เย่เฉินพูดพลาง หยิบรูปเก่าที่โทรมจากหน้าอกออกมา! ในรูปถ่ายใบเก่านี้ยังมีรอยเลือดหลงเหลืออยู่ ในภาพมีสองคน คนหนึ่งคือตัวเขาเอง และอีกคนคือถังยู่ ความเชื่อของเขา และเป็นแรงบันดาลใจให้เขายืนหยัดมาได้
ตอนที่เย่เฟยเพิ่งจะจากไปนั้น มีช่วงครึ่งปีที่ถังยู่ติดต่อเย่เฟยไม่ได้ ในช่วงครึ่งปีนั้นถังยู่กินไม่ได้นอนไม่หลับ เธอคิดแต่อยากจะไปหาเย่เฟย แต่โลกช่างกว้างใหญ่แล้วเธอจะหาเจอได้อย่างไรกัน?
แม้จะบอกว่าไม่ได้ตามหา แต่เธอก็ไม่เคยยอมแพ้ เพราะเธอรู้ว่าพี่เย่เฟยของเธอไม่มีทางตายแน่นอน!
ครึ่งปีให้หลัง เย่เฟ่ยเริ่มติดต่อเธออีกครั้ง ตอนที่เธอได้รับสายของเย่เฟย เธอร้องไห้ ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กน้อยอย่างไรอย่างนั้น หลังจากที่ร้องไห้แล้ว จากนั้นเธอก็ตื่นเต้น มีความสุข เพราะพี่เย่เฟยของเธอยังไม่ตาย
“ผมรู้ ว่าการที่จะเป็นอิสระจากอันตรายรอบด้านนั้น ทางเดียวคือต้องมีตำแหน่งให้สูงขึ้น ยืนอยู่จุดสูงสุดถึงจะรอดได้ ด้วยเหตุนี้ผมจึงปีนป่ายขึ้นไปทีล่ะก้าวทีล่ะก้าว ล้มลุกคลุกคลานนับครั้งไม่ถ้วน เจอกับอุปสรรคต่างๆนานา! แต่ทุกครั้งที่ผมนึกถึงคุณ ผมก็จะผ่านการล้มลุกคลุกคลานและอุปสรรคนั้นไปได้เสมอ คุณคือเทพธิดาแห่งความสุขในใจของผม และเป็นผู้หญิงที่ผมอยากดูแลที่สุดไปทั้งตลอดชีวิต เสี่ยวยู่ ผมเคยพูดไว้ ว่าจะเซอร์ไพรส์คุณ วันนี้ ผมมาทำตามคำสัญญาแล้ว! แต่งงานกับผมนะ! ให้ผมใช้ชีวิตที่เหลือปกป้องคุณ ผมเย่เฟยทำได้แน่นอนครับ”
เมื่อพูดจบ เย่เฟยได้หยิบกล่องเล็กอันสวยงามออกมาจากหน้าอก เป็นกล่องเล็กสีแดง เขาเปิดกล่องออกอย่างไม่ลังเล ทันใดนั้นก็มีแสงประกายที่คมกริบออกมาจากในกล่อง พูดอย่างไม่เวอร์แต่อย่างใด ว่าความเปล่งประกายนั้นเมื่อเทียบกับไฟในงานยังดูแพรวพราวกว่าอีก หลังจากเปล่งประกายไปแล้วก็กลับมาเรียบเหมือนเดิม ทุกคนจ้องมองไป นั่นคือแหวนวงหนึ่ง สีม่วงทอง เหตุการณ์เมื่อกี๊ แสดงให้เห็นแล้วว่านี่ไม่ใช่แหวนธรรมดา
บางทีคนอื่นอาจไม่รู้ว่านี่คือแหวนอะไร แต่เจ้าของกิจการที่ทำประกอบธุรกิจเกี่ยวกับอัญมณีเพชรพลอยหลายคนล้วนดูออกทุกคน
“นั่นมัน นั่นมัน นึกไม่ถึงว่านั่นมันจะเป็นบุตรแสงฟ้าที่มาจากประเทศยิงโดะ!”
“หา! บุตรแห่งฟ้า คือบุตรแห่งฟ้าที่มีเงินก็ยังซื้อไม่ได้อันนั้นนะเหรอ?”
