Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร – ตอนที่ 586

บทที่ 586 : คลินิกถูกก่อกวน!
　　หลิงหยุนรีบใช้จิตหยั่งรู้ของตนเองสำรวจดูภายนอกคลินิกทันทีแต่ภายใต้รัศมีจิตหยั่งรู้ หลิงหยุนกลับไม่พบเห็นบุคคลต้องสงสัยเลยแม้แต่คนเดียว
　　หลิงหยุนถอนจิตหยั่งรู้กลับมาสีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมั่นใจ คิ้วตรงคล้ายดาบคู่นั้นขมวดเข้าหากันทันที และรีบหันกลับไปถามคนของแก๊งมังกรเขียวที่วิ่งเข้ามารายงาน
　　“ใครเป็นคนพูด!”
　　สมาชิกแก๊งมังกรเขียวหน้าตาเฉลียวฉลาดผู้นั้นถึงกับยกมือขึ้นเกาศรีษะด้วยความงุนงง พร้อมกับตอบไปอย่างประหลาดใจ
　　“ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด..แต่แค่ได้ยิน ก็เลยรีบวิ่งเข้ามารายงานพี่!”
　　ใช้วิธีส่งกระแสจิตงั้นรึ!
　　หลิงหยุนเข้าใจได้ในทันทีจากนั้นจึงรีบใช้มังกรคำรามประกาศบอกกับแขกเหรื่อทุกคนที่อยู่ภายในคลินก
　　“ต้องขออภัยทุกท่านด้วย..ที่ต้องขอให้ทุกท่านรีบออกจากคลินิกโดยเร็วที่สุด และกรุณาอย่ายืนขวางประตู! ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง!”
　　ทันทีที่ทุกคนได้ยินคำพูดของหลิงหยุนที่คล้ายกำลังกระซิบอยู่ข้างหูนั้นตัวหลิงหยุนเองก็กำลังงุนงงเช่นกัน! แขกเหรื่อต่างไม่รู้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้น และภายในคลินิกก็เริ่มโกลาหลวุ่นวาย!
　　“เกิดอะไรขึ้นจู่ๆ ทำไมถึงให้พวกเราออกไปข้างนอน?”
　　“หลิงหยุนขอให้พวกเราอย่ายืนขวางประตู..หรือว่าจะมีแขกคนสำคัญมางั้นเหรอ”
　　“ดูหลิงหยุนสิสีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไปมาก..”
　　“ฉันคิดว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นซะอีก..”
　　ทุกคนต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานาและยังคงยืนคาดเดากันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
　　หลิงหยุนเพียงคนเดียวไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้เขาจึงรีบหันไปขอความช่วยเหลือจากท่านหมอเสี่ยว หลี่ยี่เฟิง และถังเทียนห่าว
　　“ท่านปู่ลุงหลี่ ลุงถัง ช่วยพาทุกคนออกไปนอกคลินิกให้เร็วที่สุด ผมต้องการใช้พื้นที่ภายในคลินิก เพราะมีผู้ป่วยอาการสาหัสหลายรายกำลังถูกนำตัวมาส่งที่นี่!”
　　ถังเมิ่งนั้นใกล้ชิดกับหลิงหยุนมานานเขาจึงรู้ดีว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น “พี่หยุน.. เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คนไข้อาการสาหัสอะไรกัน?!”
　　หลิงหยุนรีบตัดบท“ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ฉันไม่มีเวลาอธิบายอะไรมาก นายแค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ! จัดการเคลียร์ผู้คนออกไปด้านนอกให้หมด!”
　　หลี่ยี่เฟิงเห็นสีหน้าของหลิงหยุนก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเขาจึงไม่ถามเซ้าซี้ และรีบลุกขึ้นจัดการเคลียร์ผู้คนออกจากพื้นที่ทันที
　　ถังเทียนห่าวเองก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นเช่นกัน‘คนไข้อาการเข้าขั้นโคม่างั้นเหรอ! คลินิกเพิ่งจะทำพิธีตัดริบบิ้นเสร็จ ทำไมถึงมีคนไข้ขั้นโคม่าได้? แล้วก็มีหลายคนด้วย?!’
　　จริงอยู่ว่าการเปิดคลินิกยิ่งมีคนไข้เข้าเยอะก็ยิ่งดี แต่นี่ดูเหมือนว่าจะมีคนไข้มาใช้บริการรวดเร็วจนเกินไป..
　　ท่านหมอเสี่ยวถอนหายใจเล็กน้อยแววตาของเขาเป็นประกายก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับสั่งว่า
　　“ยังจะมัวถามอะไรกันอยู่อีกตอนนี้หลิงหยุนกำลังมีคนไข้.. ไม่ได้ยินกันหรือยังไง”
　　ท่านเสี่ยวหมอเทวดาเป็นชายชราที่ฝึกถึงขั้นเซียงเทียน-1แล้ว ดังนั้นคำพูดของสมาชิกแก๊งมังกรเขียวที่กระซิบกับหลิงหยุนเมื่อครู่ เขาจึงได้ยินหมดว่าเกิดอะไรขึ้น
　　ท่านหมอเสี่ยวได้ยินอย่างชัดเจนว่าหนุ่มน้อยของแก๊งมังกรเขียวนั้นได้บอกกับหลิงหยุนว่า มีใครบางคนบอกกับเขาว่าจะมีผู้ป่วยอาการโคม่ายี่สิบกว่าคน ถูกนำตัวส่งมาที่คลินิกสามัญชนแห่งนี้เพื่อให้หลิงหยุนทำการรักษา และหากหลิงหยุนไม่สามารถรักษาได้ ก็ให้ปิดคลินิกทันที!
　　แขกเหรื่อที่มาร่วมพิธีเปิดยังไม่ทันจะกลับไปก็มีผู้ป่วยอาการสาหัสมากมายถูกส่งมาที่คลินิกของหลิงหยุนพร้อมกันในคราวเดียว และหากหลิงหยุนรักษาไม่ได้ ชื่อเสียงคลินิกของเขาก็คงต้องเสียหายอย่างแน่นอน
　　ภายในคลินิกของหลิงหยุนมียอดฝีมืออยู่ไม่น้อยและทุกคนต่างก็ได้ยินคำพูดของสมาชิกแก๊งมังกรเขียวที่กระซิบบอกหลิงหยุนทั้งหมด บางคนขุ่นเคืองใจ บางคนเป็นห่วงเป็นใย แต่บางคนก็เพียงแค่จ้องมองด้วยความสะใจ
　　หลงเทียนเจียวที่แม้จะนั่งมองด้วยสีหน้านิ่งเรียบแต่ภายในใจกลับยินดีพร้อมกับครุ่นคิดว่า
　　‘เจ้าเย่อหยิ่งจองหองไม่ยอมรับของขวัญจากตระกุลหลงของข้าข้าจะรอสมน้ำหน้าเจ้าที่ต้องปิดคลินิกเพราะรักษาไม่ได้!’
　　ตอนนี้คลินิกเล็กๆของหลิงหยุนกลับกลายเป็นสถานที่รวบรวมคนใหญ่คนโตของเมืองจิงฉูไว้มากมายทั้งยังมียอดฝีมืออีกเกือบสิบคนไม่ว่าจะเป็นหลิงหยุน ไป๋เซียนเอ๋อ ฉินตงเฉี่วย ท่านหมอเสี่ยว และเหล่ากุ่ย!
　　ต่อให้กินดีหมีหัวใจเสือเข้าไปก็คงไม่กล้ามาหาเรื่องหลิงหยุนในเวลานี้แน่ แต่สีหน้าของหลิงหยุนที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจนเช่นนั้น คงจะต้องเป็นศัตรูของเขาอย่างแน่นอน!
　　เมื่อได้เห็นท่านหมอเสี่ยวหลี่ยี่เฟิง ถังเทียนห่าว และคนอื่นๆ ที่ต่างก็มีสีหน้ากังวลใจ และกำลังวุ่นอยู่กับการเคลียร์ผู้คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องออกนอกพื้นที่แล้ว หลงเทียนเจียวก็รู้สึกมีความสุขอย่างที่สุด เขาสุขจนตัวแทบลอยเลยทีเดียว..
　　‘เมื่อครู่พวกเจ้าเพิ่งจะยกยอหลิงหยุนราวกับเป็นเซียนลงมาจากสวรรค์เป็นหมอที่วิเศษวิโส หลิงหยุน.. ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะเก่งอย่างหมอเทวดาในตำนานหรือไม่’
　　ผู้คนภายในคลินิกยังคงกรูกันออกไปด้านนอกราวกับฝูงผึ้งในสมองต่างก็ครุ่นคิดกันไปต่างๆนานาพร้อมกับพูดกันไปเรื่อยเปื่อย ท่ามกลางการโต้แย้งของผู้คน บางคนก็คิดไม่ต่างจากหลงเทียนเจียว
　　การที่หลี่ยี่เฟิงชื่นชมหลิงหยุนที่สามารถรักษาอาการป่วยของลูกชายตนเองและไม่มีผู้ใดโต้เถียงนั้น เป็นเพราะพวกเขาเกรงกลัวในบารมีของหลี่ยี่เฟิง แต่ความจริงแล้ว มีเพียงไม่กี่คนที่เชื่อในคำพูดของเขา
　　ในเมื่อตอนนี้ลูกชายของเขาหายดีแล้วเขาก็ย่อมพูดอะไรก็ได้!
　　และนี่คือความคิดที่อยู่ในใจของหลายๆคน..ดังคำพูดที่ว่า ได้ยินด้วยหู ไม่สู้ได้เห็นด้วยตา!
　　ทันทีที่หลิงหยุนมาถึงหน้าประตูคลินิกเขาก็ใช้มังกรพรางร่างขั้นสุด วิ่งสำรวจไปมาทางด้านทิศตะวันออก และทิศตะวันตกซึ่งมีระยะทางห่างกันกว่าสองร้อยเมตร
　　และเขาก็พบบางอย่างทางด้านทิศตะวันออก!
　　จิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนจับอยู่ที่รถหรูสีดำคันหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปทางด้านทิศตะวันออกของคลินิกสามัญชน
　　หลิงหยุนทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจและเดินตรงไปที่รถสีดำคันนั้น เขายกมือขึ้นเคาะกระจกสีดำเบาๆ
　　กระจกรถค่อยๆเลื่อนลงช้าๆและภายในรถก็มีคนนั่งอยู่เพียงคนเดียว!
　　หญิงสาวผมยาวดำขลับนั่งอยู่ที่เบาะหลังรูปร่างของนางมีเสน่ห์ร้อนแรงอย่างมาก ผิวขาวสว่าง และใบหน้าปกปิดไว้ด้วยผ้าแพรสีดำ ดูแล้วมีเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา หญิงสาวผู้นั้นยิ้มเล็กน้อยขณะที่จ้องมองหลิงหยุนซึ่งยืนอยู่นอกรถ
　　ธิดาพรรคมาร!
　　“ข้าคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นเจ้า!”หลิงหยุนพูดจบก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
　　คนที่กล้ามาก่อกวนหลิงหยุนถึงที่เมืองจิงฉูนอกจากธิดาพรรคมารแล้ว คงไม่มีใครอื่นอีก!
　　เวลานั้นเอง..ฉินตงเฉี่วยและไป๋เซียนเอ๋อต่างก็ตามหลิงหยุนออกมานอกคลินิกเช่นกัน พวกนางเห็นหลิงหยุนยืนอยู่คล้ายกำลังมองหาศัตรู แต่หลิงหยุนกลับหันไปบอกกับหญิงสาวทั้งคู่ว่า
　　“ข้าไม่เป็นไร..พวกท่านกลับไปคอยคุ้มครองคนของเราไว้!” หลิงหยุนร้องสั่งทันที
　　หลิงหยุนรู้ดีว่าหญิงสาวทั้งสองคนั้นคนหนึ่งก็ใจร้อนที่สุด ส่วนอีกคนก็ไม่เกรงกลัวอะไร หากทั้งคู่ได้พบกับธิดาพรรคมารเข้าแล้วล่ะก็ มีหวังต้องเกิดการต่อสู้กันขึ้นอย่างแน่นอน!
　　ยิ่งไปกว่านั้นการที่ธิดาพรรคมารกล้าบุกมาถึงที่นี่ เห็นได้ชัดว่าต้องมีการเตรียมการมาอย่างดีแล้ว ใครจะไปรู้ว่านางได้เตรียมการลับหลังอะไรมาบ้าง นอกจากหลิงหยุนแล้ว ก็มีเพียงไป๋เซียนเอ๋อ และฉินตงเฉี่วยที่แข็งแกร่งที่สุด มีเพียงพวกนางเท่านั้นที่จะสามารถคุ้มครองหนิงหลิงยู่ เสี่ยวเม่ยหนิง และคนอื่นๆได้
　　“บอกมาดีกว่าว่าเจ้าต้องการอะไรกันแน่!”
　　หลิงหยุนเห็นผู้คนเริ่มทยอยออกมาจากคลินิกมากมายแล้วจึงรีบถามธิดาพรรคมารอย่างตรงไปตรงมา
　　ธิดาพรรคมารน่ารังเกียจเช่นนั้นเชียวหรือ!นางกระพริบตาถี่ พร้อมกับเอนหลังพิงเบาะ และแสยะยิ้มก่อนจะตอบไปว่า
　　“ข้าให้คนไปบอกเจ้าแล้วไม่ใช่รึข้าก็ต้องการมาดูคลินิกของเจ้าถูกปิดพร้อมกับคนอื่นๆน่ะสิ!”
　　ธิดาพรรคมารก็ตรงไปตรงมาไม่แพ้หลิงหยุนเช่นกันนางทำราวกับว่าการปิดคลินิกของหลิงหยุนก็คือความสุขของนาง..
　　น้ำเสียงของธิดาพรรคมารนั้นช่างไพเราะกังวานราวกับเสียงระฆังอีกทั้งยังมีเสน่ห์น่าหลงใหล หากใครได้ยินได้ฟังก็เป็นต้องเคลิบเคลิ้มหลงใหลอย่างแน่นอน
　　“เจ้าเพ้อเจ้อไปแล้ว..!ข้าเพิ่งจะเปิดคลินิก ก็จะให้ข้าปิดในทันที แล้วเจ้าจะให้ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใหน”
　　หลิงหยุนตอบด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะถามออกไปอย่างท้าทาย “เจ้าจะให้ข้ายืนคุยอยู่แบบนี้งั้นรึ กล้าให้ข้าเข้าไปนั่งคุยกับเจ้าในรถหรือไม่?”
　　ในเมื่อไม่สามารถปะทะกันได้ก็สู้เข้าไปเจราต่อรองกันดีกว่า..
　　“หากเจ้าอยากเข้ามาเจ้าก็เปิดประตูเข้ามาได้เลย ไม่มีใครห้ามเจ้านี่!” ธิดาพพรรคมารเหลือบมองหลิงหยุนพร้อมกับตอบ
　　ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสกๆอีกทั้งยังอยู่ใจกลางเมือง ทั้งคู่ต่างก็รู้ว่าไม่สามารถสู้กันที่นี่ได้ ต่างคนต่างก็เชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของตนเอง จึงไม่มีอะไรดีไปกว่าการนั่งลงพูดคุยเจราจากัน
　　ริมฝีปากของหลิงหยุนแย้มยิ้มอย่างมีเสน่ห์ลักยิ้มแก้มซ้ายสั่นพร้อมกับขยิบตาให้กับธิดาพรรคมาร แล้วหลิงหยุนก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งด้านในอย่างไม่ลังเล
　　ธิดาพรรคมารทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจนักร่างเล็กบอบบางรีบขยับไปทางซ้าย และเมื่อหลิงหยุนขึ้นมานั่งในรถได้ก็ปิดประตูทันที
　　ทั้งคู่ก็นั่งเคียงข้างกันอยู่ภายในรถ..
　　กลิ่นหอมจากเรือนร่างของธิดาพรรคมารอบอวลไปทั่วทั้งรถหลิงหยุนได้แต่ทำจมูกฟุดฟิดพร้อมกับพูดยิ้มๆ
　　“กลิ่นช่างหอมนัก..!”
　　หากคนภายนอกเห็น..ก็คงไม่มีใครเชื่อว่าทั้งคู่เป็นศัตรูที่จ้องเอาชีวิตของกันและกัน แต่พวกเขาคงต้องคิดว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักกันเสียมากกว่า ชายหนุ่มก็หน้าตาหล่อเหลา ส่วนหญิงสาวก็ดูมีเสน่ห์ แต่น่าเสียดายที่ผ้าแพรสีดำคลุมหน้าไว้ ทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าทั้งหมดได้
　　“นี่มารน้อย..วันนี้คลินิกของข้าเพิ่งจะเปิดเป็นวันแรก เจ้าหยุดก่อกวนข้าสักวันไม่ได้หรือยังไง หากเจ้าต้องการหาเรื่องกับข้า คืนนี้เจ้าไปพบข้าที่บ้านได้เลย แล้วข้าจะเล่นกับเจ้าจนกว่าเจ้าจะพอใจ? ว่าแต่.. เจ้าเองก็งดงามเช่นกัน!”
　　หลิงหยุนนั่งพิงประตูรถพร้อมกับหันหน้าไปเจราจาต่อรองกับธิดาพรรคมารระหว่างที่ริมฝีปากแย้มยิ้มนั้น ดวงตาก็จับจ้องอยู่ที่รูปร่างอันงดงามมีเสน่ห์ของนาง และได้แต่เอ่ยออกมาอย่างชื่นชม
　　ธิดาพรรคมารเพียงแค่ยิ้มร่างของนางร้อนผ่าว และเกือบจะกรีดร้องออกมา ‘ชายชั่ว! นี่เจ้าจะให้ข้าไปพบเจ้าที่บ้านทั้งที่มีสาวงามอยู่มากมายงั้นรึ’
　　ธิดาพพรรคมารดูเหมือนตั้งใจจะพูดอไรบางอย่างออกมาแต่จู่ๆกลับเปลี่ยนเป็นพูดกับหลิงหยุนว่า
　　“ใครว่าข้าก่อกวนเข้า!นี่เจ้าคิดว่าการไปนำตัวผู้ป่วยขั้นโคม่าออกมาจากโรงพยาบาลในเมืองจิงฉูเป็นเรื่องง่ายอย่างนั้นรึ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าต้องใช้ความพยายามมากมายเพียงใดที่จะทำให้เจ้าได้รับความอับอายในวันนี้!”
　　หลิงหยุนถึงกับถอนหายใจพร้อมกับตอบไปว่า“นี่.. เจ้ากับข้าก็ไม่เคยมีเรื่องบบาดหมางกัน เหตุใดเจ้าจึงต้องตามก่อกวนข้าด้วย”
　　เสียงกังวานใสราวกับระฆังของธิดาพรรคมารดังขึ้น“เจ้าอย่ามาตีหน้าซื่อ! เจ้าสังหารยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่าไปตั้งมากมาย คงจำได้แล้วสินะ! ข้าจะสังหารเจ้า และฉีกเนื้อเจ้าเป็นชิ้นๆ!”
　　หลิงหยุนทำเสียงเย้ยหยัน“จะสังหารข้า แล้วก็ฉีกเนื้อข้า ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะลงมือเมื่อไหร่ก็ได้ แต่นี่ดูเหมือนเจ้าอยากจะเล่นสนุกกับข้าเสียมากกว่า นี่เจ้าสนุกมากหรือยังไง?”
　　“อีกอย่าง..ข้าเปิดคลินิกมาเพื่อหาเงินด้วยการรักษาคนไข้ และที่นี่ก็ไม่มีเครื่องมือแพทย์ ข้าไม่รักษาคนไข้ของเจ้า!” หลิงยุนตอบ
　　ธิดาพรรคมารไม่สนใจการตอบโต้ของหลิงหยุนนางยิ้มพร้อมกับพูดว่า “เจ้าจะไม่รักษาคนไข้ที่ถูกนำมาส่งที่คลินิกของเจ้าแม้แต่คนเดียวงั้นรึ! ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ฟังคำพูดของข้าให้ดี.. หากคนไข้ที่ข้านำมาในวันนี้ตายแม้แต่คนเดียว เจ้าก็รอจัดพิธีศพให้กับเสี่ยวเม่ยเม่ยได้เลย!”