มีตัวตลกสองคนอยู่ในห้องทำงาน บรรยากาศก็ผ่อนคลายลงไปไม่น้อย
ช่วงต่อมาล้วนเป็นได้ผลลัพธ์ที่ดีมาก ทักษะในการฝึกฝนก็ก้าวกระโดด
โดยเฉพาะเวินเที๋ยนเที๋ยน ทุกวันจะมีพัฒนาการใหม่ๆ ให้อาจารย์ฉู่และคนอื่นๆ ต้องแปลกใจ พูดอย่างตรงไปตรงมาได้ว่าต่อไปอนาคตของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นไม่มีขีดจำกัด
หนึ่งเดือนผ่านไป การแข่งขันบูรณะวัตถุโบราณระหว่างประเทศได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
ไม่ว่าจะเป็นประเทศหรือต่างประเทศนี่เป็นครั้งแรกที่มีการจัดการแข่งขันแบบนี้
สถานที่การจัดการแข่งขันอยู่ในประเทศพอดี เวินเที๋ยนเที๋ยนเลยได้ต้องเดินทางออกนอกประเทศ ก่อนวันแข่งหนึ่งวัน ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดก็มาถึงสถานที่จัดการแข่งขันพร้อมกัน
ในการแข่งขันระหว่างประเทศครั้งนี้ สิบกว่าประเทศที่เข้าร่วมการแข่งขัน แต่ละประเทศให้ความสำคัญกับการบูรณะวัตถุโบราณแตกต่างกัน
ครั้งนี้ได้มารวมตัวกัน เพราะการแข่งขัน และการแลกเปลี่ยนทักษะการบูรณะวัตถุโบราณ
เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินวนดูแล้วหนึ่งรอบ เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่หลายคน
ก่อนหน้านี้เธอเคยได้เกร็ดเล็กๆ น้อยๆ จากบทความที่พวกเขาแถลง
เทียบกับในประเทศแล้ว ในต่างประเทศการบูรณะวัตถุโบราณมากมาย แต่ส่วนมากจะใช้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเข้ามาจัดการ แต่ในประเทศกลับมีแนวโน้มใช้กำลังคนมาก
ในจุดนี้เอง เวินเที๋ยนเที๋ยนคิดว่าต่างก็มีข้อดีเป็นของตัว
ในแง่ของความละเอียดพิถีพิถัน บูรณะด้วยมือย่อมดีกว่าเครื่องจักร และเครื่องจักรเองก็มีข้อดีของมัน
ในกลุ่มคนนั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
นิวมั้นกับอีกคนที่มาแข่งขันกับพวกเขาที่ปราสาทเก่าก็ยืนอยู่ที่กลุ่มของประเทศตัวเอง
เห็นสายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยน ก็มองเธออย่างไม่พอใจ สะบัดหน้ากลับไป ราวกับว่ายังโกรธเรื่องในวันนั้นอยู่
อาจารย์ฉู่เอ่ยเสียงเบา “ถึงแม้ว่านิวมั้นจะสู้เธอไม่ได้ แต่ในทีมของพวกเขา อีกหลายคนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญ ต้องระวัง”
เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า
“ฉันจะระวัง”
ขณะกำลังพูด พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น “ต่อไปขอเชิญผู้สนับสนุนรายใหญ่เพียงรายเดียวของการแข่งขันครั้งนี้ ประธานบริษัทเอ็มไอกรุ้ป คุณจี้！”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินชื่อนี้ ก็เงยหน้าขึ้นไปดูอย่างแปลกใจ แล้วก็เห็นจี้จิ่งเชินยืนอยู่บนเวทีก็ตกใจในทันที
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยได้ยินจี้จิ่งเชินพูดถึงเลยว่าเขาจะเป็นผู้สนับสนุนการแข่งขันครั้งนี้
และวันนี้ตอนเช้าตอนที่ตัวเองออกเดินทาง เขาก็ไม่ได้พูดถึง
จี้จิ่งเชินในชุดสูทสีดำยืนอยู่บนเวที กวาดสายตาผ่านทุกคนแล้วหยุดอยู่ที่ใบหน้าของเวินเที๋ยนเเที๋ยน
เห็นสายตาตื่นตะลึงของเธอ มุมปากก็หลุดยกยิ้มบางเบา
