จางลัยยี่เดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว หยิบเอาผลงานที่เวินเที๋ยนเที๋ยนบูรณะขึ้นมาวางไว้ในมือ แล้วมองอย่างละเอียด
พลางเอ่ย “เป็นไปไม่ได้ที่จะชนะฉัน เป็นไปไม่ได้……”
พูดได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็เห็นการบูรณะเครื่องเคลือบใบนี้ในมือ ก็เบิกตากว้างอย่างรวดเร็ว
“นี่……นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”
เขาพลิกเครื่องเคลือบในมือไปมา ตรวจดูอย่างละเอียดอยู่หลายครั้ง!
ยิ่งมอง ก็ยิ่งไม่กล้าที่จะเชื่อ
ในเครื่องเคลือบใบนี้ ทุกการบูรณะของเวินเที๋ยนเที๋ยน ล้วนสมบูรณ์แบบไร้ข้อเสีย!”
“เป็นไปไม่ได้ ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น จะทำถึงจุดนี้ได้อย่างไร?”
ทันใดนั้นเขาก็หันกลับไป มองเวินเที๋ยนเที๋ญนอย่าง กัดฟันกรอด
“เธอโกงใช่ไหม? หรือว่า เธอให้คนอื่นช่วยเธอบูรณะ? จี้จิ่งเชินใช่ไหม? ต้องเป็นเขาแน่ๆ ……”
“หุบปาก!”
จี้จิ่งเชินกวาดตามองอย่างเย็นชา
สายตาที่เยือกเย็นทำให้จางลัยยี่เงียบลงทันที แต่กลับยังคงไม่เต็มใจ
ตอนนั้นเองเวินเที๋ยนเที๋ยนจึงยิ้มออกมาช้าๆ เอ่ย: “เครื่องเคลือบใบนี้ฉันบูรณะเอง หลายคนคอยดูอยู่ ทั้งยังมีกล้องคอยถ่าย จะปลอมแปลงได้อย่างไร?”
“แต่ว่า……”
ในสายตาของจางลัยยี่ยังไม่อยากเชื่อ
เรื่องแบบนี้ เหนือกว่าความรู้ความเข้าใจของเขาไปนานแล้ว!
กรรมการตัดสินด้านหลังก็พยักหน้า ยังคงไม่เข้าใจ เอ่ยอย่างงงงวย “ใช่แล้ว ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ เวินเที๋ยนเที๋ยนคุณทำได้อย่างไร?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินดังนั้น ก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยยิ้มๆ “ความจริงแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำได้อย่างไร ฉันเพียงแค่คิดว่าจะทำให้จี้จิ่งเชินเป็นห่วง ทำให้เขาผิดหวังไม่ได้เด็ดขาด แค่มีเขาอยู่ข้างๆ ฉันก็ไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว”
เธอหันกลับไปมองจี้จิ่งเชิน สายตาเธอปรากฏความอ่อนโยนขึ้น
“ก็แบบนี้แหละ ไม่ทันรู้ตัวก็เสร็จการแข่งขันแล้ว”
เหล่ากรรมการตกใจไปทันทันที คิดไม่ถึงว่าจะถูกบังคับให้เห็นคนรักกัน
แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับแสดงความสามารถออกมาได้ดีกว่าปกติ
นี่คือการทำลายเส้นทางล่าถอยเพื่อการตัดสินใจและประสบผลสำเร็จ!
จี้จิ่งเชินคิดไม่ถึงว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย รู้สึกใจเต้นขึ้นมาทันที เปลวไฟ
สายตาของเขาร้อนแรงผิดปกติ จับจ้องที่เวินเที๋ยนเที๋ยน
เวินเที๋ยนเที๋ยนสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง จึงหันกลับไปมองเขา แล้วก็ต้องตกใจกับอุณหภูมิในดวงตาของเขา
“คุณ……”
จี้จิ่งเชินจับมือเธอไว้ แม้กระทั่งฝ่ามือ ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความร้อนแรง ดวงตาคู่นั้น ราวกับจะมองเวินเที๋ยนเที๋ยนจนทะลุปรุโปร่ง ตกหลุมรัก จากนี้เป็นต้นไปไม่แยกจากกันอีก อยู่ที่นี่ตลอดไป
เขาเข้าไปใกล้เล็กน้อย ก้มหน้าลง แล้วเอ่ยข้างหูเวินเที๋ยนเที๋ยน “คุณนายจี้ คุณซนเกินไปแล้ว”
เสียงแหบเซ็กซี่อย่างถึงที่สุด
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่เข้าใจจริงๆ เธอไปซนตอนไหน?
