The Ultimate Student สุดยอดนักเรียนสมองอัจฉริยะ – บทที่ 177 สามเดือน

เวลารอบๆตัวเหมืนกับจะหยุดลงร่างกายของเซียวหยูซวนแข็งทื่อ สมองของเธอว่างเปล่าขาวโพลนไปหมด จมูกของเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของจี้เฟิง มันทำให้เธอลืมไปแล้วว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน
จี้เฟิงยังคงไม่หยุดการกระทำที่อุกอาจของเขาเขากอดเอวที่เด้งสู้มือของเซียวหยูซวนแน่นขึ้นและจูบริมฝีปากสีแดงของเธออย่างเร่าร้อนเขาใช้ลิ้นสอดแทรกผ่านฟันของเธอได้อย่างง่ายดายและดูดลิ้นของเธอเบาๆ
“อื้อ~!”เซียวหยูซวนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมา กว่าเธอจะรู้ตัวเธอก็พบว่าจี้เฟิงนั้นกำลังจูบเธออยู่
แต่ในไม่ช้าจูบที่อ่อนโยนแต่ก็หนักแน่นในเวลาเดียวกันของจี้เฟิงก็ทำให้เซียวหยูซวนลืมทุกอย่างไปจนหมดจากนั้นเธอก็ถอนหายใจเบาๆ อารมณ์ที่อ่อนหวานและซับซ้อนของเธอท่วมท้นอยู่ในหัวใจ เธอหลับตาลงเล็กน้อยและปล่อยให้จี้เฟิงเป็นผู้นำทาง
ต่อมาเซียวหยูซวนก็ค่อยๆตอบสนองแม้ว่าการเคลื่อนไหวลิ้นเล็กๆของเธอจะสั่นและแผ่วเบามากแต่มันก็ทำให้จี้เฟิงมีกำลังใจและรู้สึกฮึกเหิมมากยิ่งขึ้น
ลูกค้าในร้านกาแฟนที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นการกระทำของทั้งสองคนพวกเขาต่างคิดว่าหนุ่มสาวสมัยนี้ช่างใจกล้าและเปิดเผยมากเกินไปจริงๆ
แต่ก็มีหนุ่มๆบางคนรู้สึกอิจฉาอยู่ในใจนั่นเป็นเพราะรูปร่างอันเย้ายวนของเซียวหยูซวนนั้นชวนให้เพ้อฝันและอยากจะให้ตัวเองเป็นชายหนุ่มที่ได้สัมผัสกับเธออย่างใกล้ชิดในเวลานี้
“ดอกไม้ติดอยู่ในโคลนตม!”บางคนอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเซียวหยูซวนและจี้เฟิงด้วยความอิจฉา
แน่นอนว่าในเวลานี้จี้เฟิงไม่สนใจสายตาและความคิดของคนอื่นๆมือที่แข็งแกร่งของเขาลูบเอวที่เรียวบางและเด้งนุ่มของเซียวหยูซวนไปมา พร้อมกับลิ้มรสริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มที่เนียนนุ่มของเธอ
“อ่า..”หลังจากนั้นไม่นานจี้เฟิงก็ยอมหยุดจูบเซียวหยูซวนอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ในตอนนี้เซียวหยูซวนรู้สึกหายใจติดขัดเล็กน้อย
เมื่อจี้เฟิงมองไปยังดวงตาที่พร่ามัวและใบหน้าสวยที่แดงก่ำของเซียวหยูซวนจี้เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“อ๊ะ!”จู่ๆเซียวหยูซวนก็เหมือนจะได้สติขึ้นมา เธอรีบผละออกจากจี้เฟิงอย่างรวดเร็ว แต่อย่างไรก็ตามอ้อมแขนอันทรงพลังของจี้เฟิงทำให้การดิ้นรนของเธอนั้นไร้ประโยชน์ เธอจึงทำได้แค่เพียงอยู่ในอ้อมแขนของเขาต่อไป
“อะ..ไอ้เด็กบ้า ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้!” เซียวหยูซวนถามด้วยความเขินอายและทำตัวไม่ถูก
“เพราะผมชอบคุณแล้วคุณล่ะ ไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้เหรอ” จี้เฟิงกล่าวพลางบีบมือที่แข็งแกร่งของเขาที่เวลานี้จับเอวของเซียวหยูซวนอยู่
“อา~!”เซียวหยูซวนรู้สึกสยิว เธออดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ใบหน้าของเธอแดงก่ำจนเหมือนกับมีเลือดออก
จี้เฟิงทำให้เธอรู้สึกอับอายมากเธออยากจะตำหนิเขาสำหรับพฤติกรรมที่หยาบคายของเขา อย่างไรก็ตามดวงตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาของเธอดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของการตำหนิเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเต็มไปด้วยความเย้ายวนและความต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุดผ่านสีหน้าและแววตาของเธอ เมื่อจี้เฟิงเห็นแบบนี้มันจึงทำให้ร่างกายของเขาเกิดการตอบสนองขึ้นมาทันที
ทันใดนั้นเองเซียวหยูซวนก็รู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างดันสะโพกของเธอตั้งแต่เธอเติบโตมาจนเป็นผู้ใหญ่แม้เธอจะไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน แต่เธอก็รู้ว่ามันคืออะไร ดังนั้นใบหน้าสวยงามของเธอที่แดงมากอยู่แล้วจึงยิ่งแดงก่ำมากขึ้นไปอีกจนตอนนี้สีแดงนั้นไล่ไปจนถึงใบหูของเธอแล้ว
“เด็กบ้า!”เซียวหยูซวนสบถเบาๆ “ปล่อยฉันได้แล้วคนอื่นมองกันใหญ่แล้ว!”
