บทที่ 17 ฉันเหมาของที่นี่หมดเลย
ชางฉิงยืนอยู่ข้างหยูเฉิน ยังมีชางหวยซูกับจ้าวหลันจือ ขนาดพ่อแม่ของหยูเฉินก็มาด้วย
“พวกเขา……” ชางหลิงชะงัก “พวกเขามาที่นี่ได้ยังไง?”
“อ้อ หัวหน้าหยูเหรอ ลูกชายของเขาจะแต่งงาน เลยมาจองงานเลี้ยงที่นี่”
จองงานเลี้ยง……
สีหน้าพวกเขามีรอยยิ้มที่มีความสุขมาก โดยเฉพาะหยูเฉิน สีหน้าสบายใจและเอ็นดูแบบนั้น เมื่อก่อนเป็นของเธอคนเดียว ทำไมเวลาสั้นๆไม่กี่วัน เขาก็เอาทุกอย่างให้ชางฉิงหมดเลย?
เขาบอกกับเธอนี่ว่า มาจองnovaดูอลังการและฟุ่มเฟือยเกินไป? เขาบอกว่าที่นี่จองยากและยุ่งยากด้วยนี่นา?
ที่แท้ ไม่ใช่ว่าจองไม่ได้ แต่เขาไม่อยากมากกว่า
เธอแค่อยากให้เขามีความสุข เรื่องทุกอย่างก็เป็นไปตามเขาคิด แต่ว่า เงินที่เธอประหยัดให้เขา เขาเอาไปใช้กับชางฉิงทั้งหมดเลย!
ยังมีพ่อแม่ของหยูเฉินอีก พวกเขาเคยชอบเธอมาก อยากให้พวกเขาสองคนแต่งงานกันไหวๆ แต่ตอนนี้ล่ะ? พวกเขายอมรับเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย มองชางฉิงด้วยสีหน้ามีเมตตา มองสะใภ้ของพวกเขาอย่างพอใจมาก
ที่แท้……ตั้งแต่เริ่ม เธอก็ไม่เคยถูกชอบมาก่อน ชีวิตสวยงามที่เธอเคยคิดไว้ ก็แค่ความเพ้อฝันของเธอเท่านั้น
“พวกเขาจะแต่งงานกันเมื่อไหร่?” ชางหลิงข่มอารมณ์ไว้
“วันศุกร์หน้า” หลีซินตอบเธอ “แต่ว่า ที่พวกเขาจองไม่ใหญ่มาก โดยทั่วไปแล้ว พี่รองต้วนไม่รับแน่นอน”
ต้วนเหิงรับผิดชอบงานด้านนี้ ตระกูลต้วนก็เป็นตระกูลใหญ่หนึ่งในเมืองเมืองหนาน บวกกับมีการสนับสนุนจากตระกูลโหมว เขาบอกว่าไม่รับ ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก
อีกด้าน จ้าวหลันจือยังพูดคุยกับผู้จัดการแผนกอยู่
“ผู้จัดการหวาง คุณก็ให้หน้าพวกเราตระกูลชางกับตระกูลหยูหน่อยสิ ลูกสาวฉันแต่งงานแค่ครั้งเดียวในชีวิต พวกเราเป็นผู้ปกครอง ก็อยากจัดแบบอลังการอยู่แล้ว” จ้าวหลันจือพูด และเอาอั่งเปาในกระเป๋ายัดไปในมือผู้จัดการหวาง
หยูเจิ้งหงอยู่ข้างๆก็อับอายจนหน้าแดงจัด เขาเป็นถึงหัวหน้า ไปไหนก็ต้องมีคนคอยตามประจบ แต่จ้าวหลันจือคิดจะทำอะไรกัน จะต้องมาnovaให้ได้ ขอร้องให้คนอื่นจัดการเลี้ยง
“ขออภัยด้วยคุณหญิงชาง” ผู้จัดการหวางปัดมือ ดันอั่งเปากลับคืนให้เธอ “เรื่องนี้ผมตัดสินใจไม่ได้ รวมแล้วคุณเอาแค่หนึ่งร้อยโต๊ะ ไม่ถึงเศษหนึ่งส่วนห้าด้วยซ้ำ ถ้าผมตอบตกลง จะรายงานเบื้องบนไม่ได้นะครับ”
“เพิ่มไปอีกห้าสิบโต๊ะ” จ้าวหลันจือพูดต่อ “ทำตามข้อกำหนดของพวกคุณเลย”
“คุณป้า” หยูเฉินเห็นสีหน้าพ่อตัวเองเขียวปั๊ด ก็รีบก้าวไปด้านหน้า “คือ……คือว่าคงไม่ได้มั้งครับ หนึ่งร้อยโต๊ะอาจจะไม่เต็มด้วยซ้ำ ถ้าเพิ่มอีกละก็……”
“นั่นสิแม่ พวกเราหาที่อื่นกันเถอะ ยังไงคุณลุงหยูก็มีตำแหน่งงานในตัว ถ้าทำยิ่งใหญ่ไป คนอื่นจะเอาไปนินทาได้นะคะ” ชางฉิงจับมือจ้าวหลันจือไว้อย่างรู้ตัว
หยูเจิ้งหงมองเธอสูงขึ้นเพราะคำพูดนี้ของชางฉิง แอบเหลือบมองภรรยาตัวเองหลิวมั่นลี่
“ไม่ได้!” จ้าวหลันจือเด็ดขาดมาก “ฉันจะจองที่นี่! มีเพียงจัดงานแต่งที่นี่ ทุกคนถึงจะดูออกว่าพวกเราสองตระกูลเห็นความสำคัญของงานแต่งนี้มากแค่ไหน จะได้อุดปากคนอื่นๆได้ หยูเฉิน คนพวกนั้นพูดถึงฉิงฉิงยังไง ใช่ว่านายจะไม่รู้นะ หรือว่านายก็อยากอดทนไว้เหรอ?”
หยูเฉินสีหน้าลำบากใจ ก่อนหน้านี้เรื่องเขากับชางหลิงตระกูลชางตระกูลหยูก็รู้กันแล้ว เพื่อนๆและญาติก็ต้องยอมรับว่าพวกเราเป็นคู่กัน ตอนนี้งานแต่งเปลี่ยนคน ก็คงมีคนต้องพูดนินทาแน่นอน จ้าวหลันจือเพราะเหตุนี้ อยากจะให้ตระกูลหยูแสดงออกอะไรหน่อย
“คุณหยูคะ ฉิงฉิงท้องลูกหลานของตระกูลหยูของคุณนะ คุณคงไม่ว่าอะไรกับเงินเล็กๆน้อยๆที่ออกกับเรานี่หรอกนะ” จ้าวหลันจือโยงประเด็นไปที่หยูเจิ้งหงอีกครั้ง
“นี่……” หยูเจิ้งหงอ้ำอึ้ง
“พอแล้ว” ชางหวยซูทำหน้าบึ้งตึง “ก็แค่โต๊ะไม่กี่ตัว และเป็นงานมงคลของบ้านพวกเรา ห้าสิบโต๊ะนี้ มีพวกเราตระกูลชางรับผิดชอบแล้วกัน ผู้จัดการหวาง รีบไปลงทะเบียนเถอะ”
ชางฉิงดีใจมาก เห็นหยูเฉินยังคงลังเล เธอจับมือเขาไว้พูดว่า “พี่เฉิน อย่ากังวลไปเลย”
หยูเฉินยิ้มอย่างเหนื่อยใจ และพยักหน้า
“ขออภัยคุณท่านชาง……” ผู้จัดการหวางส่ายหน้า “ก็ยังไม่ได้อยู่ดี พวกเราที่นี่มีกฎ อย่างน้อยต้องสามร้อยโต๊ะขึ้นไปครับ”
สามร้อยโต๊ะ! ทุกคนตะลึงกันไปหมด
ถึงแม้พวกเขาจะหาคนมากมายมางานได้ แต่ก็คงเอาสมบัติทั้งหมดของบ้านมาเสียกับงานแต่งนี่หรอกนะ
“ร้านอะไรของพวกนายกัน? รู้จักทำธุรกิจอยู่ไหมเนี้ย? เงินส่งมาถึงหน้าร้านก็ยังไม่เอา คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?” จ้าวหลันจือโมโหมาก ความรู้เธอก็มีไม่มาก ไม่มีการอบรมสั่งสอนที่ดี พอถูกกระตุ้นแบบนี้เข้า เธอก็กลายเป็นหญิงปากร้ายทันที
“แม่!” ชางฉิงรีบเข้าไปห้ามจ้าวหลันจือ เธอตะโกนแบบนี้ ดึงดูดสายตาของคนรอบข้างทั้งหมด สีหน้าชางฉิงเสียไปทันที “ที่นี่เป็นnovaเลยนะ คนอื่นไม่ตกลงก็คงเป็นเรื่องปกติ”
ปากบอกแบบนี้ แต่ในใจกลับไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ก็แค่คลับเล็กๆเองนี่? วันก่อนโหมวยู่ยังมาถึงบ้านเชิญเธอไปงานแฟชั่นอยู่เลย รอเธอได้รับการสนใจจากบริษัท เซิ่งซื่อ กรุ๊ปได้เป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงก่อนเถอะ เธอยังสนใจพวกนี้เหรอ?
