ตอนที่ 90
อาพูดในสายว่า “วันนี้พ่อแม่ของเธอมาบ้านอา”
ปาณีขมวดคิ้ว “เขาไม่ได้กลับบ้านหรอคะ?”
ยังคิดว่าไวยาตย์ส่งพ่อแม่เธอกลับบ้านแล้วสักอีก
อาพูดว่า “เขาให้อาเกลี้ยกล่อมเธอหน่อย เธอก็ไม่ได้เป็น เด็กๆแล้วนะ เชื่อฟังหน่อย ไม่ง่ายเลยที่พ่อแม่เธอเลี้ยงดูเธอ โตมาขนาดนี้”
ปาณีไม่คิดเลยว่า แม่จะไปหาอาที่ไม่ได้ติดต่อกันมานานเพื่อ เกลี้ยกล่อมเธอ “แม่พูดอะไรเกี่ยวกับหนูให้อาฟังบ้างคะ?”
“ก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันก็กลัวว่าเธอจะคิดไม่ได้ ปาณี อาเป็นคน ที่เคยผ่านมาแล้ว เธอก็รู้สภาพของอาเขยของเธอดี ถ้าเธอ เป็นเหมือนอา อีกหน่อยจะทำยังไงดี?” เมื่อก่อนฐานะทางบ้าน ของอาดีมาก อาเขยก็มีการงานที่มั่นคง รายเดือนแต่ละเดือน ก็ไม่เลวเลยทีเดียว หลายๆครั้งอายังเคยช่วยเหลือครอบครัว เธอด้วยซ้ำ
หลังจากนั้น อาเขยก็เกิดเรื่อง นอนอยู่บนเดียงมาสิบปีแล้ว สิบปีที่ผ่านมากอาต้องเลี้ยงลูกทั้งสองคน และยังต้องออกไป ทำงานอีก ข้างบนก็มีคนแก่อยู่ ใช้ชีวิตอย่างยากล้าบากมาก
ถูกญาติพี่น้องดูถูกมาไม่น้อย แม้กระทั่งฝนสิริ บางครั้งก็รู้สึก ว่าภาระของบ้านอานั้นหนักมาก ไม่อยากไปมาหาสู่กับเธอเท่า ไหร่
ในแต่ละวันของอานั้น ใช้ชีวิตอย่างยากล้าบากจริงๆ
แต่ว่า ปาณีคิดไม่ถึงเลยว่า เพื่อที่จะหยุดยั้งให้เธอคบกับธา มนิธิแล้ว แม่ถึงขั้นวิ่งไปหาอาเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอเลยหรอ?
ปาณิพูดว่า “หนูทราบค่ะว่าไม่ง่ายเลยที่อาจะผ่านเรื่องพวก นี้มา ในใจหนูรู้ดีค่ะ สำหรับแม่หนูแล้วอาไม่ต้องไปสนใจเขา หรอกค่ะ! หลายปีที่ผ่านมาเขาทำอะไรไว้กับอาบ้าง อาลืมแล้ว WSDA?”
ท่าทีที่แม่มีต่ออานั้น ปาณีไม่เห็นด้วยมาโดยตลอด
เสียตาย เธอยังเป็นนักเรียนอยู่ ไม่มีความสามารถที่จะหาเงิน ได้ และไม่สามารถที่จะช่วยเหลืออาได้เลย
แต่ทีนี้ ฝนสิริรู้ดีว่าอาเป็นคนใจอ่อน ถึงกล้าไปบ้านอา ก็มี เพียงอาเท่านั้นที่จะยอมสนใจแม่อยู่
อาเกลี้ยกล่อมเธอผ่านทางมือถือว่า “อาไม่ได้เป็นห่วงแม่ ของเธอ แต่เป็นห่วงเธอต่างหาก แม่เธอก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังคงเป็นแม่ของเธอ เธอไม่จำเป็นต้องจงใจ หาเรื่องตัวเองเพียงเพราะโกรธแม่เธอ ใช่ไหมล่ะ?”
ปาณีเดินถือมือถือไปยืนอยู่ตรงหน้าต่าง พูดอย่างจริงจังว่า “อาคะ อย่าฟังแม่หนูพูดไร้สาระ คุณอาเขาเป็นคนที่ดีมาก เขา เก่งมากเลยค่ะ ดีกับหนูมากๆด้วย แม่หนูต่างหากที่ทำเกินไป พูดจาไม่น่าฟังขนาดนั้นต่อหน้าคนอื่น ต่อจากนี้หนูไม่อยาก สนใจเขาแล้ว อาไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ หนูจะใช้ชีวิตอย่างดี เลยค่ะ”
ธามนิธิอยู่ข้าง ได้ยินปาณีชมเขาอย่างกับเป็นวีรบุรุษ..
ในใจของเธอ เขาดีขนาดนั้นเลยหรอ?
ธามนิธิก่อนจะได้รับบาดเจ็บนั้น ใช้ชีวิตเป็นคนชั้นสูงมาโดย ตลอด ถูกคนอื่นชมจนชินแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ
แต่ว่า หลังจากที่เขาได้รับอุบัติเหตุ โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป เขาที่ยิ่งใหญ่มาโดยตลอด ก็กลายเป็นคนที่อ่อนไหวมาก
แต่ทีนี้ ฝนสิริรู้ดีว่าอาเป็นคนใจอ่อน ถึงกล้าไปบ้านอา ก็มี เพียงอาเท่านั้นที่จะยอมสนใจแม่อยู่
อาเกลี้ยกล่อมเธอผ่านทางมือถือว่า “อาไม่ได้เป็นห่วงแม่ ของเธอ แต่เป็นห่วงเธอต่างหาก แม่เธอก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังคงเป็นแม่ของเธอ เธอไม่จำเป็นต้องจงใจ หาเรื่องตัวเองเพียงเพราะโกรธแม่เธอ ใช่ไหมล่ะ?”
ปาณีเดินถือมือถือไปยืนอยู่ตรงหน้าต่าง พูดอย่างจริงจังว่า “อาคะ อย่าฟังแม่หนูพูดไร้สาระ คุณอาเขาเป็นคนที่ดีมาก เขา เก่งมากเลยค่ะ ดีกับหนูมากๆด้วย แม่หนูต่างหากที่ทำเกินไป พูดจาไม่น่าฟังขนาดนั้นต่อหน้าคนอื่น ต่อจากนี้หนูไม่อยาก สนใจเขาแล้ว อาไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ หนูจะใช้ชีวิตอย่างดี เลยค่ะ”
ธามนิธิอยู่ข้าง ได้ยินปาณีชมเขาอย่างกับเป็นวีรบุรุษ..
ในใจของเธอ เขาดีขนาดนั้นเลยหรอ?
ธามนิธิก่อนจะได้รับบาดเจ็บนั้น ใช้ชีวิตเป็นคนชั้นสูงมาโดย ตลอด ถูกคนอื่นชมจนชินแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติ
แต่ว่า หลังจากที่เขาได้รับอุบัติเหตุ โลกทั้งใบก็เปลี่ยนไป เขาที่ยิ่งใหญ่มาโดยตลอด ก็กลายเป็นคนที่อ่อนไหวมาก
ได้ยินปาณีชมเขา ในใจก็มีความสุขเล็กน้อย ริมฝีปากก็อมยิ้ม
ถ้าไม่สังเกตดีๆจะดูไม่ออกเลย
ปาณียังคุยคุยโทรศัพท์อยู่กับอา ไม่ได้สังเกตเลยว่าธามนิธิ อยู่ตรงนั้น
เธอเดินเขาไปใกล้ผนังห้องที่เป็นกระจก แสงแดดสาดส่อง เข้ามาจากภายนอก ตกอยู่บนตัวของเธอ
อาพูดในสายว่า “เธอรู้ดีแก่ใจก็ดี”
“ถ้าอย่างนั้นหนูวางก่อนนะคะ” ปาณีเสียใจเล็กน้อย สภาพ ของอาในตอนนี้ เธอกลับช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย
เธอหันกลับมา พบว่าธามนิธิอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ออกมาตั้งแต่เมื่อ ไหร่ ทำให้ตกใจเป็นอย่างมาก “คุณอา ทำไมคุณไม่พูดไม่จา เลยล่ะคะ? นั่งเงียบอย่างนั้น หนูตกใจแทบแย่”
“เห็นเธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่อยากรบกวน” ธามนิธิ มองไปยังเธอ ใบหน้าที่แสนจะดีใจที่ได้รับดอกไม้ในเมื่อครู่นี้ หลังจากที่ได้รับสายแล้ว ก็กลายเป็นใบหน้าที่รู้สึกหดหู่มาก ขึ้น
