WSSTH ตอนที่ 2,974 : สิ่งของที่ราชาอมตะ 4 รูปฝากประมูล
พี่เจวี๋ยอวิ๋น ท่านไม่ร้อนใจบ้างหรือไรกัน?
เมื่อเห็นว่าหลิงเจวี๋ยอวิ๋นยังคงนั่งเฉยด้วยอารมณ์สงบดั่งเมฆคล้อยลอยเคลื่อน ประหนึ่งให้ขุนเขาใหญ่ถล่มลงตรงหน้าคนก็ไม่ไหวติง องค์ชายรองของประเทศตงหมิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มแหยๆถามออกมา
“ข้าเชื่อใจผู้เฒ่าหู”
ได้ยินคำถามขององค์ชายรอง หลิงเจวี๋ยอวิ๋น ก็กลอกตาเหลือบไปมองชายชราที่นำพาคนของประเทศตงหมิงมาเข้าร่วมการประมูลที่เมืองหลวงประเทศตันจี้ครานี้ พลางกล่าวออกด้วยน้ำเสียงสงบ
ชายชราได้ฟังทั้งเห็นท่าทีของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็อดไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มทั้งพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “สหายน้อยหลิง ข้าย่อมไม่ทำให้ความไว้วางใจของท่านที่มีต่อข้าต้องเสียเปล่าแน่”
“อาศัยหนึ่งวาจานี้ของท่าน…มิว่าข้าต้องทำอันใด ข้าก็จะนำโอสถเฉียนจินมาให้ท่านให้จงได้!”
กล่าวจบคำสองตาชายชราก็เผยความมุ่งมั่นทั้งฉายแววดุร้ายเล็กน้อย
ภายในห้องส่วนตัวของประเทศฝูชิว
ตอนนี้ต้วนหลิงเทียน หวงเจียหลง หรือแม้แต่ผู้เฒ่าโม่ สองตาก็จับจ้องมองไปยังหวงเฟยเหยี่ยนด้วยความสงสัยทั้งสิ้น
ถึงแม้เรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนนี้จะทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกๆ แต่ทั้งหมดเชื่อว่าต้องเป็นฝีมือของหวงเหยี่ยนเฟยแน่นอน
“ท่านพ่อ…เล่ามาเลยนะ นี่ท่านทำได้อย่างไรกันแน่?”
หวงเฟยเหยี่ยนมองถามผู้เป็นด้วยสีหน้าแววตาตกใจ ทำคล้ายกับพึ่งเคยเห็นบิดาของมันวันแรก
แม้ต้วนหลิงเทียนกับผู้เฒ่าโม่จะไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา แต่อาศัยที่มองจ้องหวงเหยี่ยนเฟยด้วยสงสัยไม่วางตานั่น ก็มากพอจะบอกให้รู้แล้วว่าทั้งคู่ก็กำลังรอฟังคำตอบเช่นกัน
“อันที่จริงข้าก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอก…ข้าแค่ส่งเสียงไปบอกผู้นำคนประเทศตงหมิงกับโม่หลุนที่มาเข้าร่วมการประมูลคราวนี้ ว่าหากพวกมันปล่อยให้ข้าได้ไส้เดือนฝอยทองคู่นี้มา ข้าจะเอาโอสถเฉียนจินมาให้พวกมันประมูลกันเท่านั้น”
หวงเฟยเหยี่ยนกล่าวไขความสงสัยของพวกต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าแววตาสงบ น้ำเสียงยามพูดคล้ายเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศไร้สำคัญ
“ข้ายังบอกพวกมันอีกว่า…ข้าสามารถเชิญปรมาจาร์ยหลอมโอสถระดับราชามาหลอมโอสถเฉียนจินให้ข้าได้ อย่างไรก็ตามโอสถเฉียนจิน 2 เม็ดจากไส้เดือนฝอยทองคู่นั้น ต้องเป็นของข้าเม็ดหนึ่ง ส่วนอีกเม็ดนั้นข้าสามารถนำมาให้พวกมันประมูลกันเองได้”
หวงเฟยเหยี่ยนกล่าวถึงจุดนี้ ก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง
เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดของแผนนี้ ก็คือความสามารถของต้วนหลิงเทียน!
