大姐大 บทที่ 293 เจี่ยนหยุ่นโม่ทุบตีเจี่ยนหยุ่นน่าว
เจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนหยู่เจี๋ยจับหยูซีและเริ่มทรมานหยูซี
“หยูซี เกิดอะไรขึ้น หรือมีคนเล่นเป็นคนชั่วเหรอ” เจี่ยนหยู่หมินทำสีหน้าฆ่าคนตาย
“ใช่ หยูซี นายบอกฉันตรงๆได้เลย” เจี่ยนหยู่เจี๋ยกำหมัดแน่นดูเหมือนว่าเขากำลังจะชกใครสักคน
สองพี่น้องขนาบข้างหยูซีทั้งซ้ายและขวาราวกับว่าถ้าเขาไม่อธิบายมาให้ละเอียดตรงไปตรงมา เขาจะถูกทุบตี
“ไม่ น้องสาวอีหลิงเป็นคนเริ่มต้น” หยูซีอธิบายอย่างรวดเร็ว
“นายกำลังพูดเรื่องอะไร นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร” เจี่ยนหยู่หมินล็อคคอของหยูซีด้วยใบหน้าดุร้าย
“มันเป็นเรื่องจริง น้องสาวอีหลิงที่สั่งให้นายท่านเชิ่งถอดเสื้อผ้า …”
ฟ้าเป็นพยาน สิ่งที่หยูซีพูดนั้นเป็นความจริงแท้
“ไม่ เป็นไปไม่ได้ น้องสาวอีหลิงต้องไม่สนใจรูปร่างเขาแน่นอน” เจี่ยนหยู่หมินเชื่อมั่นอย่างมาก
อ่านตอนล่าสุดที่ my-novel.co หรือ www.thai-novel.com
“ถูกต้อง” เจี่ยนหยู่เจี๋ยทั้งโกรธและอิจฉา
น้องสาวคงไม่ถูกหลอกโดยพวกเจ้าปึศาจ อันธพาลนั่นจริงๆใช่ไหม
ยังไม่คุยเรื่องเป็นแฟนด้วย ใช่ไหม
ไม่ ไม่ ไม่อย่างแน่นอน
“ไม่ ไม่ น้องสาวอีหลิงไม่ได้สนใจรูปร่างหายากของนายท่านเชิ่ง” หยูซีอธิบายอย่างรวดเร็ว “นายท่านเชิ่งได้รับบาดเจ็บ และน้องสาวอีหลิงก็ช่วยจัดการกับบาดแผลให้”
กลับกลายเป็นว่าที่เห็นภาพนั้นเป็นเพราะว่าเธอต้องจัดการกับบาดแผลเท่านั้น
ประโยคนี้ค่อยคลายอารมณ์ของสองพี่น้อง เจี่ยนหยู่หมิน เจี่ยนหยู่เจี๋ย ลงได้สำเร็จ
โชคดีที่อาหารจานเด็กน้อยบ้านของฉันยังไม่ถูกกิน
ยังไงก็ตามแม้ว่าจะมีเหตุผล สุดท้ายก็ยังเป็นน้องสาวของพวกเขาที่เห็น มันยังไม่เข้าท่านัก
ดังนั้นสายตาของสองพี่น้องที่มองไปยังจ๋ายหวินเชิ่งจึงเป็นศัตรูมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
จากม่านไม้ไผ่สไตล์ญี่ปุ่น เจี่ยนอีหลิงแช่ตัวในสระน้ำพุร้อนอีกด้านหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงเจี่ยนหยู่หมินและพวกอย่างชัดเจน
ทุกคนต่างหัวเราะคิกคัก ความรู้สึกมีชีวิตชีวาและใกล้ชิดแบบนี้ เป็นสิ่งที่เจี่ยนอีหลิงไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ความรู้สึกนี้ ดูเหมือนว่า … ดีมาก
###
ก่อนที่จะมืด คู่สามีภรรยาเจี่ยนชูฉิงเวินน่วนและลูกชายทั้งสองก็มาถึงวิลล่าน้ำพุร้อนในที่สุด
เมื่อพวกเขามาถึง เจี่ยนอีหลิงก็กำลังแช่น้ำพุร้อน ดังนั้นพวกเขาจึงเห็นเพียงปู่เจี่ยนย่าเจี่ยนและเจี่ยนหยุ่นโม่
แม้ว่าเจี่ยนหยุ่นโม่จะบอกว่าอย่าให้เขาเห็นเจี่ยนหยุ่นน่าวในช่วงเวลานี้ แต่พี่น้องก็ยังได้พบกัน
ผลก็คือ เจี่ยนหยุ่นน่าวถูกเจี่ยนหยุ่นโม่ทุบตีจนล้มลงไปบนพื้น
ในห้องสไตล์ญี่ปุ่นของวิลล่าน้ำพุร้อน เจี่ยนหยุ่นน่าวล้มลงอยู่บนพื้นและหมัดของเจี่ยนหยุ่นโม่ก็ต่อยเขาอย่างหนัก
