Silver Overlord – ตอนที่ 56

ตอนที่ 56

บทที่ 56: บรรลุขั้นสวรรค์แรกในวันเดียว

เมื่อมองไปที่ลูกศรปักเรียงกันอย่างเรียบร้อยอยู่บนต้นไม้ ที่ห่างออกไพอสมควร เอี้ยนลี่เฉียงก็รู้สึกประหลาดใจกับตัวเอง

ในขณะที่เขายิงธนูลูกที่สอง ดูเหมือนมันกระจัดกระจายอยู่บนต้นไม้ มันจะดีที่สุดถ้าเขาสามารถยิงลูกธนูลูกที่สามให้ใกล้เคียงกับลูกธนูทั้งสองก่อนหน้านี้ สร้างเป้าหมายเป็นวงกลมซึ่งจะทำให้ดูดีขึ้น

จบลงด้วยการทำสิ่งที่เขาคิดในใจ แต่เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะยิงลูกศรในลักษณะที่เป็นรูปวงกลมที่เป็นระเบียบได้จริงๆ

เขารู้สึกผ่อนคลายและพอใจมากเมื่อปล่อยลูกธนูออกไป แต่ไม่ได้คาดหวังว่าผลมันจะออกมาอย่างที่ที่เขาจินตนาการไว้

หลังจากที่อยู่ในความงุนงงอยู่สักพัก เอี้ยนลี่เฉียงก็เดินไปที่ต้นไม้ใหญ่เพื่อดึงลูกศรทั้งหมดออกมาพร้อมกับพึมพำกับตัวเอง

“อืมม อาจเป็นเพราะต้นไม้นี้อยู่ไกล้เกินไป นักธนูผู้ยิ่งใหญ่พวกนั้นสามารถยิงธนูทะลุใบหลิวที่ร่วงลงมาจากต้น ทั้งยังยืนห่างออกไปตั้งร้อยก้าว หึ นี่ห่างออกมาไม่กี่สิบก้าว แม้แต่เด็กเล็กๆยังทำได้เลย.. “

เขาจึงบอกกับตัวเองว่าเป้ายิงของเขานั้นอยู่ไกล้เกินไป

หลังจากเก็บลูกธนูไปแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงก็ลูบไหล่ของตัวเองและหยุดพักช่วงเวลาหนึ่ง ก่อนที่จะค้นหาเป้าหมายอื่น

เป้าหมายต่อไปของเขาคือต้นไม้ที่อยู่ห่างจากเขาประมาณห้าสิบเมตร ระยะห่างระหว่างเขากับต้นไม้นี้เพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับเป้าหมายก่อนหน้าของเขา

ฟิ้ว…! ลูกศรแรกถูกปล่อยออกมา เฉียดข้างลำต้นด้านซ้ายเท่านั้น

ฟิ้ว…!ลูกศรลูกที่สองถูกปล่อย ก็ยังคงเฉียดลำต้นของต้นไม้เช่นกัน เว้นแต่ครั้งนี้เป็นลำต้นด้านขวา

ฟิ้ว…พึ๊บ!

ครั้งที่สาม ปักกลางลำต้นอย่างจัง !

ฟิ้ว……พึ๊บ!

ฟิ้ว……พึ๊บ!

ฟิ้ว……พึ๊บ!

ลูกธนูทั้งสามสิบสองลูกที่ตามมาทั้งหมด พุ่งเข้าปักบนลำต้นของต้นไม้ ไม่มีแม้แต่ลูกเดียวที่พลาดเป้าไป

เหยียนลี่เฉียงคิดว่าการเพิ่มระยะทางอาจเพิ่มความยากได้ อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปเพียงรอบเดียว เขาก็รู้สึกว่าระยะที่เพิ่มขึ้นนี้ไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนักเมื่อเทียบกับระยะที่เขายิงยิงในตอนแรก เหมือนจะง่ายเกินไป

เขาดึงลูกศรทั้งหมดกลับมาอีกครั้งและหลังจากหยุดพักสั้น ๆ เขาก็หยิบธนูงูเหลือมเขาขึ้นมาอีกครั้ง

เป้าหมายของเขาในครั้งนี้ก็เหมือนกับครั้งก่อน เพื่อยิงลูกศรทั้งหมดเป็นรูปแบบวงกลมไปยังต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปราวๆเจ็ดสิบเมตร

ฟิ้ววว … ฟุ่บ!

