เขาเอาแฟลชไดรฟ์ USB ข้างในออกมา แล้วโยนกล่องทิ้งลงถังขยะ
พิจารณาดูไปสักพัก ก่อนเขาจะดันแฟลชไดรฟ์ USB เข้าไปในคอมพิวเตอร์และเปิดโฟลเดอร์ เขาอยากดูว่าใคร และส่งอะไรมาให้เขา!
ขณะที่เขาขยับเมาส์ ไฟล์วิดีโอก็เปิดขึ้น ไม่นานภาพก็ปรากฏออกมา เป็นภาพที่เขาออกจากวิลล่า
หลังจากไปไม่นาน ก็มีคนสองคนเข้ามา ปลอมตัวในนามเขาหลอกให้จงเหยียนซีเซ็นข้อตกลงการหย่า
แววตาของเขาเข้มขึ้น
สองคนนี้คือสองคนที่หลิงเวยหามางั้นเหรอ
มือของเขากำหมัดแน่นโดยพลัน
จงเหยียนซีหยิบปากกาขึ้นมาแล้วก้มหน้าลง และเซ็นข้อตกลง
แม้ไม่เห็นสีหน้าของเธอ แต่สามารถรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังในเวลานั้นของเธอผ่านวิดีโอได้
หัวใจของเขาถูกบีบรัดทันที ตอนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก ผ่านมาหนึ่งปีย้อนกลับไปดูภาพในเวลานั้น หัวใจเขาทั้งอึดอัดทั้งเจ็บปวด
การเห็นเธอถูกจับตัวไปกับตา กับแค่ได้ยินว่าเธอถูกฆาตกรรม ความรู้สึกมันต่างกัน
ในตอนนั้นความตื่นตระหนกของเธอ ความเคียดแค้นของเธอ ความสิ้นหวังและความหวาดกลัวของเธอ เขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนผ่านทางหน้าจอนี้
ดวงตาของเขาเป็นสีแดง ทันใดนั้นเขาก็ผุดลุกขึ้น สองมือปัดสิ่งของบนโต๊ะตกพื้นกระจายระเนระนาด
เลขาได้ยินเสียงจึงเปิดประตูเข้ามา ทันทีที่เห็นพื้นเละเทะ ก็กลัวจนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าประตู ไม่กล้าขยับเขยื้อน
เจียงโม่หานเคร่งขรึมสงบนิ่งมาโดยตลอด น้อยมากที่จะทำอะไรที่มันเกินเหตุ นี่เป็นครั้งแรกที่เลขาเห็นเขาโกรธจัด
เขาตะคอกเสียงหนัก “ออกไป!”
เลขาถอยออกไปทันทีและปิดประตู
เจียงโม่หานกุมหัวใจ ทรุดกลับลงไปบนเก้าอี้ เหมือนมีชิ้นส่วนที่ขาดหายไป ความเจ็บปวดที่ว่างเปล่า
เขานั่งอย่างโดดเดี่ยวมาเป็นเวลานาน ก่อนจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายภายใน ให้เลขาเรียกหนานเฉิงเข้ามา
ผ่านไปไม่นานหนานเฉิงก็เข้าประตูมา เห็นความเละเทะบนพื้นในห้อง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา “ประธานเจียง”
“หนานเฉิง”
เจียงโม่หานเงยหน้าขึ้น “นัดคนคนหนึ่งให้ฉันหน่อย”
หนานเฉิงพยักหน้า “คุณอยากพบใครครับ”
“อธิบดีกรมตำรวจ”
“…ได้ครับ” หนานเฉิงลังเลครู่หนึ่ง เพราะเขารู้ว่าทำไมเจียงโม่หานถึงต้องการให้หลิงเวยตาย
ไม่อยากเชื่อว่าคนที่ฆาตกรรมจงเหยียนซีคือหลิงเวย
เขารู้จากปากของหลี่เฉิงเจี๋ย เนื่องจากการกระทำของเจียงโม่หาน เกินความคาดหมายของเขา
หลังจากออกจากกรมตำรวจเมื่อวาน เขาไปหาหลี่เฉิงเจี๋ย
“คุณนายเสียไปแล้ว ไม่สู้ให้โอกาสหลิงเวยดีกว่า…”
เจียงโม่หานเลื่อนสายตาขึ้นมอง ถามเสียงเย็นชาว่า “เธอฆ่าคนตาย เป็นฆาตกร ฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไง”
และคนที่เธอฆ่าคือจงเหยียนซี ถ้าเป็นคนอื่น บางทีเธออาจจะได้รับการพิจารณาก็ได้
แต่คนที่เธอฆ่าไม่ใช่คนอื่น
“เธอ ต้องตาย!”
น้ำเสียงของเขาโหดเหี้ยมเยือกเย็น ปราศจากความปราณี อีกทั้งไม่มีความรู้สึกเยี่ยงมนุษย์
หนานเฉิงค่อยๆ ลดสายตาลง “ได้ครับ ผมจะไปจัดการเรื่องนี้”
บ่ายสี่โมง กวนจิ้งปรากฏตัวที่กรมตำรวจ เพราะคดีของหลิงเวย
ตอนนี้สรุปหลักฐานแล้ว มีทั้งพยานและหลักฐาน อธิบดีกรมตำรวจคนปัจจุบันคือคนที่เสิ่นเผยซวนแนะนำ รู้ความสัมพันธ์ระหว่างกวนจิ้งกับเสิ่นเผยซวน ดังนั้นจึงคุ้นเคยอย่างมาก
“ผมจะตัดสินคดีนี้ให้เร็วที่สุดภายในหนึ่งสัปดาห์ครับ การฆาตกรรมโดยเจตนาและการพยายามฆาตกรรมโดยเจตนา ทำให้เธออยู่ในนั้นไปตลอดชีวิตมันไม่ใช่ปัญหา ผมจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ในนั้นอย่างสบายเกินไป”
กวนจิ้งพยักหน้า “เรื่องนี้ต้องรบกวนคุณแล้ว”
“ไม่จำเป็นต้องพบใครนอกเหนือจากผม” เขาเป็นคนของเสิ่นเผยซวน โดยธรรมชาติแล้วก็รู้ว่าเสิ่นเผยซวนสนิทกับใคร
“จริงสิ ประธานเจียงแห่งเหิงคังกรุ๊ปต้องการพบผมครับ ตลอดมาหลิงเวยคนนี้อยู่ในบริษัทของเขา ความสัมพันธ์ของสองคนนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้อง การที่ต้องการพบผม เกรงว่าจะอยากช่วยคนครับ”
“คุณตกลงไปแล้วเหรอ” กวนจิ้งถาม
“ผมยังไม่ได้ตอบกลับไปครับ”
“ไปพบเถอะ” กวนจิ้งมองไปยังหัวหน้าหวู “ตราบใดที่คุณไม่ตกลงก็พอ อีกอย่าง พบกันที่ไหนบอกสถานที่ผมด้วย”
“ประธานกวนหมายถึงอะไรครับ” หัวหน้าหวูไม่ค่อยเข้าใจเจตนาของเขา
“ถ้าเขามาหาคุณ เพื่อช่วยหลิงเวยจริงๆ ผมจะเอาคนไปจัดการเขาให้ตาย!”
หลิงเวยคือคนที่อยากฆ่าจงเหยียนซี เขาเห็นวิดีโอก็น่าจะชัดเจนแล้ว ถ้ายังอยากช่วยหลิงเวย เช่นนั้น ผู้ชายคนนี้ก็ไร้ซึ่งจิตสำนึก เพื่อจงเหยียนซีแล้วแน่นอนว่าเขาต้องเด็ดขาดเหี้ยมโหด
หัวหน้าหวูเข้าใจในทันที “นัดสถานที่แล้วผมจะติดต่อคุณไปครับ”
“ดี”
กวนจิ้งเดินออกจากกรมตำรวจ หนานเฉิงนั้นเพราะโทรมาแต่ทางนี้ไม่ตอบกลับ ไม่ได้ตอบว่าตกลงหรือไม่ตกลง เขากลัวว่าหัวหน้าหวูจะไม่เห็น ดังนั้นจึงมาหาเขาด้วยตัวเอง
เห็นหนานเฉิงเดินเข้ามา กวนจิ้งชำเลืองมองอยู่ตรงหลังเสาของกรมตำรวจ รอกระทั่งหนานเฉิงเดินเข้าไป เขาถึงเดินออกไป หรี่ตามองแผ่นหลังของเขา
หนานเฉิงไม่รู้เลยว่าข้างหลังเขามีใครคนหนึ่งกำลังมองตัวเองอยู่ด้วยสายตาคมเฉียบ แค่รู้สึกหนาวยะเยือกอย่างไม่มีเหตุผล
เขาคิดว่าอาจเพราะที่นี่กว้างใหญ่โอ่โถง ดังนั้นมันจึงอากาศเย็นล่ะมั้ง
หลังจากกวนจิ้งไปแล้ว หัวหน้าหวูก็กลับไปที่สำนักงาน จัดการงานในมือ แล้วลูกน้องของเขาก็มาเคาะประตู
“หัวหน้าหวู หนานเฉิงแห่งเหิงคังกรุ๊ปมาขอพบคุณครับ”
หัวหน้าหวูพูดว่า “ให้เขาเข้ามา”
ไม่นานคนคนนั้นก็ไปแจ้งหนานเฉิง “หัวหน้าหวูอยู่ในสำนักงาน คุณเข้าไปได้เลยครับ”
“ขอบคุณครับ” หนานเฉิงบอกขอบคุณคนที่มาแจ้ง ก่อนจะเดินเข้าไป
“คุณมาหาผมมีธุระอะไรครับ”
ทันทีที่หนานเฉิงเข้าประตูมา หัวหน้าหวูก็เอ่ยปาก ในใจคาดเดาไว้แล้วว่าเขาคงจะมาเพื่อคุยเรื่องหลิงเวย แต่กลับแสร้งทำทีว่าไม่รู้