คนที่ปกติจะนุ่มนวลประดุจหยก ถ่อมตัวและสุภาพมาโดยตลอด เจี่ยนหยุ่นโม่ ลงไม้ลงมือกับน้องชายของเขาเป็นครั้งแรก
เจี่ยนหยุ่นเฉิงอยู่ตรงนั้นและเขาก็ไม่ได้หยุดมัน
เจี่ยนหยุ่นน่าวก็ไม่ได้ต่อต้านเช่นกัน ปล่อยให้หมัดของเจี่ยนหยุ่นโม่ระดมเข้าใส่เขา
เจี่ยนหยุ่นโม่หลีกเลี่ยงมือที่ได้รับบาดเจ็บ ต่อยไปยังใบหน้าและร่างกายเขา
หมัดแล้วหมัดเล่า
ต่อยอย่างหนักบนเลือดเนื้อ
รูปลักษณ์ของเจี่ยนหยุ่นโม่ดูน่ากลัวอยู่บ้าง
หลังจากชกไปหลายครั้ง เจี่ยนหยุ่นโม่ก็มองไปที่เจี่ยนหยุ่นน่าวซึ่งมีรอยฟกช้ำและบวม ตกอยู่ในความงงงัน
หลังจากที่สติกลับคืนมา เขาก็ปล่อยเจี่ยนหยุ่นน่าวแล้วค่อยลุกขึ้นช้าๆ
“พี่ชายรอง ต่อยผมอีก ต่อยผมให้มากกว่านี้” เจี่ยนหยุ่นน่าวเต็มใจที่จะให้เจี่ยนหยุ่นโม่ทุบตี
เมื่อเทียบกับการถูกทุบตีโดยพี่ชายรอง การที่เสี่ยวหลิงไม่มีท่าทางโกรธหรือระคายเคืองทำให้เขาอึดอัดยิ่งกว่า
ใช่ นั่นเป็นเพราะความห่วงใย
เมื่อไม่สนใจอีกต่อไปเท่านั้นจึงจะทำตัวแปลกแยกและเฉยเมย สูญเสียความอารมณ์และความรู้สึกที่มีต่อกัน
เจี่ยนหยุ่นโม่ปล่อยมือจากเจี่ยนหยุ่นน่าวปล่อยให้เขาลุกขึ้น
เจี่ยนหยุ่นเฉิงช่วยเจี่ยนหยุ่นน่าวลุกขึ้นแล้วพูดกับเจี่ยนหยุ่นโม่ว่า “ถ้านายต่อยน้องชายแล้วยังไม่พอใจ นายสามารถต่อยฉันได้อีก ฉันก็ผิดไม่น้อยไปกว่าน้องชาย”
บทที่ 294เจี่ยนหยุ่นน่าวขอโทษ
เจี่ยนหยุ่นโม่ได้ฟื้นคืนความเยือกเย็น ใบหน้าที่อ่อนโยนของเขาดูเคร่งขรึมกว่าแต่ก่อน
เขามองไปที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงและเจี่ยนหยุ่นน่าวด้วยความเศร้าลึกๆที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของเขา
“พี่ชายใหญ่ นี่ไม่ใช่คำถามที่ว่าฉันจะต่อยใคร เพราะฉันต่อยใครไปก็ไม่มีประโยชน์ และไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเสี่ยวหลิงได้รับความบอบช้ำทางจิตใจ”
เจี่ยนหยุ่นโม่เป็นทุกข์ใจที่ไม่ได้รับความไว้วางใจจากเจี่ยนอีหลิง
แต่ไม่ว่าเขาจะทุกข์เพียงใด สิ่งที่เขาสามารถทำได้เพื่อเธอก็ยังมีข้อจำกัดอยู่มาก
ไม่ว่าจะเป็นการตีเจี่ยนหยุ่นน่าว หรือการตีเจี่ยนหยุ่นเฉิง มันล้วนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้
สิ่งที่เขาต้องทำไม่ใช่การระบายอารมณ์ของตัวเอง แต่เป็นที่ว่าจะทำให้สาวน้อยรู้สึกดีขึ้นได้ยังไง
แต่เขาเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์นั้น เขากลัวว่าเขาจะทำร้ายเธอถ้าเขาเข้าใกล้เธอมากเกินไป
“ฉันรู้” เจี่ยนหยุ่นเฉิงเข้าใจความหมายของเจี่ยนหยุ่นโม่
เจี่ยนหยุ่นน่าวสัญญากับเจี่ยนหยุ่นโม่ว่า “พี่ชายรองฉันจะชดเชยความผิดพลาดที่ทำไป ไม่ว่าน้องสาวจะโกรธหรือเสียอารมณ์ ฉันก็ … สมควรที่จะได้รับ …”
ครั้งหนึ่งเจี่ยนอีหลิงก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากความโกรธของเขาเช่นกัน
