ชางหลิงถูกตบจนใจไม่สมาธิ และวินาทีต่อมา ปากกับจมูกของเธอถูกเขาใช้แรงปิดเอาไว้
อากาศถูกปิดกั้นไว้ รู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนมีคนเอาหินก้อนใหญ่มากดลงบนหน้าอกของเธอ ดวงตาของชางหลิงเบิกกว้าง รู้สึกหวาดกลัวความตายทั่วร่างกาย
หยูเฉินกำจัดกางเกงของตัวเอง ไม่รู้สึกถึงร่างกายด้านล่างของชางหลิงที่กำลังใช้แรงต่อสู้ดิ้นรนยิ่งน้อยลง
“ปัง!”ทันใดนั้นด้านหลังรถก็มีเสียงดังรุนแรงเข้ามา กระจกของหน้าต่างถูกคนทุบแตกละเอียด ทำให้หยูเฉินตกใจมาก เขาหยุดการกระทำลง ยังไม่ได้ตอบสนองกลับมา ประตูรถของด้านหลังก็สั่นขึ้นมาฉับพลัน เศษกระจกที่แตกกระเด็นใส่หลังของเขา ทำให้เขาร้องด้วยความตกใจ
สุดท้ายเขาก็ปล่อยมือออก ชางหลิงสูดอากาศบริสุทธิ์ สูดหายใจเข้าอย่างแรง
“ใคร?”หยูเฉินตะโกนออกมาด้วยความฉุนเฉียว ยังไม่รอให้เขาหันหน้ากลับมาคนที่อยู่ด้านนอกรถเปิดประตูจากหน้าต่างที่ถูกทุบจนแตกละเอียดแล้ว ดึงคอเสื้อของหยูเฉิน ดึงเขาโยนออกไปอย่างโหดเหี้ยม
ชางหลิงหดตัวโดยไม่รู้ตัว ก้มหน้าลง ไม่อยากให้คนอื่นเห็นท่าทางที่จนตรอกนี้
“ชางหลิง”เสียงที่คุ้นเคยสั่นเทาเล็กน้อย ในใจของชางหลิงช็อก เงยหน้าขึ้น มองเห็นใบหน้าของโหมวยู่
ชั่วพริบตาเดียวน้ำตาก็ไหลออกมา เธอกอดร่างกายของตัวเอง สั่นเทาไร้เรี่ยวแรง
อีกนิดเดียว…อีกนิดเดียว เธอก็จะตายด้วยมือของหยูเฉิน
โหมวยู่ก็เหมือนวีรบุรุษที่ส่องแสงปรากฏอยู่ในช่วงเวลาที่เธอสิ้นหวังในชีวิต ทันใดนั้นก็ปรากฏตัวออกมาอยู่ข้างกายเธอ
“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”โหมวยู่มองเห็นท่าทางนี้ของเธอ สายตามีความเจ็บปวด ถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ห่อตัวชางหลิงขึ้นมา
“โหมวยู่…” เสียงของชางหลิงแหบแห้ง พูดอะไรไม่ออก เสียงมาถึงปาก แต่มีเพียงแค่เสียงร้องไห้
โหมวยู่นำเธออุ้มขึ้นมา ดูแลไว้ในอ้อมอก ก้าวขายาว พาเธอออกมาจากในรถ
หยูเฉินนั่งอยู่บนพื้น เขาตาปรือเพราะเมาเหล้า มองเห็นหน้าของโหมวยู่ ยังคิดว่าตัวเองรู้สึกหลอน
“คุณชายรองโหมว?”
โหมวยู่อุ้มชางหลิงเดินตรงไปที่รถของตัวเอง เปิดประตูรถ นำชางหลิงวางลงที่นั่งด้านหลังรถ
“คุณชายรองโหมว คุณจะทำอะไร?ผมกับคู่หมั้นของผมรักใคร่กัน ขัดขวางอะไรคุณเหรอ?” เหล้าทำให้คนมีความกล้า หยูเฉินมองเห็นโหมวยู่อุ้มชางหลิง ร่างกายก็แข็งทื่อ เดินเข้าไป
มองเห็นเงาร่างของหยูเฉิน ชางหลิงก็กลัวจนต้องซ่อนในอ้อมอกของโหมวยู่ โหมวยู่ลูบผมของเธอเบาๆ พูดปลอบโยน “ไม่ต้องกลัว มีผมอยู่”
“ชางหลิง!คุณออกมาเดี๋ยวนี้!”หยูเฉินเดินเข้าไปถึงข้างรถของโหมวยู่
แต่ พูดเล่าถึงเหตุการณ์ช้ากว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง หยูเฉินยังไม่ได้แตะถึงรถ โหมวยู่ก็ยกเท้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ถีบไปที่บนขาอ่อนของหยูเฉินแล้ว
แรงของเขาเยอะมาก เพียงพอที่ทำให้หยูเฉินที่มีรูปร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบลอยออกไปไกลและล้มลงบนพื้น
โหมวยู่ปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตด้านบนสุด ก้าวเดินตรงเข้าไปหาหยูเฉินที่อยู่บนพื้น
“คุณชายหยู ผมมีเรื่องหนึ่งต้องแก้ไขกับคุณให้ถูก ชางหลิงตอนนี้เป็นภรรยาของผม คู่หมั้นของคุณคือชางฉิง”
เขาม้วนแขนเสื้อขึ้นเหนือข้อมือด้วยความงดงามมีสง่า
“คุณ…”หยูเฉินตกใจเงยหน้าขึ้นมองเขา “นี้คือเกิดเรื่องอะไรขึ้น?ชางหลิงจะเป็นภรรยาของคุณได้ยังไง?เธอไม่ใช่กับ…”ไม่ใช่อยู่ด้วยกันกับหลีซินเหรอ?
เพียงแต่คิดไปคิดมา…เหมือนว่าเธอไม่เคยยอมรับว่าอยู่ด้วยกันกับหลีซิน หรือว่า เธอต้องการคนที่มีตำแหน่งสูงจริงๆ ก็คือโหมวยู่?
“คุณชายรองโหมว เพื่อผู้หญิงคนเดียว ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้เถอะ”เห็นโหมวยู่ตรงเข้ามาใกล้เขา หยูเฉินอดไม่ได้ที่จะถอยหลัง
โหมวยู่มุมปากกระตุก สายตาเย็นชามาก เขาเดินไปถึงข้างกายของหยูเฉิน ไม่รอให้เขายืนขึ้นมา กำปั้นก็ปะทะลงบนหน้าเขาอย่างโหดเหี้ยม
หยูเฉินถูกต่อย ในปากมีเลือดทะลักออกมา แต่ยังไม่ทันได้เปิดปากขอให้ยกโทษให้ กำปั้นของโหมวยู่ก็ตามมาอีก…
“ตอนนี้ผมจะให้บทเรียนกับคุณ กล้าแตะต้องผู้หญิงของผมโหมวยู่ คุณดูว่าจะพบจุดจบยังไง?”
หยูเฉินถูกต่อยจนขยับตัวไม่ได้แล้ว บนใบหน้าบนร่างกายล้วนเป็นสีแดงสด
ชางหลิงได้สติกลับมากำลังอยู่ในรถมองเห็นทุกอย่างด้านนอก รีบใส่เสื้อคลุมของโหมวยู่ลงจากรถ
“โหมวยู่!”เธอวิ่งโซซัดโซเซมาถึงข้างกายโหมวยู่ “โหมวยู่คุณปล่อยเขาไปเถอะ”
หยูเฉินถูกต่อยจนไม่เหมือนกับคนแล้ว กลิ่นคาวเลือดตลบอยู่ในอยู่อากาศไปทั่ว
“คุณต่อยเขาตายแล้ว ก็จะก่อให้เกิดความยุ่งยาก ไม่คุ้มค่า”ชางหลิงดึงแขนของเขาไว้
เธอใจอ่อนจริงๆ แต่ว่าตอนนี้ ถ้าหากเธอพูดเพื่อหยูเฉิน ก็อาจจะยั่วให้โหมวยู่โกรธอีก เธอไม่คิดว่าหยูเฉินจะสามารถทำเรื่องเกินไปแบบนี้กับเธอ แต่ว่าถึงแม้ว่าเขาทำแล้ว เธอก็ไม่อยากให้เขาถูกโหมวยู่ต่อยจนตาย
โหมวยู่หยุดกำปั้นของตัวเอง
ดวงตาของหยูเฉินบวม เขามองไปทางชางหลิง น้ำตาผสมกับเลือดไหลลงมา
ชางหลิงก็เบ้าตาเปียก เธอมองลงไปที่หยูเฉินที่อยู่บนพื้น ทั้งสองคนจ้องมองซึ่งกันและกัน มีความรักและความเกลียดชังซ่อนอยู่ในสายตาซึ่งกันและกัน
“หยูเฉิน”ชางหลิงสะอึกสะอื้น “คุณก็มองเห็นแล้ว ฉันมีชีวิตใหม่แล้ว ระหว่างพวกเราไม่สามารถกลับไปได้แล้ว ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลสุดท้ายนี้ได้ พวกเราเคยรักกัน ถึงแม้ว่าฉันช่วยคุณ ปล่อยให้ทั้งสองฝ่ายมีหนทางที่จะชีวิตอยู่ได้ไหม?”
เธอเกือบจะตายด้วยมือของเขา และเขาก็เกือบจะถูกโหมวยู่ต่อยตาย ทั้งหมดนี้ สถานการณ์พินาศแล้ว จัดการไม่ได้แล้ว
หยูเฉินฝืนยิ้ม หันหน้ากลับไป สุดท้ายเหลือแค่เสียงร้องไห้
“วันนี้เรื่องคืนนี้ คุณดีที่สุดคือปิดปากให้เงียบ” โหมวยู่จัดการคอเสื้อ “เมื่อผมพบว่าคุณเปิดเผยความสัมพันธ์ของผมกับชางหลิงแล้ว ผมสามารถให้ทั้งตระกูลหยู หายสาบสูญไปจากเมืองหนาน”
เขาจ้องมองหยูเฉินอย่างเย็นชา เลิกคิ้วขึ้น “คุณรู้ ว่าผมทำได้”
โหมวยู่จับไหล่ของชางหลิง เห็นว่าเธอยืนไม่มั่นคง ก็อุ้มเธอขึ้นท่าเจ้าสาว เดิมทีอยากวางเธอไว้ที่นั่งด้านหลัง ไม่รู้ว่าทำไม ก็ถอยออกมาหนึ่งก้าว เปิดประตูฝั่งที่นั่งด้านคนขับ
เขาสงบอารมณ์คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ตัวเองขึ้นมานั่งตำแหน่งคนขับรถ ขับรถออกไป
รอจนออกจากตรงนั้นแล้ว เขาก็เปิดปุ่มเชื่อมต่อการโทรศัพท์กับรถ
“คุณชายรอง”เสียงของฉู่ฉือดังออกมา
“ฉันส่งตำแหน่งให้นายแล้ว นายพาคนไปส่งโรงพยาบาล นายรู้ว่าควรจะทำยังไง”เสียงของโหมวยู่เย็นชา
ชางหลิงห่อเสื้อผ้าบนร่างกาย กัดริมฝีปากล่าง ไม่เปล่งเสียงพูดมาโดยตลอด
เธอรู้ ถึงแม้ว่าเมื่อกี้โหมวยู่หยุดลงแล้ว แต่เป็นเพราะว่าโกรธที่เธอขอร้อง และยังบุ่มบ่ามตกลงจะมาพบกับหยูเฉินตามลำพัง เดิมทีก็ไม่เหมาะสมแล้ว
ยังดีที่วันนี้โหมวยู่ปรากฏตัวมาทันเวลา ไม่อย่างนั้น…
“ขอโทษ…”ชางหลิงลังเลนานมาก ก็ยังพูดออกมาแล้ว
โหมวยู่ยังคงมองตรงไปข้างหน้า ใช้มือเดียวบังคับพวงมาลัย ไม่ได้คิดจะพูดคุยกับเธอ
เขาท่าทางสีหน้าไม่ให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้ ทำให้ชางหลิงรู้สึกว่าเขามาช่วยเธอในชั่วพริบตานั้นมีความรักละมุนคล้ายกับว่าเป็นภาพหลอนของเธอ
“ฉันรู้ว่าฉันมาพบกับหยูเฉินไม่ถูกต้อง…ฉันคิดไม่ถึงว่าเขาจะสามารถ…”
โหมวยู่เหยียบเบรกรถทันที รถอยู่บนถนนก็หยุดลงทันที ร่างของชางหลิงเทลงไปด้านหน้า เธอรีบจับเข็มขัดนิรภัยแน่น
“คุณคิดไม่ถึง?”โหมวยู่เอียงหน้ามอง สีหน้าไร้อารมณ์ แต่ว่าบนร่างกายมีความเย็นชาขึ้นมา
“สมองของคุณทำด้วยอะไร?ความตั้งใจชัดเจนขนาดนั้นเธอยังคิดไม่ถึง?เลือกร้านอาหารที่ห่างออกไปจากตัวเมือง ยังมาพบตามลำพัง!ชางหลิง คุณตอนนี้ลืมฐานะของตัวเองไปแล้วเหรอ?คุณเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของโหมวยู่ ใครอนุญาตให้คุณมาพบกับผู้ชายคนอื่นโดยพลการ？”
ชางหลิงถูกคำพูดของโหมวยู่ทำให้ตกใจ เธออ้าปาก น้ำตาก็ไหลลงมาอีก
“ฉัน…เขาพูดกับฉันว่า อยากให้ระหว่างพวกเราสองคนสามารถจบกันด้วยดี…”
“ผมไม่อยากฟังคุณอธิบายอีก”โหมวยู่หยุดคำพูดเธออย่างเย็นชา
