แต่พวกนี้ไม่สำคัญแล้วล่ะ เพียงแค่เธอติดต่อเขาเอง จะมีเหตุผลไหนที่ตนต้องเพิกเฉยต่อเธอ
ไม่นาน ทั้งสองเดินมาถึงห้องทำงาน นี่คือห้องทำงานของสี่คน แต่ด้านในไม่มีคน มีเพียงอาจารย์วัยรุ่นคนเดียว หลังจากที่อาจารย์วัยรุ่นเดินเข้ามา ก็ปิดประตู จากนั้นลากเก้าอี้มาแล้วกล่าว “เชิญนั่งครับ!”
ฉินเข่อตอบรับอืม จากนั้นก็ลากเก้าอี้มานั่ง อาจารย์วัยรุ่นเทน้ำให้ฉินเข่อ ตนนั่งตรงข้ามของฉินเข่อ แล้วถาม “เมื่อกี๊คุณพูดว่าอยากรู้เรื่องอะไรนะครับ?”
ฉินเข่อส่งเสียงอ๋อ แล้วกล่าว “ก็คือศาสตราจารย์คนนั้นที่อยู่ในมัลติมีเดียอะค่ะ! หนูอยากรู้จักเขาหน่อย”
อาจารย์วัยรุ่นหยิบมือถือโชว์QR codeให้ แล้วกล่าว “คุณเพิ่มวีแชทของผม! ผมบอกคุณทางวีแชท”
เป้าหมายที่ฉินเข่อมาหาตนก็เพราะเรื่องนี้ ขอวิธีการติดต่อของตน พูดอะไรศาสตราจารย์เล่า
เมื่อเห็นดังนี้ ฉินเข่อก็ชะงักไป เธอนึกกลับไปถึงเรื่องนั้นที่เพื่อนนักศึกษาพูดในหอพัก
อาจารย์วัยรุ่นคนนี้ก็แค่ทำว่าเท่านั้น ความจริงเป็นคนที่ชอบเย้าแหย่หญิงสาว ขอช่องทางการติดต่อของนักศึกษาสาวสวยไปไม่น้อย หาเหตุผลต่างๆนานาเพื่อไปคุยกับเค้า แล้วยังหลงตัวเองคิดว่าตัวเองสมบูรณ์แบบมาก
อีกอย่าง เขายังมีจุดเด่นอีกอย่าง นั่นก็คือชอบอวดรวยเป็นพิเศษ!
อาจารย์คนนี้ตอนวัยเรียนเป็นพวกนักเรียนที่ยอดเยี่ยมมาก ดังนั้นจึงได้รับสมญานามบัณฑิตวิจัยดีเด่น ขณะเดียวกันก็ได้รับการแนะนำจากทางมหาลัย ดังนั้นจึงได้ถูกเชิญให้มาเป็นอาจารย์ในมหาลัยที่ดินแดนตะวันตกแห่งนี้
แน่นอน เมื่ออยู่ที่นี่ก็มีผลตอบแทนอย่างเต็มเปี่ยมให้ ได้ยินมาว่าหนึ่งล้านหรืออะไรนี่แหละ จากนั้นอาจารย์คนนี้ก็มักจะเอาหนึ่งล้านมาพูดอยู่เสมอ เวลาคุยกับนักศึกษาก็มักจะพูดเรื่องนี้ออกมา แล้วยังพูดว่าเงินเดือนของตัวเองต่อเดือนเท่าไหร่เท่าไหร่ อีกอย่างเหมือนเขาจะลงทุนอะไรสักอย่างข้างนอก ทำเหมือนเก่งเรื่องการเงินมาก
โดยสรุปเมื่ออยู่ต่อหน้านักศึกษา เขามีความสามารถเท่าไหร่ก็จะพูดออกมาอย่างไม่กั๊กไว้แม้แต่น้อย เป้าหมายก็เพื่อจะได้โอ้อวดต่อหน้านักเรียน จากนั้นก็จะได้จีบนักเรียนติด แน่นอน มีนักศึกษาที่รักในชื่อเสียงสิ่งจอมปลอมไม่น้อยทำแบบนี้
แต่วันนี้เขาเจอผิดคนแล้วล่ะ ฉินเข่อไม่ได้เป็นคนแบบนั้น นอกจากนี้ เธอยังค่อนข้างไม่ค่อยชอบพฤติกรรมของอาจารย์ท่านนี้อีกด้วย ด้วยเหตุนี้เองเธอนั่งพิงพนักพิง แล้วถาม “ทำไมอาจารย์ถึงพูดตรงนี้ไม่ได้เหรอคะ?”
อาจารย์วัยรุ่นชะงักไป เอามือถือกลับไปอย่างเขินอาย แล้วหัวเราะเหอะๆ “เราคุยกันในวีแชทไม่ใช่ว่าจะยิ่งชัดเจนกว่าเหรอ? ถึงตอนนั้นถ้าคุณลืมเนื้อหาอะไร ก็ยังสามารถดูบันทึกสนทนาได้ ตอนนี้พูดปากเปล่า หลังจากที่พูดจบแล้วใครจะรู้ว่าคุณจะจำได้มั้ย ถึงตอนนั้นคุณจำไม่ได้ จะทำยังไง? ใช่มั้ย?”
พูดพลาง อาจารย์วัยรุ่นจงใจยกมือขึ้นมาจัดแว่นตา แล้วยังจัดทรงผมของตัวเองอย่างตั้งใจอีกด้วย ต้องพูดว่าอาจารย์วัยรุ่นคนนี้หล่อเหลาอยู่บ้าง ผิวขาว รูปร่างผอม ให้ความรู้สึกเหมือนหนุ่มวัยละอ่อนหน้าตาดีในปัจจุบันนิดหน่อย หญิงสาวที่ไม่รู้จำนวนมากล้วนชอบผู้ชายที่แต๋วแตกสักหน่อย แต่ฉินเข่อไม่เหมือนกัน ฉินเข่อไม่ชอบมากที่สุดก็คือคนประเภทนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นคลิปของคนนั้น เธอไม่มีทางที่จะตีสนิทเข้าหาคนที่ไร้ยางอายคนนี้ก่อนหรอก
ฉินเข่อมองอาจารย์วัยรุ่น ดูแคลนออกมา กุมมือแล้วถาม “อาจารย์คะ คุณคิดว่าฉันทำเพื่อต้องการช่องทางการติดต่อของคุณ จึงได้จงใจเอาศาสตราจารย์อะไรนั่นมาเป็นข้ออ้างใช่มั้ยคะ?
เธอไม่ใช่คนที่มีความอดทน การกระทำของอาจารย์วัยรุ่นคนนี้ทำให้เธอไม่โอเคเป็นอย่างมาก
อาจารย์วัยรุ่นยักไหล่ แล้วกล่าว “หรือว่าไม่ใช่แบบนี้งั้นเหรอ? นักศึกษาฉินเข่อ อยากจะเพิ่มเพื่อนก็เพิ่มเถอะนะ!”
หลงตัวเอง ที่แท้ก็เป็นคนที่หลงตัวเองสุดๆ ฉินเข่ออดกลั้นไม่ไหวจึงได้หัวเราะดูแคลนออกมาสองครั้งอีกครั้ง จากนั้นยืนขึ้นจากเก้าอี้ แล้วกล่าว “แต๋วแตกอย่างคุณ ไม่มีสิทธิ์ที่จะปรากฏอยู่ในรายชื่อผู้ติดต่อของฉันหรอกนะ ถ้าไม่ใช่เห็นว่าคุณเป็นอาจารย์ วันนี้ฉันจะตบคุณให้ได้ ไอ้หลงตัวเอง แต๋วแตก!”
พูดจบ ฉินเข่อจะเปิดประตูออกไป แต่ยังไม่ทันเปิด อาจารย์วัยรุ่นก็รีบไปขวางไว้ ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็บังฉินเข่อไว้ ฉินเข่อชะงักไป แล้วถาม “คุณจะทำอะไร?”
อาจารย์วัยรุ่นกลืนน้ำลาย แล้วกล่าวอย่างติดๆขัดๆว่า “ผมๆๆ ผมก็แค่ไม่อยากให้คุณออกไปก็เท่านั้น!”
เพิ่งพูดจบ เขาก็ตระหนักได้ว่าการกระทำของตัวเองเริ่มบุ่มบ่ามแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงได้รีบปล่อยมือที่ขวางประตูไว้แล้วกล่าว “นักศึกษาฉินเข่อ ขอโทษนะ อาจารย์ไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น ผมหวังว่าคุณจะไม่พูดเรื่องแบบนี้ออกไป ถ้าคุณพูดออกไป ต่อไปอาจารย์จะทำตัวลำบากเมื่ออยู่ในรั้วมหาลัย ความจริงเจตนาที่แท้จริงของผมคือ…”
ตอนกำลังพูด เขายังเอื้อมมือไปจับแขนของฉินเข่ออย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ เห็นฉินเข่อไม่ต่อต้าน เขาใช้สองมือจับฉินเข่อเลยก็แล้วกัน การกระทำนี้ไม่ใช่การกระทำที่ยอมรับผิดขอโทษอะไรเลย อาจารย์คนนี้พูดๆแล้วก็แค่หาวิธีแต๊ะอั๋งฉินเข่อ ไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อพิมพ์เลยจริงๆ อาจารย์แบบนี้ชักจะจองหองมากไปแล้ว
“คุณจะทำอะไร?” ฉินเข่อสะบัดมือทั้งสองของเขาออกทันใด แล้วยังยกมือผลักอาจารย์วัยรุ่นอีกด้วย
อาจารย์วัยรุ่นชะงักไป แล้วกล่าว “นี่ผมก็ขอโทษคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ? นักศึกษาฉินเข่อ คุณอย่าเกินไปนะ ผมก็แค่พูดไปงั้นๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ถ้าคุณพูดเรื่องนี้ออกไป ผมจะให้0ในวิชานี้กับคุณ”
ฉินเข่อขมวดคิ้วสักพัก แล้วถาม “คุณกำลังข่มขู่ฉันอยู่เหรอ?”
อาจารย์วัยรุ่นหัวเราะดูแคลนออกมาอย่างหลงตัวเอง แล้วกล่าว “ไม่ถึงขั้นขู่หรอกนะ ผมก็แค่พูดจริง คุณไม่เพิ่มผมเป็นเพื่อนก็ได้ แต่เรื่องของวันนี้ ผมหวังว่าคุณจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้กับใคร”
ฉินเข่อหัวเราะเหอะๆ แล้วกล่าว “เดิมทีนะ ฉันก็ว่าจะไม่พูดแหละ แต่ตอนนี้ ฉันจำเป็นต้องพูดแล้วล่ะ ฉันไม่ชอบถูกข่มขู่เอามากๆ โดยเฉพาะแต๋วแตกแบบคุณนี่!”
“แต๋วแตก!” สีหน้าของอาจารย์วัยรุ่นเปลี่ยนไป ส่งเสียงเหอะออกมา แล้วกล่าว “นึกไม่ถึงว่าคุณจะกล้าว่าผมว่าแต๋วแตก คุณกำลังเหยียดหยามบุคลิกของผมอยู่ เชื่อมั้ยว่าผมจะแจ้งความเดี๋ยวนี้!”
ต่อให้เขาจะลองเชิงฉินเข่อ วันนี้เขาก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ ยิ่งไม่มีทางพูดแบบนี้ออกมาได้ ฉินเข่อไม่เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป ตัวตนและตำแหน่งของเธอผู้หญิงธรรมดาเทียบไม่ติด เบื้องหลังของฉินเข่อแข็งแกร่งอยู่นะ พูดอีกนัยหนึ่ง ก็คือถ้าอาจารย์คนนี้ให้ฉินเข่อสอบตกหรือเขาแจ้งความ ทางมหาลัยก็ไม่มีทางยินยอมให้เขาทำแบบนั้น
การก่อสร้างในมหาลัยนี้ เงินลงทุนส่วนใหญ่มาจากตระกูลลุงใหญ่ของฉินเข่อ ลุงใหญ่ของฉินเข่อชื่อหยางจิ่งเซียน เป็นผู้นำตระกูลของตระกูลใหญ่อันดับสองของดินแดนตะวันตก อำนาจของตระกูลค่อนข้างแข็งแกร่ง เบื้องบนมีคนอยู่ในราชสำนัก เบื้องล่างมีคนในองค์กรใต้ดินอยู่ไม่น้อย แน่นอน ธุรกิจก็เจริญก้าวหน้า แล้วยังมีสิ่งสำคัญอีกอย่างคือ เขามีลูกชายหลายคน
หยางจิ่งเซียนมีลูกชายเจ็ดคน ทุกๆคนแทบจะโดดเด่นทั้งนั้น ตอนนี้สามารถยืนด้วยตัวเองได้
“แจ้งความ!” ฉินเข่อถาม “คุณแน่ใจมั้ยว่าจะแจ้งความ?”