“ผมจะปล่อยคุณไปก็ได้แต่คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลยว่าคุณชอบมันรึเปล่า” จี้เฟิงถามพร้อมกับรอยยิ้ม
“ฉันไม่ชอบ!”เซียวหยูซวนตอบอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้นจี้เฟิงก็ก้มลงไปจูบที่แขนของเธอทันที แม้เธอจะชอบความรู้สึกแบบนี้ แต่มันก็อยู่ในที่สาธารณะ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องรู้สึกเขินอายตามสัญชาตญาณของลูกผู้หญิง มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะไม่ยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงของเธอออกมาง่ายๆ
“ไม่ชอบ”จี้เฟิงขึ้นเสียงเล็กน้อยแต่ก็อมยิ้มพร้อมกับพูดว่า “พอดีเลย ผมชอบทำในสิ่งที่คนอื่นไม่ชอบซะด้วย ในเมื่อคุณไม่ชอบผมก็จะทำมันอีกครั้ง!”
เขาก้มศีรษะลงและกำลังจะจูบไปที่ริมฝีปากสีแดงของเซียวหยูซวนอีกครั้ง
“อย่านะ!”มือเล็กๆของเซียวหยูซวนรีบปิดปากของจี้เฟิงและพูดอย่างเขินๆ “ทำไมนายเป็นคนหน้าด้านได้ขนาดนี้ นายรู้ตัวหรือเปล่าว่านายกำลังทำเรื่องไม่เหมาะสมกับฉันอยู่ นายกำลังทำผิดกฎหมายอยู่นะ!”
“แน่นอนผมรู้แต่ถ้าคุณยังไม่ตอบตามความจริง ผมก็จะทำมันอีกครั้งแล้วค่อยยอมมอบตัว” จี้เฟิงยิ้มเจ้าเล่ห์
“โอเคโอเค ฉันชอบ! พอใจรึยัง” เซียวหยูซวนตอบอย่างรวดเร็วด้วยความเขินอาย เมื่อเห็นแล้วว่ายังไงจี้เฟิงก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆแน่
“จริงเหรอ!”จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะถามย้ำอีกครั้ง เขาจ้องไปที่ดวงตาคู่สวยของเซียวหยูซวนที่ดูเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง
“จริง!”
จี้เฟิงยิ้มกว้าง“เมื่อกี้คุณชอบเหรอ”
“ชอบ!”
“ถ้าผมปล่อยคุณไปคุณจะชอบมั้ย”
“ดี!”
“ชอบหรือไม่ชอบ”
“….ชอบ!”
“คุณชอบผมมั้ย”
“ชอบ…ไม่! ฉันไม่รู้!” เซียวหยูซวนตอบตกลงทันทีแต่เธอก็รีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว
จี้เฟิงจ้องมองไปที่ดวงตาของเซียวหยูซวนอย่างลึกซึ้งจนเธอมีอาการลุกลี้ลุกลนจากนั้นเขาก็ถามอีกครั้งว่า “คุณไม่ชอบผมจริงๆเหรอ”
“เรื่องแบบนี้คุณต้องเป็นคนบอกฉันมั้ยล่ะ”อารมณ์ของเซียวหยูซวนในเวลานี้นั้นซับซ้อนมาก
“แน่นอนผมชอบคุณ!” จี้เฟิงพูดโดยไม่ลังเล โอกาสเช่นนี้มีไม่มาก หากในอนาคตเซียวหยูซวนไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูด ก็เกรงว่าคงจะเป็นเรื่องยาก
“แล้วนายคิดว่าฉันชอบนายได้งั้นหรือ”เสียงของเซียวหยูซวนดังขึ้นเล็กน้อย “ถ้าฉันชอบนายเข้าจริงๆ นายคิดว่าฉันจะทำอะไรได้ ในเมื่อนายก็มีถงเล่ยอยู่แล้ว แถมเธอยังเคยเป็นนักเรียนของฉันมาก่อนด้วย แล้วจะให้ฉันไปต่อสู้แย่งชิงผู้ชายคนเดียวกันกับนักเรียนของตัวเองยังงั้นเหรอ? เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้จี้เฟิงก็ยิ้มออกมาทันที
“ยังมีหน้ามายิ้มอีกเหรอ!”เซียวหยูซวนรู้สึกทั้งอายและโกรธในเวลาเดียวกัน เธอเข้าใจว่าจี้เฟิงนั้นกำลังหัวเราะเยาะเธอ
จี้เฟิงยิ้มและถามว่า“ก็ถ้าคุณคิดอย่างนั้นจริงๆ ทำไมเมื่อกี้คุณถึงจูบตอบผมล่ะ”
อ่ะ…
เซียวหยูซวนเม้มปากใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง“ใคร ใครจูบตอบนาย!”
“ฮ่าฮ่า~”ทันใดนั้นจี้เฟิงก็หัวเราะอย่างห้ามไม่ได้
“เจ้าเด็กบ้าหน้าด้านไร้ยางอาย นายกล้าล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันได้ยังไง!” เซียวหยูซวนรู้สึกอับอายมากเธออดไม่ได้ที่จะทุบตีจี้เฟิงที่ไหล่ของเขาสองสามครั้ง ในแววตาของเธอมีร่องรอยแห่งความเสียใจอยู่ไม่น้อย “ในเมื่อนายกับถงเล่ยก็รักกันดี แล้วทำไมนายถึงต้องมายั่วโมโห มาล้อเล่นกับความรู้สึกฉันด้วย!”
จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะยิ้ม“ก็เพราะผมชอบคุณ”
เมื่อได้ยินคำพูดที่ชัดเจนจริงจังโดยไม่มีความลังเลเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของจี้เฟิงเลยความรู้สึกวาบหวามก็พุ่งเข้าสู่หัวใจของเซียวหยูซวนอีกครั้ง แต่เมื่อนึกถึงสถานะของเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว “นายชอบฉัน แล้วถงเล่ยล่ะ?”
“ผมก็ชอบถงเล่ยเช่นกันความรู้สึกที่ผมมีให้คุณกับถงเล่ยนั้นเหมือนกันและมันก็เป็นความรู้สึกจากใจจริงของผม!” จี้เฟิงพูดอย่างจริงจัง
“ไร้ยางอาย!”เซียวหยูซวนก่นด่าด้วยความโกรธ “พวกผู้ชายนี่มันก็เหมือนๆกันหมด กินข้าวจากชามแต่ก็ยังมองไปที่หม้อ! นายก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นเลย!”
จี้เฟิงส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า“แม้ผลสุดท้ายผมจะมีความต้องการเหมือนผู้ชายทั่วๆไป แต่จุดเริ่มต้นของผมนั้นแตกต่างจากพวกเขา”
“ต่างยังไง!”เซียวหยูซวนกล่าวอย่างโกรธๆ “พวกผู้ชายวันๆก็หมกมุ่นแต่เรื่องแบบนั้น สุดท้ายก็คบหาผู้หญิงเพียงเพราะต้องการแค่ร่างกาย!”
“คนพวกนั้นมุ่งหน้าไปที่ร่างกายของผู้หญิงแต่ผมมุ่งเน้นไปที่คุณ” จี้เฟิงกล่าวยิ้มๆ
“นั่นแตกต่างกับคนอื่นแล้วเหรอ”เซียวหยูซวนลุกขึ้นเตรียมที่จะจากไปอีกครั้ง “สุดท้ายแล้วเป้าหมายของผู้ชายก็คือร่างกายของผู้หญิงอยู่ดี!”
“แต่สำหรับคุณผมต้องการทั้งร่างกายและหัวใจ!”จี้เฟิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“นาย…”เซียวหยูซวนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ จี้เฟิงอาศัยจังหวะที่เซียวหยูซวนกำลังลังเล ดึงเธอเอาไว้ให้เธอนั่งลง ไอลีนโนเวล
“อ๊ะ!นายจะทำอะไร!”
จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อยเขาจ้องมองไปที่ดวงตาของเซียวหยูซวนด้วยท่าทีสงบนิ่งและพูดอย่างจริงจังเคร่งขรึม “หยูซวน ผมชอบคุณ!”
“อืม!”หยูซวนตอบแบบกระแทกเสียงแต่หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
“ฮ่าฮ่า~”จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ
“นาย..!หัวเราะอะไรนักหนา!” เซียวหยูซวนจ้องเขม็งไปที่จี้เฟิงและถามอย่างขุ่นเคือง เห็นได้ชัดว่าเธอยังมีความรู้สึกโกรธอยู่เล็กน้อย แต่เธอนั้นรู้สึกเขินอายมากกว่ากับการที่จี้เฟิง ‘กลั่นแกล้ง’ เธอในตอนนี้
“ไม่มีอะไรแค่หัวเราะเฉยๆ” จี้เฟิงส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
นั่นเป็นเพราะเซียวหยูซวนในเวลานี้นั้นหน้าแดงด้วยความเขินอายแต่กลับขมวดคิ้วเพราะความโกรธมันจึงเป็นภาพที่น่ารักจนทำให้จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะด้วยความเอ็นดู อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดเรื่องนี้ให้เธอรู้
ดูเหมือนว่าเซียวหยูซวนจะเข้าใจอะไรบางอย่างเธอรู้ว่าจี้เฟิงไม่มีทางหัวเราะเยาะความรู้สึกของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ในเวลานี้ไม่มีความโกรธอยู่ในแววตาของเธอแล้ว แต่กลับมีความซับซ้อนเป็นประกายอยู่ในดวงตาที่สวยงามของเธอ
ถึงแม้ระหว่างเธอกับจี้เฟิงจะมีกำแพงของถงเล่ยกั้นขวางแต่การจู่โจมด้วยจูบของจี้เฟิงนั้นทำให้เธอเข้าใจได้ในทันทีว่าจี้เฟิงได้เข้ามาตราตรึงอยู่ในหัวใจของเธอแล้วและคงเป็นไปไม่ได้ที่ชีวิตนี้เธอจะลืมผู้ชายคนนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอคิดถึงถงเล่ย เธอก็ต้องเก็บซ่อนอารมณ์ความรู้สึกไว้อย่างไม่เต็มใจ ดังนั้นเธอจึงได้แต่ถอนหายใจ
“เจ้าตัวเล็กฉันคงปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันก็ชอบนายเหมือนกัน!” หลังจากที่หยุดคิดอยู่สักพัก เซียวหยูซวนก็ยอมรับในที่สุด
ทันใดนั้นใบหน้าของจี้เฟิงก็มีรอยยิ้มที่สดใสตั้งแต่จุดเริ่มต้นของความเย็นชาของเซียวหยูซวนจนมาถึงจูบที่ร้อนแรงอย่างกะทันหัน จนกระทั่งตอนนี้เซียวหยูซวนก็ยอมรับหัวใจของเธอในที่สุด
“อย่ารีบดีใจเร็วเกินไปนักต่อให้ฉันยอมรับว่าฉันชอบนาย แต่ก็ไม่มีความจำเป็นที่เราจะต้องมีความสัมพันธ์ใดๆต่อกัน!” เมื่อเห็นท่าทางของจี้เฟิงเซียวหยูซวนก็รู้สึกโกรธขึ้นมาอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถึงนึกถงเล่ยแฟนตัวจริงของจี้เฟิงความรู้สึกผิดก็ผุดขึ้นมาในจิตใจของเธอ
จี้เฟิงสะดุ้งทันที“ในเมื่อคุณยอมรับว่าคุณชอบผม ผมก็ควรที่จะดีใจและมีความสุข ไม่ถูกเหรอ”
เซียวหยูซวนถอนหายใจ“ที่ฉันบอกว่าฉันชอบนาย มันก็แค่เพราะฉันไม่อยากโกหกตัวเอง แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะให้ฉันคบหากับนายในฐานะแฟนอีกคนหนึ่ง”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง”จี้เฟิงรีบถามอย่างรวดเร็ว
“ถ้านายอยากให้ฉันยอมเป็นแฟนของนายมันก็ต้องมีกระบวนการฉันคือเซียวหยูซวน ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่มีใครต้องการ! แล้วจะให้ฉันเป็นฝ่ายจีบนายก่อนงั้นเหรอ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงราคาถูกแบบนั้น!” เซียวหยูซวนกล่าวอย่างโกรธเคือง
จี้เฟิงยิ้มอย่างขมขื่น“ถ้าอย่างนั้นคุณต้องการกระบวนการแบบไหน”
“นายต้องเป็นฝ่ายจีบฉันและต้องทำอย่างเป็นทางการไม่ใช่ทำเล่นๆ!”เซียวหยูซวนตะคอก “ฉันรู้ดีว่าหากนายทำแบบนี้ถงเล่ยจะต้องรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนแน่นอน แต่นายจะไปจัดการหรือพูดกับเธอด้วยวิธีไหนนั่นก็เป็นปัญหาของนาย ไม่เกี่ยวกับฉัน! อย่างไรก็ตามคนอื่นๆต้องรับรู้ว่านายเป็นคนที่ตามจีบฉัน ไม่ใช่ฉันที่เป็นฝ่ายต้องการนายและตามจีบนายจนอาจจะทำให้คนอื่นต้องมาดูถูกเหยียดหยาม!”
ทันใดนั้นหัวใจของจี้เฟิงก็รู้สึกสั่นไหวทันทีเมื่อเซียวหยูซวนพูดมาขนาดนี้แล้วเขาจะไม่เข้าใจเจตนาของเธอได้อย่างไร
เป็นเพราะเขามีถงเล่ยอยู่เซียวหยูซวนจึงไม่อยากที่จะกลายเป็นผู้หญิงไม่ดีที่แย่งแฟนของคนอื่น แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธความความรู้สึกของตัวเองได้ เธอจึงพูดให้จี้เฟิงเป็นฝ่ายแสดงความจริงใจและความรู้สึกที่มีต่อเธออย่างเปิดเผย และหาวิธีที่จะทำให้ถงเล่ยยอมรับเรื่องนี้โดยธรรมชาติอีกแง่หนึ่งมันจะได้ไม่เหมือนกับทำเรื่องนี้ลับหลังถงเล่ย
ความรักของเซียวหยูซวนที่มีต่อจี้เฟิงนั้นจริงจังและหนักแน่นมากจริงๆ
“หยูซวน..ขอบคุณ” จี้เฟิงกล่าวด้วยความซาบซึ้ง มีความรู้สึกอบอุ่นไหลเวียนอยู่ในหัวใจของเขาทันที
“สามเดือนฉันให้เวลานายแค่สามเดือนเท่านั้น!” นิ้วเรียวยาวขาวสวยสามนิ้วของเซียวหยูซวนชูขึ้นต่อหน้าของจี้เฟิง “ถ้าภายในสามเดือนการจีบของนายทำให้ฉันรู้สึกได้ว่านายจริงจังและจริงใจกับฉันจริงๆ ฉันจะยอมตกลงเป็นแฟนกับนาย อย่างไรก็ตามถ้าเกิดสามเดือนฉันยังสัมผัสไม่ได้ว่า นายทำเรื่องนี้อย่างจริงจัง ก็เลิกพูดถึงเรื่องนี้ไปได้เลย แล้วถ้านายใช้วิธีขู่บังคับฉัน ฉันจะออกจากเจียงโจวและจะไม่กลับมาอีกเลย!”
“ตกลงผมสัญญา!” จี้เฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
เซียวหยูซวนกล้าที่จะตัดสินใจในเรื่องที่เธออาจจะต้องเสียใจในภายหลังแต่มันเป็นเรื่องดีสำหรับเขา แล้วทำไมเขาถึงจะไม่กล้าทำอะไรเพื่อเธอบ้างสักครั้ง
ส่วนเรื่องของถงเล่ย…จี้เฟิงรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที แต่ยังเหลือเวลาอีกสามเดือน ระหว่างสามเดือนนี้เขาหวังว่าจะพอมีหนทางและการเปลี่ยนแปลงที่ดีเกิดขึ้น!