The Ultimate Student สุดยอดนักเรียนสมองอัจฉริยะ – บทที่ 188 สตั้นเลย

“จี้เฟิงอย่า…”เสียงร้องห้ามที่แผ่วเบาดังก้องในห้องนั่งเล่นที่เงียบงัน น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไพเราะและมีเสน่ห์ซึ่งไม่ว่าผู้ชายธรรมดาๆคนไหนได้ยินก็คงยากจะห้ามไม่ให้ร่างกายเดือดพล่านและรู้สึกราวกับถูกกระตุ้นอย่างรุนแรง
ภายในห้องนั่งเล่นที่อะพาร์ตเมนต์ของเซียวหยูซวนในขณะนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่อาจจะทำให้ลืมหายใจ
ตอนนี้เซียวหยูซวนที่ถูกจี้เฟิงคร่อมไว้จากด้านบนอย่างกะทันหันจนทำให้ชุดนอนของเธอยุ่งเหยิง ชายกระโปรงถูกเปิดขึ้นมาเหนือหน้าอกมากองอยู่ตรงคอของเธอ โชคยังดีที่ของลับส่วนล่างของเธอถูกปิดบังด้วยชั้นในสีขาวตัวเล็กๆอย่างมิดชิด
เพราะความจริงที่ว่าเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จจึงไม่ได้สวมใส่เสื้อชั้นในและเมื่อกระโปรงชุดนอนของเธอถูกยกขึ้นสูง หน้าอกที่ขาวนวลเนียนได้ปรากฏต่อสายตาของจี้เฟิง จนทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นทันทีอย่างช่วยไม่ได้และสมองของเขาก็ตื้อราวกับมันได้หยุดทำงานไปอยู่ครู่หนึ่ง สิ่งที่ทำให้ร่างกายของจี้เฟิงแทบระเบิดไปด้วยเลือดที่เดือดพล่านในร่างกายก็คือเรือนร่างที่เหมือนปีศาจสาวที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนและเรียวขาขาวราวกับหิมะทั้งสองข้างในเวลานี้ที่กำลังโอบรอบเอวของจี้เฟิงอยู่
เมื่อดึงสติกลับมาได้ภายในเสี้ยววินาทีจี้เฟิงก็ก้มศีรษะของเขาลงไปที่หน้าอกของเซียวหยูซวนอย่างไม่รอช้ามือที่ใหญ่โตและแข็งแรงของเขาก็ไม่ปล่อยให้มันต้องว่างงาน เขาใช้มือของเขาลูบไล้ไปตามร่างกายสัมผัสกับผิวอันนุ่มลื่นของเซียวหยูซวนอย่างอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความดุดัน มีกลิ่นหอมจางๆจากร่างกายของเซียวหยูซวนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆยิ่งกระตุ้นความต้องการของจี้เฟิงจนยากเกินจะห้ามใจ
ในที่สุดมือของจี้เฟิงก็เลื่อนลงไปถึงร่างกายส่วนล่างของเซียวหยูซวนเขาค่อยๆดึงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วของเธอออกอย่างช้าๆและค่อยๆเอนตัวเข้าใกล้เซียวหยูซวนมากขึ้น
“อ๊ะ!”เซียวหยูที่ไม่รู้จะทำอย่างไรร้องครวญออกมาเบาๆ
แต่เสียงนี้ทำให้จี้เฟิงเหมือนกับตื่นขึ้นจากฝันเขาหยุดการกระทำของเขาทั้งหมดในทันที
“หยูซวนคุณไม่ชอบหรือ” จี้เฟิงที่ยังคงอยู่เหนือร่างกายอันบอบบางของเซียวหยูซวนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“ไม่..ไม่ใช่แบบนั้น แต่ฉันแค่.. ฉันต้องการให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในคืนแต่งงาน…” เซียวหยูซวนกล่าวเบาๆด้วยความเขินอาย
ทันใดนั้นร่างกายของจี้เฟิงก็ถึงกับแข็งทื่อไปเล็กน้อยเขาเหลือบมองไปที่ใบหน้าอันสวยงามของเซียวหยูซวนด้วยแววตาเศร้าหมองเล็กน้อย และในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นนั่งและหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเพื่อสูบมัน
คืนแต่งงาน!
จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเขาเกรงว่าระหว่างเขากับเซียวหยูซวนจะไม่มีคืนแต่งงานเกิดขึ้นในชีวิตนี้ เว้นเสียแต่ว่าเขาจะเลิกกับถงเล่ยแต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
ใบหน้าของเซียวหยูซวนเวลานี้เป็นสีแดงเข้มและเมื่อเธอเห็นจี้เฟิงลุกขึ้นเธอก็รีบลุกขึ้นนั่งจัดชุดนอนของเธอให้กลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว
เธอยิ้มอย่างเขินอายเมื่อมองไปที่ใบหน้าของจี้เฟิงอย่างลึกซึ้งและอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า“เป็นอะไร โกรธเหรอ?”
จี้เฟิงส่ายหัวและถอนหายใจเบาๆ“เปล่า ผมแค่รู้สึกว่า… ผมขอโทษนะหยูซวน”
“คนโง่!นายกำลังคิดอะไรอยู่ นี่มันเป็นการตัดสินใจของฉัน ถ้านายยังลำบากใจในเรื่องนี้เราจะมีความสุขร่วมกันได้ยังไง”เซียวหยูซวนยิ้มบางๆและจับแขนของจี้เฟิง “สามีฉันคิดว่าคุณกำลังเข้าใจคำว่าคืนแต่งงานที่ฉันเพิ่งพูดไปผิด ที่ฉันพูดแบบนั้นฉันไม่ได้ต้องการให้คุณแต่งงานกับฉันแบบนั้น…”
“เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ”จี้เฟิงผงะแล้วถามด้วยความประหลาดใจ “แล้วที่คุณบอกว่าไม่ได้ต้องการให้ผมแต่งงานกับคุณมันหมายความว่ายังไง”
“ใช่แล้วฉันเรียกนายว่าสามี!” เซียวหยูซวนย่นจมูกและบ่นด้วยท่าทางที่น่ารัก “ทำไม นายทำกับฉันแบบนี้แต่นายไม่ได้ต้องการให้ฉันเป็นของนายตลอดไปงั้นเหรอ?”
“ต้องการสิ!”จี้เฟิงดีใจมาก เขาพยักหน้าอย่างแรง “ผมจะไม่ต้องการคุณได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ต้องการผม ผมก็จะไล่ตามคุณและไม่มีวันปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!”
“งั้นฉันก็คงจะไม่สามารถทำอะไรกับคุณได้มากกว่านี้และฉันคงต้องบอกกับถงเล่ยว่านายบังคับฉัน!” เซียวหยูซวนพูดยิ้มๆ　　ทันใดนั้นจี้เฟิงก็กลับมามีสีหน้าที่เศร้าหมองอีกครั้งเขายิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “หยูซวน คุณจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยเหรอ”
“ไม่ได้เหรอ”เซียวหยูซวนยิ้มมุมปาก
“โอเคๆผมยอมแล้ว” จี้เฟิงยกมือยอมแพ้ “แล้วที่คุณเพิ่งพูดเมื่อกี้ เกี่ยวกับคืนแต่งงานแต่ก็ไม่ได้จะแต่งงานกันผม มันหมายความว่ายังไง”
“หึ!นายคิดแต่จะเอาเปรียบฉันอย่างเดียวเลยหรือไงเจ้าเด็กลามก!” เซียวหยูซวนอดไม่ได้ที่จะถลึงตาใส่เขาจากนั้นเธอก็ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่รู้ว่าฉันเป็นหนี้คุณตั้งแต่ชาติที่แล้วหรือเปล่าพระเจ้าถึงได้ให้ฉันใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อชดใช้ให้กับคุณ ทีนี้กลับมาที่เรื่องการแต่งงาน ไม่ว่าอย่างไรคุณก็ต้องแต่งงานกับถงเล่ยอยู่แล้วใช่มั้ย?”
