กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 949 จะสงสารหรือเห็นอกเห็นใจไม่ได้
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
เด็กคนนี้โตเกินวัยไปหรือเปล่า
เด็กอายุสี่หรือห้าขวบสามารถพูดออกมาได้ขนาดนี้?
จงเหยียนซีรู้สึกสงสัยอย่างหนัก
เธอพลิกตัวหนี “ฉันง่วงแล้ว จะนอนแล้ว”
นียาคลานเข้าไปหาเธอ แล้วมุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเธอ “เธอลองคิดทบทวนดูหน่อยสิคะ”
จงเหยียนซีไม่รู้จะตอบเธอยังไง จึงแกล้งทำเป็นหลับไปแล้ว
นียาเขย่าตัวเธอ แต่เธอไม่ตอบ พอเขย่าอยู่หลายครั้งจึงรู้สึกเบื่อ แล้วปล่อยมือลง ก่อนจะนอนอยู่ในอ้อมกอดของเธอแล้วบ่นพึมพำ “ยังหัวค่ำอยู่เลย ทำไมง่วงเร็วจัง”
จงเหยียนซี “…”
เธอพูดในใจ มันดึกแล้วต่างหากล่ะ?
หลังจากนั้นไม่นานนียาก็นอนหลับไปโดยไม่รู้ตัว และโตราห์นอนที่ปลายเตียงไปแล้ว จงเหยียนซีคิดในใจลูกสุนัขตัวนี้คล้ายเจ้าของจริงๆ
พอเห็นนียานอนหลับสนิท เธอจึงก็ไม่ขยับตัว ปล่อยอีกฝ่ายนอนอยู่ในอ้อมกอด
หลังจากนั้นเธอก็หลับไปช้าๆ
อาจเป็นเพราะเธอไม่คุ้นเคยกับการนอนในที่แปลก ทำให้เธอตื่นคืนละหลายครั้ง และตื่นตั้งแต่เช้าตรู่
เธอวางนียาลง แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงนวดแขนที่ปวดเมื่อย เพราะกลัวว่านียาจะตื่นจึงไม่เปลี่ยนท่านอนตลอดคืน แขนของเธอจึงถูกนอนทับจนเหน็บชา
ก๊อก ก๊อก–
ประตูถูกเคาะ
จงเหยียนซีบอกให้เข้ามา แล้วประตูก็ถูกเปิดออก เธอนึกว่ามาเคาะประตู เช้าแบบนี้น่าจะเป็นคนรับใช้ แต่ไม่ใช่เลย คนที่เข้ามาคือซงเก้นสายตาของเขามองข้ามเธอไปทางเด็กสาวที่นอน
อยู่ข้างหลังเธอ ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “เมื่อคืน เธอรบกวนการพักผ่อนของคุณหรือเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ” จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นพูดแทงใจไปตรงๆ”งั้นก็เป็นเพราะพักผ่อนได้ไม่ดีเหรอ?”
จงเหยียนซีกะพริบตาปริบๆ
เขาพูดว่า “คุณมีรอยคล้ำใต้ตา”
จงเหยียนซี “…”
เธอคิดในใจ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แค่เลว ยังไม่มีอีคิวอีกด้วย
“ผมช่วยพยุงคุณลุกขึ้นดีกว่าครับ” ซงเก้นเดินไปที่เตียง
“ไม่ต้องค่ะ” จงเหยียนซีโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เพราะเธอคิดว่านียาเป็นลูกนอกสมรสของเขา เธอจึงไม่มีความรู้สึกดีต่อผู้ชายคนนี้
“ฉันลุกเองได้ค่ะ” เธอนั่งลงที่ขอบเตียง วางเท้าบนรองเท้าแตะ แล้วยืนขึ้นด้วยเท้าข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ
ซงเก้นไม่ได้บังคับ แล้วพูดว่า “ก็ได้ครับ ระวังด้วย”
ตอนที่เขาพูดจบและกำลังจะเดินออกไป จงเหยียนซีก็เรียกเขาไว้ก่อน “คุณช่วยฉันเรื่องหนึ่งได้ไหมคะ”
“เรื่องอะไรครับ?”
“ถ้าเป็นไปได้ วันนี้ช่วยพาฉันไปในเมืองได้ไหมคะ” เธอจะอยู่ที่นี่ตลอดเวลาไม่ได้หรอก อีกไม่กี่นข้อเท้าของเธอก็จะหายดีแล้ว เธอจะไปพักที่โรงแรม
“อาการบาดเจ็บของคุณยังไม่หายดี” ซงเก้นพูด
“เอ่อ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ ดังนั้น….
“คุณมีอะไรต้องทำเหรอคะ” นียาที่เพิ่งตื่นนอนยังคงงุนงง พอได้ยินเสียงของเธอ ความง่วงก็หายไป เธอลุกขึ้นนั่งมองเธอแล้วถาม
จงเหยียนซีหันกลับไปมอง เด็กที่จัดการยากคนนี้ตื่นขึ้นมาได้ยังไงกัน?
นียาขยี้ตา “คุณไม่ได้บอก ว่าจะเป็นแม่ของหนูหรือคะ จะไปจากที่นี่ได้ยังไง”
จงเหยียนซี “…
เธอพูดตอนไหนกัน?
“หนูยังไม่ตื่นดีใช่ไหมะ” จงเหยียนซีเอ่ยถาม
นียาเงยหน้าขึ้น ผมของเธอยุ่งเหยิงแต่ก็ไม่สามารถปิดแก้มขาวเนียนของเธอได้ “หนูตื่นแล้วค่ะ”
“งั้นหนูคงฝันไป ฉันไม่ได้ตกลงว่าจะเป็นแม่ของหนู” เรื่องแบบนี้จะสงสารหรือเห็นอกเห็นใจไม่ได้
แม้ว่าเด็กสาวจะมีเสน่ห์ และน่าสงสารมากเพราะเธอไม่มีแม่ คาดหวังอยากจะมีแม่ แต่ว่า เรื่องแบบนี้จะตกลงกันได้แบบลวกๆ ไม่ได้
นียากะพริบตาปริบๆ ดวงตาของเธอกลายเป็นแดงก่ำ
จงเหยียนซีทำตัวไม่ถูก “เอ่อ หนูควรขอแม่จากพ่อของหนูนะจ๊ะ ฉันเป็นแม่ของหนูไม่ได้จริงๆ”
ซงเก้นเดินไปอุ้มนียาขึ้น “แซลลี่”
ไม่นานสาวใช้ก็วิ่งเข้ามา “ค่ะคุณท่าน”
“อุ้มคุณหนูกลับไปที่ห้องของเธอ ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วย”
นียากอดรอบคอซงเก้นแน่นไม่ปล่อย “คุณพ่อ”
“ต้องเชื่อฟังคำพูดของพ่อ” ซงเก้นตบศีรษะของเธอเบาๆ “ลูกไม่อยากไปสวนสนุกแล้วใช่ไหม? วันนี้พ่อจะพาไป ดังนั้นต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่”
“จริงเหรอคะ?” นัยน์ตาของนียาเบิกกว้างอย่างดีใจ ดวงตาของเธอยังมีน้ำตาเกาะบางๆ แต่บนใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้ม
“จริงสิ” ซงเก้นตอบอย่างแน่ใจ
“ขอบคุณค่ะ หนูรักคุณพ่อที่สุดเลย” พูดจบเด็กสาวก็หอมแก้มซงเก้น แล้วเดินตามสาวใช่ไปอย่างเชื่อฟัง
พอนียาเดินจากไป ซงเก้นก็พูดว่า “เพราะเธอไม่มีแม่ ดังนั้น…”
“ดังนั้นคุณควรแต่งงานกับแม่ของเธอ ไม่อย่างนั้น นี่ยามีแนวโน้มที่จะบกพร่องทางนิสัย ฉันคิดว่าในฐานะผู้ชาย คุณควรมีความรับผิดชอบ”
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
จงเหยียนซีพูดขัดจังหวะเขา และเทศนาเขา
ซงเก้นมองดูเธอเงียบๆ อยู่สองนาที
หนังศีรษะของจงเหยียนชีลุกซู่ ไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไรกันแน่
หรือจะโกรธที่เธอต่อว่าเขา?
แต่เขาทำให้ผู้หญิงมีลูก แต่ไม่ต้องการผู้หญิงคนนั้น ต้องการแค่บุก พฤติกรรมแบบนี้มันผิดศิลธรรม
“คือว่า ฉันหมายความว่า…คือ…”
หลังจากอ้ำอึ้งอยู่นานแต่จงเหยียนซีก็ไม่ได้อธิบายอะไรออกมา
“อาหารเช่าใกล้เสร็จแล้ว ไปล้างหน้าแปรงฟันเถอะ” เขาพูดจบก็หันหลังเดินจากไป
จงเหยียนซี “…
เธอทำให้คนที่ให้เธอค้างคืนที่บ้านด้วยโกรธแล้วหรือเปล่า?
ถึงแม้เขาจะพาเธอมาพักที่บ้านเขาหนึ่งคืน แต่การกระทำของเขาก็ยังมีปัญหา
เธอเดินกะโผลกกะเผลกเข้าไปในห้องน้ำ ภายในห้องน้ำเตรียมทุกอย่างไว้ครบ เธอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ จึงเดินกะเผลกออกมา
นียาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ผมของเธอถูกถ้ก#ย และรัดผมด้วยยางรัดผมที่ติดดอกไม้เล็กๆ ไว้ เธอใส่ชุดเดรสสีชมพูลายลูกไม้ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ขนตาของเธองอนยาวเหมือนตุ๊กตา
จงเหยียนชีมองหน้าเธอ รู้สึกว่าแม่ของเธอต้องไม่ใช่คนไทยแน่นอน เธอเหมือนคนคนที่มาจากประเทศทางตะวันตกมากกว่า
