บทที่ 1230 คุณเซียว เชิญมาเฉยๆ หรือว่ามีใจให้กันนะ
ฟางถังถังพูดออกมาอย่างผิดหวัง： “คุณโง่หรือเปล่าเนี่ย？คุณไม่มีแฟนก็ไปหามาหลอกสักคนสิ？”
หามาหลอกสักคน……
เจียงเสี่ยวไป๋เม้มปากพลางยิ้มเบาๆ ด้วยความเย็นชา： “จะหามาอย่างไร？ฉันเป็นตัวสร้างแฟนเหรอ？ฉันต้องส่งออกมาเยอะๆ เลยเหรอ？”
“เจียงเสี่ยวไป๋ คุณยังเป็นนักเขียนอยู่ ตอนที่สำคัญที่สุดคุณกลับไม่ใช่สมอง？คุณบอกแม่ของคุณว่ามีแฟนแล้ว เลยไม่อยากไปนัดบอด เดี๋ยวถึงเวลาคุณค่อยไปหาแฟนมาหลอกก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ？จะบังคับให้แต่งงานอะไรนั่นก็เป็นเรื่องในอนาคตแล้ว ความรักมันต้องใช้เวลาไม่ใช่เหรอ？ความเข้ากันและความเข้าใจมันก็ต้องใช้เวลาใช่ไหม？ถ้าจะบังคับให้แต่งงาน ถ้าตอนนั้นไม่มีหนทางอะไรแล้ว คุณก็ค่อยบอกว่าเลิกกันเพราะนิสัยเข้ากันไม่ได้ ก็ค่อยแก้ๆ กันไปเรื่อยๆ ก็ได้”
ฟางถังถังเหมือนกับทหารฝึกสอนที่กำลังสอนเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ในโทรศัพท์เลย เจียงเสี่ยวไป๋นั้นกลัวแม่ของเธอจริงๆ ดังนั้นตอนนั้นเลยคิดอะไรไม่ออกไปมากกว่านี้ เมื่อได้ยินฟางถังถังพูดแบบนี้ ทันใดนั้นเลยคิดว่าความคิดนี้ก็ไม่เลวนัก？？
“ปัญหาอยู่ที่ ฉันจะหาใครมาเป็นแฟนฉันล่ะ？คุณก็รู้ว่าผู้ชายที่เรารู้จักนั้นไม่มีมาก คนที่เคยรู้จักก่อนหน้านี้ก็แต่งงานกันไปหมดแล้ว ฉันจะให้คนที่แต่งงานแล้วมาแกล้งเป็นแฟนให้ไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะ？หรือไม่……ให้ฉันไปเช่างั้นเหรอ？”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็พยักหน้า： “แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ไปเช่าแฟนมา ทุกครั้งที่เรียกให้เขาออกมาค่อยจ่ายเงินเขาก็OKแล้ว”
ฟางถังถังตัดบทเธอ
“คุณอย่ามาทำเป็นใสซื่อ พวกที่เช่าแฟนน่ะถูกหลอกเยอะจะตายไป ไม่รู้ว่าถ้าถูกหลอกไปจนหมด สุดท้ายคุณจะทำอย่างไรดี？”
เจียงเสี่ยวไป๋： “……น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ？”
“โลกนี้มันน่ากลัว！คนเราก็มองกันไม่ออกหรอก！ใครจะไปรู้ล่ะ！”
เจียงเสี่ยวไป๋： “ฟางถังถัง คุณอยากทำอย่างไรกันแน่？ความคิดนี้คุณเป็นคนคิดเองนะ！หรือไม่คุณก็หาใครสักคนมาให้ฉันก็โอเคแล้ว？”
“เจียงเสี่ยวไป๋ คุณเองก็มีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ？”
มีอยู่แล้วงั้นเหรอ？เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆ ในหัวก็เริ่มมีเงาหนึ่งลอยขึ้นมา เธอขบปากตัวเองเล็กน้อย “หรือคุณหมายถึงคนแก้บทของฉันน่ะเหรอ？ไม่ได้ๆ เขาหัวล้าน แถมอายุเยอะแล้ว ฉันรับไม่ได้”
ฟางถังถังได้ฟังดังนั้น ก็แทบจะคุกเข่าลงไป “ฉันยอมใจคุณจริงๆ เลย หนุ่มหล่อมาอยู่ตรงหน้าก็ไม่เอา คุณกลับไปคิดถึงคนหัวล้านอายุมากแบบนั้น ยอมใจจริงๆ ！”
สุดท้ายฟางถังถังเลยทำได้แค่พูดว่า： “ฉันหมายถึงผู้ชายที่คุณเจอเมื่อคืนวันก่อนที่บาร์น่ะ！”
ผู้ชายที่เจอที่บาร์งั้นเหรอ？
เจียงเสี่ยวไป๋คิดขึ้นได้ เพียงไม่นานก็คิดออกว่าเป็นใคร
ผู้ชายที่ชื่อเซียวซู่งั้นเหรอ？
ผู้ชายที่เมาแอ๋หลังจากอกหักงั้นเหรอ？
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็หัวเราะหึๆ ออกมาในทันใด： “เขาเหรอ？ฉันว่าช่างมันเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะพอดูได้ แต่เขายังไม่เปิดใจให้คนอื่น คืนนั้นคุณไม่เห็นเหรอ？เพราะอกหักเลยเมาขนาดนั้น！ฉันไปหาผู้ชายแบบนั้น มันไม่น่าตลกไปหน่อยเหรอ！”
“คุณเข้าใจตำแหน่งของตัวเองในตอนนี้หน่อยได้ไหม？เขาอกหักแล้วทำไมเหรอ？คุณไม่ได้จะคบกับเขาสักหน่อย คุณแค่จะไปเอาเขามาเป็นแฟนปลอมๆ คืนนั้นคุณช่วยเขาแล้วไม่ใช่เหรอ？ขอให้เขาช่วยตอบแทนสิ ดูท่าทีของเขาแล้ว ถ้าพามา แม่คุณจะต้องชอบอย่างแน่นอน”
เมื่อฟางถังถังพูดแบบนั้น เจียงเสี่ยวไป๋เองก็คิดว่าดูมีเหตุผลดี
ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูงหรือว่าท่าทีของเซียวซู่ คำพูดการวางตัว ก็ดูดีเลยทีเดียว ถ้าพามาเจอแม่ของตัวเองแล้วบอกว่าเป็นแฟน ต่อไปจะต้องโดนบังคับให้ไปนัดบอดอีกเหรอ？
ในใจของเจียงเสี่ยวไป๋เริ่มมีความคิดแบบนั้น แต่กลับมีความกังวลอยู่： “ทำไมฉันถึงคิดว่า หาแฟนมาหลอกมันดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่เลยนะ？”
“อ๋อ นักเขียนเจียงของพวกเรามีความดีงามในจิตใจขึ้นมาแล้วเหรอ คิดว่าตัวเองทำไม่ถูก งั้นก็ทำให้มันถูกสักหน่อย ไปนัดบอดตามที่แม่คุณบอกสิ~~”
“จิตใจงดงามอะไรกัน？มันกินได้ไหมล่ะฮ่าๆ ……”
เจียงเสี่ยวไป๋พูดกลับคำด้วยความรวดเร็ว หลังจากคิดเสร็จ เธอก็รีบส่งข้อความให้เซียวซู่ ก่อนจะบอกว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือจากเขา แถมยังพูดเรื่องที่ช่วยเขาเอาไว้เมื่อครั้งก่อนอีกด้วย เพื่อให้เซียวซู่ไม่มีทางปฏิเสธได้
ตอนที่เซียวซู่ได้รับข้อความของเจียงเสี่ยวไป๋เขากำลังยุ่งอยู่ เมื่อเห็นว่าเจียงเสี่ยวไป๋นัดเขาออกไปที่ร้านกาแฟเขาก็ขมวดคิ้ว ตอนที่กำลังจะบอกว่าตัวเองไม่ว่างนั้น ก็เห็นอีกข้อความที่เจียงเสี่ยวไป๋ส่งมา
‘ครั้งก่อนฉันช่วยคุณเอาไว้ คุณต้องมานะ！คุณไม่อยากจะติดหนี้บุญคุณใช่ไหมล่ะ？’
เมื่อเห็นคำพูดนี้ เซียวซู่ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา อันที่จริง……เขาก็ไม่ชอบติดค้างใครจริงๆ
โดยเฉพาะผู้หญิง
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เซียวซู่เลยทำได้แค่ตอบตกลง
หลังจากตกลงกับอีกฝ่ายแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็รีบเปิดประตูออกไป
คุณแม่เจียงคิดว่าลูกสาวของตัวเองอยู่ในนั้นนานเกินไป น่าจะแต่งหน้าแต่งตาพอสมควรแล้ว ใครจะไปรู้ ว่าเมื่อออกมาเธอยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
มองเพียงแวบเดียว คุณแม่เจียงก็โกรธเป็นอย่างมาก พลางชี้เธอ： “เสี่ยวไป๋，คุณ……”
เจียงเสี่ยวไป๋เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะจับมือของแม่ พลางยิ้มแล้วยืนขวางเธอ： “แม่ อย่าเพิ่งโกรธไป ฉันยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องบอกคุณ”
“……อะไร？ถ้าเกิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่อยากจะไปนัดบอดล่ะก็ ฉันไม่ยอมนะ！อย่างไรวันนี้คุณก็ต้องไปนัดบอด ฉันเคยคุยกับอีกฝ่ายมาแล้ว คุณสมบัติของอีกฝ่ายนั้นไม่เลวเลย หน้าตาและนิสัยก็ถือว่าหาตัวจับได้ยากเลยทีเดียว！”
“แม่ ฉันไม่ได้จะพูดเรื่องนั้น ฉันเพียงแค่อยากจะบอกว่า ถ้าเกิดลูกของแม่มีแฟนแล้ว คุณยังจะบังคับให้ไปนัดบอดอีกไหม？”
เมื่อได้ฟังดังนั้น คุณแม่เจียงก็ยิ้มเย้ยหยัน： “เป็นไปไม่ได้หรอก ถ้ามีแฟนแล้ว ฉันยังต้องมากังวลแทนแบบนี้เหรอ？แต่คุณไม่มีไง คุณยังโสดอยู่เลย จะไปหาแฟนมาจากไหน？”
เจียงเสี่ยวไป๋พูดด้วยความจริงจัง： “ไม่จริง ฉันมีแฟนแล้ว”
คุณแม่เจียงไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด เลยไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเธอ
เจียงเสี่ยวไป๋ตีหน้าอกตัวเองเพื่อเป็นการรับประกัน： “แม่ ที่ฉันพูดนั้นเป็นเรื่องจริง ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ เพียงแค่ไม่ได้บอกเท่านั้นเอง”
“ฉันจะบอกเอาไว้ให้นะ เจียงเสี่ยวไป๋ คุณอย่าคิดว่าฉันเป็นเหมือนพ่อคุณ ถูกคุณพูดอะไรแบบนี้แล้วจะเชื่อได้ง่ายๆ คุณมีแฟนแล้วก็ต้องพามาเจอฉันสิ นี่ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย คุณกล้าบอกว่าตัวเองมีแฟนเหรอ？”
“พามาก็ได้ วันนี้ตอนเย็นๆ ฉันจะพามา！แต่ถ้าเกิดว่าพาเขามาแล้ว จากนี้คุณห้ามบังคับฉันนัดบอดอีกนะ”
“ชิๆ คุณดูเด็กคนนี้สิ ไม่มีแฟนใช่ไหมล่ะ？ถ้าเกิดว่าคุณมีแฟน คงจะไม่พูดแบบนี้แน่นอน”
“ถึงอย่างไรฉันก็พูดมาถึงตรงนี้แล้ว คืนนี้ฉันจะพาแฟนมาเจอให้ได้ คุณช่วยยกเลิกนัดบอดไปหน่อย”
“หึ ให้ฉันได้เจอก่อนเถอะ ยืนยันให้ได้ก่อนค่อยมาคุยกัน”
เจียงเสี่ยวไป๋หายใจเข้าลึกๆ ： “คุณรอดูเถอะ！”
เมื่อพูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ปล่อยมือของคุณแม่เจียง จากนั้นก็คิดจะเปิดประตูออก คุณแม่เจียงเองมองเงาของเธอด้วยความสงสัย： “คุณคงไม่ใช่เวลานี้ในการหนีไปใช่ไหม？”
“แม่ แม่ก็รู้ที่อยู่ของฉัน หนีไปแล้วมีประโยชน์อะไรเหรอ？รอดูก่อนเถอะ”