เกิดต้วนหลิงเทียนไม่อาจหลอมไส้เดือนฝอยทองทั้งคู่ให้กลับกลายเป็นโอสถเฉียนจิน 2 เม็ด หรือแม้กระทั่งเสียไปสักเตา มันก็ได้แต่ต้องเสียหน้าครั้งยิ่งใหญ่ กระทั่งยังต้องถูกคนอีก 2 ประเทศตราหน้าว่าเป็นพวกหลอกลวง ยั่วโทสะยอดฝีมือจากประเทศตงหมิงและประเทศโม่หลุนพร้อมๆกัน
และยอดฝีมือที่นำคนของทั้งสองประเทศมาประมูลครั้งนี้ ไม่มีข้อยกเว้น…ต่างเป็นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดทั้งคู่!
หวงเจียหลงอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง กระทั่งผู้เฒ่าโม่ยังหูผึ่ง
พวกมันไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าเพื่อให้ประมูลไส้เดือนฝอยทองทั้งคู่มาอย่างราบรื่น หวงเฟยเหยี่ยนถึงกับกล้าปั้นน้ำเป็นตัว ดั่งใช้มือบังฟ้า หลอกตบตาคนของประเทศโม่หลุนและประเทศตงหมิงว่าไปเชิญปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชาให้มาหลอมโอสถเฉียนจินให้ได้สำเร็จ!
โอสถเฉียนจินนั้นแม้จะเป็นโอสถอมตะระดับสูงพิเศษ แต่หากผู้หลอมเป็นถึงปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชา ก็รับประกันได้เลยว่าโอกาสสำเร็จคือสิบส่วนเต็ม
แต่ปัญหาก็คือพวกมันไม่มีปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชา แต่คนที่จะหลอมก็คือตัวต้วนหลิงเทียนเอง!
จังหวะนี้ทั้งหวงเจียหลงกับผู้เฒ่าโม่อดไม่ได้ที่จะหันมามองจ้องต้วนหลิงเทียนเป็นสายตาเดียวกัน
“ข้าได้ยินมาว่าพวกมันทั้งคู่ได้แต่จ้างวานปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับขุนนางให้มาหลอมโอสถเฉียนจินให้ แต่พวกมันก็ไม่มั่นใจเต็มสิบส่วนว่าปรมาจารย์โอสถที่เชิญมาจะหลอมโอสถเฉียนจินได้สำเร็จ หาไม่แล้วตอนที่พวกมันร้องขอซื้อไส้เดือนฝอยทองมา แค่ฮ่องเต้ตันจี้แบ่งขายให้พวกมันคนละตัว เรื่องราวก็คงจบไปและไม่ถึงตาประเทศฝูชิวเราจะสอดแทรกกิจการครั้งนี้ได้แล้ว”
“ทั้งหมดเพราะพวกมันไม่มีหนทางเชิญปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชามานนี้เอง พวกมันจึงต้องการไส้เดือนฝอยทองทั้ง 2 ตัว ทั้งหมดก็เพื่อที่จะเพิ่มโอกาสหลอมโอสถเฉียนจินให้สำเร็จอีกเท่าตัว…”
หวงเหยี่ยนเฟยกล่าวสืบต่อ “ข้าที่รู้เรื่องพวกนี้ ก็เลยบอกมันไปว่าไส้เดือนฝอยทองทั้งคู่ ข้าจะนำไปให้ปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชาหลอมปรุง และยินดีมอบโอสถเฉียนจินที่เหลืออีกเม็ดให้พวกมันประมูลกันเอง…พวกมันก็เลยตกลงมอบไส้เดือนฝอยยทองทั้ง 2 ให้ข้า”
“น้องต้วน…”
หวงเจียหลงมองต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าแววตาเคร่งขรึมจริงจัง
มันย่อมรู้ดีแก่ใจ ว่าบิดามันถึงกับปั้นเรื่องครั้งใหญ่หลอกทั้งคู่ เพราะเชื่อใจต้วนหลิงเทียน
หากน้องต้วนของมันเกิดผิดพลาดไม่อาจหลอมโอสถเฉียนจินหรือกระทั่งหลอมออกมาได้แค่เม็ดเดียว บิดาของมันก็เสมือนได้ล่วงเกินยอดฝีมือขอบเขตราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดของโม่หลุนและตงหมิงพร้อมๆกัน!
