เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 1020 มองจนกระบี่หักไปเล่มหนึ่ง

ตาอ้วนหลิวเดินตรงไปข้างหน้า จนเดินมาถึงศาลาริมสระน้ำ จึงเอ่ยปากพูดขึ้น “ สวัสดีครับ ผู้เฒ่าเหยียน ! ”
ผู้เฒ่าลุกขึ้นช้าๆ ยิ้มและพลางทักทาย “ เสี่ยวหลิวเหรอ ทำไมคุณถึงคิดมาหาผมถึงที่นี่ ? ผมไม่ได้มีของดีอะไรหรอกนะ ผมไม่อยากจะต้อนรับคุณ ! ”
ตาอ้วนหลิวยิ้มพลางตอบกลับไปว่า “ ท่านผู้เฒ่า คุณอย่ามาพูดเล่นกับผมเลย คุณวางใจได้ ครั้งนี้ไม่ใช่คนนอกจริงๆผมก็ไม่ได้แนะนำใครนานแล้ว คนที่มากับผมวันนี้เป็นเพื่อนสนิทของผมเอง ”
“ ได้ คุณก็อย่ามาบอกว่าเป็นเพื่อนสนิท ก่อนหน้าที่มาด้วยหลายคนนั้น มีคนไหนบ้างที่ไม่ใช่เพื่อนสนิทของคุณ ? ” ผู้เฒ่าเหยียนกล่าว
ตาอ้วนหลิวทำหน้าเหยเก “ ผู้เฒ่าเหยียน คำพูดนี้ของคุณทำเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย ! ”
ผู้เฒ่าเหยียนโบกมือ “ พูดเล่นนะ พวกคุณรีบนั่งกันสิ ! ”
ตาอ้วนหลิวผายมือแนะนำหยางโป “ หยางโปคนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่ตายแท้กันได้ของผมจริงๆ
เขาอยากซื้อกระบี่หยกสักสองสามเล่ม ดังนั้น…… ”
ไม่รอให้ตาอ้วนหลิวพูดจบ ผู้เฒ่าเหยียนก็โบกมือปัดพลางพูดขัดขึ้นว่า “ เสี่ยวหลิว คุณก็ทำธุรกิจมานานหลายปี นิสัยของผมเป็นไงคุณก็น่าจะรู้ดี เช่นเดียวกับเรื่องแบบนี้ มันไม่จำเป็นที่จะต้องติดต่อผมมาเลย กระบี่หยกพวกนั้นเป็นชีวิตจิตใจของผม คุณคิดว่าผมจะมอบมันให้พวกคุณไหม ? ”
ตาอ้วนหลิวนิ่งอึ้งไปชั่วครู่หนึ่ง “ ผู้เฒ่าเหยียน มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร งั้นคุณเปิดให้พวกเราดูหน่อยคงได้นะ ? พวกเราไม่ซื้อ แค่ดูเท่านั้น ทั่วทั้งตี้จิงใครๆต่างก็รู้ว่าคุณมีเกณฑ์มาตรฐานในการเก็บสะสมกระบี่หยก ทุกคนรู้สึกภาคมิใจที่ได้ชื่นชมกระบี่ของคุณ ถ้าคุณเปิดให้พวกเราดูเป็นบุญตา ก็ถือว่าไม่เสียเปล่าที่มาครั้งนี้ ! ”
“ แค่ดู ? ” คุณเหยียนเอ่ยปากถาม
ตาอ้วนหลิวพยักหน้า “ ใช่ แค่ดู ”
ผู้เฒ่าถึงได้พยักหน้าตกลง “ งั้นก็ได้ ถ้าคุณพูดถึงเรื่องซื้ออีก ผมก็จะไล่คุณกลับ ! ”
“ คุณเหยียนสบายใจได้ ไม่พูดถึง ไม่พูดถึงอีกแน่นอน ! ” ตาอ้วนหลิวรับปาก
หยางโปจูงมือฮัวชิงหยุนเดินตามหลังสองคนนั้นไปที่ห้องเก็บคลังสมบัติ เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เดิมยังคิดว่ามีตาอ้วนหลิวคอยชี้นำ คงไม่มีทางที่จะซื้อกระบี่หยกมาไม่ได้ ไหนเลยจะคาดคิดถึงว่า เพิ่งจะออกมา ก็เกิดเรื่องไม่ราบรื่นขึ้นแล้ว อีกฝ่ายดูเหมือนไม่คิดที่จะขายของให้
ไม่นาน ทั้งหมดก็มาถึงห้องทางด้านข้างที่อยู่ติดกัน ผู้เฒ่าเหยียนเปิดประตู ทำการสแกนลายนิ้วมือกับประตูนิรภัยกันขโมยอีกรอบ จากนั้นถึงเข้าไปในห้องเก็บคลังสมบัติได้
ทันทีที่เข้ามาในคลังเก็บสมบัติ หยางโปก็ถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้ง เพราะบนกำแพงทั้งสี่ของคลังสมบัติ มีตู้หนังสือขนาดใหญ่ตั้งอยู่ กระบี่หยกถูกจัดวางไว้อยู่ในตู้หนังสือ พอมองดูกระบี่หลายสิบเล่มนี้ หยางโปก็เข้าใจทันที ไม่น่าละทำไมตาอ้วนหลิวถึงพาตัวเองมาที่นี่ !
ผู้เฒ่าเหยียนชี้ไปที่ตู้หนังสือ “ กระบี่หยกทั้งหมดถูกเก็บวางไว้ตรงนี้ พวกคุณไปดูได้ ”
หยางโปยิ้มและพยักหน้าให้ “ ขอบคุณผู้เฒ่าเหยียนมาก ”
ในระหว่างที่พูด หยางโปก็สาวเท้าเดินไปด้านหน้าและสำรวจดูอย่างละเอียด
ฮัวชิงหยุนที่อยู่อยู่ด้านข้าง มองดูกระบี่ลักษณะต่างๆในห้อง แต่เธอกลับไม่รู้เรื่องพวกนี้ และไม่รู้ว่ากระบี่หยกพวกนี้ถูกหล่อขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร มีเพียงแค่ชื่นชมความงามของรูปทรงดาบเหล่านี้อย่างใสซื่อ
หยางโปจ้องมองกระบี่ จากนั้นแสงก็สว่างวาบผ่านตาไป และเห็นว่ากระบี่ส่วนใหญ่ที่นี่บนพื้นผิวมันวาว แสงวาววับเหล่านี้ดูแตกต่างกัน มีแม้กระทั่งแสงแวววับบางๆ บนพื้นผิวในบางส่วนของกระบี่หยก
แต่หยางโปกลับไม่สนใจ เขาเดินเข้าไปใกล้อีกนิด แสงแวววับของกระบี่โบราณส่องแสงเข้ามาในดวงตาของเขาอย่างต่อเนื่อง เติมเต็มพลังงานในดวงตา รอจนแสงแวววับหายไป หยางโปก็ใจกระตุก เจตนารมณ์ของกระบี่ในจุดตันเถียนก็สั่นไหวเล็กน้อย ต่อจากนั้น สายตาของหยางโปก็จับจ้องไปที่กระบี่โบราณอีกเล่มหนึ่งที่อยู่ตรงกลางและสั่นไหวตาม
จากนั้น หยางโปก็เห็นกระบี่โบราณเล่มนั้นปรากฏเป็นภาพลวงตากระบี่หยกเล่มหนึ่ง กระบี่หยกลวงตาดูเหมือนจะมีเจตนารมณ์ของกระบี่หยก แต่กลับไม่มีพลังงานมากนัก เห็นได้ชัดว่าค่อนข้างที่จะอ่อนแรงและดูเหมือนว่าแค่ถูกลมเป่าก็จะปลิวหายไปตามลม และสลายไปในอากาศ.Aileen-novel.
เจตนารมณ์กระบี่เล่มนั้นสั่นสะท้าน พุ่งเข้าใส่ดวงตาของหยางโป และค่อยๆจมหายลงไปในจุดตันเถียน เจตนารมณ์ของกระบี่ในจุดตันเถียนสั่นไหวเล็กน้อย และกลืนกินเจตนารมณ์ของกระบี่เล่มนี้ไป !
หยางโปเงยหน้าขึ้น มองไปที่กระบี่โบราณตรงหน้า ก็ถึงกับตกตะลึงนิ่งอึ้ง เพราะเขาเห็นได้ชัดว่า พื้นผิวของกระบี่โบราณเล่มนี้ดูเหมือนจะหมองคล้ำขึ้น ความน่าเกรงขามของกระบี่โบราณในอดีตนั้นได้มลายหายไปสิ้นแล้ว
เขาหันกลับไปมองผู้เฒ่าเหยียน ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ทันสังเกตเห็นเหตุการณ์นี้ หยางโปถึงได้ถอดหายใจอย่างโล่งอก เขาพอจะเดาได้ว่า หลังจากที่ถูกเขาดูดซับเจตนารมณ์ของกระบี่ไป อายุขัยของกระบี่เล่มนี้จึงสั้นลงไปมาก สิ่งนี้มันทำให้เขารู้สึกค่อนข้างจะละอายใจต่อการกระทำ
หยางโปจ้องมองกระบี่ที่อยู่ข้างหน้า ก็รู้สึกลังเลเล็กน้อย เขาเหมือนจะตัวสั่นสะเทือนไปกับเจตนารมณ์ของกระบี่ในจุดตันเถียน ที่แสดงออกถึงความแข็งแกร่งและอ่อนแอของเจตนารมณ์กระบี่ จากนั้นเขาก็เลือกกระบี่อีกเล่มหนึ่งอีกครั้งและเริ่มดูดซับมัน
ไม่นาน หยางโปก็ดูดซับกระบี่ไปห้าหกเล่ม เขารู้สึกผิดต่ออีกฝ่าย จึงหยุดและหันกลับมามองผู้เฒ่าเหยียน “ ผู้เฒ่าเหยียน คุณไม่ลองคิดดูสักหน่อยเหรอ ? ”
ผู้เฒ่าเหยียนส่ายหน้า “ ไม่มีทาง เสี่ยวหลิวน่าจะรู้เรื่องนี้ดี ”
หยางโปจนปัญญา กำลังจะก้าวเท้าและเดินออกไป ก็ได้ยิงเสียง “ แกร๊ก ” แผ่วเบาดังเข้าหูมา เสียงนี้ดังอยู่ข้างหูของเขา แต่ดังราวกับฟ้าร้อง เขาหันกลับไปมอง และเห็นว่ากระบี่เล่มนั้นที่เขาเพิ่งเห็น หักกลางและร่วงตกลงบนตู้หนังสือ !
หยางโปเบิกตาโตทันที เขาจ้องมองไปที่กระบี่ที่อยู่ตรงหน้า ใจสั่นกระตุกอย่างแรง เขาไม่ต้องการให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจริงๆ !
ผู้เฒ่าเหยียนมองไปที่ตู้หนังสือ เมื่อเห็นกระบี่หักจากชั้นวางกระบี่ ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตกใจ “ เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ? เป็นไปได้ยังไง ! ”
ในระหว่างที่ตกใจ ผู้เฒ่าเหยียนก็รีบวิ่งไปด้านหน้า เขาจ้องมองไปที่กระบี่หยก “ นี่มันเป็นไปได้ไง ! ”
ตาอ้วนหลิวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น เขาวิ่งไปข้างหน้าเพื่อมองดูกระบี่ ” กระบี่เล่มนี้น่าจะอยู่ในช่วงราชวงศ์ชิง เวลาที่ล่วงเลยผ่านมาสองสามร้อยปี ไม่น่าขึ้นสนิมจนเสียไปทั้งหมดหนิ ! ”
“ แค่กๆ ! ” หยางโปแสร้งทำเป็นไอ และพูดเตือนสติ “ กระบี่เล่มนี้อยู่ในช่วงยุคราชวงศ์ถัง เมื่อสักครู่ผมแค่มองจากภายนอกก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ผมยังคิดที่จะซื้อมันเก็บไว้เลย คิดไม่ถึงจริงๆ ”
ผู้เฒ่าเหยียนจ้องมองไปที่กระบี่หยก ดูเหมือนจะไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด
หยางโปรู้สึกจนปัญญา เมื่อสักครู่เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า เจตนารมณ์ของกระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งมาก แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า หลังจากดูดซับเจตนารมณ์ของกระบี่ไปแล้ว จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
ตาอ้วนหลิวรีบพูดปลอบโยน “ ผู้เฒ่าเหยียน กระบี่เล่มนี้ไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว คุณอย่าได้เสียใจไป คุณอยากให้ผมช่วยหาช่างหล่อกระบี่ให้และเชิญเขามาช่วยซ่อมให้หน่อยสักคนไหม ? ”
เวลานี้ผู้เฒ่าเหยียนกำลังรู้สึกเสียใจ เมื่อได้ยินคำพูดของตาอ้วนหลิว ก็ตะโกนด่าออกมาทันที
“ ไสหัวออกไป ! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกคุณเข้ามา คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างแน่นอน ! เสี่ยวหลิวคุณอย่ามาโทษว่าผมเป็นคนแล้งน้ำใจ คุณได้โปรดออกไปจากที่นี่ ออกไปเดี๋ยวนี้ ! ”
ตาอ้วนหลิวนิ่งอึ้ง “ ผู้เฒ่าเหยียน คุณอย่าเป็นแบบนี้ พวกเราแค่ดูเท่านั้น แค่ดูมันจะทำให้เสียหายได้จริงๆเหรอ ? ”
“ ไสหัวออกไป ! รีบไสหัวไป ! ” ผู้เฒ่าเหยียนสบถด่าด้วยความโมโห