Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร – ตอนที่ 587

บทที่ 587 : มารน้อยเจ้าเล่ห์กับผู้ป่วย 22 คน!
　　ร่างบอบบางของธิดาพรรคมารที่นั่งอยู่ข้างหลิงหยุนหันมาเผชิญหน้ากับเขาโดยไม่สนใจสายตาแทะโลม พร้อมพูดออกไปอย่างไม่ช้าและไม่เร็วนัก
　　“ถ้าเจ้าปล่อยให้คนไข้ที่ข้านำมาตายไปหนึ่งคนข้ารับรองว่าจะต้องมีคนตายเพิ่มขึ้นอีกมาก หากเจ้าไม่เชื่อ.. และอยากจะลองดูก็ได้!”
　　“แล้วเรื่องค่ารักษาล่ะ..”
　　“เจ้าขโมยรถหรูขององค์กรนักฆ่าไปสิบกว่าคันนั่นก็น่าจะเพียงพอที่จะจ่ายค่ารักษาแล้วนี่..”
　　หลิงหยุนถึงกับเหงื่อตก..แม้เขาจะแข็งแกร่งมาก แต่ธิดาพรรคมารก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย สถานการณ์จึงค่อนข้างอึดอัดอย่างมาก!
　　แม้หลิงหยุนจะกำลังถูกธิดาพรรคมารคุกคามแต่ในใจของเขากลับรู้สึกยินดี และตอบกลับไปว่า
　　“นี่เจ้าคงคิดว่าข้าไม่กล้าทำอะไรเจ้าสินะข้าจะบอกอะไรให้ หากเจ้ากล้าแตะต้องเสี่ยวเม่ยเม่ย ข้าจะถล่มเจ้าให้ราบทีเดียว?”
　　ธิดาพรรคมารหันไปมองหลิงหยุนด้วยแววตาสยดสยองพร้อมกับแสร้งทำเป็นหวาดกลัว
　　“โอ้โห..น่ากลัวจังเลย! นี่ข้าหวาดกลัวมากจริงๆนะ! ว่าแต่เจ้ามีปัญญาหาข้าพบงั้นรึ”
　　ธิดาพพรรคมารไม่มีอ่อนข้อให้หลิงหยุนเลยแม้แต่นิดเดียวหลิงหยุนเองถึงกับไปต่อไม่ถูกเลยจริงๆ
　　ชีวิตของเสี่ยวเม่ยเม่ยอยู่ในเงื้อมือของนางและหลิงหยุนเองก็ได้เห็นกับตาแล้วว่าธิดาพรรคมารนั้นเจ้าอารมณ์ และโหดเหี้ยมมากเพียงใด หากนางต้องการฆ่าใครสักคน นางก็สามารถทำได้ในชั่วพริบตาเดียว!
　　ด้วยความแข็งแกร่งของหลิงหยุนเวลานี้หากต้องปะทะกับธิดาพรรคมาร ก็คงไม่ถึงกับพ่ายแพ้ให้แก่นางแน่ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถเอาชนะนางได้ อย่าว่าแต่จะทำให้นางได้รับบาดเจ็บเลย..
　　ตอนนี้ที่คลินิกสามัญชนมีทั้งคนรักและเพื่อนของหลิงหยุนอยู่เต็มไปหมดหากธิดาพรรคมารโกรธจนถึงขั้นลงมือสังหารทุกคนแล้วล่ะก็ ผลลัพธ์ที่ตามมาคงยากที่จะจินตนาการได้!
　　และต่อให้หลิงหยุนแข็งแกร่งพอที่จะสังหารนางได้เขาเองก็คงรู้สึกลังเล และไม่กล้าทำเช่นนั้น!
　　แม้ว่าหลิงหยุนจะไม่ได้เห็นใบหน้าของธิดาพรรคมารทั้งหมดแต่เพียงแค่รูปร่างที่แสนงดงามนี้ ก็ทำให้เขาตัดสินใจได้ลำบากเสียแล้ว
　　ในบรรดาหญิงสาวของหลิงหยุนทุกคนนั้นธิดาพรรคมารนับว่ามีเรือนร่างงดงามที่เทียบเท่าไป๋เซียนเอ๋อได้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังด้อยกว่าเล็กน้อย
　　“เอาล่ะ..เจ้าต้องการให้ข้าอะไรบ้าง!”
　　ธิดาพรรคมารกระแอมเล็กน้อยก่อนจะตอบหลิงหยุนที่กำลังสูดลมหายใจลึกเพื่อสงบสติอารมณ์
　　“ก็ไม่มีอะไรมาก!เจ้าแค่ทำตามที่ข้าบอกไปเมื่อครู่ มันไม่ยากเกินไปสำหรับเจ้าไม่ใช่รึ ได้ยินมาว่าเจ้าเป็นหมอที่เก่งกาจ ข้าก็อยากจะรู้ว่าเจ้าจะเก่งอย่างที่ผู้คนร่ำลือกันหรือไม่?”
　　ธิดาพรรคมารพูดพร้อมกับทำแววตาไร้เดียงสา..
　　“อีกอย่าง..ข้าก็ไม่ได้บังคับให้เจ้าทำเรื่องชั่วช้าสักหน่อย! ข้าขอให้เจ้าช่วยชีวิตคนไข้เท่านั้นเอง มันไม่ได้เกินความสามารถของเจ้าไม่ใช่รึ”
　　“ไม่เกินความสามารถของข้าอยู่แล้ว!”
　　หลิงหยุนพยักหน้าพร้อมกับกัดริมฝีปากแน่นในเมื่อไม่สามารถปฏิเสธได้ หลิงหยุนจึงจำเป็นต้องตอบตกลง
　　แต่หลิงหยุนเองก็ไม่ลืมที่จะข่มขู่นางกลับไปเช่นกัน“นางมารน้อย.. เจ้าฟังข้าให้ดีนะ! สักวันข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าเป็นผู้หญิงควรต้องทำตัวเยี่ยงไร!”
　　ธิดาพรรคมารยิ้มและดูเหมือนนางจะไม่ใส่ใจกับคำพูดของหลิงหยุน จากนั้นนางก็พูดขึ้นมาว่า
　　“เอาล่ะ..คนไข้ยี่สิบกว่าคนกำลังถูกลำเลียงมาส่งที่คลินิกของเจ้าแล้ว หากเจ้ารักษาพวกเขาไม่ได้ ก็อย่าได้ตำหนิข้าก็แล้วกัน!”
　　ในที่สุดการต่อรองของทั้งคู่ก็สิ้นสุดลงหลิงหยุนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามออกไปว่า “เจ้าจะเข้าไปในคลินิกพร้อมกับข้าหรือไม่”
　　ธิดาพรรคมารส่ายหน้ายิ้มๆ“ข้าเองก็อยากจะตามเจ้าเข้าไปด้านใน แต่เกรงว่าบรรดาหญิงสาวของเจ้าที่อยู่ในคลินิกจะไม่พอใจข้าน่ะสิ!”