ลูกศรลูกแรกพุ่งเข้าเป้าอย่างแม่นยำ

หลังจากนั้นไม่นานลูกศรทุกลูกที่ปล่อยออกมาถูกจัดเรียงไว้บนต้นไม้เหมือนกับต้นกล้า แต่ละดอกล้อมรอบลูกศรลูกแรกที่เขาปล่อยออกมาในรูปแบบวงกลมกลายเป็นวงกลมที่สมบูรณ์แบบ

เมื่อมองไปที่ลูกศรที่ฝังอยู่บนต้นไม้อย่างเรียบร้อย เอี้ยนลี่เฉียงก็กลืนน้ำลายลงคอ ความสามารถในการยิงแบบนี้เทียบเท่ากับการยิงเข้าเป้าจากปืนไรเฟิลด้วยความแม่นยำที่สมบูรณ์แบบ

ถ้าต้นไม้ต้นนั้นเป็นมนุษย์มันจะง่ายเกินไปสำหรับเขาที่จะฆ่าคนผู้นั้น

เป็นไปได้อย่างไร? พวกเขาไม่ได้บอกว่าการยิงธนูเป็นเรื่องยากมากหรอกหรือ?

และการปรับปรุงทุกครั้งเกิดขึ้นด้วยความพยายามอย่างมากและความยากลำบากมากมาย

การสร้างนักธนูที่ดีนั้นคล้ายกับสร้างนักแม่นปืนเพราะพวกเขาจำเป็นต้องฝึกฝนด้วยลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วน ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาจะยิงได้ง่ายขนาดนี้ได้อย่างไร?

เอี้ยนลี่เฉียงเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เขาก็มีความรู้สึกแปลกๆ ในใจ ยิ่งเขายิงด้วยธนูงูเหลือมเขาก็ยิ่งรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น การเล็งไปที่เป้าหมายดูเหมือนจะค่อยๆง่ายขึ้นและง่ายขึ้นเรื่อยๆสำหรับเขา

สิ่งที่เขาต้องทำคือมองไปที่จุดใดจุดหนึ่งพร้อมกับปล่อยลูกศรออกไปและลูกศรก็จะพุ่งเข้าสู่เป้าหมายด้วยความแม่นยำราวกับจับวาง

นี่เป็นเพราะระยะห่างระหว่างเขากับเป้าหมายใกล้เกินไปหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะเป้าหมายที่เขาเลือกนั้นใหญ่เกินไป? อืมต้องเป็นอย่างนั้น

เขารวบรวมลูกศรทั้งหมดกลับคืนมาอีกครั้ง

หลังจากผ่านหลายรอบของการยิงลูกศรสามในสามสิบห้าลูกได้รับความเสียหายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทำให้เขามีลูกศรที่สามารถใช้งานได้เหลือเพียงสามสิบสองลูก

สิ่งที่เรียกว่า “ยิงธนูผ่านใบหลิวห่างออกไปไปร้อยก้าว” หมายถึงการเจาะใบหลิวจากระยะร้อยก้าว

ร้อยก้าวในวลีนี้อ้างถึงระยะในการก้าวเท้าของคนในสมัยก่อนถือว่าการยกเท้าเป็นครึ่งก้าวในขณะที่หนึ่งก้าวคือเมื่อเท้าทั้งสองก้าวไปข้างหน้า ดังนั้นคำว่า “หนึ่งร้อยก้าว” จากวลี “ยิงธนูผ่านใบหลิวหนึ่งร้อยก้าว” ที่คนสมัยโบราณพูดถึงคือระยะทางร้อยเมตรตามการก้าวย่างของคนปกติ

