คนกว่าพันคนพร้อมใจกันคุกเข่าลงบนถนนที่ไร้ผู้คนนี่!
วินาทีอากาศเหมือนแข็งค้าง ไอความตายแผ่ซ่านไปทั่วทั้งถนน!
เหลียงเจิ้งอึ้งทึ่งบื้อไปเลย เขาไม่เคยเจอภาพแบบนี้มาก่อน คนกว่าพันคน ล้วนเป็นชายร่างแกร่งที่ทะเลาะวิวาทมาหลายปี เปิดเสื้อออกดู มีใครบ้างไม่มีรอยแผลมีดฟันซักหลายแผล
แต่พวกเขากลับคุกเข่าลงหมด! คุกเข่าลงต่อหน้าคนคนนี้
เมื่อกี้เหลียงเจิ้งคิดว่าตนได้เปรียบ แต่ตอนนี้เขาอึ้งเป็นไก่ตาแตกแล้ว นี่เป็นคนที่เขาหาเรื่องได้ที่ไหนกัน? นี่เป็นราชาที่แท้จริงสามารถอยู่เหนือโลกใต้ดินได้เลยชัดๆ!
หลายคนเห็นเหตุการณ์เบื้องหน้านี้ ตกใจแทบร้องไห้ออกมา ทุกคนมีคำถามในใจกันทั้งนั้น
เขาเป็นใคร? ทำไมเขาสามารถทำให้คนทั้งหมดนี่คุกเข่าให้เขาได้?
“คุณชายเหลียง เขา เขาเป็นใครน่ะ?” จ้าวก่วงถามเสียงสั่นๆ สองขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่แล้ว
หยางชิงยิ่งตกใจจนตัวสั่นเทา สองตาเบิกกว้าง แทบจะถลนออกมานอกเบ้าแล้ว
เหลียงเจิ้งสูดลมหายใจเข้าปอดหนึ่งเฮือก พยายามปลอบขวัญใจตนที่สั่นสะท้านพลางว่า “ฉัน ฉัน ฉันก็ไม่รู้นี่นา!”
“ไม่รู้? คุณไม่รู้แล้วให้พวกเรามาจัดการเขา! คราวนี้เสร็จละ? เตะโดนตอเข้าให้แล้ว! ทำยังไงดี? พวกเราจะทำยังไงดีล่ะ? คุณชายเหลียง” น้ำเสียงจ้าวก่วงเจือเสียงสะอื้น เริ่มมีน้ำตาคลอ แทบจะไหลรินอยู่รอมร่อแล้ว
เหลียงเจิ้งยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่หน้าผาก พูดเสียงสั่นเทาว่า “ก็โทษแกน่ะแหละ แกดูสิแกเชิญพวกขี้ขลาดอะไรมาเนี่ย พอเจอคนก็คุกเข่าให้เขาเฉยเลย!”
“คุณชายเหลียง นี่โทษผมไม่ได้นะ!” จ้าวก่วงร้องโอดโอยไม่หยุด
เหลียงเจิ้งยังอยากพูดอะไรต่อ แต่พวกเขาเห็นฟางเหยียนขยับตัวแล้ว เลยพร้อมใจกันปิดปากเงียบ!”
ฟางเหยียนขยับตัวนิดหน่อยจริงๆ เขาขยับหัวเล็กน้อย และการกระทำนี้ทำให้ทุกคนหวาดเสียวไปตามๆกัน ต่างมองเขาอย่างระมัดระวัง กลัวว่าวินาทีต่อไปเขาจะทำอะไรที่ทุกคนคิดไม่ถึงออกมา
เขากวาดตามองไปทางผู้คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น สายตาราบเรียบ สีหน้าเรียบเฉย นี่คือความกล้าหาญของเขา คนที่เคยเห็นฝีมือเขาต่างพากันตัวสั่นเทาคุกเข่าลง! อย่าว่าแต่โลกใต้ดินเล็กๆนี่ของหนานหลิงเลย ต่อให้เป็นโลกยิ่งใหญ่ของหนานหลิง ทั่วทั้งประเทศหวา ใครหาญกล้ามาท้าทายอำนาจเขากัน!
เป็นศัตรูกับเขา ก็เท่ากับหาเรื่องตายเท่านั้นเอง!
ในตอนที่ทั้งสามคนตากว้างหุบปากสนิท หัวของแมวป่าก้มลงต่ำกว่าเดิม กล้ามเนื้อแขนเขากระตุก จากนั้นตัวเขาพูดอย่างหวาดกลัวว่า “ขอโทษครับ คุณ พวกเรามีตาหามีแววไม่ ไม่รู้ว่าเป็นคุณ!”
พอพูดถึงตรงนี้ แมวป่าเงียบลง เพราะมีเหงื่อเม็ดโตไหลลงมาถึงหางตาเขา เขาอยากจะยกมือขึ้นปาดออก แต่เขาไม่กล้า เลยได้แต่ปล่อยให้เหงื่อไหลเข้าตา
อยู่ใกล้เขาขนาดนี้อีกครั้ง ความรู้สึกหวาดกลัวนั่นยิ่งใกล้ตนมากยิ่งขึ้น เหงื่อไหลเพราะความหวาดกลัว เป็นเหงื่อเย็นจากความหวาดกลัว!
เขากลืนน้ำลายหนึ่งเอื๊อก พูดต่อว่า “คุณก็รู้ว่า ถ้าพวกเรารู้ว่าคนที่พวกเขาพูดคือคุณ ต่อให้พวกเราใจกล้ามากแค่ไหนก็ไม่มีทางทำอะไรคุณได้ ขอให้คุณฟางอย่าถือสาพวกเราเลย ไว้ชีวิตพวกเราเถอะ! พวกเราไม่ได้ทำอะไรไม่ดี แค่ใช้พลังตัวเองคอยทำหน้าที่ปกป้องความสมดุลของโลกใต้ดินหนานหลิงนี่”
เสือดาวดำได้ยินเสียงชี้นำของแมวป่า ก็พูดเสียงสั่นเทาเหมือนกันว่า “ใช่ครับ ขอให้คุณช่วยไว้ชีวิตพวกเราด้วย ต่อไปพวกเราพร้อมรับคำสั่งคุณ คุณให้พวกเราทำอะไร พวกเราจะทำอย่างนั้น! รับรองไม่คิดคดทรยศแน่นอนครับ”
พูดจบ เสือดาวดำโขกศีรษะลงพื้นทันที แสดงความจริงใจอย่างที่สุด
โง่แล้ว อึ้งแล้ว ตัวแข็งแล้ว ทั้งสามคนต่างพากันตกตะลึง สีหน้าบูดบึ้งอย่างกับกินของสกปรกเข้าไป
คุกเข่าแล้ว ยังโขกศีรษะอีก นี่เจอบรรพบุรุษตัวเองหรือไง?
เหลียงเจิ้งอดเบิกตากว้างขึ้นมาไม่ได้ กลืนน้ำลายดังเอื๊อกอย่างห้ามไม่อยู่
ฟางเหยียนนิ่งเฉยราวกับราชาก็ไม่ปาน เขามองดูแมวป่าที่คุกเข่าต่อหน้าตนด้วยสีหน้าเรียบเฉย แมวป่าไม่กล้าสบตาด้วย แต่วินาทีที่สายตาเขามองมาทางตน เขายิ่งก้มหน้าต่ำลงอย่างห้ามไม่อยู่
เขาพูดเสียงขรึมว่า “พร้อมรับคำสั่งคุณ พร้อมรับใช้คุณครับ!”
คำพูดของแมวป่าพึ่งจบ พี่น้องด้านหลังทั้งหมดพร้อมใจกันตะโกนตามว่า “พร้อมรับคำสั่งคุณ พร้อมรับใช้คุณครับ!”
พริบตาเดียว บนถนนที่โดนปิดนี่ เกิดเสียงสะท้อนของประโยคนี้ไปทั่วทุกทิศ!
ฟางเหยียนเบนสายตาที่เหลียงเจิ้ง ตอนนี้เขาตกใจจนเหงื่อไหลพราก สองขาสั่นเทา ฟางเหยียนแสยะยิ้มว่า “ฉันเคยให้โอกาสนายไปแล้ว นายไม่รู้จักรักษาเอง!”
เหลียงเจิ้งสะอึก ยกสายตาอึ้งๆขึ้นมามองฟางเหยียน!
ผ่านไปสักพัก เขาถึงได้สติกลับมา ตะกุกตะกักว่า “ไม่ ไม่ใช่ แก แกแกจะทำอะไรฉัน?”
แมวป่ากับเสือดาวดำเป็นใครกันล่ะ สุดยอดราชาของโลกใต้ดินหนานหลิง ลูกน้องในมือมีห้าหกพันคน แถมยังพวกที่ฆ่าคนเป็นว่าเล่น ต่อให้คุณเก่งแค่ไหน เข้มแข็งขนาดไหน ก็ไม่กล้าสู้กับคนแบบนี้หรอก! ในหนานหลิง นอกจากคุณชายหม่าที่รู้วิทยายุทธ์ ใครกล้าควบคุมพวกเขา? ต่อให้เป็นพวกแก๊งนักเลงยังไม่กล้าคบค้าสมาคมกับคนพวกนี้เลย
แต่คนโหดร้ายอย่างพวกเขากลับคุกเข่าลงต่อหน้าคนนี้ แล้วยังพูดสาบานแบบนั้นออกมาอีก แสดงว่าคนตรงหน้านี้ไม่ใช่ใครที่พวกเขาจะหาเรื่องได้ ฝีมือคนคนนี้ต้องเหนือกว่าคุณชายหม่าแน่
อยู่เหนือคุณชายหม่า นี่มันเก่งระดับไหนเนี่ย? ถึงตระกูลหม่าจะเป็นตระกูลอันดับสอง แต่ก็เป็นพวกที่โด่งดังในเรื่องไม่กลัวใคร พวกเขาเป็นตระกูลวิทยายุทธ์สืบทอดมายาวนาน! คนนี้กลับเก่งกาจกว่าพวกเขา เหลียงจงจะกล้าหาเรื่องได้ยังไง!
จ้าวก่วงกับหยางซิงที่จริงแค่มาช่วย ทั้งคู่สบตากันหนึ่งที สื่อสารระหว่างสายตาสักนิด จากนั้นทั้งคู่พร้อมใจกันคุกเข่าลงพื้น และขอร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสารว่า “ขอโทษครับ คุณฟางฟางฟาง เขาครับ เขาสั่งพวกเรา พวกเราไม่มีความแค้นต่อกันนะ!”
คุณฟางตรงหน้าก็บอกแล้วว่า เขาให้โอกาสเหลียงเจิ้งไปแล้วครั้งหนึ่ง พวกเขาเชื่อว่าคุณฟางต้องให้โอกาสกับพวกเขาครั้งหนึ่งแน่
“คุณฟาง ขอร้องล่ะครับ พวกเราเดิมทีไม่ค่อยกล้าอะไรเลย! ฟังคำสั่งคุณชายเหลียงทั้งนั้น มาหาเรื่องคุณ ก็เพราะคุณชายเหลียงสั่งมาครับ ขอร้องคุณให้โอกาสพวกเราสักครั้งเถอะ! ต่อไปพวกเรารับรองว่าจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”
“ใช่ครับ คุณฟาง ต่อไปพวกเราจะไม่กล้าทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว! ผมกล้าใช้หัวตัวเองสาบานเลย ถ้ากล้าทำอีก ขอให้โดนรถชนทันทีที่ออกจากบ้านเลย!”
ในตอนที่ชีวิตโดนข่มขู่ การคุกเข่ากับสาบานสามารถจัดการปัญหาได้ ใครจะยอมยืนอยู่กันล่ะ
การทรยศคุณชายเหลียงสามารถเอาตัวรอดได้ ไม่มีใครยังจะคุยเรื่องคุณธรรมกับคุณชายเหลียงหรอก