　　หลิงหยุนจ้องหน้าธิดาพรรคมารพร้อมกับถามไปว่า“เจ้ากล้าถอดผ้าคลุมหน้าออกให้ข้าได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเจ้าหรือไม่”
　　ตอนนี้หลิงหยุนเข้าสู่ระดับสูงสุดของขั้นปรับร่างกาย-7แล้ว และสามารถที่จะผ่านเข้าสู่ขั้นปรับร่างกาย-8 ได้อย่างง่ายดาย จิตหยั่งรู้ของเขาในเวลานี้ก็ค่อนข้างทรงอานุภาพ
　　ระหว่างที่พูดคุยต่อรองกันอยู่นั้นหลิงหยุนเองก็ได้ใช้จิตหยั่งรู้สำรวจดูใบหน้าที่แท้จริงของธิดาพรรคมาร แต่น่าเสียดายที่นางใช้พลังชี่เป็นเกราะป้องกัน และพลังชี่ของนางก็หนาแน่นจนจิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนไม่สามารถมองทะลุผ่านเข้าไปได้
　　ธิดาพรรคมารได้ฟังคำพูดของหลิงหยุนก็รีบยกมือที่ขาวราวหิมะของนางขึ้นปิดหน้าทันที จากนั้นก็ทำทีร้องเตือนหลิงหยุนว่า
　　“ข้าไม่กล้าเปิดหรอก..ใบหน้าของข้าทั้งอัปลักษณ์แล้วก็น่าเกลียด จะกล้าให้เจ้าเห็นได้อย่างไร!”
　　น่าเกลียดอย่างนั้นรึจะมีใครเชื่อ?! ผิวที่นวลเนียนและขาวใสราวกับผลึกแก้ว อีกทั้งดวงตากลมโตที่สามารถสื่อสารทางสายตาได้ ไม่ว่าชายใดได้พบเห็น จิตใจก็คงต้องอ่อนยวบอย่างแน่นอน เช่นนี้แล้ว.. มีหรือส่วนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้านั่น จะอัปลักษณ์และน่าเกลียดไปได้!
　　หลิงหยุนรู้สึกหงุดหงิดจึงได้แต่หัวเราะและตอบกลับไปว่า “ข้าก็คิดเช่นนั้น.. หน้าตาของเจ้าคงจะต้องอัปลักษณ์แล้วก็น่าเกลียดอย่างมากทีเดียว หากผู้ใดได้พบเห็นกลางดึกก็คงจะต้องตกใจ และหวาดกลัวมากอย่างแน่นอน..”
　　ธิดาพรรคมารคิดไม่ถึงว่าหลิงหยุนจะหยาบคายกับนางถึงเพียงนี้แววตาของนางเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวพร้อมกับกรีดร้องออกมาอย่างไม่พอใจ
　　“เจ้าอยากตายมากนักรึ!”
　　ในที่สุดหลิงหยุนก็สามารถทำให้ธิดาพรรคมารโกรธได้สำเร็จเขาถึงกับหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ
　　แต่การได้นั่งอยู่ในที่แคบๆกับธิดาพรรคมารสองต่อสองเช่นนี้รวมทั้งกลิ่นกายที่หอมรัญจวนใจของนางนั้น ก็ทำให้หลิงหยุนรู้สึกมีความสุขได้อย่างน่าประหลาด
　　ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้นจู่ๆ จิตหยั่งรู้ของหลิงหยุนก็สัมผัสได้ว่ามีรถขนของสองคันกำลังวิ่งตรงมายังคลีนิคสามัญชน และกำลังจอดอยู่ที่หน้าคลินิกของเขา
　　“นางมารน้อย..หากเจ้าเก่งจริงก็เจ้าอย่างเพิ่งหนีไปเสียก่อนล่ะ! รอให้ข้าเสร็จสิ้นภารกิจนี้เสียก่อน ข้าจะมาจัดการกับเจ้าทีหลัง!”
　　หลิงหยุนรู้ดีว่าตอนนี้ผู้ป่วยจำนวนยี่สิบกว่าคนได้ถูกนำตัวมาส่งที่คลินิกแล้วเขาจึงรีบพูดทิ้งท้ายก่อนจะเปิดประตู และวิ่งตรงกลับไปยังคลินิกทันที
　　เมื่อรถขนของสองคันหยุดลงกลิ่นฉุนน่าขยะแขยงก็เล็ดลอดออกมาจากรถ และฟุ้งกระจายไปในอากาศ ทุกคนรีบยกมือขึ้นปิดจมูก และถอยห่างออกไปทันที ไม่มีใครต้องการอยู่ใกล้แม้แต่คนเดียว
　　กลิ่นฉุนน่าขยะแขยงที่ฟุ้งกระจายออกมานั้นคือกลิ่นคาวเลือดที่ปะปนกับเหงื่อของผู้ป่วย กลิ่นของยาฆ่าเชื้อ และกลิ่นปัสสาวะของคนไข้บางรายด้วย!
　　“ช่างโหดเหี้ยมนัก..!”
　　หลิงหยุนใช้จิตหยั่งรู้สำรวจสภาพผู้ป่วยที่อยู่ภายในรถแม้เขาจะคุ้นเคยกับกลิ่นคาวเลือด และเคยพบเห็นภาพผู้คนที่มีเลือดเต็มตัวมามากมาย แต่สภาพที่เห็นในรถตอนนี้ก็ทำให้เขาอดที่จะรู้สึกขยะแขยงจนต้องขมวดคิ้วไม่ได้!
　　รถขนของสองคันบรรทุกคนไข้มาจำนวนยี่สิบสองคนแต่ละคันบรรทุกคนไข้ที่นอนอยู่ในเปลหามมาคันละสิบเอ็ดคน ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็ยืนเบียดเสียดกันจนแทบไม่มีที่ว่าง
　　ในจำนวนผู้ป่วยทั้งสิบสองคนนั้นอย่างน้อยสิบสองคนที่มีอาการโคม่า และชีวิตของพวกเขากำลังอยู่ในขีดอันตราย อีกหกคนได้รับบาดเจ็บสาหัส และมีบาดแผลขนาดใหญ่ ซึ่งมีทั้งบาดแผลเลือดออกที่ศรีษะ บาดแผลตามร่างกาย แม้กระทั่งเนื้อหลุดลอกก็มี
　　ผู้ป่วยหนักอีกสองคนเป็นชายชราที่มีรูปร่างผอมโซจนเห็นเนื้อหุ้มกระดูกเรียกได้ว่าหากลอกหนังออกมาก็คงพบโครงกระดูกทันที
　　ส่วนสองคนสุดท้ายนั้นคนหนึ่งนอนหมดสติ ส่วนอีกคนถูกจับมัดไม่ให้เคลื่อนไหวได้ และกำลังหัวเราะคลุ้มคลั่งราวกับคนเสียสติ
　　เรียกได้ว่าทั้งผู้ป่วยโคม่าผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส คนหมดสติ และคนบ้า!
　　ผู้ป่วยบางคนมีผ้าพันแผลเต็มตัวบางคนยังมีเข็มคาอยู่ที่แขน บางคนดูเหมือนยังไม่ได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นด้วยซ้ำไป เพราะเลือดสดๆยังคงไหลไม่หยุด และกำลังกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
　　แทบไม่ต้องคิดเลยว่า..คนไข้เหล่านี้ล้วนถูกนำตัวออกมาจากโรงพยาบาลในเมืองจิงฉู บางคนถูกนำมาขณะที่ยังอยู่บนเตียงผ่าตัด บางคนถูกนำมาขณะที่แพทย์กำลังทำการรักษาอยู่ด้วยซ้ำไป ไม่รู้ว่าคนขององค์กรนักฆ่านำตัวคนไข้เหล่านี้ออกมานานเท่าไหร่แล้ว เพราะดูจากสภาพแต่ละคน บางคนพร้อมเสียชีวิตได้ในทันที
　　แต่จากที่หลิงหยุนสังเกตดูอย่างละเอียดผู้ป่วยเหล่านี้ล้วนได้รับการจัดการเบื้องต้นจากยอดฝีมือขั้นเซียงเทียน ผู้ป่วยที่มีอาการโคม่าล้วนได้รับการจี้จุดเพื่อไม่ให้เสียชีวิตก่อนจะมาถึงมือหลิงหยุน เพราะภายในร่างกายยังมีร่องรอยของพลังชี่ที่ใช้ชะลอชีวิตผู้ป่วยหลงเหลืออยู่ แต่ก็เพียงแค่ชะลอชีวิตเท่านั้น!
　　-ช่างชั่วช้าจริงๆ!นี่เจ้ายังเป็นคนอยู่หรือไม่-
　　หลิงหยุนส่งกระแสจิตไปถึงธิดาพรรคมารที่อยู่ไกลออกไปอย่างไม่พอใจ
　　แต่ธิดาพรรคมารกลับตอบหลิงหยุนอย่างสะทกสะท้าน-ข้าก็แค่สั่งการ ไม่ได้ลงมือด้วยตัวเองสักหน่อย! แต่ถ้ามีคนตายในมือเจ้า.. ถึงตอนนั้นข้าก็อาจจะเสียใจบ้างก็ได้-
　　ธิดาพรรคมารตอบโต้หลิงหยุนหลิงหยุนเองก็ถึงกับเงียบไป ความจริงแล้วเขาเองก็ไม่ได้เป็นห่วงชีวิตผู้คนถึงขนาดนั้น แต่เพียงแค่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญเสียมากกว่า
　　แน่นอนว่าคนที่ขับรถส่งของทั้งสองคันนั้นล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือขั้นเซียงเทียน-1 ทั้งคู่ แต่คนอื่นอาจะมองเห็นพวกเขาเป็นแค่คนธรรมดาๆ
　　หลังจากที่จอดรถแล้ว..ทั้งคู่ต่างก็เดินลงมาจากรถเกือบจะพร้อมกัน คนหนึ่งเดินไปที่ประตูรถพร้อมกับร้องตะโกนบอกอีกคนว่า
　　“เร็วเข้ารีบๆขนพวกมันลงจากรถ!”
　　ฟังจากคำพูดแล้ว..ทำให้เห็นว่าคนขององค์กรนักฆ่าล้วนแล้วแต่โหดเหี้ยมและเลือดเย็น ที่สามารถใช้รถบรรทุกสินค้าขนผู้ป่วยใกล้ตายมาที่นี่ อีกทั้งยังทำราวกับว่าสิ่งที่พวกเขาขนมานั้นเป็นเพียงสิ่งของที่ไร้ชีวิต
　　“ได้..เจ้าเปิดรถให้ข้าก่อน!”
　　หลิงหยุนอาจจะลังเลหากต้องสังหารธิดาพรรคมารแต่เขาไม่ลังเลที่จะเอาชีวิตของนักฆ่าสองคนนี้แน่ รอให้เขาจัดการกับภารกิจนี้เสร็จสิ้นเสียก่อน..
　　“เสี่ยวอู๋..เรียกคนของนายมาที่นี่ สั่งให้พวกเขาเข้าไปจัดเตรียมคลินิกด่วน!”
　　“เหยาลู่..คุณกับพยาบาลทั้งสามคน เข้าไปในคลินิกเตรียมน้ำอุ่น และจัดการทำความสะอาดตัวคนไข้”
　　หลิงหยุนยืนสั่งการด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งแต่ดวงตากลับจับจ้องอยู่ที่ยอดฝีมือขององค์กรนักฆ่าทั้งสองคนที่กำลังเคลื่อนย้ายคนไข้เข้าไปด้านใน
　　ในเวลานั้นเองเหลียงเฟิงอี้และซ่งเจิ้งหยางต่างก็มองหน้ากัน และเดินเข้าไปหาหลิงหยุน
　　“หลิงหยุน..ให้พวกเราช่วยมั๊ย”
　　หลิงหยุนตอบกลับไปว่า“พวกคุณสองคนช่วยผมไม่ได้หรอก! แต่ถ้าพวกคุณต้องการจะช่วยจริงๆ ก็ไปช่วยพยาบาลทำความสะอาดแผลคนไข้จะดีกว่า เพราะผมต้องรีบทำการรักษาพวกเขา!”