เพียงแค่สีหน้านี้ ก็ทำให้สาวๆ โดยรอบส่งเสียงตกใจออกมา ทันใดนั้นเสียงการสนทนาเบาๆ ก็ดังขึ้น
“ได้ยินว่าประธานของบริษัทเอ็มไอกรุ้ปไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าไม่เพียงแค่มีความสามารถ แล้วยังหน้าตาดีขนาดนี้”
“แต่เหมือนว่าเขาจะแต่งงานแล้ว น่าเสียดายจริงๆ”
“กิจกรรมทุกอย่างในครั้งนี้ล้วนเป็นการสนับสนุนของเขาใช่ไหม ไม่ว่าเงินหรือภาพลักษณ์ ล้วนทำให้ใจเต้น！”
ไม่ว่าจะเป็นคนในประเทศหรือต่างประเทศ เมื่อเห็นจี้จิ่งเชินก็ล้วนใจเต้นไม่เป็นส่ำ
จี้จิ่งเชินสีหน้าเรียบเย็น เอ่ยเสียงราบเรียบ “หวังว่าทุกท่านจะทำให้ดีที่สุดในการแข่งขันครั้งนี้ พยายามแสดงความสามารถออกมาอย่างเต็มที่”
พูดจบแล้วก็ลงจากเวทีไป
พิธีกรกลับขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง พูดถึงรายละเอียดของการแข่งขันครั้งนี้
การประชุมจบลงแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยน
เมื่อกำลังจะออกไป กลับมองเห็นจงหลีรออยู่ที่หน้าประตู
“ประธานจี้ให้คุณไปพบสักครู่”
เวินเที๋ยนเที๋ยนเดาได้ว่าเขาต้องเรียกไป ก็เดินตามเขาเข้าไปในห้องทำงานของจี้จิ่งเชิน
ทันทีที่เข้ามา ก็เอ่ยอย่างแปลกใจ “ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยได้ยินคุณบอกเลย ว่าต้องการเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้?”
จี้จิ่งเชินกำลังพลิกดูข้อมูลของผู้เข้าแข่งขันในมือ เดาไว้อยู่แล้วว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะพูดแบบนี้
ยิ้มบางเอ่ย “ก่อนหน้านี้ได้ยินคุณบอกว่าอยากเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ ก็ติดต่อกับทีมงานไว้แล้ว บริษัทเอ็มไอกรุ้ปรับผิดชอบทุนสนับสนุนทั้งหมด เมื่อเป็นแบบนี้ การแข่งขันเลยจัดภายในประเทศได้”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้”
เวินเที๋ยนเที๋ยนตอนนี้จึงนึกขึ้นได้ มิน่าก่อนหน้านี้เธอมีความรู้สึกไม่แน่ใจ เหมือนว่าการแข่งขันครั้งนี้ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้ จัดขึ้นภายในประเทศ?
ที่แท้ก็เป็นจี้จิ่งเชินจัดการอยู่เบื้องหลัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินเข้ามา เอ่ยเตือน “คุณคงไม่ได้ตั้งใจจะทำอะไรในการแข่งขันครั้งนี้หรอกใช่ไหม?”
จี้จิ่งเชินถามกลับ “ในใจเที๋ยนเที๋ยน ผมเป็นตัวอะไรไปแล้ว? ผมแค่เป็นห่วงว่าถ้าจัดที่ต่างประเทศ คุณต้องวิ่งวุ่นเดินทางก็เท่านั้น ไม่สู้จัดในประเทศไปเลยดีกว่า”
“แล้วก็ไม่ได้เพื่อคุณคนเดียว ถ้าการแข่งขันครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนมากพอ ก็เป็นประโยชน์กับบริษัทอยู่มาก”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว” เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยอย่างแน่วแน่ “การแข่งขันครั้งนี้จะแทรกแซงไม่ได้เด็ดขาด”
“แน่นอน”
จี้จิ่งเชินยื่นมือมากอดเวินเที๋ยนเที๋ยนเบาๆ จากทางด้านหลัง โน้มตัวลงเกยคางไว้ที่ศีรษะของเธอ รวบเวินเที๋ยนเที๋ยนเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเองทั้งตัว
เอ่ยเสียงเบา “เรื่องที่ผมรับปากคุณ มีเมื่อไหร่ที่เคยทำไม่ได้?”
