เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 1029 เริ่มต้นธุรกิจด้วยตัวเอง

วันที่สอง หยางโปฟื้นตัวกลับมาเล็กน้อย เขาออกไปวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า ตามวิธีการของตำราจินกังจิง หยางโปปรับสภาพกล้ามเนื้อและผิวหนัง ตามวิธีการข้างต้นของตำราเท่านั้น หยางโปรู้สึกว่าการออกกำลังกายประเภทนี้ค่อนข้างจะเชื่องช้า หากต้องการที่จะบรรลุทุกอย่าง อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาสิบถึงยี่สิบปีได้ !
หยางโปไม่ก้าวหน้าในการฝึกฝน จึงรู้สึกค่อนข้างจะท้อแท้ เขาจึงฝึกมวยเทียนหลัวอีกครั้ง แต่ทันทีที่เขาฝึกมวยเทียนหลัว หยางโปก็รู้สึกว่าเนื้อและผิวหนังทั่วทั้งร่างร้อนรุ่มขึ้นมาทันที ทำราวกับว่ามีมดนับพันตัวอยู่ข้างในทำให้คนรู้สึกชาไปทั่วทั้งตัว !
หยางโปตกใจนิ่งอึ้งไป เขารีบหยุดการกระทำทันที เพราะกลัวว่าจะมีเกิดความผิดปกติขึ้นระหว่างนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฝึกวรยุทธ์ทั้งสองแบบด้วยกัน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดปฏิกิริยานี้ขึ้น หรือเป็นเพราะว่าวรยุทธ์ทั้งสองชนิดนี้จะเข้าปะทะกัน ?
หยางโปลูบแขนของตัวเองทันที เขารู้สึกว่าเนื้อหนังไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ความรู้สึกชาและความร้อนรุ่มยังคงทำให้เขารู้สึกเสียวไม่หาย
หยางโปตกตะลึง เขายังคงวางท่วงท่าและฝึกมวยเทียนหลัวต่อ มวยเทียนหลัวมาจากเหยียนหรูหยู จินกังจิงมาจากอู๋เฉียง ทั้งสองไม่เกี่ยวกันแม้แต่น้อย มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรวมกันมาทำร้ายเขา !
ทันทีที่เขาฝึกซ้อม หยางโปก็รู้สึกเสียวซ่าที่เนื้อและผิวหนังอีกครั้ง เขาอดกลั้นมันไว้ จากนั้นชกมวยเทียนหลัวทั้งชุดออกมา เขายิ่งรู้สึกว่าร่างกายร้อนขึ้น และยิ่งรู้สึกถึงพลังที่มีชีวิตชีวามากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกำลังจะแตกกระจาย !
พอต่อยท่วงท่าทั้งหมดของมวยออกมา ทันใดนั้นหยางโปก็ได้ยินเสียงแตกดัง “ เพลี้ย ” เข้าหูของตัวเอง หยางโปตกตะลึงนิ่งอึ้งไป จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเนื้อและผิวหนังบนตัวดูกระชับขึ้นมา !
หยางโปรู้สึกได้ทันทีว่า วรยุทธ์ทั้งสองประเภทถ้าเอามาฝึกฝนร่วมกัน ดูเหมือนว่าผลที่ได้รับจะไม่ปกติธรรมดามาก !
หยางโปกลับไม่เข้าใจว่ามีเคล็ดลับอะไรอยู่ขั้นกลางระหว่างนี้ แต่สำหรับเขาแล้ว มันก็เพียงพอแล้ว !
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ชุยอี้ผิงก็นั่งเจ้ากี้เจ้าการแบบไม่ให้ได้หายใจหายคอกันเลยทีเดียว นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารไม่หยุดที่จะพึมพำ “ วันนี้นายเดินทางไปที่หยูหางเลย รีบไปก่อตั้งบริษัทรับทำวัตถุโบราณ เร็วเข้า ภาพยนตร์และซีรีย์ทางโทรทัศน์ของบริษัทเรากำลังจะเริ่มถ่ายทำแล้ว นายต้องทำอะไรให้มันรวดเร็ว ! ”
หยางโปยังคงกินอยู่ วันนี้เขารู้สึกหิวอย่างน่าแปลก เขากินซาลาเปาไปยี่สิบลูก แล้วเงยหน้ามองไปที่ชุยอี้ผิง ” ถ้าบริษัทนี้ตั้งขึ้นแล้ว ก็ถือว่าภารกิจเสร็จสิ้นแล้วใช่ไหม ? ”
“ ไม่ได้ ต้องรอจนกว่าหักต้นทุนแล้วบริษัทเริ่มได้กำไรก่อน ถึงจะนับได้ว่าภารกิจเสร็จสมบูรณ์ ”
ชุยอี้ผิงกล่าว
หยางโปไม่ค่อยจะไม่พอใจ แต่กลับไม่ได้พูดออกมาตามตรง เขาเหลือบมองหลินหลิน
” เรื่องแต่งงานที่เตรียมการไว้ก่อนหน้านี้ ยังเตรียมตัวอยู่ ตอนนี้จะมาเริ่มทำธุรกิจอีก การกระทำและเป้าหมายอยู่ตรงข้ามกันจริงๆ ”
“ นายก็อย่าไปคิดมาก เรื่องงานแต่งเตรียมไว้นานแล้ว คุณปู่พูดไว้แล้ว หากธุรกิจนี้สามารถประสบความสำเร็จได้ ต่อไปก็ไม่ต้องสนใจนายแล้ว ! ” ชุยอี้ผิงกล่าว
หยางโปมองหน้าชุยอี้ผิง ” จริงเหรอ ? คุณปู่คงไม่โกหกเอาใจฉันแล้วครั้งนี้ให้นายมาหลอกฉัน แล้วคราวหน้ามาบอกว่าครั้งนี้ไม่นับอีกนะ ? “.ไอรีนโนเวล.
“ วางใจได้ ต่อไปไม่มีอีกแล้ว ต่อไปใครยังจะสามารถควบคุมนายได้อีก ! ” ชุยอี้ผิงกล่าว
หยางโปพยักหน้า จากนั้นเขาก็หันไปมองหน้าตาอ้วนหลิว ” พวกเราไปหยูหางด้วยกัน เมืองภาพยนตร์ที่นั่นไม่เล็กเลย คุณจะมีช่องทางทำมาหากินที่กว้างกว่า พวกเราสองคนอยู่ด้วยกัน
ง่ายที่จะทำออกมาได้ดี ! ”
ตาอ้วนหลิวเหลือบมองชุยอี้ผิง และส่ายหน้าให้เล็กน้อย ” ครั้งนี้ฉันไม่ไปดีกว่า แต่ฉันสามารถช่วยแนะนำช่องทางให้นายได้ แต่รายละเอียดหลักก็ยังต้องเป็นนายที่ไปทำด้วยตัวเอง ! ”
หยางโปตาโต “ ไม่ได้จริงเหรอ ? ”
“ นายต้องไปคนเดียว ! ” ชุยอี้ผิงเตือน
หยางโปไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปเก็บข้าวของที่ห้อง เขาลากกระเป๋า
บอกลาหลินหลินและฮัวชิงหยุน และไปขึ้นเครื่องบิน
……
เมืองภาพยนตร์เหิงเตี้ยนนี้อยู่ห่างจากหยูหางระยะทางรถยนต์มากกว่าสองชั่วโมง เดิมทีที่นี่เป็นหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆ แต่ต่อมาค่อยๆ พัฒนากลายเป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน
หยางโปลงจากรถและมองไปที่ตึกสูงในเมืองเล็กๆ ตอนนั้นเองที่เขานึกขึ้นมาได้ว่าเขาอยู่โดดเดี่ยวคนเดียวและไม่มีที่สำหรับตัวเองเลย จะเริ่มธุรกิจได้ยังไง ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางโปก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาชุยอี้ผิง และถามว่า “ ไม่ได้จัดเตรียมคนให้ฉันไว้เหรอ ? แล้วธุรกิจที่นายพูดถึงล่ะ ? นายต้องการทำวัตถุโบราณอะไรบ้าง ? มีใบสั่งซื้อไหม นายเอามาให้ฉันก่อน มีใบสั่งซื้อฉันจะได้ทำงานได้ ! ”
“ ใบสั่งซื้อ ? นายพูดถึงใบสั่งซื้ออะไร ? ” ชุยอี้ผิงทำเป็นไม่รู้เรื่อง
หยางโปชะงักไปครู่หนึ่ง จู่ๆเขาก็เกิดลางสังหรณ์บางอย่าง เขากำโทรศัพท์ไว้แน่น “ ไหนนายว่า บริษัทกำลังถ่ายทำซีรีย์เรื่องใหม่อยู่ จำเป็นต้องจำลองชุดเลียนแบบของโบราณขึ้นมาชุดหนึ่ง ?นายเอาใบสั่งซื้อมาให้ฉันซะ ”
ชุยอี้ผิงดูเหมือนเพิ่งจะรู้ตัว ” อ้อ นายกำลังพูดถึงเรื่องนี้อยู่เหรอ ? ฉันรู้แล้ว มันก็แค่ใบสั่งซื้อไม่ใช่เหรอ ? นั่นคือแผนการของบริษัทสำหรับปีหน้า รอถึงปีหน้า ฉันจะเอาใบสั่งซื้อนี้ให้นายอย่างแน่นอน ! ”
“ ชุยอี้ผิง นายหลอกฉัน ! ” หยางโปเพิ่งจะรู้ตัว อีกฝ่ายเพียงแค่ปั้นน้ำเป็นตัว พยายามหลอกให้เขามาซ่อนตัว !
ชุยอี้ผิงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ เรื่องแบบนี้ นายจะมาโทษฉันไม่ได้นะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวนายเอง ถ้าไม่ใช่เพราะนายสร้างปัญหาอยู่บ่อยๆ พวกเราจะคิดแผนการนี้ออกกันไหม ? แต่นายก็ไม่ต้องโมโหมากไป นายลองมาคิดๆดูสิ คิดหาทางให้ตัวเอง นายออกจะฉลาดขนาดนั้น ต้องมีวิธีมากกว่าความยากลำบากเสมอ ! ”
พอพูดจบ ชุยอี้ผิงพูดเพียงไม่กี่คำง่ายๆ แล้วก็วางสายไป
หยางโปมองไปที่ตลาดข้างถนนที่มีชีวิตชีวา ก็รู้สึกฉงนสนเท่ห์ไปชั่วขณะหนึ่ง นี่เขาควรจะทำยังไงต่อดี ?
หยางโปเดินวนไปตามถนน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในบริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง หญิงสาวในชุดพนักงานสีดำออกมาต้อนรับเขา “ คุณผู้ชาย คุณจะไปท่องเที่ยวใช่ไหม ? คุณอยากไปทางไหนล่ะ ? ”
หยางโปส่ายหัว ” ช่วยผมหาไกด์นำเที่ยวสักคน ถ้าจะดีขอไกด์นำเที่ยวที่คุ้นชินกับพื้นที่ ”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับค่อนข้างจะสงสัย “ อันนี้ ไม่ค่อยเป็นไปตามระเบียบของเรา ”
” ผมจะจ่ายเงินให้ จ่ายเป็นรายชั่วโมง ” หยางโปต่อรอง ” ช่วยผมถามหน่อยว่า วันนี้มีใครพอมีเวลาบ้าง ที่จะสามารถพาผมเดินดูรอบๆที่นี่เพื่อแนะนำสถานที่ให้ได้ไหม ถ้ามีรถยนต์จะเป็นการดีที่สุด ”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับตะลึงนิ่งเงียบ “ ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน ทุกคนต่างก็ไม่มีเวลา ! ”
“ สามพันหยวนต่อวัน ” หยางโปกล่าว
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับตะลึงไปครู่หนึ่ง “ คุณรอสักครู่นะ ”
พอพูดจบ หญิงสาวคนนั้นก็หันหลังเดินเข้าไปด้านใน ไม่นาน เธอก็เดินออกมาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็หันไปพูดกับหยางโปว่า ” ไปกันเถอะ ! ”
หยางโปมองไปรอบๆตัวเธอ เมื่อไม่พบคนอื่นๆอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัยไปว่า
“ แล้วคนล่ะ ? ทำไมไม่เห็นไกด์นำเที่ยวเลยล่ะ ? ”
“ ฉันเป็นคนท้องถิ่นที่นี่ คุ้นเคยมากกว่าไกด์นำเที่ยวซะอีก คุณยังต้องการไกด์นำเที่ยวอยู่ไหม ? ” หญิงสาวสอบถาม
หยางโปยิ้ม “ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ”
“ สามพันหยวนที่คุณพูดมายังคิดได้อยู่ไหม ? แค่แนะนำสภาพของที่นี่ เวลาเลิกงานตอนเย็น
ฉันขอเลิกงานตามปกติ ! ” หญิงสาวกล่าว
หยางโปพยักหน้า ” คุณสบายใจได้ ทุกสิ่งที่ผมพูดคิดได้หมด ! ”
หญิงสาวเหลือบมองหยางโป ” ฉันชื่อจินหลัน ”
“ ผมชื่อหยางโป ”