จังหวะนี้ผู้เฒ่าโม่เองก็อดไม่ได้ที่จะมองต้วนหลิงเทีนด้วยสายตาคลางแคลง ดูไม่มั่นใจเลย
“ลุงหวง”
ต้วนหลิงเทียนหันไปมองสบตาหวงเฟยเหยี่ยนพลางกล่าวออกเสียงขรึม สีหน้าแววตาจริงจังถึงที่สุด “ข้าไม่มีวันทรศความเชื่อใจที่ท่านมีให้ข้าครั้งนี้แน่นอน!”
เขาเองก็ไม่คิดเลยว่าหวงเฟยเหยี่ยนจะเชื่อใจเขาถึงขนาดนี้
เพียงเพราะเชื่อใจเขา ถึงกับยอมเสี่ยงล่วงเกินผิดใจกับยอดฝีมือขอบเขตราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดของประเทศตงหมิงและประเทศโม่หลุน…อาจกล่าวได้ว่าหากหวงเหยี่ยนเฟยไม่อาจนำโอสถเฉียนจินให้ทั้งคู่ประมูลแข่งกันได้ ไม่พ้นต้องทำให้ทั้งคู่ขุ่นเคือง กระทั่งฮ่องเต้ของประเทศตงหมิงและโม่หลุนก็ต้องขุ่นเคือง!
อย่างไรก็ตามตอนนี้ต้วนหลิงเทียนกลับรู้สึกอบอุ่นใจไม่น้อย
“เสี่ยวเทียน แล้วเจ้าคิดจะเริ่มหลอมโอสถเฉียนจินเมื่อใดหรือ”
หวงเหยี่ยนเฟยถาม จากนั้นก็สะบัดมือส่งกล่องหยกบรรจุไส้เดือนฝอยทองทั้งคู่ ที่พึ่งแลกเปลี่ยนกับชายชราชุดเทาให้ต้วนหลิงเทียน
หลังหวงเหยี่ยนเฟยประมูลได้มา ชายชราชุดเทาก็ส่งกล่องหยกบรรจุไส้เดือนฝอยทองมายังช่องๆหนึ่งบริเวณหน้าต่างของห้องส่วนตัว จากนั้นหวงเหยี่ยนเฟยก็เปิดรับกล่องหยกดังกล่าว ยังใช้พลังหอบหิ้วแหวนบรรจุผลึกอมตะระดับสูงส่งงกลับไปให้อีกฝ่าย
“เอาไว้หลังจบการประมูลข้าจะหลอมมันเลย”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบ ขณะเดียวกันก็รับกล่องหยกที่มีไส้เดือนฝอยทอง 2 ตัวมาจากหวงเหยี่ยนเฟย
และพอกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนที่ก้มลงมองกล่องบรรจุไส้เดือนฝอยทอง ก็เงยหน้าขึ้นมามองหวงเหยี่ยนเฟยพลางกล่าวต่อว่า “ลุงหวง ท่านบอกคนของประเทศตงหมิงกับประเทศโม่หลุนที่มีอำนาจตัดสินใจนั่นได้เลย…ว่าอีก 10 วันหลังจากนี้ให้พวกมันไปรอประมูลโอสถเฉียนจินที่โถงหลักของตำหนักที่พักพวกเรา”
“ประเสริฐ!”
