เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่1062 ทุกอย่างล้วนสมคบคิด

บทที่1062 ทุกอย่างล้วนสมคบคิด

ในวันนั้น ข่าวการชนะของเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ได้แพร่สะพัดไปทั่วโลก!

เมื่อเห็นเกมการแข่งขันนั้นทุกคนต่างก็ชื่นชม

แม้ในตอนแรก ไม่มีใครคิดว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะชนะได้ในครั้งนี้ แต่เธอก็ใช้ความสามารถ ทำให้ทุกคนต่างก็นับถือ

และแม้ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะเป็นผู้เข้าแข่งขัน ที่อายุน้อยที่สุด แต่เทคนิคความสามารถในการบูรพาวัตถุโบราณของเธอนั้น ก็เหนือชั้นกว่าคนอื่นมาก!

แม้แต่ปรมาจารย์จอห์นที่อยู่ในวงการบูรพาวัตถุโบราณระดับแนวหน้าของโลก ในสาขาที่เขาเชี่ยวชาญและทำมันได้ดีที่สุด ก็ยังพ่ายแพ้ให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยน

ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ได้ยอมแพ้ แต่กลับแสดงความสามารถที่มี จนได้เป็นที่หนึ่ง

ใครก็ตามที่เห็นผลงานนี้ ก็ไม่กล้าโต้แย้ง เพราะถ้าหากดูการแข่งขันมาโดยตลอด ก็ต้องตกตะลึงกับเธอ

ในตอนที่ประกาศผลการแข่งขันนั้น สีหน้าของนิวมั้นกับจางลัยยี่ที่อยู่ในเหตุการณ์ก็รู้สึกห่อเหี่ยวและผิดหวัง

“ไร้ประโยชน์!”

สีหน้าของนิวมั้นซีดอย่างน่ากลัว ไม่คิดว่าในสถานการณ์แบบนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังสามารถเอาชนะได้

เขาลนลานหวาดกลัวแล้วตวาดไปยังนิวมั้นที่อยู่ข้างๆ :“ไหนคุณบอกว่า ไม่มีปัญหาแน่นอน ? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น ? คุณตั้งใจใช่ไหม ?”

ในตอนนี้จางลัยยี่เองก็ไม่อยากจะเชื่อ

หากเวินเที๋ยนเที๋ยนชนะ ข้อตกลงระหว่างเขากับนิวมั้นก็จะล้มเหลว ความปรารถนาในตำแหน่งภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์ก็จะหายไปด้วย

เขารีบตอบกลับไปว่า:“ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อกี้สิ่งที่เธอซ่อมอยู่ มันแตกละเอียดไปแล้วจริงๆ ผมจะไปรู้ได้ยังไง ว่าในสถานการณ์แบบนี้ เธอจะยังสามารถเอาชนะได้อีก ?”

จนถึงตอนนี้ จางลัยยี่เองก็ยังไม่อยากเชื่อ

“เวินเที๋ยนเที๋ยนต้องไปทำข้อตกลงอะไรกับกรรมการผู้ตัดสินแน่นอน ถึงได้ให้เธอชนะ!ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ !”

“พูดเหลวไหล!อย่าหาข้ออ้าง !”นิวมั้นพูดอย่างโกรธเคือง:“หากกรรมการผู้ตัดสินสามารถยัดเงินใต้โต๊ะได้ ฉันยัดเองไปนานแล้ว จะมาหานายทำไม ?”

ก่อนที่จะเริ่มการแข่งขัน เขาก็ได้เข้าหากรรมการผู้ตัดสินเหล่านี้แล้ว แต่คนแก่หัวดื้อเหล่านี้ต่างก็ปฏิเสธ หนำซ้ำยังดุด่าเขากลับมาอีกด้วย

เพราะไม่มีทางเลือกทางอื่น เขาถึงได้มาหาจางลัยยี่

ตอนแรกคิดว่า หากได้ร่วมมือกับพวกเขา ก็จะกลายเป็นที่หนึ่งได้ ไม่คิดว่า จะเป็นแบบนี้!

จางลัยยี่กัดฟันแน่น

“แต่ว่า อะไรที่ผมทำได้ก็ทำไปหมดทุกอย่างแล้ว หากปรมาจารย์จอห์นไม่แพ้ไปเสียก่อน เราก็ชนะแล้วไม่ใช่เหรอ ? ผมว่าเขาจงใจอ่อนข้อให้มากกว่า ? ข้อตกลงที่เราคุยกันก่อนหน้านั้น……”

นิวมั้นยิ้มเยาะ

“ทำงานไม่สำเร็จ นายยังอยากได้ผลตอบแทน ? ฝันไปเถอะ!ครั้งนี้จัดการไม่สำเร็จ ฉันเองก็ถูกลงโทษไปด้วย ถึงตอนนั้นก็รับผลกรรมที่ตามมาด้วยก็แล้วกัน !”

เขาตวาดออกมา แล้วก็เดินจากไป

สีหน้าจางลัยยี่เศร้าสลด

เขายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้มาตั้งนาน แล้วยังใช้ชื่อเสียงตัวเองเป็นเดิมพัน สุดท้ายก็มีจุดจบแบบนี้……

เขาไม่อยากยอมแพ้ !

หากไม่ใช่เพราะเวินเที๋ยนเที๋ยน จะเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ?

เวินเที๋ยนเที๋ยน!

เพราะเธอ!ทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอ!

จางลัยยี่กำหมัดแน่น กัดฟันแล้วครุ่นคิด

ภาพที่เขาคุยกับนิวมั้นเมื่อครู่ ถูกนักข่าวและช่างภาพที่อยู่อีกฝั่งเก็บภาพเอาไว้ได้

เมื่อเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ ทั้งสองก็มองหน้ากัน แล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ

พวกเขาเป็นนักข่าวที่บังเอิญเคยถ่ายรูปเมื่อครั้งที่จางลัยยี่กับนิวมั้นไปเจอกันที่ไนต์คลับได้!

พวกเขาเดินไป และพูดคุยกันไปอย่างใจจดใจจ่อ

“ใช่แน่ๆ ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ !”

“ก่อนหน้านั้นฉันเองก็เคยคิด ว่าทำไมพวกเขาถึงได้ราบรื่นแบบนี้ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ”

“เรื่องนี้หากถูกเปิดเผย พรุ่งนี้ต้องได้พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน!”

ทั้งสองคนถือรูปถ่ายในมือ ตาเป็นประกาย แล้วรีบขึ้นรถไป

วันรุ่งขึ้น ในขณะที่ทุกคนต่างก็กำลังยินดีปรีดากันนั้น ข่าวที่ร้อนแรงก็ทั่วแพร่กระจายไปทั่วทั้งอินเทอร์เน็ต!

ในช่วงเช้าตรู่ ข่าวพาดหัว“การแข่งขันและได้แชมป์ครั้งนี้เวินเที๋ยนเที๋ยนซื้อมาด้วยเงิน”ก็ปรากฏขึ้น

ในตอนนั้น นิตยสารและหนังสือพิมพ์ฉบับอื่นๆต่างก็รายงานข่าวเรื่องเวินเที๋ยนเที๋ยนได้ตำแหน่งแชมป์ ทุกคนต่างก็มีความสุข เมื่อเห็นข่าวนี้ ก็พากันกดเข้าไปดูด้วยความอยากรู้ทันที

ในข่าวนี้ระบุว่า เวินเที๋ยนเที๋ยนสามารถเข้าแข่งขันและเป็นผู้แข่งที่มีอายุน้อยที่สุดสามารถเอาชนะปรมาจารย์จอห์นที่มีชื่อเสียงระดับโลก และยังได้เป็นแชมป์ ทุกอย่างล้วนถูกจัดวางไว้ล่วงหน้ามาก่อนแล้ว

ในข่าวยังเขียนอีกว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนใช้เงินและอำนาจ บังคับข่มขู่กรรมการผู้ตัดสินและผู้เข้าแข่งขันจากประเทศอื่นให้ยอมแพ้ตัวเอง

พูดอย่างมีเหตุมีผล และยังบอกอีกว่าพวกเขามีหลักฐานเป็นภาพถ่ายด้วย

ในช่วงท้ายของข่าว ยังมีรูปภาพอีกสองสามรูปของนิวมั้นกับจางลัยยี่ที่อยู่ในไนต์คลับ และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เมื่อนับเวลาแล้ว ก็พอดีกับเป็นวันที่เวินเที๋ยนเที๋ยนจะเข้าแข่งขันรอบชิงชนะเลิศพอดี