ตอนนั้นพวกเขารู้สึกว่านี่คือสิ่งที่เจี่ยนอีหลิงสมควรได้รับ
เจี่ยนหยุ่นโม่ไม่ตอบ คำตอบของเขาไม่สำคัญ
สามพี่น้องออกจากห้อง ในเวลานี้เจี่ยนอีหลิงก็ออกมาจากบ่อน้ำพุร้อนหลังจากแช่ตัวแล้ว
เธอใส่ชุดกิโมโนที่นายหญิงผู้เฒ่าเตรียมไว้ให้เธอล่วงหน้า
ในชุดกิโมโนลายดอกไม้สีม่วงดอกใหญ่ ผมยาวสลวยที่เพิ่งสระสยายลงมาถึงเอว
เท้าเล็กๆขาวละเอียดเปิดเผยออกสู่ด้านนอก
ในห้องมีเพียงสามพี่น้อง พ่อแม่เจี่ยน และเจี่ยนอีหลิง
ครอบครัวเจี่ยนชูฉิงมีหกคน หลังจากผ่านไปนาน พวกเขาก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
เวินน่วนก้าวไปข้างหน้าและกอดเจี่ยนอีหลิงเบาๆไว้ในอ้อมแขน
“เสี่ยวหลิง แม่พ่อกับพี่ๆมาช้า”
น้ำเสียงขอโทษอย่างแรง แต่คำขอโทษนี้ไม่ใช่เพราะวันนี้มา “ช้า”
“อือ” เจี่ยนอีหลิงตอบด้วยเสียงกระซิบ
เมื่อเผชิญกับอ้อมกอดของเวินน่วน ปฏิกิริยาของเจี่ยนอีหลิงยังคงค่อนข้างแข็งกระด้าง
แต่เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ผลักออก เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นและสัมผัสแปลกๆจากร่างกายที่ส่งผ่านมาจากร่างกายของเวินน่วน
“วันนี้ลูกดูดีมากเลยนะ สาวน้อยของเราโตแล้ว”
“ย่าเลือกให้” เจี่ยนอีหลิงสวมชุดกิโมโนเป็นครั้งแรก
ตอนนี้เจี่ยนหยุ่นน่าวก็เข้ามาหาเจี่ยนอีหลิง
ในเมื่อนี่มีแต่คนในครอบครัว เขาจะถือโอกาสนี้ขอโทษเจี่ยนอีหลิงที่เขาไม่สามารถหาโอกาสนี้ได้มาเป็นเวลาหลายวันแล้ว
“เสี่ยวหลิง ฉันขอโทษ ฉัน….ฉัน ฉันเข้าใจผิด ฉัน ฉันทำร้ายเธอ ……”
เจี่ยนหยุ่นน่าวพูดประโยคนี้ ในใจเขารู้สึกประหม่า จนถึงกับกลัว
“นายไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน รักษามือให้ดีและอย่าทำร้ายคนครอบครัวอีก”
เจี่ยนอีหลิงมองไปที่เจี่ยนหยุ่นน่าว ดวงตาเธอสดใสเหมือนทะเลสาบที่สงบและเยือกเย็น
เพราะมันเยือกเย็นเกินไป มันทำให้หัวใจของคนอื่นๆในห้องเจ็บปวดขึ้น
ในความเป็นจริง ทุกสิ่งนี้ได้มีการคาดการณ์ล่วงหน้าไว้แล้วว่าเจี่ยนอีหลิงจะตอบสนองเช่นนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับคำขอโทษของเจี่ยนหยุ่นน่าว
แต่เมื่อพวกเขาได้ยินมันจริงๆ พวกเขาก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกทิ่มแทงไปถึงหัวใจ
พูดไม่ออกไปชั่วขณะ คนทั้งห้าในห้องต่างก็ได้แต่มองไปที่เจี่ยนอีหลิง
สถานการณ์นี้ทำให้เจี่ยนอีหลิงไม่สบายใจอย่างมาก สายตาของเจี่ยนอีหลิงก็ได้แต่ตกไปที่เจี่ยนหยุ่นโม่ในห้าคนนั้น
เจี่ยนหยุ่นโม่เห็นความกังวลในดวงตาของน้องสาว เขาจึงเดินมาข้างหน้าและพูดเบาๆกับเจี่ยนอีหลิงว่า “ไปกินข้าวกันเถอะ ปู่ย่ากำลังรอเราอยู่”
เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า
เจี่ยนหยุ่นโม่ออกไปจากห้องพร้อมกับเจี่ยนอีหลิง ช่วยเหลือเจี่ยนอีหลิงจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดที่แฝงอยู่ในนั้น