ขณะกำลังครุ่นคิด เสียงปังที่ดังมากก็ดังมาจากทางข้างๆ
จางลัยยี่เห็นว่าตัวเองแพ้ให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างไม่คาดคิด ก็ต่อต้านเสียงหัวเราะด้วยความโมโห กวาดของทั้งหมดที่อยู่บนโต๊ะลงบนพื้น
เครื่องเคลือบทั้งสองใบตกแตก จนเกิดเสียงดังขึ้น
เขามองเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้วกัดฟันกรอด
“เธอคิดว่าชนะฉันแล้ว ก็สามารถคว้าแชมป์ได้แล้ว? อย่าฝันไปเลย！เธอเอาชนะไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว！”
“มีปรมาจารย์จอห์นอยู่ เธอก็แพ้เหมือนกัน！”
เขาเงยหน้าขึ้นมาหัวเราะเสียงดัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนขมวดคิ้วแน่น เอ่ยเสียงเย็น “คุณอยู่ทีมเดียวกับฉัน ทำไมถึงอยากให้ฉันแพ้ขนาดนั้น?”
เสียงย้อนถามนี้ดังเข้าหูของทุกคน
ทุกคนต่างรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที
ใช่แล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ว่ากันตามเหตุผล เวินเที๋ยนเที๋ยนชนะ ไม่ใช่เรื่องดีหรอกเหรอ?
สีหน้าของจางลัยยี่เปลี่ยนไปทันที คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะทันไม่ระวัง พูดความคิดในใจออกไป
มองสายตาสงสัยตรงหน้า เขาก็รีบเอ่ย “ที่ฉันพูดล้วนเป็นความจริง หรือว่าเธอจะบอกว่าตัวเองสามารถเอาชนะได้?”
พูดจบเขาก็สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินหมุนตัวจากไปทันที！
ตอนเหล่ากรรมการเริ่มตรวจสอบประเมินทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนตะลึงงันไป
เพราะใครก็ไม่คาดคิดว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะเอาชนะการแข่งขันครั้งนี้ได้
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ในที่สุดก็ถอนลมหายใจที่อัดแน่นอยู่ในอกออกมาจนหมด
เวินเที๋ยนเที๋ยนชนะแล้ว?!
สถานการณ์แบบนี้ ก็สามารถเอาชนะได้?
หลังจากถูกคนอื่นวางแผนทำร้าย เวินเที๋ยนเที๋ยนเสียเปรียบอย่างแน่นอน แต่กลับชนะการแข่งขันครั้งนี้อย่างสวยงาม!
พิธีกรกำลังประกาศผลการแข่งขัน อาจารย์ฉู่จึงตัดสินใจเดินขึ้นไป
เขาที่แต่ไหนแต่ไรมาโกรธหรือดีใจก็ไม่แสดงสีหน้าอะไรในตอนนี้คิดไม่ถึงว่าใบหน้าจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เวินเที๋ยนเที๋ยน ทำให้เขาแปลกใจมากเกินไปแล้ว
อาจารย์ฉู่กำลังจะขึ้นเวทีไป กลับถูกคนดึงขากางเกงไว้
เมื่อเขาก้มลงไปมองก็เห็นจี้หยู๋ชิงที่ใบหน้าเคร่งขรึม แต่สายตาปรากฏความดีใจอย่างชัดเจนยกมือขึ้น เห็นได้ชัดว่าต้องการให้อาจารย์ฉู่พาเขาขึ้นไป
น้อยมากที่จี้จิ่งเชินจะออกตัวใกล้ชิดกับคนนอก แม้กระทั่งคนที่ปราสาทเก่าที่อยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจรดเย็นก็น้อยมากๆ
การกระทำแบบในตอนนี้นั้นหาได้ยากมาก
หลังจากเมื่อสักครู่ที่เขาเห็นว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนชนะ ก็จะพุ่งขึ้นไปหา แต่คนที่เฉลิมฉลองอยู่บนเวทีมีมากเกินไป
คราวก่อนเขาถูกผลักออกมาอยู่หลายครั้ง
ครั้งนี้เขามีบทเรียนแล้ว ต้องหาคนพาเขาขึ้นไป
อาจารย์ฉู่กับเขาสบตากันครู่หนึ่ง แต่ก็ยื่นมือไปอุ้มขึ้นมาแล้วเดินไปทางบนเวที
เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกติดตามเป็นกลุ่ม
แม้ว่าคนจะเยอะ ถูกเบียดจนยืนไม่มั่นคง แต่จี้จิ่งเชินกับยืนอยู่ข้างเธอตลอด จับมือเธอเอาไว้แน่น แล้วเปิดพื้นที่ให้เธอเล็กน้อย
“คุณแม่!”
เสียงหนึ่งดังขึ้น เธอจึงหันไปอย่างรวดเร็ว เห็นจี้หยู๋ชิงถูกอาจารย์ฉู่อุ้มไว้
“หยู๋ชิง”
เธอยื่นมือออกไปจะอุ้มเขา กลับถูกจี้หยู๋ชิงปฏิเสธ
“คุณแม่ พักผ่อน”
สองมือของเวินเที๋ยนเที๋ยน เลยจุดที่รับน้ำหนักไหวแล้ว เขาไม่อยากเพิ่มภาระให้เธอ จึงถูกอุ้มอาจารย์ฉู่อุ้มแปลกๆ อยู่ในอ้อมแขน
อาจารย์ฉู่ได้ยินดังนั้น ก็เกิดความรู้สึกผสมปนเปกันขึ้นในใจทันที
แม้ว่าตนเองจะไม่มีการแข่งขัน ทั้งสองมือไม่จำเป็นต้องพัก แต่เขาก็อายุมากแล้ว
ยังดีที่จี้หยู๋ชิงไม่หนัก ทั้งยังดูรู้เรื่องรู้ราวและน่ารักน่าชัง
เขาเองก็ยอมรับได้
นักข่าวกลุ่มหนึ่งได้ลล้อมเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้ สอบถามถึงเรื่องการแข่งขันเมื่อสักครู่
“คุณเวิน คุณชนะการแข่งขันเมื่อสักครู่นี้ มีเคล็ดลับอะไรไหม?”
เวินเที๋ยนเที๋ยนครุ่นคิด
“มีสิ”
เธอจับจี้จิ่งเชินมาแล้วเอ่ย “นี่คืออาวุธลับของฉัน?”
จี้จิ่งเชินได้ยินดังนั้น ในดวงตาก็เปล่งประกายแสงในความมืด
เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้สังเกตเห็น นักข่าวก็เอ่ยขึ้นอีก “พวกเราล้วนคิดไม่ถึงว่าประธานจี้จะยังนวดเป็นด้วย ครั้งนี้สามารถเอาชนะได้ เพราะแบบนี้ใช่ไหม? เขาตั้งใจทำติดต่อกันเพื่อคุณโดยเฉพาะใช่ไหม?”
สายตาของเวินเที๋ยนเที๋ยนอ่อนโยนมากยิ่งขึ้น
“ใช่แล้ว เขาคือคนสำคัญของฉัน”
เธอกำลังพูดจบ กลับถูกดึงออกไปทันที
จี้จิ่งเชินเม้มริมฝีปากบางเน้น พาเวินเที๋ยนเที๋ยนเดินผ่านกลุ่มคนออกไปทางด้านนอก
ก่อนจะออกไป ยังไม่ลืมที่จะหิ้วจี้หยู๋ชิงที่อยู่ในอ้อมแขนของอาจารย์ฉู่มาแล้วอุ้มไว้ด้วยมือเดียว แล้วเดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง
ทิ้งเหล่านักข่าวที่กำลังงุนงงที่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นไว้
เวินเที๋ยนเที๋ยนเองก็ไม่รู้
“จี้จิ่งเชิน คุณจะทำอะไร?”
“ให้รางวัลคุณ”
จี้จิ่งเชินพูดพลางพาเธอขึ้นรถไป ปิดประตู จากไปอย่างสง่าผ่าเผย