“ผู้จัดการหวาง!” เสียงใสทำลายบรรยากาศตึงเครียดลง ชางหลิงหลบอยู่หลังหลีซินดูจนเต็มที่แล้ว ถึงได้เดินออกมาช้าๆ
“ก็แค่งานเลี้ยงร้อยกว่าโต๊ะเองนี่? คุณหนูรองตระกูลชางกับคุณหยูมาถึงที่แล้ว ทำไมถึงไม่ให้เข้ามากัน?”
หยูเฉินเห็นชางหลิงก็ตะลึงไปทันที เขารีบปล่อยมือชางฉิงออกเสียก่อน
ชางฉิงรู้สึกได้ถึงการกระทำนี้ สายตาเกลียดแค้นก็มองไปที่ชางหลิงในทันที
“ฉันเหมาที่นี่ทั้งหมดเลย” ชางหลิงยืดอก ยืนอยู่ตรงหน้าผู้จัดการหวาง
ทุกคนในที่นั้นตะลึงกันไปหมด
เหมาที่นี่ทั้งหมด ถึงเอาตระกูลชางขายไปทั้งหมดก็ไม่ได้เงินเท่านี้เลย
“เธออย่ามาวุ่นวายนะ!” ชางหวยซูพูดต่อทันทีว่า “เรื่องที่เธอหนีออกจากบ้านฉันยังไม่ได้เคลียร์กับเธอเลยนะ ยังกล้ามาทำตัวน่าอับอายตรงนี้อีก”
ชางหลิงแสยะยิ้ม เธออยู่ด้านนอกมาตั้งสองคืนแล้ว เขาที่เป็นพ่อไม่เป็นห่วงเลย คิดแต่อยากจะลงโทษเธอ?
เหอะ!
“คุณหนู คุณแน่ใจว่าจะเหมาทั้งหมดเหรอ?” ผู้จัดการหวางยังคิดว่าชางหลิงล้อเล่นหรือเปล่า แต่หันไปสบตาหลีซิน ก็รู้ว่าตัวตนชางหลิงพิเศษ
“ใช่ เหมาทั้งหมด” ตอนนี้ชางหลิงอยากจะตบหน้าพวกเขาแรงๆสักที
“นี่! สมองเธอคงถูกเผาจนเกรียมแล้วสินะ คิดว่าที่นี่เป็นที่ไหนกัน คิดอยากเหมาก็เหมา?” จ้าวหลันจือพูดต่อว่า “ผู้จัดการหวางขนาดหน้าของพ่อนายกับคุณลุงหยูนายก็ไม่ให้ นายกำลังเพ้อฝันอยู่เหรอไง?”
เรื่องชางฉิงกับหยูเฉินกลายเป็นเรื่องที่แก้ไขไม่ได้แล้ว จ้าวหลันจือถึงได้มั่นใจแบบนี้
ชางหลิงสองนิ้วหนีบบัตรไว้ โชว์ตรงหน้าผู้จัดการหวาง
“อาทิตย์หน้าวันศุกร์ ห้องโถงงานเลี้ยงทั้งหมดของเมืองหนาน ฉันจองทั้งหมด”
