จงจิ่งห้าวมองไปที่หญิงสาวผู้นั้น ดวงตาของเขามีประกายไฟขึ้นมา ในใจก็เกิดแผนการขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า ” หาที่แล้วขังเธอเอาไว้ ”
เสิ่นเผยซวนก็ไม่รู้ว่าจงจิ่งห้าวคิดยังไงอยู่ ” พวกเราไม่มีเวลาแล้ว…. ”
” ทำตามที่ฉันพูด ” พูดจบเขาก็สาวเท้าออกไป
เสิ่นเผยซวนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ในใจก็คิดว่าผู้หญิงที่เขาจับมานี้ไม่มีค่าอะไรแล้วเหรอ?
เขาเลยไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
ดืดดืด……
จู่ๆโทรศัพท์ของกวนจิ้งก็ดังขึ้น เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วก็เห็นข้อความหนึ่งส่งเข้ามา เป็นข้อความที่ส่งมาจากจงจิ่งห้าว เขาจึงรีบกดเข้าไปดู
เมื่ออ่านเนื้อหาข้างในแล้ว มุมปากของเขาก็ยกขึ้น มันในใจรู้แล้ว ว่าจงจิ่งห้าวต้องการจะทำอะไร
เขาจึงทำเป็นยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงพื้น จากนั้นก็เลิกคิ้วว่าพูดว่า ” ผู้หญิงคนนี้ปากแข็งจริงๆ ”
พอคิดๆดูแล้ว ถ้าไม่ใจกล้าบ้าบิ่นสักน้อย ก็คงไม่กล้ายุยงให้จงหยุนเฉียงขโมยตัวลูกน้อยไปหรอก แถมยังขู่จงจิ่งห้าวเพื่อที่จะเอาหุ้นส่วนอีก
ถ้าไม่ได้อยู่ในช่วงจงฉีเฟิงจากไปละก็ เขาคงไม่มีโอกาสนี้หรอก
” น่าเสียดายจริงๆ ” กวนจิ้งจงใจพูดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ” ไม่ได้เรื่องราวอะไรจากปากของเธอเลยครับ เราคงไม่จับคนมาเสียเปล่าๆหรอกใช่ไหม? ”
” เอาเธอไปขังที่ไหนนะครับ? ที่คุกเหรอ? ” แล้วเขาก็หันไปถามทางเสิ่นเผยซวน
เสิ่นเผยซวนพูดต่อ ” ตอนนี้ยังก่อน ลูกน้อยยังอยู่ในมือของจงหยุนเฉียง ถ้าเอาคนขังคุก ก็เหมือนเป็นการป่าวประกาศจงหยุนเฉียง พวกเขาลอยนวล ถ้าหากว่า…. ”
ไม่ว่าจะยังไงก็ยังคงพะวงเรื่องความปลอดภัยของลูกน้อย
” ทำไมผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยครับ? ” กวนจิ้งแสดงสีหน้าที่ดูไม่ค่อยพึงใจเท่าไหร่
” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เธอไม่กลัวตายจริงๆ! ” กวนจิ้งทำท่าจะลงไม้ลงมือ แต่เสิ่นเผยซวนที่ยืนอยู่ข้างๆ ” ยั้งใจไว้ก่อน ”
เขาไม่สามารถที่จะทำอะไรนอกเหนือกฎหมายได้ ที่จะยอมให้กวนจิ้งฆ่าคนตาย
กวนจิ้งเหอะเสียเย็น ” วิธีการดุร้ายก็คงใช้ได้แค่กับผู้หญิงประเภทนี้แหล่ะ ไม่งั้นเธอก็คงจะรู้สึกว่าพวกเราไม่กล้า อ้ำๆอึ้งๆ วันนี้ผมก็กะจะทุ่มสุดตัวแล้วล่ะ ”
” พวกนายไปกันก่อนเลย เดี๋ยวทางนี้ฉันดูแลเอง ” กวนจิ้งย่อตัวลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น ” ถ้ามีคนตายขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่เกี่ยวกับพวกนายหรอกนะ ”
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นแล้วก็ขดตัวสักพักแล้วพูดต่อ ” นายกล้าก็ลองดู! ”
” ฉันให้เธอดูเองแล้วกันว่าฉันกล้าหรือไม่กล้า! ” กวนจิ้งใช้มือหยิบอิฐแถวนั้นขึ้นมาก้อนหนึ่ง จากนั้นก็กดนิ้วของหญิงสาว ” ได้ยินมาว่านิ้วทั้งสิบเชื่อมกับหัวใจ และไวต่อความรู้สึก ฉันก็อยากจะรู้ ว่าเธอน่ะกลัวเจ็บสักแค่ไหน ” หญิงสาวพยายามเกร็ง กวนจิ้งรำคาญที่เธอทำตัวยึกยัก เลยเหยียบเข้าไปที่ข้อมือของเธอ จากนั้นก็เอานิ้วโป้งของเธอแยกออกมาหนึ่งนิ้ว แล้วเอาอิฐทุบลงไป
” อ้าาาา! ”
หญิงสาวเจ็บปวดจนต้องร้องออกมา
เสิ่นเผยซวนและลูกน้องได้ออกมาจากยอดตึก เขาไม่ใช่คนที่จะไม่สามารถทำอะไรโหดร้ายได้ แต่แค่เพราะลูกน้อยอยู่ในมือของคนพวกนั้น เขาจึงไม่กล้าลงมาอย่างอุกอาจเกินไป คนเราถ้ามีจุดอ่อน เวลาจะทำอะไรก็ต้องพะว้าพะวังอยู่แบบนั้น
ส่วนชั้นบน กวนจิ้งอุดปากหญิงสาวอีกครั้ง แล้วเขาก็ใช้อิฐทุบนิ้วจนครบทั้งห้าของเธอจนเลือดกับเนื้อแหลกปนกัน
” วันนี้ฉันอยากจะดูซิว่าตกลงแล้วปากของเธอแข็ง หรือว่าอิฐของฉันแข็งกันแน่ ” กวนจิ้งเอาอิฐที่หักไปแล้ววางไว้ข้างๆ แล้วหยิบอิฐก้อนใหม่ขึ้นมา จากนั้นเขาก็หยิบมืออีกข้างของเธอมากดพื้น ” จะยังไงเสียฉันก็มีเวลาเหลือเฟืออยู่ดี ถ้าเธออยากจะเล่นด้วย วันนี้ฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อนเธอให้พอเลยล่ะ! ”
” อุก อุก… ”
หญิงสาวพยายามดิ้นไปมา เหมือนอยากจะพูด
กวนจิ้งเห็นแล้ว ก็ทำเป็นไม่สนใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลังน้ำตา เอาแต่คิดว่าลูกน้อยอยู่ในมือเธอ พวกเขาก็เลยไม่กล้าทำอะไรอย่างนั้นเหรอ !
เวลานี้ เขาไม่ได้แค่ทำตามที่จงจิ่งห้าวกำชับให้เขาทำ แต่เขาก็อยากจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้จริงๆ!
ทันใดนั้นเสิ่นเผยซวนก็วิ่งพรวดขึ้นมา ท่าทีของเขาดูรีบร้อนและลนลาน ” กวนจิ้ง ”
” เกิดอะไรขึ้น ? ” กวนจิ้งหันไปมอง
” พวกเรารีบไปกันเถอะ มีคนพบที่นี่แล้ว ” เขาลากกวนจิ้ง กวนจิ้งจึงหันไปเหยียบขาผู้หญิงเอาไว้ ” แล้วเราไม่พาเธอไปด้วยหรอ ? ”
” รีบไปก่อนตอนนี้ไม่ทันแล้ว สถานะของฉันถ้ามีคนรู้เข้า ฉันก็จบเห่น่ะสิ รีบไป ” เสิ่นเผยซวนใช้แรงลากกวนจิ้งออกไป
กวนจิ้งทำทีไม่พอใจ ” รอดตัวไปนะยัยผู้หญิงชั่ว! ”
พูดจบเขาก็’ หนีไป ‘ พร้อมกับเสิ่นเผยซวน
เมื่อเสียงเท้าไกลออกไปเรื่อยๆ ไม่นานก็มีเสียงวิ่งใกล้เข้ามา หญิงสาวก็สะลึมสะลือมองคนที่กำลัเข้ามา ก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นอย่างเลือนลาง เมื่อเธอเห็นชัดแล้ว ดวงตานั้นก็เบิกโพง ” ฮุกฮุก…. ”
จงหยุนเฉียงเอาของที่จุกยู่ในปากเธอออก เธอบอกว่าจะไปห้องน้ำแต่ก็ไม่กลับมาสักที เขาหาเธอตั้งนานแต่ก็หาไม่เจอ หลังจากนั้นเขาก็ได้รับข้อความบอกว่าเธออยู่ที่นี่
เขาก็เลยรีบมา
” เป็นฝีมือของจงจิ่งห้าว…. ” หญิงสาวดวงตาแดงก่ำ เธอกอดจงหยุนเฉียงยกใหญ่ ” คุณต้องแก้แค้นแทนฉันนะคะ ”
จงหยุนเฉียงตกลง ” ได้สิ ได้…. ”
เขาตอบรับไวขนาดนี้ เหตุผลหลักก็เป็นเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนตบหน้าอยู่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เป็นคนของเขา จงจิ่งห้าวดันจับตัวไป แล้วยังให้คนมาทำร้ายจนกลายเป็นแบบนี้อีก นี่เหมือนกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาจะชัดๆ!
” รีบพาตัวคนไปสิ ” จงหยุนเฉียงออกคำสั่ง จากนั้นลูกน้องที่มากับเขาก็เดินไปข้างหน้าแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมา ทุกคนก็เดินลงไปชั้นล่าง ด้านล่างนั้นจอดรถอยู่หลายคัน เมื่อพวกเขาขึ้นรถแล้วก็รีบจากไปโดยเร็ว
มุมถนนที่ไม่ไกลจากตรงนั้นมาก ก็มีรถอีกหลายคันจอดอยู่ เมื่อเห็นว่าพวกเขาออกไปแล้ว ก็ค่อยๆขับติดตามไป โดยรักษาระยะห่างจากข้างหลัง
เพียงไม่นานจงหยุนเฉียงก็พาหญิงสาวกลับมาถึงที่บ้าน และยังเรียกหมอมาจากการบาดแผลให้กับหญิงสาวด้วย ถึงแม้จะมีบาดแผลเต็มไปหมด แต่ก็ไม่อันตรายถึงชีวิต
” แผลบนหน้านี้อาจจะเป็นแผลเป็นนะคะ ” คุณหมอบอก
” ฉันให้คุณรักษาแผลฉันให้หายไง! ” หญิงสาวตะคอกออกมายกใหญ่
เป็นเพราะจงหยุนเฉียงชอบเธอมาก เขาจึงกำชับกับหมอว่า ” พยายามรักษา ให้แผลเธอหายดี ”
หมอจึงพยักหน้า
พอผ่านไปสักพัก แผลของหญิงสาวก็ถูกพันไว้หมดแล้ว เธอมองไปยังกระจก บนใบหน้าของเธอมีปาสเตอร์แปะเอาไว้ จึงสบถออกมาด้วยความเกลียดแค้น ” พวกเขามันสัตว์นรกจริงๆ พวกมันพยายามจะฉีกหน้าฉัน ! ”
จงหยุนเฉียงก็เข้ามาปลอบ ” เดี๋ยวก็หายน่า ”
” คุณดูที่มือฉันสิคะ ” เมื่อหญิงสาวถูกพันต็มไปด้วยผ้าพันแผล
พอนึกถึงภาพที่ตัวเองถูกกระทำ ในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น ” ฉันต้องแก้แค้นให้ได้! ”
ในดวงตาของเธอราวกับถูกเคลือบด้วยยาพิษ ทั้งดูเย็นชาและโหดร้ายในเวลาเดียวกัน
เธอเลิกผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง จงหยุนเฉียงจึงถามขึ้นมาว่า ” คุณยังบาดเจ็บอยู่นะ จะไปไหน ? ”
” คุณยังจะกลืนได้ลงคออีกเหรอ?! คุณก็เห็นแล้วว่าพวกมันทำอะไรกับฉันบ้าง ฉันเป็นคนของคุณนะ พวกมันข่มเหงรังแกฉัน มันก็ไม่ใช่เพราะไม่มีคุณอยู่ในสายตาหรอกหรือไง? ตอนนี้ฉันอยากให้พวกมันรู้ ว่าพวกเราไม่ใช่ใครที่จะมายั่วโมโหได้ง่ายๆ! “เธอพูดอย่างกับว่าตัวเองฉลาดว่า ” คุณไม่ได้นัดเจอเขาตอนกลางคืนหรอกเหรอ? ฉันจะไปกับคุณ แต่ว่าก่อนไป เราต้องไปที่ที่นึงก่อน ”
” ที่ไหน ? ” จงหยุนเฉียงก็พอจะรู้ความหมายของเธอ ” คุณจะไปดูเด็กคนนั้นหรอ ? ”
” ความลำบากที่ฉันได้รับ ต้องมีคนชดใช้ ! ” หญิงสาวพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม ” แล้วอีกอย่างเธอเราจะได้ในสิ่งที่เราต้องการแล้ว เราก็จะไม่ปล่อยเด็กคนนี้ไป! ”
จงหยุนเฉียงหรี่ตา ” ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ ? ”
” คุณลองคิดดูสิ ถ้าพวกเราปล่อยเด็กคนนั้นไปให้จงจิ่งห้าว เราก็ไม่มีจุดอ่อนของเขาน่ะสิ แล้วเขาจะต้องต่อกรกับเราได้แน่ เด็กนั่นอยู่ในมือเรา เขาก็จะไม่กล้าบุ่มบ่าม เพราะว่าไอ้เด็กคนนี้มันคือเครื่องรางป้องกันตัวของเรายังไงล่ะ ”
” ฟังดูก็มีเหตุผลนะ ” จงหยุนเฉียงพยักหน้า
” หยุนเฉียง ฉันถูกจับไป พวกมันก็ปฏิบัติต่อฉันและโหดร้ายทารุณ แต่ฉันก็ไม่ปิดปากพูดเลยซักคำ เพราะฉันรู้ ว่าเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว หากฉันผู้ที่อยู่ของเด็กคนนั้นไป แล้วเขาหาเด็กเจอ ก็จะต้องจัดการคุณแน่ ฉันก็เลยฉันยอมตายก็ไม่พูด พ่อกลัวพ่อมันจะมาขู่ทำร้ายคุณ หยุนเฉียง ฉันรักคุณนะ ห้องนี้คุณต้องแก้แค้นแทนฉัน ” หญิงสาวพูดไปก็ร้องไห้ไป
จงหยุนเฉียงโอบหญิงสาวเอาไว้ ใช่แล้ว ถ้าเธอบอกที่ซ่อนตัวของเด็กคนนั้น เขาก็ไม่มีทางที่จะไปขู่จงจิ่งห้าวได้ อีกอย่างจงจิ่งห้าวต้องเจ็บแค้นกับเรื่องครั้งนี้อย่างแน่นอน แล้วคงจะหาทางจัดการกับตัวเขาแน่
เธอเจ็บหนักขนาดนี้แต่ยังไม่ยอมปิดปากพูดถึงที่ซ่อนตัวของเด็กคนนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอคิดแทนเขา จงหยุนเฉียงใจอ่อนแล้วพูดว่า ” ผมจะแก้แค้นแทนคุณเอง ”
” ตอนนี้ฉันอยากเจอเด็กคนนั้น ” ในใจของหญิงสาวตอนนี้อึดอัดไปหมด พอคิดถึงตอนที่ตัวเองถูกลงโทษ แน่นอนว่าต้องมีใครบางคนมาชดใช้
เธอจะทำให้จงจิ่งห้าวเสียใจในสิ่งที่เขาทำกับเธอ!