เขาเพียงแค่เป็นห่วง ไม่วางใจให้เวินเที๋ยนเที๋ยนเผชิญปัญหาคนเดียว แต่กลับทนไม่ได้ที่จะขังเธอไว้ในกรงทองของตัวเอง
ทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้ คือทุกที่ที่เวินเที๋ยนเที๋ยนอาจจะบินผ่าน ก็ตั้งตาข่ายและเบาะหนาๆ เพื่อปกป้องและป้องกันอันตรายต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นได้
เวินเที๋ยนเที๋ยนเองก็เข้าใจเหตุผลที่เขาทำถึงขนาดนี้ กุมทับบนมือของจี้จิ่งเชินเบาๆ รับปากอย่างแน่วแน่
“คุณวางใจเถอะ ครั้งนี้ฉันจะทำให้สำเร็จ ไม่ให้พวกเขาดูถูกฉัน แล้วก็วงการของการบูรณะวัตถุโบราณทั้งหมดในประเทศ”
จี้จิ่งเชินก้มหน้าลงเล็กน้อย จูบลงบนเส้นผม
“ผมเชื่อคุณ”
“ยียียายา！”
ขณะที่กำลังหวานกันอยู่นั้น เสียงหนึ่งที่ไม่กลมกลืนกันก็ดังมาจากด้านในห้อง
แม้ว่าจะเป็นเสียงเรียกของเด็กทารก แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
จี้จิ่งเชินได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจออกมา
เจ้าหนูน้อยคนนี้ ไม่ว่าจะเวลาไหนไม่เคยปล่อยไปแม้แต่ช่วงเวลาเดียว
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเสียงของจี้หยู๋ชิง ก็เอ่ยอย่างแปลกใจ “หยู๋ชิงก็มา?”
จี้จิ่งเชินเอ่ยอย่างจนใจ “ตอนเช้าได้ยินว่าผมจะมา ก็เกาะไม่ปล่อย เดิมไม่ได้อยากพาเขามาด้วย แต่เขาเอาแต่กอดขาผมไม่ปล่อย จึงต้องพามาด้วย”
ในหัวของเวินเที๋ยนเที๋ยนปรากฏภาพของจี้หยู๋ชิงกอดขาของจี้จิ่งเชินแน่น เกาะอยู่บนนั้นด้วยท่าทางน่ารัก ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“ฉันจะไปดูเขา”
พูดพลางเดินเข้าไปข้างใน
จี้จิ่งเชินเดินตามหลังเธอไปอย่างจนใจ มองเด็กที่ยังอาศัยความที่ว่าตัวเองยังเป็นเด็ก แย่งชิงความสนใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนกับเขาอย่างหน้าไม่อาย ก็อดที่จะปวดหัวไม่ได้
เมื่อไหร่จะโต? จะได้รีบโยนออกไปให้เขาไปพึ่งพาตัวเองดีที่สุด
แต่เมื่อคิดๆ ดูแล้ว พูดแบบนี้ก็ยังเหลืออีกหลายสิบปี ก็ยิ่งปวดหัวขึ้นทันที
เผชิญหน้ากับที่จี้จิ่งเชินที่ปวดหัว จี้หยู๋ชิงกลับพึงพอใจเป็นอย่างมาก
ดึงเสื้อของเวินเที๋ยนเที๋ยนไปพลางมองเขาอย่างเยาะเย้ย
มีเพียงแค่ในตอนนี้เท่านั้น ถึงจะแสดงสีหน้าท่าทางที่เหมาะกับช่วงอายุนี้ออกมา
