จี้จิ่งเชินกัดฟัน
“ทำเสร็จแล้วก็ไปหาอย่างอื่นทำอีกสิ! ไม่ได้จริงๆก็กลับไปเช็คใหม่กันอีกรอบ!”
สองสามคนนั้นเห็นเขาพูดกัดฟันออกมาแล้ว ถึงได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้ของจี้จิ่งเชิน
มองพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว จึงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
พ่อบ้านปลุกปั่น แล้วเอ่ยพูดขึ้นเพื่อทำให้เป็นเรื่องใหญ่ : “แม่ครัว วันนี้ทำอาหารใส่น้ำส้มสายชูมากเกินไปแล้วนะ”
แม่ครัวแอบยิ้ม : “เปล่าเสียหน่อย ฉันไม่เคยใส่น้ำส้มสายชูเลยนะ”
ได้ยินสองสามคนนั้นหยอกล้อกันตามอำเภอใจแล้ว สีหน้าของจี้จิ่งเชินก็ยิ่งอึมครึมมากขึ้นไปกว่าเดิม
“ยังไม่ไปกันอีก? ฉันจะหางานให้เอาไหม?”
สามคนนั้นได้ยินแล้ว ก็รีบส่ายหน้าและวางสิ่งที่อยู่ในมือลงอย่างรวดเร็ว
“พวกเราจะออกไปเดี๋ยวนี้แหล่ะครับ คุณผู้ชาย คุณนายเชิญรับประทานได้เลยครับ”
รอเมื่อพวกเขาไปแล้ว ในห้องอาหารถึงได้สงบลงในที่สุด
จี้จิ่งเชินขมวดคิ้วขึ้นพลางเอ่ย : “นับวันยิ่งเหลวไหลกันไปหมดแล้ว!”
เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไม่ได้รู้สึกแคร์
คนในคฤหาสน์เห็นพวกเขาเป็นครอบครัวไปแล้ว ดังนั้นถึงได้ล้อเล่นกันแบบนี้
“พี่จะมานั่งทานด้วยกันกับฉันไหมคะ?”
โต๊ะอาหารในห้องนั้นยาวมาก ถึงแม้จะมีเพียงแค่สองคน แต่พวกเขานั่งหัวท้ายซึ่งระยะห่างกันมาก
จี้จิ่งเชินมอง จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปข้างๆเวินเที๋ยนเที๋ยน
และกำลังจะนั่งลงนั้น กลับเห็นร่างอีกร่างหนึ่ง ปีนขึ้นมาบนเก้าอี้เร็วยิ่งกว่าเขาเสียอีก
จี้จิ่งเชินมองดูแล้วก็เห็นจี้หยู๋ชิงนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างดูภาคภูมิใจ สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที!
พ่อบ้านและแม่ครัวยืนอยู่ด้านนอกประตู แล้วเอาหูแนบกับประตู เพื่อฟังเสียงด้านใน
“คุณผู้ชายพูดอะไรน่ะ?” แม่ครัวเอ่ยถาม
“ยังไม่ได้ยิน อย่าใจร้อนสิ”
“ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเรา…….”
คนสวนกำลังพูดขึ้นมา
แกรก!
และทันใดนั้นเองประตูก็ถูกเปิดออก
ใบหน้าที่มืดครึ้มของจี้จิ่งเชินปรากฏขึ้นมาตรงหน้าประตู มองพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ราวกับคาดเดาได้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเขาหลบกันอยู่ตรงนี้
ส่วนในมือขวาของเขา กำลังยกตัวของจี้หยู๋ชิงที่กำลังทำหน้ามุ่ยอยู่
พ่อบ้านรีบละสายตาออกไปอย่างขาดความมั่นใจ
และกำลังเตรียมจะเอ่ยขึ้นนั้น จี้จิ่งเชินก็ยื่นส่งตัวจี้หยู๋ชิงให้ทันที
“ดูเขาให้ดีด้วย!”
พูดจบแล้ว เสียงประตูปิดลงดังปึง!