คล้ายติดเชื้อความมั่นใจของต้วนหลิงเทียนจนไร้ทางเยยียวยาแล้วก็ไม่ปาน หวงเหยี่ยยนเฟยเร่งติดต่อไปยังผู้นำคนของประเทศตงหมิงและประเทศโม่หลุนเพื่อนัดแนะวันเวลาทันที
“อีก 10 วันหลังจากนี้รึ? ประเสริฐ! เจ้าเมืองหวง…อีก 10 วันหลังจากนี้พวกเราจักพาคนไปรบกวนที่ตำหนักที่พักของท่าน!”
ไม่นานคนของประเทศโม่หลุนก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยินดี
“เจ้าเมืองหวง ไม่ทราบว่าข้าจะพอมีวาสนาได้พบปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชาผู้นั้นหรือไม่?”
ส่วนผู้นำของคนประเทศตงหมิงที่เป็นชายชรานั้น เห็นได้ชัดว่าเต็มไปด้วยความสนใจในตัวปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชาที่หวงเหยี่ยนเฟยเชิญมาได้เป็นอย่างมาก จึงอยากเข้าพบปะเพื่อสานไมตรี
“ผู้เฒ่าหู เรื่องนี้ข้าต้องขออภัยท่านจริงๆ…แต่ปรมาจารย์หลอมโอสถผู้นั้น มิชอบพบปะคนนอก”
หวงเหยี่ยนตอบกลับด้วยน้ำเสียงจนปัญญา
เป็นธรรมดาว่าตอนนี้มันไม่อาจกล่าวบอกอีกฝ่ายไปตรงๆ ว่าที่แท้มันไม่มีปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับราชาที่ไหนทั้งนั้น ผู้ที่จะหลอมโอสถเฉียนจินยังเป็นแค่ปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับสูง!
ก่อนหน้านี้ หากมีคนมาบอกมันว่าปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับสูงคนหนึ่งมีความมั่นใจว่าจะหลอมโอสถเฉียนจินได้สำเร็จ ให้ตายมันก็ไม่เชื่อคำพูดอีกฝ่ายแน่นอน!
อย่างไรก็ตามความมั่นใจอันแรงกล้าที่แผ่ซ่านออกมาทั่วร่างต้วนหลิงเทียนนั่น ไม่เว้นท่าทางหนักแน่นมั่นคงของต้วนหลิงเทียน กลับทำให้มันเชื่อคำพูดของต้วนหลิงเทียนเกือบเต็มสิบส่วน
ถึงแม้ว่าจะยังคงหลงเหลือความเสี่ยงอยู่บ้าง
ทวว่ามันเลือกจะเชื่อใจต้วนหลิงเทียน
มันตระหนักได้มาโดยตลอด ว่าชายหนุ่มชุดม่วงอายุไม่ถึงร้อยปีคนนี้ ไม่อาจใช้สามัญสำนึกชั่วชีวิตของมันตัดสินได้
เช่นเดียวกับตอนแรก ที่อีกฝ่ายลงมือสยบลูกชายมันที่บรรลุถึงขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด ทั้งๆที่ยังอยู่ในขอบเขตยอดเซียนอมตะขั้นนภา และที่สำคัญก็คืออีกฝ่ายยังไม่ได้ใช้พลังแห่งกฏอันใด…
ก่อนหน้า เรื่องเหลวไหลพรรค์นี้ต่อให้หลับมันยังไม่เคยฝันถึงด้วยซ้ำ
ดังนั้นมันจึงไม่อาจตั้งคำถามกับชายหนุ่มที่กระทั่งตัวมันยังหยั่งไม่ถึงผู้นี้ได้
“เช่นนั้นก็น่าเสียดายยิ่ง”
ผู้ที่นำคนของประเทศตงหมิงมาพอได้ฟังคำตอบ ก็กล่าวตอบออกม้าเสียงเรียบ ไม่ได้เสีใจหรือผิดหวังอะไรมากมาย เพราะเหมือนมันจะเดาได้แต่แรกแล้วว่าผลจะเป็นแบบนี้
หลังจากนั้นการประมูลก็เริ่มดำเนินต่อ ท่ามกลางความสับสนแคลงใจของผู้ที่มาเข้าร่วมงานประมูล…
ไม่นานทุกคนก็ถูกบรรยากาศการประมูลดึงดูดความสนใจไปอีกครั้ง เลิกสนใจเรื่องที่ไฉนคนของประเทศโม่หลุนกับประเทศตงหมิงถึงไม่แข่งกับประเทศฝูชิวเรื่องไส้เดือนฝอยทองทั้งคู่…
‘นี่น่ะเหรอไส้เดือนฝอยทอง…’
ต้วนหลิงเทียนที่เปิดกล่องหยกชมดูภายใน ก็พบไส้เดือนตัวเล็กๆที่มีลำตัวยาวราวๆนิ้วชี้ของผู้ใหญ่ 2 ตัวนอนอยู่อย่างเงียบงัน
ไส้เดือนฝอยทองทั้งสองตัวนี้ แม้จะยาวเท่านิ้วชี้ แต่ลำตัวของมันช่างเล็กเหลือเกิน แลดูบอบบางปานเส้นด้าย แม้ว่ามันจะนอนนิ่งอย่างไร้ชีวิต แต่แค่นอนเฉยๆก็ทำให้ผู้คนที่ชมมองรู้สึกถึงความคมหนึ่งบาดตา
มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายจะตัดได้ทุกสิ่ง!
และอันที่จริงไส้เดือนฝอยทองที่ยังมีชีวิตอยู่นั้น มันก็สามารถตัดสิ่งของได้มากมายจริงๆ
ว่ากันว่าหากเป็นอุปกรณ์อมตะระดับต่ำทั่วๆไป หากโยนไส้เดือนฝอยทองใส่ อุปกรณ์อมตะระดับต่ำที่ว่าก็จะถูกหั่นผ่าได้อย่างง่ายดาย!
หากเป็นอุปกรณ์อมตะระดับกลาง ลองให้ไส้เดือนฝอยทองไปเกาะแล้วรัดเล่นๆไม่กี่ลมหายใจ ก็มีอันต้องพังพินาศกุดแหว่งแน่นอน!
หลังจากที่รู้ว่าไส้เดือนฝอยทองนี้เป็นวัตถุดิบยาหลัก 1 ใน 2 ที่ต้องใช้ในการหลอมโอสถเฉียนจิน ต้วนหลิงเทียนก็ศึกษาเรื่องมันมาไม่น้อย
ว่ากันตามตรงแล้วไส้เดือนฝอยทองก็ถือเป็นสัตว์อมตะเช่นกัน หากทว่ามันไร้สติปัญญาและใช้ชีวิตอยู่ไปตามสัญชาตญาณปานสัตว์ป่า…
ในระหว่างที่ต้วนหลิงเทียนมองสำรวจไส้เดือนฝอยทองนั้นเอง บรรยากาศภายในโถงประมูลก็เริ่มคึกคักอีกครั้ง เสียงประกวดราคาดังขึ้นเรื่อยๆ
ทว่าหลัจากต้วนหลิงเทียนเก็บไส้เดือนฝอยทองไปแล้ว และหันมาดูชมการประมูลต่อ เขาก็ไม่พบว่ามีสิ่งของที่นำขึ้นประมูลใดๆที่ดึงดูดความสนใจของเขาได้เลย
อย่างไรก็ตามแม้ต้วนหลิงเทียนจะไม่สนใจ แต่หวงเจียหลงกลับถูกใจของชิ้นสองชิ้นที่นำมาประมูล
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ประมูลช่วงชิงอะไร
และดูจากสีหน้าอาการของหวงเจียหลงแล้ว เห็นได้ชัดว่าของไม่กี่ชิ้นนั่น แม้จะอยากได้ แต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องได้มาให้จงได้ แค่หากได้มาก็ดีเท่านั้น…
จากนั้นสิ่งของต่างๆก็ถูกทยอยนำขึ้นมาประมูลชิ้นแล้วชิ้นเล่า…
“รายการต่อไปที่จักถูกนำขึ้นประมูล จักเป็นสิ่งที่นำออกมาประมูลเป็นชิ้นสุดท้ายแล้ว…อีกทั้งรายการประมูลชิ้นนี้ยังค่อนข้างพิเศษอยู่บ้าง เพราะทางเราได้รับฝากจากอาวุโสขอบเขตราชาอมตะ 4 รูปที่เป็นผู้ฝึกตนอิสระท่านหนึ่งให้ตระกูลราชวงศ์ตันจี้ของพวกเราช่วยนำออกมาประมูลให้ท่าน…”
ชายชราชุดเทาบนเวทีประมูลกล่าวออกมาเสียงดังฟังชัด
และพอมันกล่าวจบคำ เสียยงผู้คนที่คึกคักฮือฮากันทั่วโถงประมูลก็เงียบลงไปอย่างพร้อมเพรียงราวกับนัดกันมา หลังจากนั้นในโถงประมูลก็คล้ายเดือดพล่านขึ้นมาทันใด!