ตามมาตรฐานจากชีวิตในอดีตของเอี้ยนลี่เฉียงหากบุคคลสามารถยิงวัตถุที่มีขนาดเล็กเท่าใบหลิวในระยะนั้นด้วยปืนบุคคลนั้นก็มีคุณสมบัติในการเป็นสไนเปอร์แล้ว

เป้าหมายที่สามที่เขาเลือกคือต้นหลิวที่ห่างออกไปประมาณเจ็ดสิบเมตร ลำต้นของต้นหลิวต้นนั้นบางกว่าต้นสองต้นก่อนหน้านี้มากจนไม่หนาไปกว่าต้นขาของเขาเลย

หลังจากที่ปักหลักกับเป้าหมาย เขาจ้องมองไปที่ลำต้นนั้นขณะที่เขาหายใจเข้าลึกๆและหยิบคันธนูงูเหลือมเขาขึ้นมา

ฟิ้ว…ลูกศรแรกถูกปล่อยออกมา มันเฉียดทางด้านซ้าย และทิ้งรอยไว้

ฟิ้ว…ลูกศรลูกที่สองถูกปล่อยออกมา ยังคงเฉียดทางด้านขวาและทิ้งรอยไว้

หลังจากปล่อยลูกศรสองดอกความรู้สึกแปลกๆก็เข้าครอบงำเขาในทันทีมันทำให้รู้สึกราวกับว่าเขาเพิ่งปล่อยนกออกจากกรงไปสองตัว

เอี้ยนลี่เฉียงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกๆระหว่างธนูในมือของเขาและเป้าหมายที่อยู่ในดวงตาของเขาอีกครั้ง

ฟิ้ว…พึ๊บ!

ลูกศรลูกที่สามเมื่อปล่อยออกไป มันก็พุ่งเข้าตรงกลางเป้าหมายทันที หัวลูกศรเจ็ดเซนติเมตรฝังอยู่ในลำต้นของต้นไม้ ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ที่ลูกศรส่งไปมันสั่นสะเทือนต้นไม้ทำให้ใบของมันร่วงหล่นลงมาเล็กน้อย

จิตใจของเขาปั่นป่วนราวกับพายุ หลังจากที่ลูกศรถูกยิงออกมาจากคันธนูงูเหลือมเขาที่เขาถืออยู่อย่างต่อเนื่อง

เมื่อปล่อยลูกศรสุดท้ายมีลูกศรสามแถวเรียงกันอย่างเป็นระเบียบและเป็นแนวตั้งบนลำต้นของต้นหลิวซึ่งอยู่ห่างออกไปเจ็ดสิบเมตร

แต่ละแถวทำจากลูกศรสิบดอกและระยะห่างระหว่างลูกศรเหล่านั้นก็เท่ากันหมด จากระยะไกลลูกศรสามแถวดูเหมือนทหารที่กำลังเข้าแถวฝึกซ้อม

เขาคิดว่านี่เป็นมาตรฐานเดียวกับที่เรียกว่า “ยิงธนูผ่านใบหลิวที่อยู่ห่างออกไปร้อยก้าว”

เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นอัจฉริยะ?

เมื่อความคิดนี้ปรากฏขึ้นภายในจิตใจของเขา เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานของสวรรค์และปฐพี รวมไปถึงจิตวิญญาณที่อยู่รอบตัวเขาในทันที

หลังจากนั้นรัศมีสีแดงก็ปรากฏขึ้นรอบๆตัวเขา ภาพเงาของธนูยาวสีขาวปรากฏให้เห็นภายในแสงสีแดงนั้นนานกว่าสิบวินาทีก่อนที่มันจะถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างไร้ร่องรอย

บรรลุ!ขั้นสวรรค์แรกในศิลปะการยิงธนู!

Silver Overlord

Silver Overlord

Status: Ongoing

สิ่งล้ำค่าที่สุดในโลกกลายเป็นไร้ความหมายเมื่อมาถึงจุดๆหนึ่ง ผู้ชายธรรมดามักจะเมินเฉยต่อข้อเท็จจริงนี้

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท