ตอนที่ 69
ติรยาพูดอย่างน้อยใจว่า “คุณน้า หนูเปล่านะคะ..
“เธอเปล่าหรอ?” จันวิภาหัวร้องเสียงแข็ง “เมื่อกี้เธอยัง พูดอยู่หยกๆว่าปาณีอ่อยเวทัสไม่ใช่หรอ?”
“นั่นเป็นเพราะว่า จริงๆแล้วปาณี..
“จริงๆแล้วอะไร?”จันวิภาจองติรยาอย่างเข้มงวด ทำให้ติ รยาพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
อย่าพูดถึงเรื่องพวกนี้ที่เธอแถขึ้นมาเอง ถึงแม้ทั้งหมด จะเป็นเรื่องจริง เพื่อรักษาหน้าของบ้านวิสิทธิ์เวชแล้ว ไม่มี ใครที่จะยอมรับเรื่องนี้
พวกเขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะปกป้องปาณีไว้
ติรยาพบว่าคุยกับจันวิภาไม่รู้เรื่อง จึงมองไปทางธามนิธิ
“คุณอาธามนิธิ….”
ธามนิธิเรียกเธอมา แสดงว่าคงเชื่อคำพูดของเธอแล้ว ดัง นั้น เธอหวังว่าในตอนนี้ธามนิธิจะช่วยเธอพูดบ้าง
แต่ว่า หลังจากที่มองไปทางธามนิธิแล้ว ดิรยากลับพบว่า บนตัวเขามีความเย็นชาที่มากกว่าอีก
ธามนิธิมองไปทางติรยา แววตาที่เย็นชาคู่นั้น เหมือน
กำลังดูตัวตลกอยู่
วินาทีนี้ติรยาถึงเข้าใจว่า การที่เขาเชิญเธอมาในวันนี้ นั่น เป็นเพราะว่าจะคิดบัญชีกับเธอต่างหาก?
เธอก้มหน้าลงอย่างยอมจำนน “หนูเข้าใจผิดไปเองค่ะ!”
ถ้าหากถึงเวลานี้แล้วยังไม่รู้จักก้มหัวอีก ก็แสดงว่าเธอโง่ เกินไปแล้ว
เสียดายที่แขไม่ได้โง่ขนาดนั้น
เมื่อเห็นแบบนี้ จันวิภาก็โล่งอกไปหน่อย เธอพูดอย่าง เย็นชากับติรยาว่า “วันนี้เธอกลับไปก่อนเถอะ! เราอยู่พร้อม หน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว คงไม่ชวนเธออยู่ทานข้าวด้วย”
ความหมายในคำนี้ชัดเจนมาก จันวิภาไม่ได้มองเธอเป็น คนในครอบครัว
ติรยายังอยากพูดอะไรต่อ แต่เวทัสยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ฉัน ส่งเธอกลับไป”
ใครให้ติรยาเป็นแฟนเขาล่ะ?
ถึงเวลานี้ เขายังไม่ลืมที่จะแก้ไขสถานการณ์ให้ติรยาอีก
มองดูสองคนนี้ ปาณียิ้มมุมปากอย่างเหน็บแนม ช่าง
เหมาะสมกันจริงๆนะคู่นี้!
ติรยาเห็นเช่นนี้ ก็รีบเดินตามฝีเท้าของเวทัส ออกจากบ้าน
ไป
แดดแรงมาก ข้างนอกก็ร้อนมาก ติรยาที่เดินตามหลัง เวทัส ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกน้อยใจ ยังขาดแค่ไม่ได้ปิดหน้าปิดตา ร้องไห้เท่านั้น
เวทัสหยุดอยู่ข้างรถ มองไปยังติรยา พูดว่า “รูปพวกนั้น เธอเป็นคนถ่ายแล้วส่งให้น้าหรอ?”
ติรยาไม่คิดว่าถึงเวลานี้แล้วเขายังจะสืบสวนเรื่องนี้อีก เธอมองไปยังแววตาเย็นชาคู่นั้น กลัวว่าเขาจะกล่าวโทษ เธอ จึงทำได้เพียงข้ออ้างแก้ตัวว่า “ฉัน.. ฉันทำไป ก็เพื่อนายนะตั้งแต่ปาณีเข้ามาอยู่ในบ้านนาย ฉันรู้สึกได้ เลยว่านายไม่มีความสุขเลยสักวัน ต้องให้นายเรียกเธอว่า น้าสะใภ้อีก นายก็เรียกไม่ออกมาใช่ไหมล่ะ! ฉันทำแบบนี้ ก็แค่อยากไล่เธอออกจากบ้านแทนนายเท่านั้นเอง!”
เวทัสมองหน้าติรยา แต่เดิมยังรู้สึกโกรธเคืองที่เธอคิด อยากทำร้ายปาณี แต่… หลังจากที่ได้ยินเธออธิบายแล้ว กลับใจอ่อนอีกครั้ง
“ขึ้นรถ ฉันส่งเธอกลับบ้านเอง”
เห็นว่าเขาเชื่อคำพูดของตัวเอง ติรยาจึงรู้สึกเบาใจ
ขอเพียงแค่เวทัสยังเชื่อใจเธอก็พอแล้ว!
ในห้องรับแขก ปาณีมองไปยังจันวิภา “พี่”
การดำเนินของเรื่องนี้ เกินความคาดหมายของปาณีเล็ก น้อย
ไม่ว่ายังไงเธอก็คิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายแล้วคนที่ซวย กลับเป็นติรยาเอง
จันวิภารู้ว่าเธอเสียใจ จึงปลอบใจว่า “ปาณี อย่าใส่ใจเลย
นะ กลับไปฉันจะสั่งสอนเวทัสดีๆ นับวันจะยิ่งไปกันใหญ่
ละ”
แม้ว่าจะมีความเห็นต่อปาณีมากแค่ไหน ก็ไม่ควรรวมหัว กับติรยามาใส่ร้ายปาณีแบบนี้
“รูปพวกนั้น..” ปาณีมองไปยังมือถือของจันวิภาแวบ หนึ่ง
จันวิภาหยิบมือถือขึ้นมา ลบรูปพวกนั้นทั้ง ยิ้มพูดกับปาณี ว่า “ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง?”
สำหรับการแก้ไขปัญหาที่หยาบแบบนี้ ปาณีไม่รู้ว่าควรจะ พูดอะไรดี “ขอบคุณค่ะพี่”
