บทที่ 27 ผู้น้อยจะทำให้คุณมีความสุขและมีความสุข
โหมวยู่ดวงตาล้ำลึก รับผ้าขนหนูจากมือเธอมา
“มวยของคุณชายรองยอดเยี่ยมจริงๆ!” ชางหลิงยกนิ้วหัวแม่มือชื่นชมเขา
โหมวยู่ไม่ได้พูดกับเธอ เช็ดผมและก้าวลงจากเวที ไปยังบริเวณอุปกรณ์
เขาคว้าจับบาร์เดี่ยวที่เกินเอื้อมของชางหลิงได้อย่างสบายมาก แล้วทำท่าไม้กางเขนโหนขึ้นลงๆ
ชางหลิงแอบยิ้มกับตัวเอง เธอปลดกระดุมเสื้อโค้ตของตัวเอง ทันทีที่ถอดเสื้อคลุมยาวออก ก็เปิดเผยชุดกีฬารัดรูปภายใน
หน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน ขาเรียวเพราะสวมกางเกงรัดรูปยิ่งดูบอบบาง ชางหลิงเกล้าผมของตัวเอง ใช้หนังยางรัดแม้ยุ่งเหยิงแต่กลับเป็นทรงกลมสวยงาม
ปกติเห็นชางหลิงท่าทางกระโดกกระเดกหยิ่งผยอง มาแต่งตัวแบบนี้ ทำให้เธอดูแข็งแรงและกระฉับกระเฉง โหมวยู่นัยน์ตาร้อนผ่าว คลายมือจับบาร์เดียว
“คุณชายรอง ในเมื่อคุณชอบออกกำลังกาย ฉันเลยมาเป็นคู่ซ้อมให้คุณ” ชางหลิงยิ้มตาหยี ไม่รอให้โหมวยู่ตอบกลับ เธอก็เดินเข้ามาหาเขาแล้ว คล้องคอเขา ยกขาขึ้น และโหนอยู่บนตัวเขาท่าทางเหมือนหมีโคอาล่า
“เธอแน่ใจนะ” โหมวยู่ก้มหน้า รู้สึกถึงน้ำหนักตัวเธอเป็นสิ่งเล็กๆ อารมณ์จึงเริ่มค่อยๆ ดีขึ้น
“คุณชายรองสู้ๆ นะ คุณเก่งที่สุด” ชางหลิงให้กำลังใจเขา ภายนอกยิ้มแย้มในใจก่นด่า เอาใจให้เขามีความสุขเหรอ ให้เอาใจก็ต้องเอาใจ แต่เราต้องมีความสุขด้วยกันถึงจะถูกสิ เธอตบตีเขาไม่ได้หรือว่าทรมานเขาไม่ได้เลยหรือไง
ชางหลิงกำลังคิดอย่างภูมิอกภูมิใจ มือของโหมวยู่ก็จับบาร์เดี่ยวอีกครั้ง ร่างของสองคนผลักดันด้วยมือของเขา ทั้งหมดถูกพาขึ้นจากพื้น
“ว้าว! โชคดีจัง” เพื่อนร่วมชาติหญิงบางคนที่เดิมทีออกกำลังกายอยู่ได้เห็นภาพนี้ ทั้งหมดก็อุทานด้วยความชื่นชม
“ผู้ชายคนนั้นแมนมาก” พวกผู้หญิงแต่ละคนกุมหัวใจ
ชางหลิงกะพริบตาปริบๆ เงยหน้ามองมุมกรามของโหมวยู่ มองเขาในระยะนี้ ถึงได้พบว่าเขาค่อนข้างดูดีกว่าปกติ ไม่ต้องพูดถึงคนแถวนั้น แม้แต่ชางหลิงที่เป็นคนต้นเรื่อง ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเกิดความหลงใหล
“คุณชายรอง คุณดูดีจัง” ชางหลิงเพ้อออกมาหนึ่งประโยค แต่ว่าความแข็งแกร่งของเขายอดเยี่ยมเกินไป น้ำหนักสองคนก็ไม่สามารถเปลี่ยนสีหน้าได้ เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่
มือของโหมวยู่ปล่อยออก ชางหลิงสะดุ้งตกใจ คิดว่าตัวเองกำลังจะถูกทิ้งลงจากตัวเขา แต่โหมวยู่ยืนมั่นคงบนพื้น มือทั้งสองข้างโอบอุ้มเธอไว้
ท่านี้มัน…คลุมเครือ… ชางหลิงรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมีความคิดบิดเบี้ยว
“ไม่อยากลงเหรอ” โหมวยู่ยิ้มไม่ดี
ชางหลิงกระโดดลงมาจากตัวเขา โหมวยู่หันตัวก้าวเดิน มุ่งหน้าไปยังบริเวณอื่น
เห็นโหมวยู่ขึ้นไปนอนราบบนเครื่องซิทอัพ ชางหลิงจึงรีบวิ่งเข้าไป แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนน่องของเขา
“เรื่องแบบนี้ ฉันเองก็ได้ ไหนเลยต้องใช้เครื่องอีกล่ะ” เธอยิ้มชั่วร้าย ส่วนมือก็กดปุ่มปรับความชันของเครื่องให้ชันขึ้นเล็กน้อย เพิ่มความยากให้กับเขา
เธอยังฆ่าเขาไม่ตายเหรอ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอหันหน้ามา ใบหน้าของโหมวยู่ก็เข้ามาแล้ว ลมหายใจของชายหนุ่มพ่นเข้าไปในหูของเธอ ริมฝีปากอบอุ่นของเขาสัมผัสแก้มของเธอ ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหยุดลง
โหมวยู่ไม่ได้ใส่ใจกับความยากลำบากในการปรับตัวของเธอเลย มือทั้งสองข้างประสานไว้หลังศีรษะ นั่งตัวตรงอย่างผ่อนคลายมาก แถมยังกดจูบไปที่ใบหน้าของเธอด้วย
“คุณ…คุณทำอะไร…” ชางหลิงหน้าแดงฉับพลัน เริ่มร้อนขึ้น เธอกุมหน้าของตัวเองทันที กลัวเขาจะรู้ว่าตัวเองเขิน
“มีรางวัลถึงจะมีแรงจูงใจ” โหมวยู่ยิ้มมุมปาก “ขอบคุณภรรยาของฉันมากสำหรับความลำบาก เดิมทีออกกำลังกายมันน่าเบื่อ ตอนนี้มันเริ่มน่าสนใจมากขึ้นแล้ว”
ชางหลิงอยากโต้เถียงเขา แต่ตัวของโหมวยู่โน้มเข้ามาใกล้อีกครั้ง ครั้งนี้ เขาสัมผัสริมฝีปากของเธออย่างแม่นยำ
จะตายแล้ว… ชางหลิงกลั้นหายใจ
ผู้ชายคนนี้ ทำไมจู่ๆ กลายมาเป็นคนช่างเย้าแหย่แบบนี้ เธอไม่รู้เลยว่าจะรับมืออย่างไร
เห็นโหมวยู่กำลังโน้มเข้ามาใกล้อีกครั้ง แต่โหมวยู่ไม่ได้ให้โอกาสเธอหนี มือข้างหนึ่งโอบไหล่ของเธอ กดเธอมาข้างหน้า ริมฝีปากของทั้งคู่แนบชิดกันโดยสมบูรณ์
ชางหลิงดวงตาเบิกกว้าง รู้สึกถึงอุณหภูมิจากตัวของโหมวยู่ อาจเป็นเพราะการออกกำลังกาย อุณหภูมิของเขาจึงสูงกว่าเธอ ริมฝีปากและฟันของคนสองคนสัมผัสกัน เขาขบกัดอย่างเอาแต่ใจครู่หนึ่ง จนในที่สุดก็ปล่อยเธอ
“คนเกเร…” ชางหลิงหน้าแดงลามไปถึงใบหู
โหมวยู่ยิ้มบาง ทำการซิทอัพต่อไปหลายสิบครั้ง ชางหลิงถูกเขาควบคุม ไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านเลย กระทั่งสุดท้าย เขาหยุดลงอย่างง่ายๆ ส่วนริมฝีปากของเธอก็บวมแดงเล็กน้อยไปตั้งนานแล้ว
“ตอนนี้คุณมีความสุขแล้วสินะ” เห็นโหมวยู่ลุกขึ้น ชางหลิงก็เอาผ้าขนหนูไปยืนเขย่งเท้าเช็ดเหงื่อให้เขา
โหมวยู่ลดตัวลงเล็กน้อย เพลิดเพลินกับบริการใกล้ชิดเป็นกันเองของชางหลิงอยู่เงียบๆ
“ไม่พอ” เขายิ้มบาง
“ไม่พอ” ชางหลิงหยุดการเคลื่อนไหว เขายังไม่พอที่ไหน เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเขามีความสุขมากที่ได้แกล้งเธอ
“เธอจงพยายามต่อไป” โหมวยู่เอาผ้าขนหนูจากมือของเธอไป ขายาวก้าวเดินไป
ดวงตาไม่พอใจของชางหลิงกำลังจะพุ่งขึ้นท้องฟ้า
จงพยายามต่อไปงั้นเหรอ เขาติดการเล่นสนุกหรือไง
ชางหลิงใส่เสื้อโค้ต เดินออกไปจากโรงยิม โหมวยู่หายไปนานแล้ว เธอมองหารอบหนึ่ง เห็นแค่หลีซินรอเธออยู่ข้างนอก
“หลีซิน” ชางหลิงเดินครุ่นคิดไปยังลิฟต์ “คุณว่า บอสของพวกคุณ ต้องทำยังไงถึงจะมีความสุขเหรอ”
หลีซินก็ไม่รู้เหมือนกัน บอสมีความสุขงั้นเหรอ บางทีอาจต้องให้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกล่ะมั้ง แต่ว่าช่วงนี้ เขาดูจากสีหน้าท่าทางของบอสแล้ว ดูเหมือนว่าจะเข้าถึงได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม
“นี่ยังต้องพูดอีกเหรอครับ ตราบใดที่พี่สะใภ้ไม่โกรธเขา โดยธรรมชาติเขาก็มีความสุขแล้ว” หลีซินสัมผัสจมูก
ชางหลิงเหล่มองเขา หลีซินรีบหันเหสายตาหนี
“ผมผมหมายถึง ผู้กล้ายากจะฝ่าด่านหญิงงาม พี่สะใภ้คุณลองทำความเข้าใจอีกครั้งสิครับ”
ชางหลิงบีบคางตัวเอง ไตร่ตรองครุ่นคิด “หญิงงามเหรอ พี่ใหญ่ของคุณชอบผู้หญิงแบบไหน”
หลีซินถูกถามอีกครั้ง เขาเหลือบมองชางหลิงขึ้นลงครู่หนึ่ง ตอนแรกเขาอยากจะโพล่งออกว่าแบบเธอไง แต่ทันทีที่นึกไปถึงว่าโหมวยู่จะลงโทษเขา ก็อ้าปากอย่างค่อนข้างขยาด
“อายุน้อยแต่มีเสน่ห์ หน้าตาไร้เดียงสาน่ารักแบบนางฟ้า รูปร่างงดงามมากมีส่วนเว้าส่วนโค้ง” หลีซินตอบเธออย่างจริงจัง
บ้าหรือเปล่า ชางหลิงตกใจมาก ผู้ชายอย่างโหมวยู่ ควรจะเข้าคู่กับสาววัยผู้ใหญ่ที่สวยและสง่างามไม่ใช่เหรอ เขาชอบสาวน้อยไร้เดียงสาได้ยังไง
แต่ว่าถ้าเขาชอบสาวรุ่นพี่จริงๆ เธอก็ไม่สามารถควบคุมได้ สำหรับสาวน้อยไร้เดียงสา… ชางหลิงมีรอยยิ้มไม่ดีขึ้นมาทันที
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
เมื่อช่วงดึกมาเยือน ส่วนพื้นที่วังถูกกลางคืนปลุกให้ตื่นขึ้น ช่วงเวลาแห่งความสนุกสนานกำลังจะมาถึง เสียงเพลงจากบาร์ชั้นหนึ่งดังอึกทึก ชายหนุ่มและหญิงสาวหลั่งฮอร์โมน ปลดปล่อยตามใจ
ส่วนที่ประตูห้องประชุมของประธาน ชางหลิงสวมหมวกและห่อตัวอย่างแน่นหนาด้วยเสื้อกันลม เมื่อมองให้ละเอียดเล็กน้อย จะเห็นว่าใบหน้าของเธอมีการแต่งหน้าอย่างพิถีพิถัน นำพามาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่ก่อนจะผลักประตูเปิด
ท่าทีเคร่งขรึมของโหมวยู่ดึงดูดสายตาของชางหลิงอย่างรวดเร็ว ในมือของเขามีรายงานหนึ่งฉบับ กำลังตรวจสอบอย่างจริงจัง
ชางหลิงผลักประตูที่เด้งกลับเปิดออก ถอดหมวกของตัวเองออกด้วยท่าทางที่น่าหลงใหล เผยหางม้าที่ผูกไว้อย่างดี
“คุณชายรอง คุณว่างไหม ผู้น้อยมาที่นี่เพื่อทำให้คุณมีความสุขและมีความสุข” พูดอย่างนั้นแล้วเธอก็เหวี่ยงเสื้อกันลมของตัวเองออก
เสื้อตัวสั้นเปิดเผยรอบเอวของเธอ ภายใต้กระโปรงจีบ ถุงน่องสีขาวทำให้ขาของเธอยิ่งดูเรียวยาวขึ้น ขณะที่เธอเคลื่อนไหว ไหล่ขาวเนียนโผล่พ้นจากคอเสื้อ แล้วเธอก็ขยิบตาและส่งหัวใจให้โหมวยู่
นางฟ้าพอไหม ปีศาจพอไหม
ในใจของชางหลิงกำลังรอคำชมของโหมวยู่ แต่คุณชายรองโหมวนั่งเฉยไม่ขยับ และใบหน้ายิ่งคล้ำลงเรื่อยๆ
ชางหลิงรวบผมของเธอขึ้นอีกครั้ง ขณะที่เคลื่อนไหว ก็เหลือบไปเห็นที่นั่งฝั่งตรงข้ามโหมวยู่ว่ามีกลุ่ม…คน!
