บทที่ 73 ความแข็งแกร่งที่แท้จริง!
“ป๊อก!”
จี้เฟิงแทงลูกที่ห้าได้อย่างง่ายดายด้วยความเร็วคงที่และกลิ้งเข้าหลุมไปอย่างแม่นยำ
การเคลื่อนไหวของจี้เฟิงนั้นดูไม่น่าตื่นเต้นอย่างที่คิด ในสายตาของผู้ที่สังเกตการแข่งขันอยู่โดยรอบ มันเป็นวิธีการเล่นที่เอื่อยเฉื่อยและน่าเบื่อหน่ายซึ่งดูเหมือนจะไม่แตกต่างจากมือใหม่เลย ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ เมื่อจี้เฟิงเล่นเขาไม่เคยเสียสมาธิหรือทำพลาดและจะตามมาด้วยเสียงของลูกบอลที่กลิ้งลงหลุมไป
อย่างไรก็ตามในสายตาของคนวงในสิ่งนี้แตกต่างกันมาก
พวกเขาแอบสังเกตุว่าตอนที่จี้เฟิงเล่น ท่าทางของเขาอาจจะไม่ได้ดูหวือหวาและแววตาของเขาไม่ได้แหลมคมแถมยังดูธรรมดาสงบนิ่งเหมือนกับน้ำ แต่สิ่งที่แปลกที่สุดคือ ความแรงของการแทงแต่ละครั้ง รวมถึงมุมและท่วงท่าของเขา มันช่างเหมือนกันกับช็อตแรกอย่างไม่มีผิดเพี้ยนเลยแม้แต่น้อย
หากการที่จี้เฟิงแทงลูกลูกแรกไปด้วยความเร็วคงที่เป็นเพียงแค่ความโชคดี แล้วอีกสี่ลูกที่เหลือมันจะสามารถอธิบายออกมาได้ว่าอย่างไร?
เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่แค่ความโชคดีอย่างแน่นอน!
นั่นหมายความว่าทั้งหมดนี้เป็นทักษะในการควบคุมลูกบอลของเขาได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็น มุมที่แทง ความแรงและความเร็วในการกลิ้งของลูก
แม้ว่าจี้เฟิงจะไม่ได้โชว์ท่าเท่ๆ และเล่นลูกยากๆ อย่างลูกกระโดดแบบที่เหอตงทำ แต่ก็ไม่มีใครในตอนนี้กล้าที่จะดูถูกฝีมือของเขาอย่างแน่นอน นี่คือผู้มีทักษะระดับสูงในการเล่นบิลเลียดอีกคนหนึ่งซึ่งทำให้ทุกคนที่ดูอยู่โดยรอบรู้สึกประหลาดใจและคาดไม่ถึง
ยังมีอีกคนที่ตกใจไม่แพ้กันนั่นก็คือเหอตง เมื่อเขาเห็นลูกบอลสองสามลูกที่ลงหลุมไปด้วยฝีมือของจี้เฟิงเขาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง มันมีคนที่เล่นได้แบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ?
ทันใดนั้นเหอตงก็จำคำพูดของประธานสมาคมที่สอนทักษะการเล่นบิลเลียดให้กับเขาสมัยเรียนมหาวิทยาลัยได้ เหอตงเคยถามประธานสมาคมว่า ผู้เล่นที่เป็นสุดยอดฝีมือที่แท้จริงนั้นควรเป็นอย่างไร..?
ประธานสมาคมกล่าวว่า “ยอดฝีมือที่แท้จริงสามารถกลับคืนสู่ความบริสุทธิ์ได้เช่นเดียวกับนักดาบ เมื่อเขาฝึกฝนจนถึงระดับหนึ่งแล้วเขาก็ไม่ต้องการดาบอีกต่อไป เพราะแม้แต่ดอกไม้หรือใบไม้ที่ปลิวว่อนก็สามารถนำมาใช้แทนดาบเพื่อทำร้ายผู้คนได้หรือแม้แต่ตัวเขาเองก็เป็นดาบ ประธานสมาคมยังกล่าวอีกว่า นักเล่นระดับสุดยอดตัวจริง เมื่อเขาเล่นเราจะไม่รู้สึกถึงความงดงามในท่วงท่าเลยแม้แต่น้อย แต่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นมือใหม่หัดเล่น อย่างไรก็ตามบุคคลดังกล่าวดูเหมือนจะสามารถควบคุมลูกบอลด้วยสายตาของเขาได้ ตราบใดที่ดวงตาของเขามองเห็นว่าบอลจะไปหยุดอยู่ตรงไหน และเขาต้องการให้บอลไปลักษณะไหน สิ่งเหล่านั้นจะปรากฏขึ้นให้เห็นได้บนโต๊ะ แต่น่าเสียดายที่ผู้เชี่ยวชาญระดับสุดยอดอย่างที่กล่าวมานี้มีแต่เพียงทฤษฎีเท่านั้น เนื่องจากผลกระทบและปัจจัยต่างๆ ภายนอกจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครสามารถไปถึงจุดดังกล่าวได้”
เมื่อข้อความเหล่านี้แวบผ่านเข้ามาในความคิดของเหอตง เขาก็คิดได้ทันทีว่าจี้เฟิงดูเหมือนจะถึงจุดแห่งตำนานที่ว่านั่นแล้ว!
“เป็นไปไม่ได้ เด็กม.ปลายจะมีทักษะระดับสุดยอดนั่นได้ยังไง?” เหอตงไม่อยากจะเชื่อ แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันก็ยากที่จะปฏิเสธ
“ป๊อก!”
ลูกที่หกยังคงกลิ้งลงหลุมไปด้วยความเร็วเท่าเดิมเหมือนกับลูกบอลทั้งห้าลูกที่ผ่านมา
ทุกคนเริ่มเคลิบเคลิ้มเมื่อพวกเขาจ้องมองทุกการกระทำของจี้เฟิง ไม่มีการเคลื่อนไหวที่ดูน่าตื่นเต้นเร้าใจ ทุกการเคลื่อนไหวช่างลื่นไหลไปอย่างเชื่องช้า พวกเขารู้สึกได้ถึงทุกจังหวะที่สวยงามแบบธรรมชาติและมันทำให้หัวใจของทุกคนเต้นไปตามจังหวะ
ทุกคนตระหนักดีว่านี่คือการแสดงของบุคคลที่มีทักษะระดับตำนานที่ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ถึงแม้พวกเขาจะเคยดูการแข่งขันระดับนานาชาติ พวกเขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้อย่างแน่นอน
แต่ในตอนนี้คิ้วทุกคนเริ่มขมวดเข้าหากันเมื่อมองไปที่โต๊ะ ลูกบอลของจี้เฟิงเหลือเพียงลูกสุดท้าย แต่บอลลูกนี้ถูกล้อมรอบไปด้วย ลูกดำหมายเลข 8 และลูกบอลของฝ่ายเหออีกตงสองลูก บอลทั้งหมดสี่ลูกนี้อยู่ตรงกลางโต๊ะ และไม่ว่าจะเล่นจากมุมไหนหากต้องการจะทำคะแนนคงทำได้เพียงแต่หยิบลูกที่อยู่ตรงกลางแล้วนำมันไปหย่อนลงหลุมโดยตรงเท่านั้น มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำคะแนนจากลักษณะของลูกบนโต๊ะในเวลานี้ เกรงว่าแม้แต่เทพเจ้าก็เช่นกัน
และในที่สุดใบหน้าที่ซีดเซียวของเหอตงในเวลานี้ก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น บอลของเขาอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบที่สุด ถ้าในช่วงต้นเกมบอลของเขาไม่ถูกบล็อกด้วยบอลหมายเลข 8 เกมมันคงจะจบได้ไปนานแล้ว แต่ในตอนนี้ตราบใดที่จี้เฟิงทำพลาดเพียงนิดเดียว โดยการทิ้งลูกคิวไว้ในตำแหน่งที่ดีเพียงเล็กน้อย โอกาสชนะก็จะเป็นของเหอตงในทันที
“ฮ่าๆ หนุ่มน้อยก็ถือว่าทักษะของเธอไม่เลวเลย แต่ลูกนี้ดูเหมือนเธอคงจะทำคะแนนไม่ได้แล้วล่ะนะ ใช่ว่าความแข็งแกร่งจะแสดงผลลัพธ์ที่ดีให้เธอได้ตลอดหรอกนะ โชคต่างหากที่ถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด!” เหอตงอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและหัวเราะ
“มันก็ใช่ที่ความแข็งแกร่งมันไม่ได้หมายถึงผลลัพธ์ที่ดี แล้วถ้ามันเป็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงล่ะ?” จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็แทงลูกคิวเบาๆ และในที่สุดมันก็ไปหยุดที่ลูกบอลทั้งสี่ลูกบริเวณใกล้ๆ ขอบโต๊ะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า!! นี่เหรอ คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงที่เธอว่า?” เหอตงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ เมื่อเขาเห็นบอลที่หยุดอยู่ที่ตำแหน่งนั้น แม้ว่าการป้องกันครั้งนี้ของจี้เฟิงจะดี แต่บอลของเหอตงและบอลหมายเลข 8 นั้นเรียงกันเป็นสามเหลี่ยม และไม่ว่าจี้เฟิงจะหยุดลูกคิวที่ไหน มันก็เหมือนกับเป็นการยื่นโอกาสให้กับเหอตงอยู่ดี
“เฮ้อ.. น่าสงสารจริงๆ!”
“ใช่ น่าจะจบเกมแล้วล่ะ ไม่น่าเลย…ผมล่ะเสียดายแทน!”
“ทักษะของพ่อหนุ่มคนนี้ไม่เลวเลย ฉันว่าเขาก็ยังมีสิทธิ์ลุ้นอยู่นา…”
เมื่อเห็นสถานการณ์ของการแข่งขันเป็นเช่นนี้ ผู้คนที่ยืนดูอยู่โดยรอบก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความเสียดายเพราะพวกเขาได้ชื่นชมประสิทธิภาพทางเทคนิคที่ยอดเยี่ยมของจี้เฟิง แต่อย่างไรก็ตามเนื่องจากความโชคดีและทักษะที่ไม่ธรรมดาเช่นกันของเหอตง เขากำลังจะทำให้จี้เฟิงพบกับความพ่ายแพ้ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่พวกเขารู้สึกรับไม่ได้
ทั้งสองด้านของบอลหมายเลข 8 มีลูกลายของฝ่ายเหอตง เขาตัดสินใจอย่างรอบคอบและเลือกเล่นทางด้านขวาก่อน ด้วยวิธีนี้เมื่อลูกบอลเข้าหลุม ลูกคิวจะกระทบกับด้านข้างของโต๊ะและจะดีดกลับออกไป ตราบใดที่การควบคุมของลูกยังดี เขาก็จะสามารถเก็บลูกที่เหลือได้อย่างง่ายดาย
“ป๊อก!”
เหอตงเลือกหลุมกลางแล้วบอลก็ลงหลุมไปอย่างแม่นยำ อย่างไรก็ตามมีปัญหาเกิดขึ้นเล็กน้อย เมื่อลูกคิวสีขาวสัมผัสกับปากหลุมทำให้เกิดการเบี่ยงเบนเล็กน้อย คราวนี้ลูกที่เหลืออยู่ในตำแหน่งเดียวกับลูกดำหมายเลข 8 ลักษณะเป็นเส้นตรงรวมถึงลูกคิวสีขาวด้วย และลูกลายของเขานั้นอยู่เกือบจะติดกันกับลูกแปดดำ
งานหยาบ…
ทันใดนั้นใบหน้าของเหอตงก็ดูหงิกงออย่างน่าเกลียด เขาไม่สามารถที่จะทำคะแนนต่อได้ เว้นแต่ว่าเขาจะแทงลูกเล่นไปรอบๆ ก่อน แต่ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้ ถ้าเขาเปิดโอกาสให้จี้เฟิงเล่นได้โดยง่าย โอกาสแพ้ของเขาก็ใกล้เข้ามาเต็มที
เหอตงอารมณ์เสียเล็กน้อยเขาเลือกที่จะป้องกันอย่างระมัดระวังและหยุดลูกคิวสีขาวไว้ใกล้กับขอบโต๊ะ
ครั้งนี้ในการทำคะแนนของจี้เฟิงก็ยากมากเช่นกัน เพราะบอลไม่ได้อยู่ในแนวที่ดี และยังวางไม่ตรงกับแนวหลุมด้วย นอกจากมันจะเอียงแล้ว มันก็ไม่ง่ายเลยที่จะแทงทีเดียวแล้วให้ลูกลงหลุมไป
ในเวลานี้สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่จี้เฟิง หากเขาทำสามารถแทงลูกลงหลุมได้ จี้เฟิงจะมีโอกาสชนะเกือบร้อยเปอเซนต์ แต่ถ้าหากเขาทำไม่ได้ในครั้งนี้ ก็จะเป็นการเปิดโอกาสให้กับทางฝ่ายของเหอตงได้เก็บชัยชนะไป
“นายต้องทำได้ น้องชาย!” จางเล่ยกำหมัดแน่น เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้!
