บทที่ 6 ยังว่ายน้ำไม่เป็น
เพิ่งเข้ามา ชางหลิงก็ได้ยินเสียงล้อจากทางสระว่ายน้ำ พวกผู้ชายดื่มเหล้ากันเป็นกลุ่ม มองมาทางเธอ
“พี่สะใภ้มาแล้ว!” พวกเขาลุกขึ้น ผู้ชายที่ร่างสูงใหญ่สองคนอยู่ตรงนั้น ชางหลิงรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย หยุดฝีเท้าลง
“สองคนนั้นเป็นเพื่อนของคุณชายรอง และเป็นหุ้นส่วนของnova” หยูเฉินให้เธอ
ชางหลิงเหลือบมอง ผู้หญิงที่อยู่ในสระว่ายน้ำข้างๆต่างก็จ้องมองไปยังทิศทางอื่น เธอสงสัย จึงมองตามไป
ในสระน้ำสีฟ้านั้น มีผู้ชายที่หุ่นดีและคล่องแคล่วราวกับปลากำลังว่ายน้ำ ตามการเคลื่อนไหวของเขา เรือนร่างของเขาเผยให้เห็นอย่างเต็มที่ในน้ำ
โหมวยู่ใส่เพียงกางเกงว่ายน้ำหนึ่งตัว ขาทั้งคู่ที่ตรงและมีแรง บนร่างกายไม่มีเนื้อส่วนเกินสักนิด หุ่นวีเชฟและซิกแพคเผยให้เห็น เนื่องจากเขาสูงพอ จึงดูเหมือนจะไม่ทำให้เขาดูแข็งแกร่งมากนัก มันค่อนข้างจะพอดี บวกกับใบหน้าที่เย็นชาแต่กลับหล่อเหลานั้น ช่างสะดุดตาเหลือเกิน ไม่แปลกที่เหล่าผู้หญิงนั้นต่างจ้องมอง
“คุณชาง” หยูเฉินพาชางหลิงมาข้างสระว่ายน้ำ “ต้องเตรียมชุดว่ายน้ำให้ท่านไหมครับ?”
ชางหลิงรีบส่ายหัว เธอเป็นคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น หลายปีก่อนยังเคยจมน้ำเกือบตาย จากนั้นเธอก็ไม่เคยคิดเรื่องจะว่ายน้ำอีกเลย
ระหว่างที่พูด เงาของโหมวยู่ว่ายมาที่ข้างๆเธอแล้ว เขาโผล่จากน้ำ เช็ดหน้าหยดที่ใบหน้าด้วยมือข้างเดียว ไอน้ำที่ไหลออกมาจากผมสั้นเพราะการเคลื่อนไหวของเขา
เขายิ้มให้เธอ มุมองศาที่เงยหน้าเล็กน้อย ทำให้ชางหลิงเหม่อลอย
ต้องพูดเลยว่า เขามีที่สวยจนทั้งคนและเทพอิจฉา เดิมทีเธอคิดว่าหยูเฉินเป็นคนหล่อที่สุดที่เธอเคยเจอมา แต่โหมวยู่ที่อยู่ตรงหน้า ในความหล่อของเขา เผยออร่าของความแข็งแกร่งและความเป็นชาย
“ลงมา” โหมวยู่ยื่นมือให้เธอ
ชางหลิงกวาดสายตามองรอบๆ เหล่าผู้หญิงเห็นว่าโหมวยู่เข้าหาเธอก่อน ความอิจฉาและความหึงหวงในสายตาแทบทะลักออกมา ชางหลิงไม่อยากสร้างความเดือดร้อนในสาธารณะ ถอยหลังไปหนึ่งก้าว
แต่ในขณะนั้น โหมวยู่กลับลุกขึ้นมา มือของเขาจับข้อเท้าของชางหลิง พอเขาออกแรงดึง ชางหลิงก็ทรงตัวไม่อยู่ จึงจ๋อมตกลงไปในสระน้ำ
“กรี๊ด——” เสียงตกใจของชางหลิงจมไปกับสระน้ำ
น้ำสำลักเข้าไปในปากและโพรงจมูกของเธอ เธอดิ้นรนอย่างลำบาก ความกลัวที่เคยจมน้ำบุกเข้ามา เธอคิดว่าตัวเองจะตายอยู่ที่นี่เสียอีก
แต่แล้ว มือของโหมวยู่ประคองเอวเธอไว้ ดึงเธอขึ้นจากน้ำ ในที่สุดก็ได้สูดอากาศที่สดชื่นสักที ชางหลิงหอบคำใหญ่ ปล่อยให้โหมวยู่พาเธอไปที่ขอบสระ
“คุณยังว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ?” มือทั้งคู่ของโหมวยู่สอดเข้ารักแร้ของเธอ แล้วจับเธอพิงขอบสระในท่าอุ้มเด็ก ตัวเองกอดเธอไว้ เพื่อป้องกันเธอจมอยู่ในน้ำอีกครั้ง
ชางหลิงยังไม่หายจากการตกใจ ทำเพียงส่ายหน้า มือทั้งคู่เสยผมที่แนบใบหน้าออก เมื่อเธอได้สติขึ้นมานำน้ำในปากพ่นใส่ใบหน้าของโหมวยู่ “คนบ้า!”
เสียงเธอดังมาก เต็มไปด้วยความโกรธที่ถูกกลั่นแกล้ง
เหล่าชายหนุ่มได้ยินเสียงของชางหลิง หัวเราะกันออกมา
โหมวยู่ก็ไม่ได้โกรธ เพียงแค่ปล่อยมือ เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่มีที่พยุงกำลังจะจม ชางหลิงลนลาน รีบกอดคอเขาไว้ ขาทั้งคู่ราวกับหมีโคอาล่าเกาะบนตัวเขา
“ผมเป็นคนบ้าคุณยังจะกอดผมอยู่เหรอ?” โหมวยู่ได้ใจ ยิ่งอยากจะแกล้งเธอ
ชางหลิงโมโหหันหน้าไปอีกฝั่ง “นายรีบเอาฉันขึ้นไปเลยนะ”
“เอาได้ แต่ขึ้นไปไม่ได้” ชางหลิงไม่ได้นึกถึงเลยว่าท่าทางของพวกเขาสองคนจะดูเข้าใจผิดได้ แต่โหมวยู่กลับเข้าใจดี หลังจากผ่านเรื่องในเมื่อวาน เขายังคงหลงอยู่ในรสชาติ ยังอยากจะลิ้มลองอีกสักครั้ง
ชางหลิงเปียกไปทั้งตัว เสื้อเชิ้ตสีขาวดูโปร่งใส่ มองจากมุมของเขา เห็นร่องรอยที่เหลือไว้บนตัวเธอได้ชัดเจน
“นาย……นายคนเลว!” ชางหลิงตีเข้าไปไหล่เขาเต็มแรง ภายใต้การเคลื่อนไหว น้ำกระเด็นขึ้นมา
“ทางที่ดีคุณอย่าดิ้นดีกว่า” โหมวยู่เตือนเธอ “ไม่งั้น ผมไม่ถือนะถ้าจะเอาคุณตรงนี้”
ชางหลิงหน้าซีดทันที เธอเหลือมองสายตาที่จ้องมองมาทางนี้ รีบมุดหัวเข้าไปในคอของโหมวยู่
พระเจ้าช่วย หวังว่าในที่นี้ไม่มีใครรู้จักเธอ ไม่งั้นภาพลักษณ์ที่เธอสร้างมาจะดับหายไปทันที
“เขิน?” โหมวยู่พอใจกับปฏิกิริยาแบบนี้ของเธอ “พวกเราเป็นสามีภรรยากันแล้ว คุณกลัวอะไร?”
“เฮ้ย!” เมื่อได้ยินคำนี้ ชางหลิงได้สติทันที “ฉันว่ากำลังจะถาม ใบทะเบียนสมรสนั่นคืออะไร ฉันบอกนายนะ แม้ว่าเมื่อวานฉันจะเข้าใจนายผิดว่าเป็น……เป็นตัวท็อปของผู้ขายบริการ อันนี้เป็นความผิดของฉันก็จริง แต่ว่า นายหลอกฉันจดทะเบียนสมรสในตอนที่ฉันไม่ได้สติ นี่มันไม่ยุติธรรมปะ”
ชางหลิงพูดกับเขาอย่างจริงจัง “การแต่งงานเป็นเรื่องตลอดชีวิต จะเล่นๆได้อย่างไร?”
“หืม?” โหมวยู่เลิกคิ้ว “แต่เมื่อคืน คุณเองที่จะจดทะเบียนสมรสกับผม ยังย้ำกับพนักงานตลอดว่าคุณยินยอมเองนะ”
