เธอเข้าใจถึงความรู้สึกของเวินเที๋ยนเที๋ยนยากที่จะตัดใจได้ ดังนั้นจึงไม่ได้ห้ามปราบเธอ
แต่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว แน่นอนเธอหวังว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะปล่อยวางลูก รักษาตัวเองไว้
“เธอสามารถคิดได้ก็ดี”
หลวนจื่อมองไปที่หมินอันเกอ หมินอันเกอเข้าใจ และเดินเข้ามารับเด็ก
“ผมออกไปก่อน พวกคุณค่อย ๆคุยกัน”
เวินเที๋ยนเที๋ยนมองไปที่โดว์โดว์ที่อยู่ในอ้อมแขน เผยให้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา
เป็นเด็กที่น่ารักมาก
ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเรื่องนี้ หลังจากไม่กี่เดือนนี้ เธอก็จะมีลูกคนหนึ่งแล้ว
จี้จิ่งเชินและลูกของเธอ
“เสียดาย ที่ไม่สามารถเล่นกับโดว์โดว์ลูกของเธอได้ตั้งแต่เยาว์วัย” เธอพูดอย่างเสียดาย
หลวนจื่อส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจ
“นั่นจะเกี่ยวอะไร โดว์โดว์ของฉันเป็นพี่สาว หลังจากนั้นสามารถดูแลลูกของพวกเธอ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนฟังแล้ว ยิ้มขึ้นมา
“ไม่เลว”
“นี่ถึงจะถูก” หลวนจื่อยิ้มให้เธอ และโล่งอก “ไม่มีอะไรที่ไม่สามารถผ่านมันไปได้ แม้ว่าจะมี พวกเราจะช่วยให้เธอผ่านมันไปได้ งั้นเธอ……กำหนดเวลาทำการผ่าตัดหรือยัง?”
“……”
ปัญหานี้ทำให้ด้านหลังของเวินเที๋ยนเที๋ยนแข็งทื่อ
เธอหลบเลี่ยงมาตลอดทั้งวัน แม้ว่าเธอจะตัดสินใจไปแล้ว แต่เธอก็ยังใจร้ายอยู่บ้าง
เห็นเธอไม่ตอบอีก หลวนจื่อก็ไม่ได้ถามอีก
เธอเข้าใจเวินเที๋ยนเที๋ยน และเวินเที๋ยนเที๋ยนสามารถออกจากบ้านเพื่อลูก ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่า เด็กคนนี้มีความสำคัญกับเธอมากเพียงใด
การตัดสินใจครั้งนี้ สำหรับเธอแล้ว มันเจ็บปวดใจอย่างมาก
เธอยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง: “ เฮย หลังจากที่รอพวกเธอเตรียมพร้อมเสร็จ จะต้องแจ้งให้ฉัน ฉันจะอยู่ข้าง ๆ เธอ”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้าเบา ๆ
“ขอบคุณนะ”
หลังจากที่หลวนจื่อออกจากห้องพักผู้ป่วย กลับเห็นหมินอันเกออุ้มลูก กำลังพูดคุยอะไรบางอย่างกับจี้จิ่งเชิน
เธอมองดูพวกเขาอย่างแปลกใจเล็กน้อย
หมินอันเกอก็เห็นเธอแล้ว รีบทำสัญลักษณ์โบกมือให้เธอเข้ามา
จี้จิ่งเชินเห็นเธอกับเวินเที๋ยนเที๋ยนคุยกันเสร็จแล้ว ลุกขึ้นยืน พยักหน้าเบา ๆ: “ผมขอตัวเข้าไปก่อน”
หมินอันเกอยิ้มอ่อน ๆ และพยักหน้า
“แต่ว่า……”
หลวนจื่อยังคงต้องการถามจี้จิ่งเชินว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ก็ถูกหมินอันเกอดึงไว้ “เรื่องนี้ผมจะอธิบายให้คุณเอง”
หลวนจื่อตามหมินอันเกอไปยังห้องผู้ป่วยข้าง ๆของเวินเที๋ยนเที๋ยน เมื่อมองไปที่กองเอกสาร หลวนจื่อดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“นี่คือที่ที่จี้จิ่งเชินอาศัยอยู่ตั้งแต่เที๋ยนเที๋ยนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล” น้ำเสียงของหมินอันเกอซับซ้อนเล็กน้อย “เขาไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยน”
คนหนึ่งไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าตัวเองอัปลักษณ์ ก็ผลักให้เขาออกไปให้ไกล กลัวว่าเขาจะทุกข์ใจเสียใจ
คนหนึ่งอยู่เคียงข้างอย่างชัดเจน แต่ปฏิเสธที่จะให้อีกฝ่ายรู้ เพียงเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น
ริมฝีปากของหลวนจื่อสั่นเล็กน้อย แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร
อารมณ์ในดวงตาของเธอกลับทรยศต่อความรู้สึกของเธอในขณะนี้
หมินอันเกอถอนหายใจเบา ๆ “สำหรับการป่วยของเที๋ยนเที๋ยน เขาขบคิดทุกอย่างเท่าที่จะคิดได้จริง ๆ ทุกครั้งเขามักจะใช้เวลาที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
นอนหลับไปเยี่ยมเธอ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็ซ่อนตัวอยู่ที่นี่เพื่อจัดการกับงานในราชการ”
“ดังนั้นที่เขาไม่ปรากฏตัวตลอด ก็เพราะว่าเขาปกป้องเที๋ยนเที๋ยนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบ ๆ?”
หลวนจื่อมองไปยังหมินอันเกออย่างเลื่อนลอย ดูเขาพยักหน้าอย่างช้า ๆ
เธออดไม่ได้ที่จะโศกเศร้าเสียใจเล็กน้อย
ทันใดนั้นเธอก็จำสิ่งที่เวินเที๋ยนเที๋ยนพูดกับเธอ ชายชราคนนั้น และทุกอย่างเกี่ยวกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า……
“เป็นไปได้ไหม ที่จี้จิ่งเชินจะจัดฉากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า?”
“ไม่ เขาเพียงแค่พาเวินเที๋ยนเที๋ยนไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซีรอบหนึ่ง มีแค่ครั้งหนึ่ง เที๋ยนเที๋ยนอยู่ในสวนสาธารณะพบกับชายชราคนหนึ่ง เขาถ่ายทอดสิ่งที่จี้จิ่งเชินต้องการจะบอกให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยน
แม้ว่าหมินอันเกอจะไม่รู้ว่าหลวนจื่อพูดถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างไร แต่เขาก็ยังคงบอกเรื่องทั้งหมดที่จี้จิ่งเชินพูดกับเขาให้เธอ
ก็ใช่ พวกเด็ก ๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเฉินซีมีความจริงใจกับเที๋ยนเที๋ยน ไม่จำเป็นต้องให้จี้จิ่งเชินจัดการ ก็คงจะทำให้เที๋ยนเที๋ยนประทับใจ
หลวนจื่อไม่เพียงแต่ชื่นชมแผนสูงของจี้จิ่งเชิน แต่ยังชื่นชมทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเวินเที๋ยนเที๋ยน
ต้องรู้ว่า เที๋ยนเที๋ยนตั้งครรภ์อยู่ก็คือลูกของเขา
แต่เขากำลังวางแผนทีละขั้นตอน เพื่อให้เที๋ยนเที๋ยนกำจัดเด็กคนนี้
ในใจของเขาแบกรับทั้งความกดดันและความเจ็บปวด ไม่น้อยไปกว่าเที๋ยนเที๋ยนเลย
