วิวาห์ร้อน รักหวานซึ้ง – ตอนที่ 100

ตอนที่ 100
แม้ว่าฝนสิริจะไม่ตกลง แต่เรื่องแต่งงานคือความตั้งใจของธามนิธิ ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป และแน่นอนว่าจันวิภาก็ยังคงรับผิดชอบดูแลจัดการเรื่องนี้ต่อ
เวทัสมองไปยังแม่ที่ลำเอียงอย่างมากของเขา “แม่ สรุปแล้วผมเป็นลูกชายแม่ หรือเขาเป็นลูกสาวแม่กันแน่เนี่ย?”
ปกติเธอไม่ได้เป็นทำตัวเป็นเด็กอย่างนี้ วันนี้กลับอดไม่ได้ที่จะคัดค้าน
จันวิภาตอบโดยไม่ได้มองเขาด้วยซ้ำ “ถ้าแม่จะมีลูกสาว แล้วเกี่ยวอะไรกับลูกล่ะจ้ะ?”
จันวิภาอยากได้ลูกสาวมาตลอด แต่ว่า พ่อของเวทัสไม่เห็นด้วย เขารู้สึกว่ามีลูกชายคนหนึ่งแล้ว ยังมีลูกสาวอีกคนเป็นการสิ้นเปลืองพลังงาน
และยิ่งไปกว่านั้น ขณะที่จันวิภาคลอดเวทัสนั้น เทคโนโลยีด้านการแพทย์ไม่ได้ก้าวหน้าเหมือนตอนนี้ ตอนนั้นประสบปัญหาคลอดยาก เกือบเอาชีวิตไม่รอด พ่อของเวทัสจึงจำเรื่องนี้ฝังใจ ไม่ยอมให้ภรรยารับความเสี่ยงแบบนี้อีก
ดังนั้น ในบ้านจึงมีเวทัสเป็นลูกคนเดียว พลังกายและใจทั้งหมดของสามีภรรยาคู่นี้ก็ใช้ไปกับลูกคนนี้
เวทัสเห็นความสนใจทั้งหมดของแม่เธออยู่บนตัวปาณี จึงเดินออกไปอย่างโมโห
ปาณีมองเวทัสด้วยหางตาแวบหนึ่ง เห็นเขาเป็นแบบนี้ ไม่สงสารเขาเลยแม้แต่น้อย
ปาณีกับจันวิภาเลือกแหวนแต่งงานจนเสร็จ แหวงวงนี้ขายความคิดสร้างสรรค์ ต้องใช้บัตรประจำตัวประชาชนของฝ่ายชาย ทั้งชีวิตนี้สามารถสั่งทำได้แค่วงเดียวเท่านั้น
หลายครั้งที่จันวิภาดูเป็นผู้หญิงแกร่ง แต่อีกหลายๆครั้งก็คนเป็นที่ใช้ความรู้สึก ชอบสิ่งของโรแมนติกพวกนี้ ดังนั้น จึงเลือกแหวนวงนี้ในบรรดาแบรนด์ทั้งหมด
……
หลังเลือกแหวนแต่งงานเสร็จ ปาณีก็นั่งอยู่บนโซฟา กำลังมองหน้าจอมือถืออยู่
ติรยาได้ส่งข้อความมาให้เธอ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่โดนจันวิภาว่ากล่าวตักเตือนไป หลายวันนี้ติรยาก็ไม่ออกมากระโดดโลดเต้นเลย
เวลานี้กลับส่งข้อความมา ปาณีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
เธอเปิดอ่านข้อความ ติรยาส่งมาว่า : “สุดสัปดาห์นี้ฉันกับเวทัสจะไปเที่ยวเมืองต้าหลี่”
ยังแนบตั๋วเครื่องบินมาด้วย
เมื่อนานมาแล้ว ตอนที่ทั้ง 3 คนยังเป็นเพื่อนกัน พวกเขานัดกันว่าถ้ามีโอกาสจะออกไปเที่ยวด้วยกัน แต่ว่าในตอนนี้ มีเพียงเขากับเวทัส……
เรื่องครั้งก่อนทำให้ติรยารู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมมาก แต่ฝ่ายตรงข้ามเป็นน้าของเวทัส เธอจึงไม่กล้ามีปัญหาด้วย
สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้ มีเพียงใช้เรื่องพวกนี้ยั่วโมโหปาณีเท่านั้น
เพราะยังไงทั้ง 3 คนก็คบกันมาตั้งนาน ติรยารู้จักปาณีดีมาก เป็นไปไม่ได้ที่ในใจของปาณีจะไม่มีเวทัสอยู่เลย
ดังนั้น เธอจะแสดงให้เห็นว่าตัวเองมีความสุขมากกว่าปาณี มีเพียงอย่างนี้ เธอถึงจะสบายใจมากขึ้น
“ยินดีด้วย” ปาณีพิมพ์สามคำนี้ตอบกลับไป
ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าติรยารู้จักเธอมากจริงๆ เห็นสิ่งพวกนี้แล้ว เธอรู้สึก
เศร้าเล็กน้อย ไม่ได้เป็นเพราะว่าเธอยังไม่ลืมเวทัส แต่เป็นเพราะว่า…..
ถ้าหากไม่มีเธอตั้งแต่แรก ติรยาก็จะไม่มีทางคบกับเวทัส
แต่ในตอนนี้ ติรยาเหยียบเธอเพื่อขึ้นไปยังจุดที่เธอต้องการแล้ว กลับมาอวดเธอต่างๆนาๆ คิดๆแล้ว เป็นเรื่องที่ทำให้คนรำคาญมากจริงๆ
แต่ว่า เธอก็ไม่สามารถห้ามเวทัสคบกับติรยานี่!
ติรยายิ้มมุมปาก “เธอก็ไม่เลวเลยนิ! เพราะยังไงเธอก็มีคุณอาธามนิธิอยู่แล้ว ขอให้เธอมีความสุขในการแต่งงานนะ”
ประโยคนี้ของติรยา เห็นได้ชัดเลยว่ามีความประชดแอบแฝงมาด้วย
ไม่ว่าธามนิธิจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็ยังคงเป็นชายพิการอยู่วันยังค่ำ ไม่ใช่คนที่มีอำนาจในการทหารที่มีอำนาจสั่งการเรียกลมเรียกฝนได้เหมือนเมื่อก่อน
ส่วนเขากับเวทัสนั้น อนาคตยังอีกยาวไกล ไร้ขีดจำกัด
หลังจากที่ติรยาอวดปาณีจนเสร็จ ก็ส่งข้อความไปให้เวทัสว่า : “ฉันจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองต้าหลี่แล้วนะ เช้าวันเสาร์ นายจะไปสนามบินโดยตรงเลย หรือว่าให้ฉันไปค้างที่บ้านนายก่อนวันเดินทาง แล้วเราค่อยไปพร้อมกัน?”