ตอนที่ 76
เธอมองแม่แวบหนึ่ง ปกติคนขี้งกขนาดนั้น ไม่คาดคิดเลย ว่าแค่มากินข้าวกับนภันต์ ทำไมถึงต้องเลือกร้านอาหารที่ แพงขนาดนี้
เธอกำลังอยากจะถามคำถามนี้ มือถือของฝนสิริก็ดังขึ้น มี คนโทรเข้ามา ฝนสิริรับสาย “ใช่ค่ะ ที่นี่แหละค่ะ”
ฝนสิริยังอุตส่าห์ออกไปต้อนรับที่หน้าประตูอย่าง กระตือรือร้น
ปาณีถามนภันต์อย่างไม่เข้าใจ “นี่มันอะไรกัน?”
นภันต์พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “ก็ครั้งก่อนพี่ไม่ได้กินข้าวกับ คนในบ้านแก้วใสไม่ใช่หรอ? แม่บอกไปว่าพี่ป่วย ดังนั้น พวกเขาก็นัดใหม่ในวันนี้”
“นภันต์ นายขายฉัน?” ปาณีหมดคำพูด
เมื่อครู่เห็นแม่พูดอย่างจริงใจ เธอคิดว่าแม่จะคิดทบทวนสำนึกแล้ว และรู้สึกผิดต่อเธอ แต่ที่ไหนได้ นมัน หลอกลวงชัดๆ!
จงใจให้นภันต์นัดเธอออกมา ที่แท้ก็เป็นการนัดดูตัวของ เธอหรอกหรอ?
เห็นท่าทางโมโหของปาณีแล้ว นภันต์พูดว่า “พี่ ผมไม่มี ทางเลือก แม่บอกว่า ถ้าผมไม่นัดพี่ออกมา ก็จะไม่ให้เงิน ผมใช้อีก ผมไม่เหมือนพี่สักหน่อยที่หาเงินเองได้ ถ้าหาก แม่ไม่ให้ แล้วผมจะทำยังไง? พี่ก็แค่ทนหน่อย กินข้าว มื้อเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอก ถ้าหากพี่ไม่ยอม พวกเขาจะ บังคับพี่ได้ยังไงล่ะ?”
ปาณีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา นี่คือแม่แท้ๆ? น้องชาย แท้ๆหรอ?
เธอวางเมนูลง ยืนขึ้นเตรียมตัวจะไป แต่ถูกนภันต์ดึงไว้ “พี่ข้าวมื้อเดียวเอง กินเสร็จค่อยไปนะ ดีไหม? พี่คงจะไม่ ทำให้แม่ขาดความน่าเชื่อต่อหน้าคนอื่นใช่ไหม?”
เขาใช้แม้กระทั่งวิธีอ้อน
ปาณีพูดประชดว่า “ตอนนายเรียนไม่เห็นจะเห็นใจพวก เขาอย่างนี้นี่”
ตอนนี้กลับแสร้งทำเป็นกตัญญู
นภันต์พูดอย่างขาดความมั่นใจว่า “ผมก็โตเป็นนี่ครับ!”
“โตแล้วก็เลยหลอกฉันเหมือนพ่อแม่?”
“ที่ผมทำไปก็เพราะหวังดีกับพี่นะ พี่คงไม่หวังที่จะทำ สงครามเย็นกับพ่อแม่ต่อไปใช่ไหม? อีกไม่นานก็จะเปิด เทอมแล้ว ถึงเวลานั้นพี่จะไม่ไปเรียนจริงๆหรอ? ก็ยัง ต้องให้พ่อแม่เอาเงินให้อยู่ดี?” นภันต์วิเคราะห์อย่างคนมี เหตุผล ในบางครั้ง เขาก็คิดเพื่อปาณีจริงๆ
ปาณีมองไปยังเขา “พ่อแม่ไม่มีทางเอาเงินให้พี่เรียน หรอก และพวกเขาก็จะไม่มีทางที่จะให้นายดรอปเรียน”
แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ต้องการแล้ว แต่ว่า สำหรับปาณีแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะผ่านเรื่องนี้ไป
สิ่งที่พ่อแม่ลำเอียง เป็นปมในใจของเธอ
แม้เธอจะเป็นลูกสาว แต่ก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของพวก เขานะ วิธีปฏิบัติต่างกันขนาดนี้เลยหรอ?
นภันต์พูดว่า “ให้สิ เพราะยังไงผมก็จะไม่เรียน ผมเรียนไป ก็เสียเงินเปล่าๆ ขอแค่ผมไม่เรียน แม่ก็จะเอาเงินออกมา”
ปาณีมองหน้านภันต์ ไม่ได้เตรียมตัวจะออกไปอีก ไม่ใช่ เป็นเพราะว่าเธอเชื่อว่าพ่อแม่จะให้เธอเรียนต่อ แต่เป็น เพราะว่าเธอไม่สะดวกที่จะทำสงครามเย็นกับฝนสิริอีกต่อ
ไป
ควรจะให้คำตอบกับทางบ้านวิสิทธิ์เวชได้แล้ว!
นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เธอมาในวันนี้
เร็วมาก ฝนสิริก็พาคนบ้านแก้วใสเดินเข้ามา
“นั่งสิคะ! นี่ลูกสาวของดิฉันค่ะ ปาณี นี่ก็ลูกชายของ ดิฉัน นภันต์ค่ะ” ฝนสิริต้อนรับแม่ลูกบ้านแก้วใสอย่าง กระตือรือร้น
ปาณีกับนภันต์ไม่ได้พูดอะไร ปาณีไม่อยากแสดงท่าทีที่กระดือรือร้น กลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าเธอมีใจให้ และนภันต์ ก็ถูกมองข้ามอย่างไม่มีตัวตน
จริมคนนี้ดูจากการแต่งตัวก็น่าจะอายุ 40 แล้ว เป็นคนที่จะ มาดูตัวที่แม่หาให้จริงๆหรอเนี่ย?
ฝนสิริเห็นลูกๆทั้งสองคนนั่งนิ่ง พูดว่า “ยังไม่รีบทักทาย
คุณน้าอีก?”
“สวัสดีครับคุณน้า ” นภันต์ทักทาย
