จงเหยี่ยนซีตกใจ ตัวแข็งทื่อไปหมด อยากจะหันหัวไปต่อว่าเขา แต่เพิ่งจะหันหลั่งไป ก็เห็นซงเก้นล้มลงไป
เธอตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง แล้วจึงค่อยๆนั่งลงไปตบหน้า”ซงเก้น? เบาๆ”
ไม่มีเสียงตอบรับ
เธอขมวดคิ้ว แล้วก็ใช้แรงตบไปอีกครั้ง”ซงเก้น คุณอย่าล้อฉันเล่น ฉันจะโกรธนะ”
และแล้วยังคงไม่มีที่ท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา
เธอจึงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย และรีบหยิบมือถือออกมาโทรเบอร์ 120
หลังจากประมาณครึ่งชั่วโมง 120มารับเขาไปโรงพยาบาล
จงเหยี่ยนซีนั่งบนเก้าอี้ยาวตรงระเบียงทางเดิน รอผลการตรวจจากคุณหมอ
ไม่นาน คุณหมอก็เดินออกมา
เธอยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปถามว่า “คุณหมอ เขาเป็นอย่างไรบ้าง? ”
คุณหมอมองดูสายตาเธออย่างประหลาดใจเล็กน้อย”คุณเป็นอะไรกับเขา? ”
“เพื่อน ” จงเหยียนซี ตอบ
“แฟนหรือ? “ไม่รอให้จงเหยียนซีตอบ คุณหมอได้คิดว่าเป็นเช่นนี้แล้ว “เขาได้ทาน*ยาที่กำลังเป็นที่นิยมในตลาดในตอนนี้ใช่ไหม? ยา
ชนิดนี้แรงมาก จะทำให้คนตื่นเต้นมากเกินไป และยังมีผลข้างเคียงด้วย”
จงเหยี่ยนซีตกใจ รู้ว่าหนานเฉิงจะต้องวางยาซงเก้นอย่างแน่นอน คิดว่าเป็นเพียง *ยา ไม่คิดว่าจะมีผลข้างเคียงด้วย?
“ผลข้างเคียงอะไรคะ? “เธอถาม
“ยาชนิดนี้จะทำให้คนตื่นเต้นมาก แต่หลังจากหมดฤทธิ์ยาอาจจะจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยตื่นเต้น เราได้ทำการตรวจเช็ดคนไข้แล้ว ไม่มี
ความสูญเสียต่อร่างกาย แต่ว่า ถ้าจะให้ดีไม่ควรจะใช้ยาชนิดนี้ ใช้มากไปจะเป็นผลร้ายต่อร่างกายได้” คุณหมอพูด
เธอพยักหน้า แสดงว่ารับรู้แล้ว และถามอีกครั้งว่า”ที่เขาหมดสติ เป็นเพราะสาเหตุจากการใช้ยานี้ใช่ไหม? ”
“ใช่ครับ ไม่ได้รับกรปลดปล่อย อัดอั้นเกินไป ฤทธิ์ยาล้วนอยู่ในร่างกาย จึงทำให้เป็นเช่นนี้ “คุณหมออธิบาย และก็พูดขึ้นอีกครั้งอย่าง
รวดเร็วว่า”เข้าใจว่าพวกคุณคนหนุ่มสาวชอบความตื่นเต้น แต่ว่าปกติป้างก็จะดี การใช้ยาช่วยให้ตื่นเต้น จะทำให้ติดยาได้ และจะเป็นผลเสียต่อ
ร่างกาย ”
จงเหยียนซีรู้สึกอับอาย ฝืนยิ้มที่มุมปาก แล้วกล่าวว่า”ฉันรู้แล้ว”
ไม่นานซงเก้นก็ถูกเข็นออกมา “คุณคงเป็นญาติ อีกสักครู่เมื่อคนไข้รู้สึกตัวแล้ว ก็พากลับไปได้เลย ”
“โอเค”
เธอหาเก้าอี้มานั่งอยู่ข้างเตียง รอซงเก้นตื่น
รอไปรอมาฟุบหลับอยู่ข้างเตียง
เมื่อรู้สึกตัวท้องฟ้าสว่างแล้ว
เธอค่อยๆลืมตาขึ้น ยกมือขึ้นมาดูเวลาบนนาฬิกาข้อมี่อ เป็นเวลาตีห้าแล้ว ซงเก้นยังไม่ตื่นอีกหรือ?
เธอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นซงเก้นนั่งอยู่ข้างเตียง
“คุณรู้สึกตัวแล้วหรือ? “เธอชะงักไปครู่หนึ่ง”ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกฉัน? ”
ซงเก้นหันหน้ามามองดูเธอ”ผมกำลังคิดปัญหาบางอย่างอยู่”
“ปัญหาอะไร? ”
“ทำไมผมถึงอยู่ในโรงพยาบาล? “เขากะพริบตาถาม
“คุณกินจนห้องเสีย แล้หมดสติไป ฉันพาคุณมาส่งโรงพยาบาล”เธอลุกขึ้นมายึดเส้นยึดสาย “ในเมื่อรู้สึกตัวแล้ว ฉันกลับล่ะ”
เห็นได้ซัดว่าซงเกันมีท่าทีสงสัย”ผมจำได้ว่าโรงแรมไฟดับ แล้วยังมีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฎตัว.
เรื่องในตอนแรกเริ่มเขายังจำได้ ที่จำไม่ได้ก็คือช่วงเวลาที่ฤทธิ์ยาของเขาแรงที่สุด
“ภาพลวงตา ล้วนเป็นภาพลวงตา เรารีบไปกันเถอะ” จงเหยี่ยนซีไม่อยากให้เขาไปคิดเรื่องวุ่นวายเหล่านั้น”คุณยายยั่งอยู่ในโรงแรม เธอ
คนเดียวฉันไม่ไว้ใจ ”
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ th.readeraz.com
“อิ่ม” ซงเก้นไม่ถามอีก เดินตามเธอออกจากโรงพยาบาล แล้วเรียกรถกลับไปที่โรงแรม
“วันนี้ คุณช่วยฉันหน่อย”จงเหยียนซีนั่งอยู่ในรถแล้วพูด
“คุณว่ามาเลย ”
“วันนี้ฉันมีธุระจะออกไปข้างนอก คุณช่วยฉันดูแลคุณยายได้ไหม “จงเหยียนซีถาม
เธอจะต้องไปหาหนานเฉิงสักครั้ง เพื่อตักเตือนเขา ไม่ต้องมากวนเธอ และยิ่งไม่ต้องแตะต้องคนข้างกายเธอ!
ซงเก้นไม่ได้ถามว่าเธอจะไปทำอะไร ก็รับปากทันที
เมื่อกลับไปถึงโรงแรม จงเหยียนซิก็ไปดูจวงจื่อจิ่น เธอรอจนจวงจื่อจิ่นตื่น กินอาหารเช้าแล้ว เธอถึงจากไป
ซงเก้นพาเธอเดินเล่นบริเวณใกล้ๆ
จงเหยียนซีเรียกรถไปที่บริษัทของเจียงโม่หาน
วันนี้พอดีหนานเฉิงมาที่บริษัทเพื่อต้องการจะสารภาพกับเยงโม่หาน และยอมรับความผิด รอจนถึงเวลาทำงาน
เขาก็เคาะประตูห้องทำงานของเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานกำลังคุยโทรศัพท์ เขาพูดคำหนึ่งว่าเข้ามา แล้วฟังเสียงโทรศัพท์ต่อ เป็นสายโทรมาจากทางโรงพยาบาล บอกว่ากำหนด
เวลาผ่าตัดแล้ว
“ผมรู้แล้ว ผมจะไปอย่างแน่นอน”
ก่อนฝาตัดยังต้องทำการตรวจเซ็ดสุขภาพมากมาย เพราะฉะนั้นเขาจะต้องไปก่อนสวงหน้า
ทางนั้นพูดอะไรบางอย่างอีก เขารับปากคำหนึ่งแล้วก็วางสายไป
หนานเฉิงเดินเข้ามา”ขอโทษ”
เข้ามาก็ขอโทษ
เจียงโม่หานเอนกายไปข้างหลัง พิงพนักเก้าอี้ สายตาที่มองดูเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น”ขอโทษฉันทำไม? ”
เขาพอจะเดาได้ว่าหนานเฉิงมาเพื่อจะสารภาพอะไร เขาโกรธมากจริงๆที่เขาทำโดยพลการ
แม้กระทั่งหลอกลวงปิดบังเขา!
“ผมไม่ควรจะปิดบังเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่คุณจะสูญเสียความทรงจำไป ผมไม่คร…….”
เขายังไม่ทันพูดจบ ประตูห้องทำงานก้ถูกผลักออก
เลขายื่นอยู่ตรงประตูอย่างลำบากใจมาก “คุณคนนี้ จะเข้ามาให้ได้ ฉันขวางไม่อยู่”