จี้เฟิงได้แต่ยิ้มอย่างเศร้าๆและพยักหน้าด้วยความลำบากใจอันที่จริงมันเป็นเรื่องน่าไม่อายที่จะมาพูดถึงเรื่องการแต่งงานกับถงเล่ยต่อหน้าเซียวหยูซวน
“ก็ในเมื่อไม่ว่าอย่างไรมันต้องเป็นแบบนั้นฉันก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคุณเหมือนที่คุณต้องจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการกับถงเล่ย แต่ถ้าคุณต้องการให้ฉันติดตามคุณไปในฐานะภรรยาคนหนึ่ง คุณไม่คิดหรือว่าอย่างน้อยคุณก็ต้องทำพิธีร่วมสาบานกับฉัน แม้ว่าเราจะทำเรื่องนี้กันเพียงแค่สองคนก็ตาม!” หลังจากพูดอย่างอ่อนโยนและจริงจัง เธอก็ทำเสียงดุขึ้นเล็กน้อยและกล่าวว่า “แล้วแบบนี้คุณยังต้องการให้ฉันเป็นภรรยาของคุณโดยไร้สถานะใดๆอีกหรือเปล่า?”
จี้เฟิงรู้สึกสะเทือนใจทันทีเมื่อได้ฟังความคิดของเซียวหยูซวนเขารู้ดีว่าสิ่งที่เซียวหยูซวนร้องขอเป็นอะไรที่เล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่เธอได้เสียสละเพื่อเขา การจัดงานแต่งงานที่มีเพียงพวกเขาสองคนโดยไร้คนนอกมาเป็นสักขีพยาน การกระทำเช่นนี้มันก็แทบไม่ช่วยให้เซียวหยูซวนมีสถานะใดๆกับเขาในสายตาคนนอกเลย　　จี้เฟิงที่เข้าใจในสิ่งนี้ดีจะไม่ให้หัวใจของเขาต้องหวั่นไหวได้อย่างไร Aileen-novel
“หยูซวนขอบคุณ…” จี้เฟิงกล่าวเบาๆพร้อมกับเข้าไปโอบกอดร่างกายที่อ่อนนุ่มและผิวที่เนียนเด้งของเซียวหยูซวน
“ขอบคุณเรื่องอะไรฉันถูกปีศาจตัวน้อยบังคับให้ทำแบบนี้ มันไม่ใช่ความตั้งใจของฉันซักหน่อย!” เซียวหยูซวนตะคอกเบาๆ และพิงไหล่ของจี้เฟิงทันทีด้วยใบหน้าที่แต้มไปด้วยรอยยิ้มหวานจางๆและแววตาคู่สวยของเธอก็เต็มไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!”จู่ๆเซียวหยูซวนก็ตัวสั่นและอดไม่ได้ที่จะร้องห้ามอย่างดุๆ “สามี.. หยุดสร้างปัญหาให้ฉันได้แล้ว ฉันไม่สามารถทนต่อไปได้อีก..”
จี้เฟิงแอบเซ็งมือของเขาที่กำลังบีบก้นอันกลมกลึงของเซียวหยูซวนถูกปัดออก เขาจึงจำใจต้องถอยมือกลับมา แต่ก่อนจะทำอย่างนั้นเขาก็ไม่วายสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากซอกคอของเธอ　　การกระทำนี้ของจี้เฟิงทำให้ใบหน้าของเซียวหยูซวนแดงขึ้นทันทีดวงตากลมโตที่แวววาวมองเขาอย่างดุๆ พร้อมกับก่นด่าจี้เฟิงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ปีศาจตัวน้อย ทำไมฉันถึงได้มีสามีเป็นปีศาจจอมขี้โกงชอบเอาเปรียบแบบนี้ไปได้นะ”
จี้เฟิงยิ้ม“ขี้โกง จะเรียกว่าผมเอาเปรียบได้ยังไง ไม่เชื่อก็ลองไปฟ้องกฎหมายครอบครัวดูสิ!”
หลังจากที่พูดจบจี้เฟิงก็อุ้มเซียวหยูซวนขึ้นมาให้เธอนอนบนตักแล้วตบไปที่ก้นของเธอสองครั้ง
“แปะ~!แปะ~!”
“อ๊า~!”เซียวหยูซวนอดไม่ได้ที่จะร้องครางออกมาเบาๆ ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำราวกับเลือดทั้งตัวได้ไหลมารวมกันที่ใบหน้าของเธอ และในขณะเดียวกันนั้นขาของเธอก็หนีบเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
ทันใดนั้นเองจี้เฟิงก็ได้กลิ่นอะไรบางอย่างมันเป็นกลิ่นเดียวกันกับที่ร้านกาแฟก่อนหน้านี้ และนั่นก็ทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่ามันคืออะไร
“ปรากฏว่าเซียวหยูซวนนั้นรู้สึก ‘มีความสุข’ อีกครั้งภายใต้สถานการณ์เช่นนี้…” ในขณะที่จี้เฟิงกำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ เซียวหยูซวนก็ดิ้นและรีบลงมานั่งข้างๆจี้เฟิง
“ปีศาจน้อยเลิกล้อเล่นกับพี่สาวแบบนี้ได้แล้วนะ ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆด้วย!” เซียวหยูซวนตะโกนเบาๆด้วยความเขินอาย
จี้เฟิงยิ้ม“หยูซวน อ๊ะ! พี่สาว ร่างกายของพี่สาวนี่ไวต่อการสัมผัสจริงๆ” จี้เฟิงพูดหยอกพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
เซียวหยูซวนกลับมาหน้าแดงอีกครั้งด้วยความเขินอายเธอถลึงตามองไปที่จี้เฟิงอย่างดุๆ แต่อย่างไรก็ตามดวงตาที่แวววาวราวกับแม่น้ำในฤดูใบไม้ร่วงของเธอมันไม่ได้ทำให้จี้เฟิงรู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่มันยิ่งกลับทำให้จี้เฟิงเหมือนถูกดึงดูดไปด้วยเสน่ห์อันล้นเหลือของเธอจนทำให้หัวใจของเขาลุกเป็นไฟ　　“ผมสงสัยว่ากลิ่นกายของคุณมันมาจากอะไรกันแน่ผมว่ายังไงมันก็ไม่น่าจะใช่กลิ่นของเจลอาบน้ำ เพราะเจลอาบน้ำไม่น่าเป็นกลิ่นที่หอมสดชื่นแบบนี้!” จี้เฟิงที่สงสัยในเรื่องนี้อดไม่ได้ที่จะถามออกมาตรงๆ มันเป็นกลิ่นที่เขามั่นใจว่ามาจากเซียวหยูซวนแน่นอน
อ๊ะ..!
ใบหน้าของเซียวหยูซวนที่เพิ่งจะหายแดงกลับแดงขึ้นมาอีกครั้ง“มันจะมีกลิ่นอะไรได้ยังไง!”
“อืม..ผมได้กลิ่นจริงๆนะ มันหอมและมันยังกระตุ้นความรู้สึกผมแปลกๆ.. มันเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ ซึ่งผมแน่ใจว่ามันไม่ได้มาจากกลิ่นปรุงแต่งหรือสารเคมีใดๆ มันหอมสดชื่นเหมือนกลิ่นดอกไม้ตามธรรมชาติ… หรือว่า… ไม่มีทาง!”
ในขณะที่พูดอยู่จี้เฟิงก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออกเขาหันไปมองที่เซียวหยูซวนทันที ความประหลาดใจฉายชัดอยู่บนใบหน้าเขาโดยไม่ปิดบัง “หยูซวนกลิ่นที่ผมรับรู้ในตอนนี้หรือว่ามันจะเป็น… กลิ่นกายของคุณ!”
กลิ่นหอมที่ทำให้สดชื่นโดยไม่ต้องมีเคมีใดๆเข้ามาปรุงแต่งเจือปนมันเป็นกลิ่นของธรรมชาติที่ไม่ใช่กลิ่นของเจลอาบน้ำหรือมาจากเครื่องสำอางอื่นๆอย่างแน่นอน ดังนั้นมันจึงเหลือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือกลิ่นนี้มาจากร่างกายของเซียวหยูซวนโดยตรงเท่านั้น!
ใช่!มันต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!
เมื่อได้ยินคำพูดและการวิเคราะห์อย่างไม่เกรงใจของจี้เฟิงมันก็ยิ่งทำให้ใบหน้าของเซียวหยูซวนต้องแดงก่ำแต่สุดท้ายเธอก็พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“อ่ะฮ่า!”จี้เฟิงยิ้มร่าด้วยความดีใจทันที “ผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยที่ได้แฟนมีกลิ่นกายที่หอมโดยธรรมชาติ!”
เซียวหยูซวนหญิงสาวที่หน้าตาสวยงามรูปร่างก็มีเสน่ห์น่าหลงใหลนอกจากร่างกายของเธอจะไวต่อการสัมผัสแล้ว ร่างกายของเธอยังมีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่ใช่กลิ่นตัวที่ไม่พึงประสงค์อย่างที่คนทั่วไปมักจะมี ผู้หญิงแบบนี้เกรงว่าคงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วในโลกนี้ จี้เฟิงจึงคิดว่าเขาโชคดีมากที่ได้ผู้หญิงอย่างเซียวหยูซวนมาเป็นเมียของเขา
“หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว!”เซียวหยูซวนดุด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขินอาย
จี้เฟิงหัวเราะและพูดว่า“หยูซวนไม่เห็นมีอะไรจะต้องอายเลย มีแต่คนอื่นจะอิจฉาคุณมากกว่า!”
เซียวหยูซวนที่อยู่ในชุดนอนสีขาวหันไปมองจี้เฟิงและพูดด้วยเสียงเบาๆว่า“คุณก็พูดง่าย! มันเป็นเพราะกลิ่นกายฉันนี่แหละ ฉันถึงมักจะถูกคนอื่นมายุ่มย่ามวุ่นวายแทบจะตลอดเวลาสมัยเรียนวิทยาลัย ซึ่งตอนนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนพูดเรื่องนี้ออกไป และมันก็มีคนมาคอยรบกวนฉันมากขึ้นเรื่อยๆ และมันก็เป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก!”
“ฮ่าฮ่าเป็นโชคดีของผมจริงๆที่ตอนนั้นคุณไม่ยอมรับคนอื่น ไม่อย่างนั้นผมคงต้องเสียใจมากแน่ๆ!” จี้เฟิงยิ้มกว้าง　　“คนบ้า!”เซียวหยูซวนก็หัวเราะตามจี้เฟิงเบาๆ แต่จู่ๆเธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “เลิกสูบบุหรี่ได้แล้ว!”
เซียวหยูซวนดึงบุหรี่ออกจากมือของจี้เฟิงและโยนมันลงไปในแก้วน้ำที่อยู่ใกล้ๆเธอ“ตอนเรียนตั้งใจแบบนี้หรือเปล่า ทำไมถึงได้เรียนรู้ที่จะสูบบุหรี่!”
“ของแบบนี้สำหรับลูกผู้ชายมันไม่จำเป็นต้องเรียนรู้พวกเราเกิดมาเพื่อสิ่งนี้!” จี้เฟิงยิ้ม
“จ้ะพ่อลูกผู้ชาย!” เซียวหยูซวนมองจี้เฟิงด้วยแววตาอ่อนโยนและหัวเราะคิกคัก เธอรู้สึกมีความสุขมากเมื่อได้ใช้เวลาร่วมกันกับจี้เฟิง
“หยูซวนจะเป็นไรมั้ยถ้าผมจะขอนอนค้างที่นี่ในคืนนี้” จี้เฟิงพูดอย่างแผ่วเบาด้วยแววตาอ้อนวอน
“ไม่เป็นไร!ฉันกำลังต้องการยามรักษาการณ์ห้องนั่งเล่นอยู่พอดีเลย นอนที่นี่ให้สบายแล้วกันนะ คิกคิก~!” เซียวหยูซวนหัวเราะคิกคัก　　จี้เฟิงอดไม่ได้ที่จะโวยวาย“นี่คือวิธีที่คุณใช้ดูแลสามีของคุณอย่างนั้นเหรอ”
“นี่เจ้าปีศาจน้อยการดูแลแบบนี้ก็ดีมากแล้วนะ รู้มั้ยว่าไม่เคยมีใครได้เข้ามาในอะพาร์ตเมนต์ของฉันเลยนะ!” หลังจากที่เซียวหยูซวนพูดจบเธอก็รีบกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและวิ่งหนีไป “ฉันไปนอนก่อนแล้วกัน ฝันดีค่ะสามี!”
“ปัง!”
จี้เฟิงลุกขึ้นตามไปที่ประตูห้องนอนของเซียวหยูซวนที่เพิ่งถูกปิดเขาลองดึงอยู่สองสามครั้งจากนั้นก็ตัดใจและอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น “เฮ้อ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ฉันคงต้องพยายามอย่างหนักเลยสินะเนี่ย!”