“จ้าวสวรรค์ช่วย! สิ่งของที่ราชาอมตะ 4 ฝากประมูลงั้นหรือ!?”
“สิ่งของที่ราชาอมตะ 4 รูปเห็นว่าล้ำค่าถึงขนาดส่งมาประมูล…ย่อมไม่ธรรมดาเป็นแน่! มันคืออะไรกันนะ? โอสถอมตะ อุปกรณ์อมตะ? หรือเป็นสมบัติพิเศษกัน?”
“อั้ย ช่างทำให้ผู้คนตั้งหน้าตั้งตารอดูชมเสียจริง! สิ่งของงที่อาวุโสขอบเขตราชาอมตะ 4 รูปฝากมาประมูลเช่นนี้ ย่อมไม่ใช่สิ่งของไร้เรื่องราวแน่นอน!!”
…
ในขณะที่โถงประมูลรววมกำลังฮือฮาคึกคักกันยกใหญ่ ด้านห้องส่วนตัวของประเทศฝูชิว ประเทศตงหมิงและประเทศโม่หลุนเองก็ไม่อาจสงบอยู่ได้เช่นกัน
“ของที่ราชาอมตะ 4 รูปฝากมาประมูลงั้นรึ?”
ต้วนหลิงเทียนเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจ
แม้เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าราชาอมตะ 4 รูปฝากสิ่งใดมาประมูล แต่สิ่งของที่ราชาอมตะ 4 รูปฝากมาไหนเลยจะธรรมดาสามัญได้
ต้องทราบด้วยว่ายอดฝีมือที่ทรงพลังที่สุดของประเทศฝูชิว ตงหมิง และโม่หลุนนั้น ก็เป็นแค่ราชาอมตะ 3 ศักดิ์เท่านั้น
กระทั่งฮ่องเต้ในปัจจุบันยามพบเจอกับราชาอมตะ 3 ศักดิ์เหล่านั้นก็ต้องให้ความเคารพอย่างสูง ไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย
จากนั้นไม่ปล่อยให้ทุกคนต้องรอนาน ชายชราชุดเทาเริ่มหยิบกล่องหยกสีขากล่องหนึ่งออกมา
กล่องหยกขาวนั้นกว้าง 1 ฉื่อ ยาว 3 ฉื่อและสูงครึ่งฉื่อ
(1 ฉื่อ = 10 ชุ่น = ประมาณ 25 ซม.)
“มันคืออะไรกันแน่…”
จากนั้นชายชราชุดเทาก็ค่อยๆยกมือขึ้นเปิดกล่องหยก จากนั้นทุกสายตาในโถงประมูลก็จับจ้องมองไปยังสิ่งของภายในกล่องหยกทันที แลดูตั้งใจจดจ้องกันไม่น้อย
และจังหวะนี้ลมหายใจของทุกคนก็หยุดลงอย่างพร้อมเพรียง!