บุตรแสงฟ้าคือชื่อเรียกของเพชร ทำไมถึงชื่อบุตรแสงฟ้า ไม่ใช่เพราะมันประกายขนาดไหน แต่เพราะเพชรชนิดนี้ให้ความหวังกับมนุษย์ เพชรเม็ดนี้หมายถึงความชอบธรรม รุ่งโรจน์! ดังนั้นมันจึงถูกขนานนามว่าเป็นบุตรแสงฟ้า
บนโลกเพชรชนิดนี้มีน้อยถึงน้อยมาก เรียกได้ว่าเป็นของล้ำค่าประเมินค่าไม่ได้ที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้!
เม็ดเล็กขนาดนั้นที่ฝังอยู่ในแหวน มูลค่ามหาศาล ถ้าจะบอกว่ามันเป็นหยกสกุลเหอที่มีอายุไม่ต่ำกว่าสองพันกว่าปี ก็ฟังขึ้น เพชรชนิดนี้ยิ่งใหญ่ยิ่งไร้ค่า ในทางกลับกันยิ่งเล็กยิ่งมีมูลค่ามากกว่า เพราะยากที่จะรวบรวมได้ หลังจากที่รวบรวมได้ก็ต้องหลอมให้มันเป็นเพชรเม็ดเล็ก ยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีก
เมื่อเหล่าเจ้าของธุรกิจอัญมณีให้ก็ล้วนตกใจเป็นอย่างมาก ดูออกถึงมูลค่าของแหวนวงนี้
ทำให้หญิงสาวจำนวนไม่น้อยต่างพากันมองไปยังถังยู่อย่างอิจฉา ได้สวมแหวนแบบนี้ ไม่ว่าไปที่ไหนก็ต้องเป็นประกายวิบวับแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่เจอได้แต่ไม่สามารถคว้ามาได้ เย่เฟยคนนี้ ทำไมถึงไม่ของตัวเองแต่งงานนะ?
ถังยู่ตัวแข็งไปหมด เธอยืนอยู่บนเวทีด้วยความประทับใจ ขณะนี้นัยน์ตาเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินลงมา
นี่คือพี่เย่เฟยของเธอ พี่เย่เฟยที่เธอรำพึงรำพันทุกคืนวัน ผ่านมานานเท่าไหร่ เธอยังรอให้คนนี้กลับมา ชีวิตของถังยู่ไม่วุ่นวายเลยแม้แต่น้อย เธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงใจง่าย อย่าว่าเธอปกติบ้าๆบอๆ แต่แม้แต่เหลียงเจิ้งก็ยังไม่ได้จับมือของเธอ เพราะเธอรู้ ว่าตัวเองมีเจ้าของแล้ว!
เธอชอบเย่เฟย ชอบมากมาก อยากที่จะอยู่กับเขาทุกวันจะแย่
ตอนที่เย่เฟยเพิ่งจะจากไป เธอเคย ปรารถนาอยากให้ชายผู้นี้ปรากฏกายต่อหน้าตน เหมือนกับจอมยุทธผงาดฟ้าเหยียบรุ้งกินน้ำทั้งเจ็ดสีมาขอตนแต่งงาน จากนั้นทั้งสองก็ใช้ชีวิตด้วยกันตลอดไป
แต่เวลาผ่านไป การรอคอยและจินตนาการก็ค่อยๆเลือนรางไป! คิดเพียงว่าเพียงแค่เขากลับมา ไม่เหมือนวีรบุรุษก็ได้ แต่เวลาผ่านไป เย่เฟยก็ไม่กลับมา
เมื่อวาน เธอไปดื่มเหล้า ก็เพราะทะเลาะกับเย่เฟย
เย่เฟยบอกว่าจะจัดบิ๊กเซอร์ไพรส์ให้เธอ เธอฟังคำพูดแบบนี้จนสะอิดสะเอียน จึงได้ทะเลาะกันขึ้นมา เธอไม่เชื่อเย่เฟยอีกแล้ว เย่เฟ่ยที่เธอชอบมากที่สุดก็เหมือนกับพ่อที่ออกไปทำงานแล้วหลอกลูกตลอดเวลาเหมือนหลอกตัวเองก็เท่านั้น ดังนั้นเธอจึงได้ไปดื่มเหล้า จนเมาหัวราน้ำ เกือบจะถูกเจ้าของร้านทำมิดีมิร้ายไปแล้ว
สิ่งที่ทำให้เธอไม่คาดคิดก็คือ เย่เฟยให้บิ๊กเซอร์ไพรส์กับเธอจริงๆ!
โดยหลักแล้ว เธอควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมตัวเองดีใจไม่ออกล่ะ?
พี่เย่เฟยของตัวเองกลับมาแล้ว มาอยู่ตรงหน้าของตน เหมือนกับวีรบุรุษที่ตนรอคอย ขอแต่งงานต่อหน้าผู้คนมากมาย ทั้งสองข้ามผ่านอุปสรรคใหญ่หลวงมาได้ สุดท้ายจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว ทั้งหมดของทั้งหมดนี้ตรงตามจินตนาการที่เธอได้วาดไว้ แต่ทำไมตอนนี้ จิตใจของตัวเองกลับหนักใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ล่ะ?
ไม่ดีใจเหรอ? ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?
ถังยู่งงมาก เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว เดิมทีควรจะเป็นวันที่มีความสุขแต่จิตใจกลับเหี่ยวเฉา
เย่เฟยเห็นถังยู่ที่ตาเป็นประกาย เขาจึงได้กล่าวด้วยความจริงใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ว่า “เสี่ยวยู่ แต่งงานกับผมนะ! ผมจะใช้ความสามารถของผมทั้งหมดที่มีนำความสุขมาให้คุณ! ผลจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดบนโลกใบนี้!”
คำพูดที่ติดต่อกันเป็นชุดทำให้ซาบซึ้งจริงๆ แล้วยังซาบซึ้งไปยังทุกคนที่อยู่รอบข้างอีกด้วย ทุกคนกำลังเฝ้ามองความยากลำบากที่ทั้งคู่ประสบมา แล้วกำลังจะเป็นคู่รักที่อยู่ด้วยกัน นี่เป็นเรื่องที่น่าเศร้าแต่จบอย่างสวยงาม
หญิงสาวหลายคนน้ำตาไหลออกมาในงาน ซาบซึ้งกับความรักของทั้งสองคนที่ได้ผ่านอุปสรรคต่างๆนานามา
“เสียดายจริงๆที่ชาตินี้ฉันยังไม่เคยมีความรักแบบสะเทือนเลือนลั่น ตอนวัยรุ่นก็แต่งงานกับสามีเลย ต่อให้ตอนนี้เขามีบริษัทอสังหาริมทรัพย์มากมาย แต่ฉันยังคิดว่าตัวเองไม่เคยมีความรักมาก่อน”
“ฉันเคย แต่ฉากแบบนี้มันซาบซึ้งเกินไปแล้ว ง่ายต่อการสะเทือนใจ เมื่อก่อนฉันก็เคยมีแฟนแบบนี้ ครอบครัวฉันก็รังเกียจที่เขาจน เขาจากไป แต่เขาจนจริงๆ ฉันอยากให้เขาเหมือนเด็กหนุ่มคนนี้จัง เปลี่ยนตัวเองจนเป็นคนใหญ่คนโตเพื่อความรัก แต่เขาทำฉันผิดหวัง! ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันยังยืมเงินฉันห้าร้อยหยวนอยู่เลย”
“ฉันก็อิจฉาความรักแบบนี้เหมือนกัน ถ้าตอนนี้สามารถกลับไปตอนสิบแปดปีได้ ฉันก็หวังว่าตัวเองจะเป็นกำลังใจให้ผู้ชายคนหนึ่งได้”
ใช่ นี่เป็นเรื่องราวความรักที่ให้กำลังใจคนมากมายขนาดไหน มีหลายคนที่อิจฉาคู่รักอย่างพวกเขา
น้ำตาของถังยู่ได้ไหลรินลงมาตามใบหน้าแล้ว ทุกคนรู้ ว่าต้องซาบซึ้งแล้วแน่นอน ซาบซึ้งกับความจริงใจของเย่เฟย ถ้าใครเจอเรื่องแบบนี้ ก็ต้องซาบซึ้งจนน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
แต่ เรื่องที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจได้เกิดขึ้นแล้ว จู่ๆ…