จี้เฟิงยืนอยู่ด้านข้างของโต๊ะด้วยท่าทีสบายๆ เขาถือไม้คิวอย่างหลวมๆ และไม่แม้แต่จะคิดอะไรให้มาก เขาแค่แทงมันออกไป นี่เป็นครั้งแรกที่จี้เฟิงใช้ความพยามยามอย่างเต็มที่และเป็นครั้งที่เขาดูสบายที่สุดด้วย
“ป๊อก!”
ลูกคิวกระดอนไปมาสามครั้งบนโต๊ะและเมื่อมันเด้งกลับไปเป็นครั้งสุดท้ายมันบังเอิญไปโดนลูกบอลลูกหนึ่งซึ่งเป็นลูกบอลของฝ่ายจี้เฟิงเอง หลังจากนั้นลูกบอลที่ว่านี้ก็ถูกกระแทกและแกว่งไปแกว่งมาอย่างเอื่อยเฉื่อยราวกับว่ามันสามารถหยุดลงได้ทุกเมื่อ แต่มันก็ยังคงกลิ้งต่อไปและสุดท้ายมันก็กลิ้งเข้าหาปากหลุม…
“คลุ่ก~!!”
ลงไปแล้ว!!!
………จบบท 73~
————————————————————————————-
คุยกันท้ายบท ( º﹃º )
ก่อนอื่นผู้แปลต้องกราบขออภัยในความรู้ด้านบิลเลียดหรือพลูของผู้แปลน้อยนัก จึงอาจทำให้เกิดการสับสนในกฎกติกาและชื่อเรียกนะคะ (╥_╥)
ในเนื้อหาต่อไปนี้จะยังขออนุญาตเรียกการแข่งขันที่เกิดขึ้นนี้ว่าการเล่นบิลเลียดนะคะ โดยจะยึดตามเนื้อหาต้นฉบับเหมือนเดิมค่ะ แต่กฎกติกาที่พวกเขาเล่นนั้นมันคือกฎของการเล่นพูลบ้านเรานี่แหละค่ะ (หากผู้แปลเข้าใจผิดต้องขออภัยอีกครั้งจริงๆค่ะ) (ซึ่งเป็นการเรียกบิลเลียดตามความเข้าใจของพระเอกเราในตอนฝึกฝนด้วยค่ะ)
o(_ _ o) o(_ _)o (o_ _)o
สุดท้ายนี้สำหรับท่านที่อาจจะยังไม่เข้าใจในกฎกติกาการแข่งขันบิลเลียดในนิยาย ผู้แปลจึงขออธิบายหลักการแพ้ชนะอย่างคร่าวๆ ในการแข่งขันบิลเลียดของจี้เฟิง จางเล่ย และเหอตงเลยแล้วกันนะคะ (≖͞_≖̥)
ลูกบอลมีทั้งหมด 15 ลูก จะแบ่งเป็นลูกลาย 7 ลูก /ลูกเกลี้ยง 7 ลูก และลูกดำหมายเลข 8 อีก 1 ลูก
✿โดยแต่ละฝ่ายจะต้องเลือกลูกลายหรือลูกเกลี้ยงและต้องทำคะแนนจากลูกที่ตัวเองเลือกให้ลงหลุมทั้งหมด จนกระทั่งเหลือแต่ลูกหมายเลข 8 ผู้เล่นคนแรกที่สามารถแทงลูกบอลหมายเลข 8 ลงหลุมได้จะเป็นผู้ชนะ
✿หากผู้เล่นคนหนึ่งแทงลูกเป้าของผู้เล่นคนอื่นลงหลุมโดยไม่ได้ตั้งใจ จะถูกนับเป็นประโยชน์ของผู้เล่นอีกคน
✿ถ้าผู้เล่นคนหนึ่งบังเอิญแทงลูกหมายเลข 8 ลงหลุมก่อนที่ลูกบอลลูกอื่นของพวกเขาลงหลุม นับว่าพวกเขาแพ้
✿หากผู้เล่นคนหนึ่งแทงลูกหมายเลข 8 ตกโต๊ะ ก็ถือว่าพวกเขาแพ้โดยอัตโนมัติเช่นกัน
ด้วยรัก
เนตรนารีสีชมพู
