บทที่ 908 ผมจะฆ่าลูกของพวกเรา!
พ่อบ้านกระซิบกับจี้จิ่งเชิน: “คุณจี้ คุณผู้หญิงเป็นคนดีฟ้าคุ้มครอง จะต้องประคับประคองต่อไป”
“ใช่แล้ว คุณผู้หญิงสามารถทำได้แน่นอน”
แม่ครัวและพ่อบ้านปลอบใจแต่ก็ไม่ได้มีผลอะไร จี้จิ่งเชินยังคงนิ่งเฉย สีหน้าไม่ชัดเจน
หลังจากทราบรายละเอียดของการผ่าตัดแล้วพ่อบ้านก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดกับหลวนจื่อและหมินอันเกอว่า “ผมจะไปโทรศัพท์หาคุณเวินและคุณนาย รบกวนท่านทั้งสองคนช่วยดูแลตรงนี้แป๊บหนึ่ง”
“ครับ” หมินอันเกอพยักหน้าเล็กน้อย
ช่วงกลางดึก เวินหงหยู้และหล่อนหลีก็รีบมา
การมากลางดึกทำให้พวกเขาเหนื่อยเล็กน้อย แต่เมื่อเทียบกับความกังวลเกี่ยวกับเวินเที๋ยนเที๋ยน ความเหนื่อยนี้ไม่นับว่าเป็นอะไรเลย
“จี้จิ่งเชิน เธอเชื่อเที๋ยนเที๋ยนไหม?”
ทันใดนั้นหล่อนหลีก็เปิดปากถาม
เมื่อจี้จิ่งเชินได้ยินเสียงของหล่อนหลี หันกลับมาอย่างใจลอย
“ผมเชื่อเธอ”
เสียงของเขาสะอึกสะอื้น ผันผวนอีกทั้งเสียงต่ำ
แต่น้ำเสียงของเขา กลับแน่วแน่ไม่ยอมให้กังขา
“งั้นก็ดูแลตัวเองให้ดี รอเที๋ยนเที๋ยนออกมา”
หล่อนหลีกลับไม่ได้มองไปที่เขาอีก แต่สายตามองไปที่ห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท
เที๋ยนเที๋ยน พ่อกับแม่มาแล้ว
เธอจะต้องยืนหยัดเอาไว้ พ่อแม่ยากที่จะตั้งหน้าตั้งตารอเธอ……
พวกเราเคยสูญเสียเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง และจะไม่ยอมสูญเสียเธอไปเป็นครั้งที่สอง!
ในตอนนี้ ไฟของห้องผ่าตัดกะพริบขึ้นมาอย่างกะทันหัน
คุณหมอหลายคนรีบมารวมตัวกันจากทั่วโรงพยาบาล ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“การผ่าตัดมีความเสี่ยง เร็ว ทำการรักษาแบบฉุกเฉิน!”
“ไฟช็อต!”
“ความดันเลือดลดลง!”
“ไฟช็อตอีกครั้ง!”
“ไม่ทันแล้ว……”
“คุณหมอ การเต้นของหัวใจหยุดลงแล้ว……”
จี้จิ่งเชินได้ยินเสียงของพวกเขาอย่างเลือนราง และร่างกายก็แข็งทื่อทันที
เที๋ยนเที๋ยน……
เขากัดฟัน และเลือดก็ไหลออกมาจากมุมปาก……
วินาทีต่อมา เขารีบพุ่งออกไปอย่างกะทันหัน
ดวงตาของจี้จิ่งเชินเป็นสีแดง กำหมัดกระแทกไปที่ประตูห้องผ่าตัด
“เปิดประตู! ผมอยากเจอเธอ! ผมอยากเจอเที๋ยนเที๋ยน!”
“เปิดประตูให้ผม!”
พยาบาลก้าวไปข้างหน้าอย่างกระวนกระวาย และปลอบใจ: “คุณจี้ ขอให้คุณสงบสตินิดหนึ่ง คุณ……”
“ผมสั่งให้คุณเริ่มทำตอนนี้!”
จี้จิ่งเชินคว้าคอเสื้อของเธออย่างกะทันหัน และยกคนตรงหน้าขึ้นโดยตรง!
“คุณอย่าพึ่งใจร้อน……”
สีหน้าพยาบาลเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่เมื่อเธอเห็นลักษณะของจี้จิ่งเชินในเวลานี้ เธอกลับตกตะลึง
ผู้ชายตรงหน้า กำลังร้องไห้
น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตาอย่างต่อเนื่อง มันเต็มไปด้วยความเศร้าและความสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง
นั่นคือความเสียใจจากการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก
ทำให้คนเจ็บปวดใจ
จี้จิ่งเชินโยนเธอออกไป แววตาบ้าคลั่ง และเขาก็กระแทกกับประตูอย่างบ้าคลั่ง!
โป้ง!
โป้ง!
ประตูห้องผ่าตัดแข็งแรงมาก เขากระแทกอยู่ด้านบนครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับว่าไม่รู้ถึงความเจ็บปวด
หรือว่า มันเทียบไม่ติดกับความเจ็บปวดในใจของเขาตอนนี้
ความเจ็บปวดเกือบจะตาย
พยาบาลทนดูต่อไปไม่ไหว พูดจูงใจ: “คุณจี้ คุณ……”
โป้ง!
ประตูห้องผ่าตัด คาดไม่ถึงถูกชนจนเปิดออกแล้ว!
จี้จิ่งเชินพุ่งเข้าไปแล้ว!
เวินเที๋ยนเที๋ยนนอนอยู่บนแท่นผ่าตัด ดวงตาทั้งสองข้างปิดลง สีหน้าขาวซีด
เธอผอมเหมือนดอกไม้ที่แห้งเหือด คลื่นไฟฟ้าหัวใจที่ด้านข้างส่งเสียงเตือนอย่างต่อเนื่อง!
หัวใจของจี้จิ่งเชินราวกับว่าถูกมือสองข้างฉีกออกจากกัน ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ็บปวดจนเขาหายใจแทบไม่ออก
คุณหมอหลายคนมองดูเขา รู้สึกทึ่งอย่างมาก รีบก้าวเข้าไปข้างหน้า
“คุณจี้ ที่นี่คือห้องผ่าตัด คุณไม่สามารถเข้ามา……”
แต่จี้จิ่งเชินไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย และโผเข้าหาที่ด้านข้างของเวินเที๋ยนเที๋ยนโดยตรง
เขาจับมือที่เย็นเฉียบของเธอด้วยความร้อนรน และน้ำตายังคงร่วงหล่น
“เที๋ยนเที๋ยน……”
เขายังคงคลำหามือเหล่านั้น ราวกับอยากทำให้มันกลับมาอบอุ่นอีกครั้ง
รอยจูบเล็ก ๆ ยังคงอยู่บนหน้าผากของเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างต่อเนื่อง มุมปาก แก้ม……
จี้จิ่งเชินถามทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ แต่ริมฝีปากกลับสั่นอยู่
เขากำลังอธิษฐาน
กำลังภาวนาขออย่างไร้ค่า
“อย่าไป……”
“ขอร้องคุณแล้ว……”
เมื่อหมอเห็นเช่นนี้ เขาก็ถอนหายใจ
“คุณจี้ ขอโทษอย่างยิ่ง ภรรยาของคุณ……”
“ช่วยเธอ!” จี้จิ่งเชินหันมา อย่างกับคนบ้า “ผมสั่งให้พวกคุณช่วยเธอ!”
“แต่ว่า……”
พวกเขามองไปที่เครื่องมือด้านข้าง และตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว
“ผมสั่งให้พวกคุณช่วยเธอ!”
จี้จิ่งเชินส่งเสียงคำราม!
คุณหมอหลายคนไม่กล้าที่จะโต้แย้ง รีบปฏิบัติอย่างรวดเร็ว
ไฟช็อต
เพิ่มการถ่ายเลือด
หัวใจคืนสภาพ
ไม่มีผล
ไม่มีผล
และยังคงไม่มีผล!
แต่ว่าพวกเขาไม่กล้าหยุด
ภายในใจของจี้จิ่งเชินเหลือเพียงแค่ความสิ้นหวัง
เขาจับมือของเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้แน่น
“เวินเที๋ยนเที๋ยน ผมจะบอกคุณ ถ้าหากคุณตาย ผมจะฆ่าเขาทิ้ง!”
เสียงของเขาเยือกเย็น ทุ่มสุดตัว
“ผมจะฆ่าคนนั้นคนที่ทำให้คุณจากไป!”
ถ้าหากคุณรักเขาจริง ก็รีบฟื้นขึ้นมา
ก็นับได้ว่าช่วยเด็ก ขอร้องคุณ……
อยู่ต่อไป
อย่าทิ้งผมไว้
ผมไม่ง่ายเลยที่ จะหาคุณเจอ……
“ผมจะฆ่าเด็กคนนั้น!”
“ผมจะฆ่าเขา!”
จี้จิ่งเชินตะโกนอย่างไม่คำนึงถึงใด ๆ
คุณหมอหลายคนดูประหลาดใจ
เขาบ้าไปแล้วเหรอ?
คาดไม่ถึง พูดอยากจะฆ่าลูกของตัวเอง
อย่างง่าย ๆ ……
“คุณหมอ!”
ทันใดนั้นเสียงแปลกใจของพยาบาลก็ดังขึ้น!
“คุณหมอ! การเต้นของหัวใจเริ่มกลับคืนมาแล้ว!”
หลายคนตกใจ และรีบมองไปที่เครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ!
หัวใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนเต้น ค่อย ๆ ขึ้นอย่างช้า ๆ……
“ความดันเลือดสูงขึ้น……”
“มีลมหายใจแล้ว!”
“เร็ว! ไฟช็อต!”
“เพิ่มการถ่ายเลือด!”
“เตรียมพร้อมมีดผ่าตัด!”
“เร็ว!”
……
จี้จิ่งเชินจับมือเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้แน่น น้ำตาไหลอาบบนแก้มเธออย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าเป็นกุนแจปลุกการหลับใหล
ในห้องผ่าตัดกลับยุ่งขึ้นมาอีกครั้ง
เขานิ่ง ราวกับอธิษฐานด้วยชีวิตของเขา
ตลอดทั้งคืน
เขาไม่เคยขยับเลย
พลิกจากร้ายกลายเป็นดีอยู่หลายครั้ง
เมื่อแสงแรกของดวงอาทิตย์ส่องแสงในตอนเช้า เวินเที๋ยนเที๋ยนที่อยู่บนแท่นผ่าตัดค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
จี้จิ่งเชินอยู่ตรงหน้า เพียงคืนเดียว แต่เขากลับเหี่ยวแห้งจนน่ากลัว
ตาทั้งสองข้างเป็นสีแดง บรรยายถึงความผอมลง
แต่เวินเที๋ยนเที๋ยน ยังคงเห็นเขาเป็นคนแรก
ตาทั้งสองข้างของจี้จิ่งเชินจ้องเขม็งเธอ บนใบหน้าผลิบานด้วยความดีใจ!
“เที๋ยนเที๋ยน……”
เสียงของเวินเที๋ยนเที๋ยนแผ่วเบา
“จี้……จิ่งเชิน……คุณเลวจริง ๆ……”
เลวจริง ๆ
คาดไม่ถึงจะคุกคามเธอแบบนี้
จะทำให้เธอเต็มใจที่จะจากไปได้ยังไง?
จี้จิ่งเชินจับมือเธอแน่น น้ำตาก็ร่วงอีกครั้ง
มีความรู้สึกหลากหลายในใจ แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ ทำได้เพียงเรียกชื่อเธออย่างโง่เขลา
“เที๋ยนเที๋ยน……”
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ขานรับอีก และหลับใหลไปอีกครั้ง
ทุกคนส่งเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจ!
คืนนี้ เป็นปาฏิหาริย์ของทางการแพทย์!
พวกเขาช่วยชีวิตกลับมาสองคน
หมอที่รักษาอุ้มเด็กทารกเพศชายเดินออกมาด้วยมือของเขาเอง ใบหน้าของเขาเหนื่อยมาก แต่ดวงตากลับสดใสอย่างน่าตะลึง!
“ยินดีด้วย เป็นเด็กผู้ชาย!”
จี้จิ่งเชินมองดู และไม่ได้พูด สายตาจ้องกลับไปที่บนร่างกายของเวินเที๋ยนเที๋ยนอีกครั้ง
ราวกับอยู่ระหว่างฟ้าและดิน มีเพียงแค่เวินเที๋ยนเที๋ยนเท่านั้นที่สามารถดึงดูดปฏิกิริยาของตัวเองกลับมาได้
เด็กคนนั้นดูผอมและตัวเล็ก แม้กระทั่งยังยาวไม่ถึงครึ่งแขนของหมอด้วยซ้ำ เสียงร้องไห้และน้ำตาเพียงพอที่จะพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นว่าเขามีพลังอันแข็งแกร่ง
ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น หล่อนหลีและเวินหงหยู้ หลวนจื่อและหมินอันเกอ และยังมีแม่ครัวและพ่อบ้านล้วนล้อมรอบขึ้นมา
เมื่อถูกจ้องมองด้วยสายตาที่คาดหวัง หมอที่รักษาแสดงให้เห็นว่ามีความกดดันอย่างมาก
เขาเอาเด็กให้กับพยาบาล ให้เธอเอาเด็กใส่ไว้ในตู้อบเพื่อดูแล
เด็กพึ่งจะเกิด อีกทั้งยังเกิดก่อนกำหนด จำเป็นต้องดูแลใส่ใจเพื่ออยู่รอดได้อย่างราบรื่น
พยาบาลอุ้มเด็กและจากไป คุณหมอที่รักษายิ้มและพูดกับทุกคนว่า: “การผ่าตัดสำเร็จอย่างมาก แม่และเด็กปลอดภัย”