พ่อบ้านอึ้งไป แล้วก้มลงมองจี้หยู๋ชิงที่ยังคงโมโหอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง แล้วมองกันไปมา
ผ่านไปซักพักหนึ่ง ใบหน้าของทั้งสามคนจึงปรากฏรอยยิ้มที่อ่อนโยนขึ้นมา
“คุณชายน้อย ไปกันค่ะ เดี๋ยวพวกเราพาคุณชายน้อยไปทานของอร่อยๆนะ”
ทั้งสามคนมีสีหน้าที่อิ่มเอม แล้วอุ้มจี้หยู๋ชิงเดินออกไปทางด้านนอก
จี้หยู๋ชิงดิ้นโดยเสียแรงเปล่าอยู่พักหนึ่ง ร้องไม่ออก
ถ้าหากพวกเขาพาไป จะต้องถูกบังคับให้เปลี่ยนชุดอีกมากมายอย่างแน่นอน
ในห้องอาหาร
ในที่สุดจี้จิ่งเชินก็ได้สมดังใจหวัง เขานั่งลงข้างเวินเที๋ยนเที๋ยน
“หยู๋ชิงจะไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยถามอย่างกังวล
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”
จี้จิ่งเชินว่าแล้ว เพียงแต่ในใจพูดเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค : แต่หลังจากผ่านวันนี้ไป จะต้องมีรูปมากมายออกมาอย่างแน่นอน
ถือว่าเป็นการลงโทษในวันนี้ก็แล้วกัน
ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับยืนขึ้นมา
“ฉันไปทำอาหารที่พี่ชอบให้ดีกว่านะคะ?”
จี้จิ่งเชินเดินตามเธอมา
“ผมไม่ต้องหรอกครับ คุณทานอะไรก่อนดีกว่า”
เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้า
“ตอนนี้ฉันยังไม่หิวเลยค่ะ แล้วอีกอย่าง จะทานข้าวก็ต้องทานด้วยกัน ถึงจะอร่อย”
เธอยกอุปกรณ์ในมือขึ้น พลางหันกลับมาถาม : “พี่จะช่วยฉันได้ไหมคะ?”
“ได้ตามที่คุณปรารถนาเลยครับ”
ตอนที่คนของคฤหาสน์ได้เลี้ยงฉลองชัยชนะครั้งนี้ให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้น จางลัยยี่ก็กำลังแอบติดต่อกับนิวมั้นกันอย่างลับๆ
กลางดึก นิวมั้นใส่หมวก แต่งตัวให้ไม่เป็นจุดสนใจปรากฏตัวขึ้นที่ไนต์คลับ
นับตั้งเรื่องที่เขาทำผิดกฎของการแข่งขันก่อนหน้านี้ถูกเปิดเผย เขาก็เป็นเหมือนคนเลวที่ทุกคนเกลียดชัง!
แต่สถานการณ์เช่นนี้ เขาเองก็ยังไม่กลับประเทศ ยังคงอยู่ต่อ
สิ่งที่คนอื่นๆไม่รู้ก็คือ ตอนที่เข้าร่วมการแข่งขันก่อนหน้านี้ เขาได้ทำข้อตกลงกับผู้นำทางเบื้องบนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
เพียงแค่ครั้งนี้ตัวแทนทีมประเทศของพวกเขาสามารถชนะได้ เรื่องที่เขาเคยทำเอาไว้ทั้งหมดก่อนหน้านี้ ก็จะถูกยกเลิกทั้งหมด และกลับมาสู่วงการบูรพาวัตถุโบราณได้อีกครั้ง และยังสามารถแก้แค้นได้อีกด้วย
เดิมทีแล้วเขาไม่ได้เป็นกังวลเลย แต่หลังจากที่วันนี้ได้เห็นการแข่งขันของเวินเที๋ยนเที๋ยนกับอาจารย์ฟ่านแล้วนั้น เขากลับรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาบ้างแล้ว
ถ้าหากการแข่งขันครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนสามารถเป็นที่หนึ่งได้จริงๆ ความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาทั้งหมดก็คงจะสูญเปล่า!
เวลานี้พอเห็นจางลัยยี่ ก็ด่าทอออกมาด้วยความหวาดกลัว
“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าคุณรับปากผมเอาไว้แล้ว ว่าครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะต้องแพ้อย่างแน่นอนไม่ใช่หรือ? ไม่คิดว่าเธอจะมาถึงสามอันดับแรกแล้ว!”
จางลัยยี่เองก็โมโหเช่นกัน จึงเอ่ยพูดไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ : “ผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะพัฒนาได้เร็วขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ตอนที่ฝึกมาด้วยกัน การแสดงออกทางความสามารถของเธอก็ไม่ได้โดดเด่นขนาดนี้”
นิวมั้นมีใบหน้าที่เคร่งขรึมด้วยความโมโห
“แล้วตอนนี้ควรจะทำอย่างไร? ไม่ว่ายังไงก็ตาม ก็จะให้เวินเที๋ยนเที๋ยนชนะการแข่งขันครั้งนี้ไม่ได้ เพื่อป้องกันเอาไว้ จะต้องเตรียมแผนเอาไว้ให้มากกว่านี้!”
จางลัยยี่ได้ยินแล้ว ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมวางแผนเอาไว้แล้ว ในเมื่อคนนึงไม่สามารถทำให้เวินเที๋ยนเที๋ยนแพ้ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเตรียมเอาไว้หลายๆคน!”
นิวมั้นได้ยินแล้วกลับหัวเราะเยาะออกมา
“คุณล้อเล่นอะไรอยู่? ตอนนี้เข้ารอบตัดสิ้นมีเพียงแค่สามคน จะแข่งยังไง?”
“คุณอย่าเพิ่งใจร้อนไปสิ” จางลัยยี่เข้าไปใกล้มากขึ้น พลางเอ่ยขึ้นมาเบาๆ : “ผมกับทางฝ่ายผู้จัดการแข่งขันครั้งนี้สนิทกัน ได้ยื่นข้อเสนอให้กับพวกเขาไปแล้ว ครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่มีทางชนะได้อย่างแน่นอน!”
นิวมั้นได้ยินแล้ว ก็รู้สึกสงสัยขึ้นมาทันที
“ข้อเสนออะไร?”
จางลัยยี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ แล้วอาศัยช่วงจังหวะเพลงนี้บอกเขา
นิวมั้นได้ยินแล้ว ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาในทันที แล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“ดี! ความคิดนี้ไม่เลวเลย ผมอยากจะดูแล้ว ว่าครั้งนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนจะชนะได้อย่างไร!”
“จางลัยยี่ ครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก เพียงแค่ประสบความสำเร็จ เงื่อนไขที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ ก็จะไม่ขาดตกไปแม้แต่ข้อเดียว!”
ทั้งสองคนสบตาแล้วยิ้มออกมา พลางหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นมา
แต่ที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ การแข่งขันใหญ่ครั้งนี้ดึงดูดความสนใจของคนจำนวนไม่น้อย เนื้อหาข่าวแทบจะทุกวันล้วนแต่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันครั้งนี้ทั้งสิ้น
เพียงแต่ถึงแม้ว่าการแข่งขันครั้งนี้จะดำเนินไป สิ่งที่จะสามารถออกมาพูดได้นั้นกลับยิ่งน้อยลง
เห็นว่าการแข่งขันในเวลานี้ใกล้ช่วงท้ายแล้ว สื่อนักข่าวจำนวนไม่น้อยที่รีบร้อนกันอยากจะขุดรายการข่าวร้อนออกมา!
หลังจากที่วันนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนแข่งขันเสร็จสิ้นแล้ว ผู้เข้าร่วมการแข่งขันแต่ละคนก็ถูกจัดให้นักข่าวติดตามไปด้วย เพื่อต้องการจะถ่ายข้อมูลบางส่วน
พวกเขาติดตามจางลัยยี่มาด้วย และตามเขามาที่ไนต์คลับแห่งนี้ด้วยเช่นกัน
แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาเห็นเขามาพบกับนิวมั้นแบบนี้!
การแข่งขันรอบสุดท้าย ทั้งสองฝั่งล้วนแต่เป็นคู่ต่อสู้กันนี่!
มาเจอหน้ากันเวลานี้ อีกทั้งยังดูพูดคุยกันอย่างมีความสุข ดูอย่างไรก็รู้สึกว่าดูหลบๆซ่อนๆอยู่
ถึงแม้จะไม่ได้ยินว่าทางฝ่ายนั้นกำลังพูดอะไร แต่นักข่าวก็ยังคงบันทึกภาพนี้เอาไว้อย่างรวดเร็ว
“ไม่ผิดแน่! ฉันเห็นพวกเขากำลังวางแผนไม่ดีกัน ซื้อตัวอีกฝ่ายนั่นเอง”
“ข่าวนี้ถูกเผยออกไป จะต้องได้พาดหัวข่าวอย่างแน่นอน!”
นักข่าวดูรูปถ่ายในมือด้วยความดีใจ ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น แล้วรีบกลับบริษัทไป
