ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – บทที่ 43 เขียนหนี้ค้างให้ฉันก่อน

บทที่ 43 เขียนหนี้ค้างให้ฉันก่อน

“นายดื่มมากไปแล้ว” ชางหลิงผลักตัวของเขา แต่ว่าคนตัวใหญ่ขนาดนี้ หลังจากดื่มจนเมาก็จะตัวอ่อน แทบจะเอาน้ำหนักตัวไปทิ้งไว้ที่เธอหมดเลย

“นายปล่อยนะ” ชางหลิงขยับ

“ไม่ปล่อย” โหมวยู่ไม่ยอมปล่อย “นอกจากว่าเธอจะสัญญากับฉัน ว่าเธอจะอยู่ข้างฉันตลอดไป…….” แรงขัดขืนของน้อยลงไป

“นายอยากให้ฉันอยู่เคียงข้างนายตลอดไปจริงๆ หรอ？” เธอถามเขา

นี่เขาจะดื่มมากไปแล้วไม่มีสติหรือว่าเมาแล้วก็เลยพูดความในใจออกมากันแน่？ไม่ใช่ว่างานแต่งระหว่างเขากับโม่โม่ใกล้ถึงแล้ว？แล้วทำไมถึงนึกได้อยากให้เธออยู่กับเขาล่ะ？”

“ได้ ฉันสัญญา” ตามการวางตัวของโหมวยู่แล้ว ชางหลิงรู้สึกว่าถ้าตัวเองไม่ตอบตกลง อาจจะเสียชีวิตบนมือของเขาเลยก็ได้

“นายปล่อยฉันก่อน ฉันไปเอายาทำให้สร่างเมามา”

โหมวยู่ปล่อยมืออย่างเชื่อฟัง ชางหลิงเอามือของเขามาแขวนไว้ที่คอแล้วพยุงเขาไปนั่งลงที่โซฟา หาของในลิ้นชักอยู่นานกว่าจะหาน้ำยาโฮ่เซียงเจิ้งชี่ออกมา 1กล่อง

น้ำยาโฮ่เซียงเจิ้งชี่…….แก้อะไรนะ？ชางหลิงนึกไม่ออก

เธอเปิดขวดหนึ่ง กลิ่นที่รุนแรงนั้นเข้าจมูกของเธอไปทันที นั้นทำให้ชางหลิงนึกถึงตอนที่เรียนอยู่มหาลัยแล้วทำการฝึกทหาร ตอนนั้นดื่มน้ำยาโฮ่เซียงเจิ้งชี่ไปขวดนั้นแทบจะส่งเธอไปจากโลกนี้เลย

เธอกำลังจะเอาของแบบนั้นทิ้งลงขยะ แต่ว่า ตาก็เหลือบไปเห็นโหมวยู่ที่กำลังมองเธออยู่ข้างๆ ในใจก็เกิดความคิดที่อยากเล่นขึ้นมา

เธอยกขวดนั้นขึ้น แล้วหมุนตรงหน้าของโหมวยู่ไป 1 รอบ ยักคิ้วแล้วพูดว่า “คุณชายรอง ดื่มหน่อยไหม？”

โหมวยู่ได้กลิ่นแบบนี้แล้วขมวดคิ้วทันที

“ถ้านายดื่มมัน ฉันก็จะทำตามคำขอของนายหนึ่งข้อ เป็นไง？” ชางหลิงยิ้มปากไม่หุบ ไหนๆ เขาก็เมาแล้ว หลังจากเขาดื่มเธอก็แค่ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็พอแล้ว

“จริงนะ？” ตาของโหมวยู่เบิกโตทันที

หลังจากที่เมาโหมวยู่ไม่ได้เย็นชาและหยิ่งยโสเหมือนกับปกติ กลับเหมือนกับผู้ชายที่อ่อนโยนและอบอุ่น ชางหลิงยื่นมือแล้วขยี้บนหัวของเขา “จริงสิ พี่สาวเคยโกหกนายเมื่อไหร่ล่ะ”

โหมวยู่เงยหน้า ทั้งสองคนได้สบตากัน

ในผลของแอลกอฮอล์ ทำให้หูของเขาแดงๆ หน่อย ในตาของเขาเต็มไปด้วยเงาของเธอ

โหมวยู่เอาขวดน้ำยาโฮ่เซียงเจิ้งชี่ไป แล้วเทเข้าปากทันที

รสขมที่กระตุ้นประสาทรับรส ทำให้เธอโหมวยู่ที่เมาอยู่แล้วก็เกิดมึนหัวมากกว่าเดิม แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เขาก็ยังชูขวดขึ้นเหมือนกับเด็กที่ขอรับรางวัล

ชางหลิงเอามือมาพัดตรงจมูกขอตัวเองอย่างไม่ชอบ คิดไม่ถึงว่าโหมวยู่ที่เมาแล้วจะเชื่อฟังขนาดนี้ ก็แปลว่า…..เธอสามารถทำตามอำเภอใจได้แล้วสิ？

“เก่งจังเลย！” ชางหลิงเอานิ้วสองนิ้วมากดที่ปากแล้วเอานิ้วนั้นไปประกบไว้บนปากของโหมวยู่

โหมวยู่จ้องมือของชางหลิงไว้ สีของลูกตาลึกกว่าเดิมมาก

“เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าเมีย？” ชางหลิงกะพริบตาแล้วถามเขา

ขนตาของเธอเหมือนกับผีเสื้อที่กางปีกโบยบิน โหมวยู่พยักหน้า

“งั้น นายเรียกฉันว่าเมียแล้ว การเงินและอำนาจของนายควรเปลี่ยนหน่อยใช่ไหม ฉันเห็นคนอื่นเอาเงินให้เมียเป็นคนดูแลหมดเลย ที่เมียคนอื่นมี ฉันไม่มีคงไม่ได้ใช่ไหม”

ชางหลิงวางแผนได้ดี ถ้ายังไม่ให้เขาตกหลุมพรางตอนนี้จะให้ตกตอนไหน？

โหมวยู่คิดสักพัก ก็เอามือเข้าไปจับในกระเป๋าแล้วเอากระเป๋าสตางค์ออกมา

เขาเอากระเป๋าสตางค์ไว้บนมือของชางหลิงอย่างไม่ลังเล

ชางหลิงตาสว่างทันที เธอรีบเปิดกระเป๋าสตางค์อย่างรอไม่ไหว เห็นข้างในใส่การ์ดสีดำที่พิมพ์ตัวหนังสือสีทอง

การ์ดทองของเธอในเมื่อก่อนนั้นถือว่าสุดยอดแล้ว นั้นยังเป็นสิ่งที่แม่ของเธอเหลือไว้ให้เธอ แต่การ์ดสีดำที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าใบไหนๆ วงเงินก็มากกว่าการ์ดทองของเธอหลายสิบเท่าเลย

“รวยแล้ว！” ชางหลิงแทบจะร้องออกมาเพราะดีใจ เห็นโหมวยู่ยังจ้องเธอไว้ไม่แม้แต่จะกะพริบตา เธอเอากระเป๋าสตางค์ซ่อนไว้หลังตัวเอง “ในเมื่อให้ฉันแล้ว นายห้ามเปลี่ยนใจทีหลังนะ”

โหมวยู่พยักหน้า

“แล้วก็นะ นายดูสิฉันจะเอาแต่อาศัยอยู่ในสโมสรอย่างเดียวก็ไม่ได้ใช่ไหม ว่ากันว่าผู้หญิงจะซ่อนไว้ในห้องเก็บทอง ถึงฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงสูงส่งอะไร แต่อย่างน้อยก็ต้องมีบ้านหลังหนึ่งใช่ไหม ฉันรู้สึกว่าแถวหนานวานก็ไม่เลวนะ…..”

“ได้” ไม่รอเธอพูดให้จบ โหมวยู่ตอบตกลงเลย

“นายแน่ใจ？” ชางหลิงไม่กล้าเชื่อเลย

โหมวยู่ทำท่าจะเอาโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรให้ฉู่ฉือ ชางหลิงกลับรีบห้ามเขาไว้ “ไม่ต้อง ไม่ต้อง…..”

ถ้าเรียกฉู่ฉือมาจริงๆ แล้วเธอจะให้เขาตกหลุมพรางยังไง

“นายเขียนใบสัญญาไว้ให้ฉันก่อน” พูดจบ เธอก็รีบไปที่ห้องเอาปากกาและกระดาษออกมา แล้วเขียนลงไปทีละตัว

โหมวยู่ สัญญาว่าจะให้วิลล่าแถวหนานวานกับคุณชางหลิง ห้ามเสียใจทีหลัง และห้ามยึดกลับไป……

หลังจากเขียนเสร็จ เห็นว่าตาของโหมวยู่ยังไม่สร่างเท่าไหร่ เธอก็เลยคิดในใจต่อแล้วพูดว่า

“บ้านมีแล้ว แต่ว่าการจราจรแถวนั้นไม่ค่อยสะดวก ฉันจะให้หลีซินรับส่งอย่างเดียวคงไม่ได้ใช่ไหม ดังนั้น ฉันขอรถอีกคันหนึ่งได้ไหม？”

“ได้” โหมวยู่ก็ยังไม่ปฏิเสธเหมือนเดิม

ชางหลิงรู้สึกใจหาย

“ที่ฉันจะเอาเป็นโรลส์รอยซ์รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเลยนะ！” เธอทำการยืนยันอีกครั้ง

“อือ” โหมวยู่กะพริบตาแล้วพูด

“ดีจริงๆ ปกติพี่สาวคนนี้ไม่ได้เป็นห่วงนายเปล่าๆ” ชางหลิงชู้นิ้วโป้งให้เขา

ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว วันนี้คุณชายรองโหมวก็ใจป๋าขนาดนี้ ชางหลิงก็เลยเขียนลงไปบนกระดาษเต็มเลย ใหญ่ถึงบ้านและรถ เล็กถึงพวกกระเป๋าเสื้อผ้าแบรนด์ สุดท้าย เธอเขียนตัวใหญ่ๆ ลงไปไม่กี่ตัว

ประธานนักออกแบบ

“ฉันจะเป็นประธานนักออกแบบของเซิ่งซื่อ เรื่องนี้ นายก็ห้ามเปลี่ยนใจนะ” ชางหลิงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

โหมวยู่พยักหน้า ในตาตอนนี้มีแค่รอยยิ้มของชางหลิง

“เอาล่ะ เซ็นชื่อแล้วปั๊มลายนิ้วได้เลย” ชางหลิงเขียนชื่อตัวเองลงแล้วยื่นกระดาษไปไว้ตรงหน้าของโหมวยู่

โหมวยู่เอาปากกา แล้วเซ็นชื่อของตัวเองไว้บนกระดาษอย่างจริงจัง ถึงจะเมา แต่กลับไม่มีผลกระทบต่อลายมือของเขาเลย

“กันนายสร่างเมาตื่นมาแล้วไม่ยอมรับ เซ็นอย่างเดียวไม่พอ ปั๊มลายนิ้วมือด้วย” ชางหลิงลุกขึ้น “ฉันไปหาหมึกประทับ”

แต่ว่าเธอพึ่งจะลุกขึ้นมาจากโซฟา โหมวยู่กลับกอดเอวของเธอไว้แล้ว

ชางหลิงไม่ทันตั้งตัวก็เลยนั่งลงไปบนขาของเขา

“ทำอะไร？นายเปลี่ยนใจตอนนี้เลยหรอ？” ชางหลิงขมวดคิ้ว

โหมวยู่จ้องริมฝีปากแดงๆ ของเธอไว้ ยื่นนิ้วออกมาแล้วกดลงไปที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ

ระยะของทั้งสองคนใกล้กันมาก ใกล้กันมากจนพวกเขาทั้งสองคนสามารถได้ยินเสียงหัวใจเต้นของอีกฝ่ายได้เลย รู้สึกถึงความร้อนจากมือของเขา ชางหลิงกลั้นหายใจทันที

ลิปตรงปากของเธอติดไว้ที่นิ้วของเขา โหมวยู่เอาใบสัญญานั้นมา แล้วกดลายนิ้วมือลงไปอย่างเคร่งขรึม

ชางหลิงมองรอยแดงบนกระดาษแล้ว หน้าก็แดงตามไปโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลย

ผู้ชายคนนี้ทำไมเมาแล้วยังยั่วได้ขนาดนี้？เธอแทบจะลมบทพูดของตัวเองที่จะพูดต่อไปนี้แล้ว

“ฉัน…..ฉันไปเปิดน้ำอาบน้ำให้นาย…..” ชางหลิงเก็บใบสัญญา แล้วทำท่าเหมือนจะลุกไปจากตัวของเขา

แต่โหมวยู่ไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอหนีไปได้ ลุกขึ้นแล้วทับตัวเธอลงไปบนโซฟา

“เธอบอกแล้ว ว่าจะทำตามคำขอของฉันหนึ่งข้อ” เขาพูดใกล้ๆ หูของเธอ

ชางหลิงถึงรู้ตัวว่าตัวเองได้เอาก้อนหินมาทุบขาตัวเองเข้าแล้ว ถ้ารู้ว่าเขาจะเชื่อฟังขนาดนี้ ใครทันจะไปยอมทำตามคำขอของเขากัน

“ประจำเดือนฉันมา” ชางหลิงรู้สึกได้ถึงการตอบสนองทางสรีรวิทยาของเขา ก็เลยรีบบอกเขา

โหมวยู่กลืนน้ำลายอย่างลำบาก

“ฉันรู้” เขาพูด

“นายรู้？” ชางหลิงสงสัย เขาจะรู้ได้ยังไง

“เมียจ้า สัญญากับฉันนะ ถ้าต่อไปเธอเห็นว่าฉันทำเรื่องผิดพลาดไป ต้องให้โอกาสแก้ตัวใหม่กับฉันนะ ได้ไหม？” โหมวยู่มองตาของเธอไว้แล้วถามเธอ