หลังจากที่ปรมาจารย์จอห์นแพ้ให้กับเวินเที๋ยนเที๋ยน ทั้งสองก็เจอหน้ากัน แล้วพูดถึงข้อตกลงดังกล่าวนี้

ต้องเป็นเพราะเวินเที๋ยนเที๋ยนต้องการเอาชนะ เลยติดสินบนกับกรรมการและผู้เข้าร่วมแข่งขัน หากไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ เธอที่อายุยังน้อยแบบนี้ จะเอาชนะระดับปรมาจารย์ได้ยังไง ?

ในข่าวแต่ละหัวข้อล้วนมีเหตุผล ราวกับประสบพบเจอมากับตัวเอง

และหลายคนที่เห็นข่าวนี้ ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเช่นกัน

ไม่ถึงสามชั่วโมง ก็มีผู้คนจำนวนหลายหมื่นแสดงความคิดเห็นใต้ข่าวนี้

“ฉันรู้มานานแล้ว ว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนไม่ใช่คนธรรมดา ทำเรื่องแบบนี้ในการแข่งขัน ช่างน่าขายหน้าจริงๆ !”

“ติดสินบนคู่ต่อสู้ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาทำเป็นปรกติเหรอ ? ไม่รู้ว่าคนประเทศอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง ?”

“อันที่จริงพวกที่ถูกซื้อด้วยเงินพวกนั้นก็ไม่ใช่ของดีอะไร คนจำพวกเดียวกัน ถุย!ไสหัวไปซะ!”

“หากเป็นเรื่องจริง ฉันคงผิดหวังกับเวินเที๋ยนเที๋ยนมาก”

“ที่แท้ทุกอย่าง ก็สมคบคิดกันตั้งแต่แรก !”

……

ความคิดเห็นต่างๆผุดขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย

ในตอนเช้าตรู่ ข่าวที่เวินเที๋ยนเที๋ยนติดสินบนกรรมการและฝ่ายตรงข้ามก็แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต!

ทุกคนต่างก็พูดถึงเรื่องนี้ และคนส่วนใหญ่ก็เชื่อข่าวนี้ ต่างก็ดูถูกเหยียดหยามเวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วด่าเธอสาดเสียเทเสียอย่างรุนแรง

และหลายคนก็เข้าไปที่ Weiboของเวินเที๋ยนเที๋ยน โวยวายใช้คำหยาบต่อว่าเธอในนั้น

ในเวลาเพียงสั้นๆ ในนั้นก็เต็มไปด้วยคำด่าทอ ซึ่งดูไม่ได้เลย

เช้าตรู่

เวินเที๋ยนเที๋ยนที่เพิ่งตื่นขึ้นมา และลงมายังชั้นล่าง ก็เห็นพ่อบ้านและแม่ครัวรวมตัวกันอยู่ ไม่รู้ว่ากำลังพูดคุยอะไรกัน

“พวกคุณกำลังทำอะไรกัน ?”

พอเธอเดินเข้ามา พ่อบ้านเห็น จึงรีบเก็บของที่อยู่ในมือ ซ่อนไว้ข้างหลัง

ทุกคนต่างก็หันหน้ามาทางเธอ แล้วยกยิ้มให้

“คุณนาย ตื่นแล้วเหรอคะ ? อาหารเช้าเตรียมพร้อมแล้วค่ะ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเห็นท่าทีแปลกๆ จึงถามด้วยความสงสัยไปว่า :“เป็นอะไรกัน ? แล้วจี้จิ่งเชินล่ะ?”

พ่อบ้านรีบตอบไปว่า :“คุณผู้ชายเข้าบริษัทไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ บอกให้คุณพักผ่อนอยู่ที่บ้านก็พอครับ ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเดินไปยังห้องอาหาร แล้วหันหลังกลับมา ก็ยังเห็นพวกเขามองมาที่ตัวเอง สายตาแปลกๆ ดูเหมือนกำลังเป็นกังวลใจอะไรอยู่

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท