ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – บทที่64 คุณชอบฉันใช่ไหม

บทที่64 คุณชอบฉันใช่ไหม

“คุณ……คุณมันไร้ยางอาย!” ชางหลิงผลักเขาออก พอโดนเขาสัมผัสด้วยความรุนแรงแบบนี้ก็ทำเอาริมฝีปากบวมแดงขึ้นมา

“คุณก็อาศัยที่ฉันสู้คุณไม่ไหว……”ชางหลิงร้องไห้ น้ำตาไหลพราก “คุณมันเลว มีคนรังแกฉันเยอะแยะอยู่แล้ว คุณก็ยังมารังแกฉันอีก……ทีแรกฉันยังคิดว่าคุณเป็นคนดี ยังขอบคุณที่คุณเคยช่วยชีวิตไว้ แต่คุณก็เหมือนพวกเขาเลย ไม่รักและทะนุถนอมฉัน……”

“คุณ……” โหมวยู่เห็นเธอแบบนี้ก็ขมวดคิ้ว “ฉันไม่รักและทะนุถนอมคุณตรงไหน?”

สิ่งที่เธอเคยขอเขา เขาไม่เคยทำให้เธอพึงพอใจตอนไหน? ถึงแม้ปกติอาจจะโหดร้ายกับเธอบ้างแต่นั่นเป็นเพราะอยากฝึกฝนเธอเพื่อให้เธอเติบโต ทีนี้เป็นยังไงล่ะ คนไม่มีน้ำใจคนนี้กลับรู้สึกเขาไม่รักและทะนุถนอมเธอ

“คุณนอกจากจะทำให้ฉันเจ็บ เคยรักและทะนุถนอมฉันตรงไหน?” ชางหลิงแบะปากตอบโต้กลับ “คุณไม่ชอบฉันแต่กลับจะนอนฉัน แถมยังมาบังคับให้ฉันชอบคุณ คุณมันเป็นโจรต่างหาก!”

“ฉันเคยบอกเมื่อไหร่ว่าไม่ชอบคุณ?” โหมวยู่ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกไม่ใช่

“คุณ……” ชางหลิงจะตอบเขาแต่คิดไปสักพักก็รู้สึกเหมือนเขาไม่เคยพูดแบบนั้นจริงๆ

แต่ว่า? ประโยคเขาแบบนี้หมายความว่าไง?

ชางหลิงหยุดร้องไห้ “แต่คุณก็ไม่เคยบอกสักหน่อยว่าคุณชอบฉัน……”

เธอมองเขาอย่างน้อยใจ พอกะพริบตา น้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุดราวกับไม่เสียตัง ดูจนโหมวยู่ใจสั่น

“ต้องพูดออกมาถึงจะรู้หรือไง? ฉันทำเพื่อคุณเยอะขนาดนี้ คุณคิดว่าฉันกำลังช่วยบริจาคคนยากจนหรือไง?” โหมวยู่รู้สึกทั้งโมโหและตลก

นี่ยัยนี่คิดว่าเขาอยู่กับเธอเพื่อนอนเธออย่างเดียวมาตลอดงั้นเหรอ?

ถึงแม้อยากนอนเธอด้วยมันก็จริง……

ชางหลิงชะงัก เธอไปจ้องมองหน้าโหมวยู่ระยะใกล้ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าใจตัวเองเต้นเร็วขึ้นหลายเท่า

โหมวยู่……กำลังบอกว่าเขาชอบเธองั้นเหรอ?

เป็นไปไม่ได้ เขาจะชอบเธอได้ยังไง?

“งั้น……คุณชอบฉันเหรอ?” ชางหลิงคิดได้แบบนี้ก็เลยถามออกไป

หน้าโหมวยู่บึ้งทันที รู้สึกแค่ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงโง่ได้ขนาดนี้

“อือ” เขาตอบแบบง่ายๆ ถึงแม้บนใบหน้าไม่ได้แสดงอะไรแต่หูของตัวเองก็แดงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่

ชางหลิงอึ้งไปเลย

เธอกะพริบตามองโหมวยู่ รู้สึกเหมือนบนตัวก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นแต่กลับรู้สึกบรรยากาศในห้องกลายเป็นสีชมพูไปหมด ทำเอาหน้าเธอเริ่มร้อน

ในห้องเงียบเกินจนผิดปกติ

พอชางหลิงลุกขึ้นมานั่ง ผ้าห่มก็ปิดถึงแค่ท้องน้อยของเธอ

“ฉันไปเอาเสื้อให้คุณ”

ขาวยาของโหมวยู่เดินก้าวออกมาจากห้อง ทิ้งชางหลิงคนเดียวไว้บนเตียง

โหมวยู่ชอบเธอ……

เธอไม่ได้ฝันไปเองใช่ไหม และสภาพของเขาเมื่อกี้……เพราะเขินงั้นเหรอ?

ชางหลิงอาบน้ำอย่างสบาย ตอนใส่เสื้อผ้าเสร็จเดินออกมา โหมวยู่ก็นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

เธอเดินไปหาอย่างน่าเอ็นดู เห็นโหมวยู่ถือรีโมทและดูทีวีอยู่ ไม่รู้ว่าจะเริ่มหาเรื่องคุยอะไร

อึดอัดมาก……หลังจากรู้ความในใจที่โหมวยู่มีต่อเธอเสร็จ เธอกลับไม่มีความกล้ามากพอที่จะเผชิญหน้าเขา

ชางหลิงพยายามขยับเข้าใกล้โหมวยู่ อยากเข้าใกล้เขามากขึ้น

โหมวยู่เหลือบมองการกระทำของเธออยู่ตลอด รู้สึกได้ว่าเธอหยุดอยู่ตรงที่ห่างกับเขาประมาณยี่สิบเซนติเมตรพอดี มือของเขายื่นไปและดึงเธอเข้ามากอด

“อยากเข้าใกล้ก็เปิดเผยทำอย่างบริสุทธิ์” โหมวยู่ยอมเด็กขี้กลัวคนนี้จริงๆ

ชางหลิงยิ้มจนตาหยี

เธอซุกอยู่ในอ้อมกอดของเขา เงยหน้าขึ้นมาก็ถึงตรงคางของเขาพอดี

ใต้คางเขามีเคราหนวดเล็กน้อย ถูไถโดนใบหน้าเธอก็รู้สึกคัน “คุณชายรอง ทำไมเมื่อคืนคุณถึงไปดื่มเหล้า?”

ช่วงก่อนเขาก็ดื่มเหล้า ตามปกติแล้วคอโหมวยู่ไม่ได้อ่อนขนาดนี้ หรือว่ามีเรื่องอะไรถึงทำให้เขาต้องดื่มจนเมาขนาดนี้?

โหมวยู่ไม่ได้ตอบทันที เพียงแต่กอดเธอแน่นขึ้น

“เรื่องในบ้าน” ผ่านไปเนิ่นนาน เขาค่อยตอบอย่างเฉยชา

เรื่องในบ้าน……ชางหลิงนึกคิดไตร่ตรอง

ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินหลีซินพูดถึงว่าโหมวยู่ไม่ถูกกับพ่อของเขา เมื่อวานเขารับสายเสร็จก็รีบออกไปก็เพราะในบ้านมีเรื่องงั้นเหรอ?

“ไม่ต้องเป็นห่วง ต่อจากนี้ฉันจะไม่ดื่มจนเมาอีกแล้ว” อย่าพูดถึงชางหลิงเลย ขนาดตัวเขาเองยังรู้สึกกลัวภายหลัง ถ้าเมื่อคืนชางหลิงดื้อกว่านี้อีกหน่อย เขาอาจจะควบคุมไม่อยู่และจะทำเรื่องที่เกินกว่านี้อีก

ในใจชางหลิงอบอุ่น เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาและจุ๊บลงบนกรามของเขาราวกับแมลงปอแตะน้ำเบาๆ

ลูกตาโหมวยู่หด ชางหลิงที่ท่าทีราวกับแมวน้อยยั่วจนใจเขาเริ่มไม่นิ่ง ทีแรกก็ไม่มีอารมณ์จะดูทีวีอยู่แล้ว พอโดนเธอหยอกเสร็จก็ทิ้งรีโมทไปเลย

เธอบังคับจนเขาพูดความในใจออกมาแล้ว ส่วนเธอล่ะ?

“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามเมื่อคืนของฉันเลย” โหมวยู่ก้มหัวมาถามเธอ

อื้อ? ชางหลิงโดนถามแบบนี้ก็รู้สึกแปลกใจ พอกลับไปนึกอีกรอบก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

“เมื่อคืนคุณถามมาเยอะมาก คุณกำลังหมายถึงคำถามไหนกัน?” ชางหลิงตอบเขาอย่างจริงใจ แต่ในใจกลับมีความคิดชั่วร้ายเกิดขึ้นมา

โหมวยู่ขมวดคิ้ว “เยอะมาก? ฉันถามอะไรไปบ้าง?”

ชางหลิงยิ้ม เธอลุกขึ้นมาและนั่งคร่อมลงบนขาสองข้างของโหมวยู่

เธอจ้องมองตาของเขาและดูอารมณ์สีหน้าเขาอย่างละเอียด

“คุณถามฉัน…….” เธอกดเสียงต่ำ เสียงนุ่มนวล

โหมวยู่จับเอวเธอแน่น ไม่ให้เธอหนีออกไปจากตัวเขา “ตั้งใจตอบดีๆล่ะ ไม่อย่างงั้นฉันไม่ปล่อยคุณไปแน่ๆ”

ชางหลิงรู้ว่าเขาอยากให้เธอตอบอะไร เธออยากหนีแต่ว่าแรงบนมือของโหมวยู่ไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถต่อต้านได้

“ได้ได้ได้ ฉันพูด” มือของชางหลิงทั้งสองข้างจับกุมมือของโหมวยู่ที่วางไว้บนเอวของเธอ

สีหน้าของโหมวยู่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ดวงตาที่สงบนั้นราวกับแฝงความห่างเหินมาโดนตลอด ชางหลิงไม่ชอบท่าทีทัศนคติของเขาแบบนี้ ตัวเองก็อยากทำตัวเย่อหยิ่งขึ้นมา

เขาถามว่าเธอรักเขาไหม เธอก็ไม่รู้ว่าต้องอธิบายยังไงอาจจะไม่ถึงขั้นรัก แต่แค่เริ่มเป็นห่วงเขา เริ่มมีความรู้สึกที่มีความสุขตอนได้อยู่กับเขา

“นิดเดียว” ชางหลิงตอบ “ชอบคุณแค่นิดเดียว”

โหมวยู่หยักคิ้ว “มีแค่นิดเดียว?”

“อือ” ชางหลิงพยักหน้าอย่างจริงจัง “ถึงจะมีแค่นิดเดียวก็ไม่ค่อยเหมาะสมหรือเปล่า? ฉันกับหยูเฉินพึ่งเลิกกัน นี่แค่ผ่านไปไม่นานก็มาชอบคุณ ถ้าพูดออกไปเดียวคนอื่นเขาก็หาว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่รักนวลสงวนตัวเอาหรอก…….”

โหมวยู่กัดแก้มเธอเบาๆหยุดไว้ไม่ให้เธอพูดต่อ “คราวหลังห้ามพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าฉัน”

ชางหลิงจับแก้มตัวเองไว้แล้วแบะปาก

โหมวยู่เห็นท่าทีน้อยใจของเธอ แรงบนมือก็เริ่มเบาลง ความโมโหที่เก็บสะสมมาเมื่อวานก็เริ่มหายไป

แค่นิดเดียวของชางหลิงสำหรับใจของเขากลับเหมือนเป็นคลื่นลูกใหญ่ ราวกับเป็นน้ำฝนที่ตกลงมาหลังจากที่แห้งแล้งมานาน ทำให้ความหงุดหงิดโมโหของเขาหายไปหมด

ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก

ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก

Status: Ongoing

เธอสุขใจมากล้นเตรียมที่จะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบกันมาหลายปี แต่คืนก่อนวันแต่งงานกลับรู้ว่าแฟนหนุ่มนอนกับน้องสาวต่างสายเลือดด้วยความโกรธครอบงำชางหลิงใช้เงินซื้อผู้เชาย หลังเมาก็ร้องจะนอนกับเจ้าของคลับ ยังถูกคนหลอกแต่งงานเมื่อตื่นขึ้นมา ไม่คาดว่าถูกคนกลับเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ เฮียคือใครกันนะ“ยมบาลแสนเย็นชา”ซึ่งอยู่ทั้งสายขาวสายดำแห่งเมืองหนานที่ทุกคนต่างเกรงกลัว แถมยังเป็นผู้นำที่มีอำนาจทั้งตระกูลโหมวและในบริษัทเซิ่งซื่อกรุ๊ปแต่ข่าวลือว่ากันว่าเขาไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไม่ใช่หรอ เขาชอบผู้ชายด้วยกันไม่ใช่หรอแต่ทำไมถึงเป็นเพราะผู้หญิงอ่อนแออย่างเธอถึงกับทุกวันไม่อยากลงจากเตียง จริงอย่างคาดคิด ข่าวลือล้วนแต่หลอกลวงโดยสิ้นเชิง

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท