เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… – ตอนที่ 1230

ตอนที่ 1230

บทที่ 1230 คุณเซียว เชิญมาเฉยๆ หรือว่ามีใจให้กันนะ

ฟางถังถังพูดออกมาอย่างผิดหวัง: “คุณโง่หรือเปล่าเนี่ย?คุณไม่มีแฟนก็ไปหามาหลอกสักคนสิ?”

หามาหลอกสักคน……

เจียงเสี่ยวไป๋เม้มปากพลางยิ้มเบาๆ ด้วยความเย็นชา: “จะหามาอย่างไร?ฉันเป็นตัวสร้างแฟนเหรอ?ฉันต้องส่งออกมาเยอะๆ เลยเหรอ?”

“เจียงเสี่ยวไป๋ คุณยังเป็นนักเขียนอยู่ ตอนที่สำคัญที่สุดคุณกลับไม่ใช่สมอง?คุณบอกแม่ของคุณว่ามีแฟนแล้ว เลยไม่อยากไปนัดบอด เดี๋ยวถึงเวลาคุณค่อยไปหาแฟนมาหลอกก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?จะบังคับให้แต่งงานอะไรนั่นก็เป็นเรื่องในอนาคตแล้ว ความรักมันต้องใช้เวลาไม่ใช่เหรอ?ความเข้ากันและความเข้าใจมันก็ต้องใช้เวลาใช่ไหม?ถ้าจะบังคับให้แต่งงาน ถ้าตอนนั้นไม่มีหนทางอะไรแล้ว คุณก็ค่อยบอกว่าเลิกกันเพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้ ก็ค่อยแก้ๆ กันไปเรื่อยๆ ก็ได้”

ฟางถังถังเหมือนกับทหารฝึกสอนที่กำลังสอนเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ในโทรศัพท์เลย เจียงเสี่ยวไป๋นั้นกลัวแม่ของเธอจริงๆ ดังนั้นตอนนั้นเลยคิดอะไรไม่ออกไปมากกว่านี้ เมื่อได้ยินฟางถังถังพูดแบบนี้ ทันใดนั้นเลยคิดว่าความคิดนี้ก็ไม่เลวนัก??

“ปัญหาอยู่ที่ ฉันจะหาใครมาเป็นแฟนฉันล่ะ?คุณก็รู้ว่าผู้ชายที่เรารู้จักนั้นไม่มีมาก คนที่เคยรู้จักก่อนหน้านี้ก็แต่งงานกันไปหมดแล้ว ฉันจะให้คนที่แต่งงานแล้วมาแกล้งเป็นแฟนให้ไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะ?หรือไม่……ให้ฉันไปเช่างั้นเหรอ?”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็พยักหน้า: “แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไปเช่าแฟนมา ทุกครั้งที่เรียกให้เขาออกมาค่อยจ่ายเงินเขาก็OKแล้ว”

ฟางถังถังตัดบทเธอ

“คุณอย่ามาทำเป็นใสซื่อ พวกที่เช่าแฟนน่ะถูกหลอกเยอะจะตายไป ไม่รู้ว่าถ้าถูกหลอกไปจนหมด สุดท้ายคุณจะทำอย่างไรดี?”

เจียงเสี่ยวไป๋: “……น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“โลกนี้มันน่ากลัว!คนเราก็มองกันไม่ออกหรอก!ใครจะไปรู้ล่ะ!”

เจียงเสี่ยวไป๋: “ฟางถังถัง คุณอยากทำอย่างไรกันแน่?ความคิดนี้คุณเป็นคนคิดเองนะ!หรือไม่คุณก็หาใครสักคนมาให้ฉันก็โอเคแล้ว?”

“เจียงเสี่ยวไป๋ คุณเองก็มีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

มีอยู่แล้วงั้นเหรอ?เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆ ในหัวก็เริ่มมีเงาหนึ่งลอยขึ้นมา เธอขบปากตัวเองเล็กน้อย “หรือคุณหมายถึงคนแก้บทของฉันน่ะเหรอ?ไม่ได้ๆ เขาหัวล้าน แถมอายุเยอะแล้ว ฉันรับไม่ได้”

ฟางถังถังได้ฟังดังนั้น ก็แทบจะคุกเข่าลงไป “ฉันยอมใจคุณจริงๆ เลย หนุ่มหล่อมาอยู่ตรงหน้าก็ไม่เอา คุณกลับไปคิดถึงคนหัวล้านอายุมากแบบนั้น ยอมใจจริงๆ !”

สุดท้ายฟางถังถังเลยทำได้แค่พูดว่า: “ฉันหมายถึงผู้ชายที่คุณเจอเมื่อคืนวันก่อนที่บาร์น่ะ!”

ผู้ชายที่เจอที่บาร์งั้นเหรอ?

เจียงเสี่ยวไป๋คิดขึ้นได้ เพียงไม่นานก็คิดออกว่าเป็นใคร

ผู้ชายที่ชื่อเซียวซู่งั้นเหรอ?

ผู้ชายที่เมาแอ๋หลังจากอกหักงั้นเหรอ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็หัวเราะหึๆ ออกมาในทันใด: “เขาเหรอ?ฉันว่าช่างมันเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะพอดูได้ แต่เขายังไม่เปิดใจให้คนอื่น คืนนั้นคุณไม่เห็นเหรอ?เพราะอกหักเลยเมาขนาดนั้น!ฉันไปหาผู้ชายแบบนั้น มันไม่น่าตลกไปหน่อยเหรอ!”

“คุณเข้าใจตำแหน่งของตัวเองในตอนนี้หน่อยได้ไหม?เขาอกหักแล้วทำไมเหรอ?คุณไม่ได้จะคบกับเขาสักหน่อย คุณแค่จะไปเอาเขามาเป็นแฟนปลอมๆ คืนนั้นคุณช่วยเขาแล้วไม่ใช่เหรอ?ขอให้เขาช่วยตอบแทนสิ ดูท่าทีของเขาแล้ว ถ้าพามา แม่คุณจะต้องชอบอย่างแน่นอน”

เมื่อฟางถังถังพูดแบบนั้น เจียงเสี่ยวไป๋เองก็คิดว่าดูมีเหตุผลดี

ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูงหรือว่าท่าทีของเซียวซู่ คำพูดการวางตัว ก็ดูดีเลยทีเดียว ถ้าพามาเจอแม่ของตัวเองแล้วบอกว่าเป็นแฟน ต่อไปจะต้องโดนบังคับให้ไปนัดบอดอีกเหรอ?

ในใจของเจียงเสี่ยวไป๋เริ่มมีความคิดแบบนั้น แต่กลับมีความกังวลอยู่: “ทำไมฉันถึงคิดว่า หาแฟนมาหลอกมันดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่เลยนะ?”

“อ๋อ นักเขียนเจียงของพวกเรามีความดีงามในจิตใจขึ้นมาแล้วเหรอ คิดว่าตัวเองทำไม่ถูก งั้นก็ทำให้มันถูกสักหน่อย ไปนัดบอดตามที่แม่คุณบอกสิ~~”

“จิตใจงดงามอะไรกัน?มันกินได้ไหมล่ะฮ่าๆ ……”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดกลับคำด้วยความรวดเร็ว หลังจากคิดเสร็จ เธอก็รีบส่งข้อความให้เซียวซู่ ก่อนจะบอกว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือจากเขา แถมยังพูดเรื่องที่ช่วยเขาเอาไว้เมื่อครั้งก่อนอีกด้วย เพื่อให้เซียวซู่ไม่มีทางปฏิเสธได้

ตอนที่เซียวซู่ได้รับข้อความของเจียงเสี่ยวไป๋เขากำลังยุ่งอยู่ เมื่อเห็นว่าเจียงเสี่ยวไป๋นัดเขาออกไปที่ร้านกาแฟเขาก็ขมวดคิ้ว ตอนที่กำลังจะบอกว่าตัวเองไม่ว่างนั้น ก็เห็นอีกข้อความที่เจียงเสี่ยวไป๋ส่งมา

‘ครั้งก่อนฉันช่วยคุณเอาไว้ คุณต้องมานะ!คุณไม่อยากจะติดหนี้บุญคุณใช่ไหมล่ะ?’

เมื่อเห็นคำพูดนี้ เซียวซู่ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา อันที่จริง……เขาก็ไม่ชอบติดค้างใครจริงๆ

โดยเฉพาะผู้หญิง

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เซียวซู่เลยทำได้แค่ตอบตกลง

หลังจากตกลงกับอีกฝ่ายแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รีบเปิดประตูออกไป

คุณแม่เจียงคิดว่าลูกสาวของตัวเองอยู่ในนั้นนานเกินไป น่าจะแต่งหน้าแต่งตาพอสมควรแล้ว ใครจะไปรู้ ว่าเมื่อออกมาเธอยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย

มองเพียงแวบเดียว คุณแม่เจียงก็โกรธเป็นอย่างมาก พลางชี้เธอ: “เสี่ยวไป๋,คุณ……”

เจียงเสี่ยวไป๋เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะจับมือของแม่ พลางยิ้มแล้วยืนขวางเธอ: “แม่ อย่าเพิ่งโกรธไป ฉันยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องบอกคุณ”

“……อะไร?ถ้าเกิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่อยากจะไปนัดบอดล่ะก็ ฉันไม่ยอมนะ!อย่างไรวันนี้คุณก็ต้องไปนัดบอด ฉันเคยคุยกับอีกฝ่ายมาแล้ว คุณสมบัติของอีกฝ่ายนั้นไม่เลวเลย หน้าตาและนิสัยก็ถือว่าหาตัวจับได้ยากเลยทีเดียว!”

“แม่ ฉันไม่ได้จะพูดเรื่องนั้น ฉันเพียงแค่อยากจะบอกว่า ถ้าเกิดลูกของแม่มีแฟนแล้ว คุณยังจะบังคับให้ไปนัดบอดอีกไหม?”

เมื่อได้ฟังดังนั้น คุณแม่เจียงก็ยิ้มเย้ยหยัน: “เป็นไปไม่ได้หรอก ถ้ามีแฟนแล้ว ฉันยังต้องมากังวลแทนแบบนี้เหรอ?แต่คุณไม่มีไง คุณยังโสดอยู่เลย จะไปหาแฟนมาจากไหน?”

เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยความจริงจัง: “ไม่จริง ฉันมีแฟนแล้ว”

คุณแม่เจียงไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด เลยไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเธอ

เจียงเสี่ยวไป๋ตีหน้าอกตัวเองเพื่อเป็นการรับประกัน: “แม่ ที่ฉันพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ เพียงแค่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง”

“ฉันจะบอกเอาไว้ให้นะ เจียงเสี่ยวไป๋ คุณอย่าคิดว่าฉันเป็นเหมือนพ่อคุณ ถูกคุณพูดอะไรแบบนี้แล้วจะเชื่อได้ง่ายๆ คุณมีแฟนแล้วก็ต้องพามาเจอฉันสิ นี่ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย คุณกล้าบอกว่าตัวเองมีแฟนเหรอ?”

“พามาก็ได้ วันนี้ตอนเย็นๆ ฉันจะพามา!แต่ถ้าเกิดว่าพาเขามาแล้ว จากนี้คุณห้ามบังคับฉันนัดบอดอีกนะ”

“ชิๆ คุณดูเด็กคนนี้สิ ไม่มีแฟนใช่ไหมล่ะ?ถ้าเกิดว่าคุณมีแฟน คงจะไม่พูดแบบนี้แน่นอน”

“ถึงอย่างไรฉันก็พูดมาถึงตรงนี้แล้ว คืนนี้ฉันจะพาแฟนมาเจอให้ได้ คุณช่วยยกเลิกนัดบอดไปหน่อย”

“หึ ให้ฉันได้เจอก่อนเถอะ ยืนยันให้ได้ก่อนค่อยมาคุยกัน”

เจียงเสี่ยวไป๋หายใจเข้าลึกๆ : “คุณรอดูเถอะ!”

เมื่อพูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ปล่อยมือของคุณแม่เจียง จากนั้นก็คิดจะเปิดประตูออก คุณแม่เจียงเองมองเงาของเธอด้วยความสงสัย: “คุณคงไม่ใช่เวลานี้ในการหนีไปใช่ไหม?”

“แม่ แม่ก็รู้ที่อยู่ของฉัน หนีไปแล้วมีประโยชน์อะไรเหรอ?รอดูก่อนเถอะ”

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก…

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก…

Status: Ongoing

ถูกบังคับเป็นตัวแทนของงานแต่งงานนี้ เธอแต่งงานกับผู้ชายที่พิการแต่กลับมีอํานาจ ใหญ่ “ฉันเปโม่เซินไม่เอาผู้หญิงที่ท้องและไม่รู้ว่าพ่อของลูกเป็นใครเด็ดขาด”เดิมที่คิดว่า งานแต่งงานนี้เป็นการแลกเปลี่ยน แต่เธอกลับเผลอใจ ไปไปมามา สุดท้ายเธอก็จากไป ด้วยความเสียใจผ่านไปหลายปี ลูกชายที่หน้าตาคล้ายกับเขามากตบหัวของเปโม่เซิน ด้วยฝ่ามือเล็กๆ “พ่อคนร้าย นายว่าใครเป็นเด็กที่ไม่รู้ว่าพ่อของตัวเป็นใคร ?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท