บทที่ 74 ความโกรธ
“เฮ~!”
“มันลงไปแล้ว!!”
เสียงเฮจากผู้คนโดยรอบดังขึ้นทันที เมื่อลูกบอลของฝ่ายจี้เฟิงได้กลิ้งลงหลุมไปเป็นลูกที่เจ็ด และในขณะนี้ทุกคนจับจ้องไปที่จี้เฟิงอย่างไม่วางตา พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่า จี้เฟิงแทงลูกสุดท้ายลงหลุมไปด้วยวิธีนี้ได้อย่างไร
แน่นอนว่าความยากของลูกนี้อาจจะไม่สูงมากเมื่อเป็นการเล่นของมืออาชีพ จากการที่ลูกคิวไม่ได้อยู่ขนานกับแนวเส้นของหลุมซึ่งนั่นไม่ใช่ปัญหาเลยหากเลือกที่จะแทงโดยอาศัยมุมเพียงเล็กน้อย แต่ไม่ว่ายังไงการเล่นบอลตรงก็ดีและง่ายกว่าบอลที่ต้องใช้มุมอยู่ดี
ดังนั้นทุกคนจึงแปลกใจเมื่อเห็นท่าทางที่ดูประมาทของจี้เฟิง เมื่อตอนที่เขาเริ่มแทงดูเหมือนว่าเขาแทบจะไม่ได้มองมันเลยด้วยซ้ำ เขาทำท่าเหมือนแทงไปงั้นๆ แม้สุดท้ายแล้วลูกจะกลิ้งลงหลุมไปก็ตาม..
“เด็กหนุ่มคนนี้ต้องการจะทำอะไร?”
“หรือนี่เป็นการเล่นเพื่ออวดทักษะความสามารถพิเศษอย่างเหนือชั้นของเขา?”
เมื่อผู้คนจำนวนมากเห็นสีหน้าของเหอตงเป็นสีเขียวคล้ำในเวลานี้ พวกเขาก็เข้าใจในทันทีว่า นักเรียนชายที่ดูแสนจะธรรมดาคนนี้ แท้จริงแล้วมีทักษะการเล่นบิลเลียดที่ไม่ต่างจากมืออาชีพเลย และการกระทำในลักษณะนี้มันเหมือนกันการตีแสกหน้าของฝ่ายตรงด้วยทักษะอันยอดเยี่ยม!
ทุกคนมองหน้าทั้งสองคนไปมาแล้วพวกเขาก็สรุปความคิดได้ว่า มันคงเป็นอย่างนั้นจริงๆ!
ผู้ชายใส่แว่นที่ดูภายนอกเป็นคนอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษคนนี้ ในช่วงแรกเขาได้แข่งขันกับเด็กนักเรียนอีกคนหนึ่ง เขาได้ชนะติดกันไปมากกว่าสิบเกมรวด ดูเหมือนเขาจะเป็นนักพนันตัวยง ที่ไร้ความปราณีและไม่มีน้ำใจนักกีฬาเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อพวกเขามาที่นี่เพื่อเล่นบิลเลียดด้วยกัน นั่นก็แสดงว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ต้องรู้จัก แต่การกระทำต่อคนรู้จักของเขานั้นเลวร้ายมาก รวมถึงคำพูดต่างๆ ที่ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของคู่แข่งขันเลยด้วยซ้ำ
เพียงแต่ว่าในเวลานี้ผู้ชายที่ดูภายนอกเป็นคนอ่อนโยนคนนี้นั้น เขาคิดไม่ถึงว่าเพื่อนของเด็กนักเรียนอีกคน จะมีทักษะที่สุดยอดขนาดนี้ถ้าเพียงแค่เขา ไม่ทำการกระทำที่ดูเลวร้ายและคำพูดยั่วยุเร่งเร้าพวกเขาทั้งสองคน ในการเล่นแต่ละเกมที่ผ่านมา เวลานี้เขาก็คงไม่โดนเด็กนักเรียนคนนั้น เอาคืนอย่างไร้ความปราณีแบบนี้เช่นกัน
ในเวลานี้ทุกคนมองไปที่เหอตงอีกครั้ง พวกเขารู้สึกดูถูกเหอตงขึ้นมาเล็กน้อย
“สุภาพบุรุษจอมปลอม!”
ความคิดนี้เกิดขึ้นในจิตใจของทุกคน
ในความเป็นจริงสำหรับผู้สังเกตการณ์โดยรอบเหล่านี้ พวกเขาถูกดึงดูดจากเทคนิคการเล่นที่เชี่ยวชาญของเหอตงในตอนแรกเท่านั้น จากนั้นพวกเขาก็เพิกเฉยต่อความหยิ่งผยองของเหอตง หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือพวกเขาจงใจไม่ให้ความสนใจกับความหยิ่งยโสของเขา
และในตอนนี้มีสุดยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ ที่มีเทคนิคสูงกว่าเหอตงมาก หรือบางทีมืออาชีพบางคน อาจจะเทียบไม่ติดเลยด้วยซ้ำสายตาชื่นชมของทุกคน เปลี่ยนจากเหอตงไปหาจี้เฟิงโดยอัตโนมัติ จากนั้นพวกเขาก็เหมือนได้สติ ว่าหลายเกมที่ผ่านมา เหอตงได้ทำอะไรลงไปบ้าง
“ป๊อก!”
จี้เฟิงเล่นอย่างเฉยเมยราวกับว่าตอนนี้ เขาไม่ได้แข่งขันบิลเลียดที่มีเงินเดิมพันถึงหนึ่งพันหยวนอยู่ การเคลื่อนไหวของเขายังคงเชื่องช้า แต่ไม่มีใครกล้าดูถูกเขาอีกต่อไป !
ในเวลานี้หลายคนเริ่มคิดถึงเหตุการณ์ที่ลูกของฝ่ายจี้เฟิงถูกล้อมรอบด้วยลูกบอลอีกสามลูก.. ในตอนนั้นจี้เฟิงไม่มีหนทางจริงๆ น่ะเหรอ?
เมื่อถึงเวลานี้ หลายคนก็ฉุกคิดขึ้นได้ทันทีว่า จี้เฟิงต้องมีวิธีที่จะทำให้ลูกนั้นลงหลุมได้อย่างแน่นอนในตอนนั้น แต่เขาจงใจที่จะให้โอกาสเหอตง เขาถึงขนาดยอมตั้งใจที่แทงลูกคิวสีขาวทิ้งอย่างเปล่าประโยชน์ นั่นเป็นเหตุให้เหอตงรู้สึกฮึกเหิมและดูหมิ่นจี้เฟิงขึ้นมาทันที กำลังใจของเหอตงกลับเข้ามาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นช่องทางแห่งชัยชนะ แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างกลับอยู่ในแผนของจี้เฟิงทั้งหมด สิ่งเหล่านี้เป็นความเจ็บปวดและน่าอับอายที่จี้เฟิงมอบเป็นบทเรียนให้กับเหอตง
แต่จี้เฟิงจะคิดและตั้งใจที่จะทำแบบนั้นจริงๆน่ะเหรอ? เขาสามารถกำหนดรูปแบบของเกมทั้งหมดตามความคิดของเขาได้ขนาดนั้นเลยเชียวหรือ? นี่เป็นคำถามที่ทุกคนต่างสงสัยอยู่ในใจ
และในตอนนี้จี้เฟิงกำลังตั้งท่าเล็งไปที่ลูกดำหมายเลข 8 แล้ว…!
สถานการณ์ในตอนนี้เกือบจะชัดเจนแล้ว จี้เฟิงทิ้งลูกคิวบอลสีขาวไว้ในตำแหน่งที่ดีจนไม่สามารถจะดีไปกว่านี้ได้อีกแล้ว ลูกบอลสีดำหมายเลข 8 และหลุมที่อยู่ตรงกลางนั้นเป็นเส้นตรงอย่างสมบูรณ์แถมระยะทางก็ใกล้มาก และแม้แต่มือใหม่ก็สามารถทำคะแนนจากลูกนี้ได้อย่างง่ายดาย
จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อยและแทงไม้คิวออกไปเบาๆ
“ป๊อก!” วืดดดด~~ “คลุ่ก!!!” ลูกคิวสีดำหมายเลข 8 กลิ้งลงหลุมไปอย่างสวยงาม!
“อุ๊บส์~ ขอโทษทีผมบังเอิญชนะซะแล้ว” จี้เฟิงเดินมาหาเหอตงพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและค่อยๆ ยื่นมือออกไปเพื่อรอรับเงินเดิมพัน
การแสดงออกของเหอตงเปลี่ยนไปอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ เขาหยิบกระเป๋าเงินออกมาด้วยท่าทีและสีหน้าดุดัน และยื่นเงินหนึ่งพันหยวนให้กับจี้เฟิง
“ยังไงดีครับ? คุณกล้าที่จะเล่นต่อหรือเปล่า… เกมนี้ผมอาจจะแค่โชคดีเฉยๆก็ได้!” จี้เฟิงพูดด้วยประโยคหวังดีประสงค์ร้ายเช่นเดียวกันกับที่เหอตงเคยพูด แต่ต่างกันตรงที่วิธีการของจี้เฟิงนั้นดูตรงไปตรงมามากกว่า เหอตงไม่ใช่คนโง่ แน่นอนว่าเขาสามารถมองเจตนาที่แท้จริงของคำพูดจี้เฟิงออก
แต่อย่างไรก็ตามจี้เฟิงก็ดูเหมือนจะไม่รู้ตัวเขาแค่มองไปที่เหอตงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ไอ้บ้านี่มันร้ายเงียบแฮะ!” จางเล่ยเข้าใจเจตนาของจี้เฟิงเป็นอย่างดี เนื่องจากเขารู้ดีว่าเหอตงเป็นคนร้ายกาจ เปรียบเหมือนหมาป่าภูเขายิ่งจนมุมจะยิ่งแสดงความบ้าออกมา เขาจะไม่ยอมเสียเงินให้จี้เฟิงง่ายๆ อย่างนี้แน่นอน!
ด้วยเหตุนี้จี้เฟิงจึงจี้จุดอ่อนเพื่อกระตุ้นเหอตง ทำให้เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะสู้ต่อก็รู้สึกกระอักกระอ่วน จะยอมแพ้โดยไม่สู้ก็เสียศักดิ์ศรี โดยเฉพาะต่อหน้าผู้คนมากมายรวมถึงต่อหน้าแฟนสาวของเขา เซียวหยูซวนเธอจะมองเขาเป็นผู้ชายอย่างไรถ้าหากเขายอมแพ้ง่ายๆ
เมื่อเห็นสีหน้าไม่สู้ดีและท่าทีอันกระอักกระอ่วนของเหอตง จางเล่ยก็รู้สึกสะใจขึ้นมาทันที เมื่อจี้เฟิงเอาชนะเหอตงได้อย่างขาดลอยจนทำให้เหอตงที่ดูมั่นใจในตัวเองนักหนาถึงกับหน้าเปลี่ยนสี “ไอ้คนหยิ่งผยองที่ปากดีตอนแข่งกับฉันมันหายไปไหนวะ ทำไมตอนนี้ถึงได้ยืนใบ้แดกได้ขนาดนี้ ฮิฮิ!” จางเล่ยแอบหัวเราะเยาะอย่างสะใจ
ผู้คนที่อยู่โดยรอบบางคนเริ่มมีปฏิกิริยา แล้วหันไปมองเหอตงทีละคน
“การรักษาคำพูดมันจะไปสำคัญอะไร ถ้าคุณจะเล่นเพียงแค่หนึ่งเกม?”
“นั่นน่ะสิคุณเคยพูดไว้เองนี่นา ว่าจะเลิกเล่นก็ต่อเมื่อครบสิบเกมก่อน แล้วตอนนี้มันเพิ่งจะผ่านไปแค่เกมเดียวเท่านั้น คุณก็กลัวที่จะเล่นต่อแล้วเหรอ? เด็กอีกคนที่แพ้มากกว่าสิบเกมยังกล้ามากกว่าคุณเลย!
…
ใบหน้าของเหอตงตอนนี้จากเขียวคล้ำเริ่มเป็นสีฟ้าม่วง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้าและยิ้มเซียวๆ “โอเค.. งั้นก็เล่นกันต่อ”
จี้เฟิงยิ้มตอบเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ส่งสัญญาณให้พนักงานจัดการตั้งลูกคิว
“สงสัยคราวนี้ฉันคงต้องตั้งใจเล่นจริงๆ ซะที!” จี้เฟิงยิ้มบางๆอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ก้มตัวลงต่ำในท่าที่ดูเป็นธรรมชาติ
“ป๊อก!!”
ในการแทงครั้งแรก ลูกคิวทั้งหลายระเบิดออก หลังจากนั้นทุกคนก็เห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้าที่ทำให้พวกเขาตกตะลึงจนตาค้าง พวกเขาเห็นลูกคิวสีขาวกลิ้งไปราวกับว่ามันมีตา หลังจากที่กระทบกับบอลที่มีลวดลายลูกแรก มันก็กระเด้งไปที่ขอบโต๊ะและกระทบชิ่งไปที่ลูกที่สอง ลูกที่สาม…
การแทงเพียงนัดเดียว แต่มีลูกถึงห้าลูกที่ได้ลงหลุมไป!!
ทุกคนรีบขยี้ตาอย่างนึกไม่ถึงว่านี่คือเรื่องจริง ไม่เคยมีใครเห็นหรือได้ยินมาก่อนเลยว่า ในการแทงเปิดครั้งแรกจะสามารถทำให้ลูกลงหลุมได้มากถึง 5 ลูกในคราวเดียว เรื่องนี้มันแทบจะเป็นเรื่องที่เหมือนกับความฝัน!
ไม่เพียงแต่ผู้สังเกตการณ์รอบๆ แม้แต่เหอตง จางเล่ยและเซียวหยูซวนที่ตอนนี้ไม่ได้พูดอะไรออกมาก็ตกตะลึงอ้าปากค้างในเวลาเดียวกัน ฉากที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันยากที่จะเชื่อจริงๆ
อย่างไรก็ตาม เกมของจี้เฟิงมันยังไม่จบ จี้เฟิงดูเหมือนจะจงใจแสดงทักษะของเขากับสองลูกที่เหลือรวมถึงลูกดำหมายเลข 8 เขาเปลี่ยนตำแหน่งในการแทงติดต่อกัน มีทั้งไขว้แขนแทง แทงกลับหัว จนลูกสุดท้ายเขาถึงขนาดหลับตาข้างหนึ่งแทงลูกคิวสีดำหมายเลข 8
“คลุ่ก!!” ลูกบอลสีดำหมายเลข 8 ลงหลุมไปอย่างแม่นยำ และแล้วเกมก็จบลงอย่างสวยงาม!!
เหอตงซึ่งมีทักษะในระดับใกล้เคียงกับการที่จะก้าวเข้าสู่มืออาชีพ เขาได้รับ ‘แม็กซีมั่มเบรก’ เป็นรางวัลจากจี้เฟิง
แต่ในเวลานี้ มือของจี้เฟิงได้ยื่นออกมา… “ขอโทษที ผมขอเงินอีกหนึ่งพันหยวนด้วย!”
………จบบทที่ 74~
——————————————————-
ในปะโยคที่เกี่ยวกับการเล่นบิลเลียด แล้วมีลูกลงหลุมในการแทงเพียงครั้งเดียวหรือการที่ชนะอีกฝ่ายโดยที่อีกฝ่ายเหลือลูกครบบนโต๊ะทั้งหมด ในตอนนี้ขอใช้คำว่า ‘แม็กซีมั่มเบรก’ ไปก่อนนะคะ คำนี้อาจมีการเปลี่ยนแปลงในภายหลัง
ด้วยรัก
เนตรนารีสีชมพู
