ตอนที่ 2 อย่าผิดสัญญานะ (2)
ชายหนุ่มไม่ตอบ ทว่าทั้งตัวของเขาแผ่รังสีออร่าอันเย็นยะเยือกออกมา ทำให้อันซย่าซย่าที่ยืนอยู่ด้านนอกตัวรถถึงกับผงะถอยหลังไปสองก้าว
เธอไม่เคยเจอใครที่ดูเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้มาก่อนเลย
ชายหนุ่มเอ่ยตอบด้วยเสียงเย็นชาเอื่อยๆ แต่น้ำเสียงเขากลับน่าฟังอย่างน่าประหลาด “จะจ่ายผมด้วยเนื้อตัวงั้นเหรอ ขอโทษนะ แต่ปีนี้เนื้อหมูราคาไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
หญิงสาวงงงัน ตาจ้องมองเหม่ออยู่ครู่หนึ่งกว่าจะเข้าใจว่าเขาเพิ่งเรียกเธอว่าหมูตอน!
“นาย…” อันซย่าซย่าแทบสำลักคำพูดออกไปแล้ว “งั้นก็บอกมาสิว่าอยากให้ฉันทำยังไง!”
ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ตอบอะไรก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆ เข้ามาใกล้ เขาโค้งคำนับอย่างนอบน้อมให้ชายหนุ่มในเบาะด้านหลังพลางพูด “นายน้อยครับ กระผมขอโทษที่มาช้า”
“ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงไม่ต่างจากเมื่อครู่
เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนขับรถ แค่กราดตามองแวบเดียวเขาก็รู้ในทันทีเลยว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้าก่อนจะพูดกับอันซย่าซย่าด้วยน้ำเสียงดุๆ “ถ้าผมเดาไม่ผิด นี่ควรจะถือเป็นความผิดจากรถของฝั่งคุณเต็มๆ เลยนะครับ คุณผู้หญิง”
อันซย่าซย่าผงะไปนิดหนึ่ง ชายหนุ่มดูเหมือนอยากจะตอกย้ำเรื่องนั้นเข้าไปอีกพลางสำทับ “หวัง เธอเพิ่งบอกว่าเธอจะชดใช้ให้สองร้อยหยวน นายคิดว่าไง”
คนขับรถกลอกตาใส่ทันที ชี้หน้าเธอก่อนตะเบ็งเสียง “คุณรู้บ้างไหมว่ารถคันนี้น่ะมูลค่ากี่ล้าน รู้บ้างไหมว่าค่าซ่อมรถคันนี้มันแพงแค่ไหน แล้วรู้หรือเปล่าว่าคนที่นั่งอยู่ในรถคันนี้น่ะคือใคร…”
ก็เธอไม่รู้จริงๆ นี่…
อันซย่าซย่าส่ายหน้า
คนขับรถโกรธจัดจนรู้สึกเสียดหน้าอก เขาต้องตบหน้าอกตัวเองเบาๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองลง
ชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ในรถมองดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความเพลิดเพลิน เขาอดมองเธอไม่ได้
เธอสวมชุดกระโปรงแบบติดกันสีขาว ผมยาวประบ่า รูปร่างหน้าตาดูบอบบาง โดยเฉพาะดวงตาที่สว่างสดใสราวกับดาวที่ส่องประกายอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน
อันที่จริงแล้วเธอถือเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว…ทรวดทรงองเอวก็ดีด้วยสิ เขาแอบเห็นต้นขาขาวๆ ของเธอแวบหนึ่งตอนที่เธอยกชายกระโปรง…
มือถือสั่นสองครั้ง เขาจึงมองดูผ่านๆ คิ้วขมวดเล็กน้อยก่อนจะออกคำสั่งกับคนขับ “เดี๋ยวค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง ตอนนี้พาฉันไปสนามบินก่อน”
ชายหนุ่มกดลดกระจกด้านหลังฝั่งเขาลงและกระดิกนิ้วเรียกให้อันซย่าซย่าเดินมาหา
หญิงสาวตาเบิกโตจ้องมองไปยังนิ้วเรียวยาวของเขาและก่อนที่จะทันรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป เธอก็เดินเข้าไปหาเขาเสียแล้ว
ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลางดงามอย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้
คิ้วเรียวได้รูป ดวงตาดำขลับและริมฝีปากบาง… มีแววของความสูงศักดิ์แฝงอยู่ภายในความหล่อเหลานั้น ไฝเม็ดเล็กจิ๋วใต้ตาซ้ายยิ่งส่งให้ใบหน้าของเขาดูมีสเน่ห์สะกดใจยิ่งขึ้นไปอีก
“เอาโทรศัพท์เธอมา” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกอันมีเสน่ห์ราวกับเสียงซอ
อันซย่าซย่าได้แต่ยื่นโทรศัพท์ให้โดยไม่แม้แต่จะคิด
ชายหนุ่มรับโทรศัพท์มือถือไป พิมพ์หมายเลขของเขาอย่างรวดเร็วก่อนจะกดโทรออก จากนั้นมือถือของเขาเองก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้น เขายื่นโทรศัพท์คืนให้เธอ
“อย่าผิดสัญญาล่ะ”
แล้วรถปอร์เช่คันนั้นก็แล่นออกไปไกลจนลับตา
เมื่อเฉียวมู่กลับออกมาจากเว่ยยางเอ็นเตอร์เทนเมนต์ อันซย่าซย่าก็ยังคงยืนยิ้มเอ๋อๆ อยู่ที่จุดเดิม
“นี่ๆ เธอถูกผีเข้าหรือไง” เฉียวมู่ถามพลางโบกมือไปมาตรงหน้าอันซย่าซย่า
หญิงสาวยังยิ้มอยู่อย่างนั้น “พี่ ฉันเพิ่งเจอผู้ชายที่หล่อสุดๆ … เขาดูดีมากเลยนะ แถมยังหน้าตาเหมือนกับเซเลบที่ฉันคอยตามด้วย…”
เธอทิ้งท้ายคำพูดไว้เท่านั้น เฉียวมู่ส่งสายตาอยากรู้มองญาติสาว “ปกติแล้วเธอจ้อไม่หยุดเลยถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับพวกเซเลบ แล้ววันนี้ทำไมถึงได้หยุดกลางคันเสียล่ะ”
อันซย่าซย่าหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างลนลานเพื่อเปิดแอปเวยปั๋ว ก่อนจะรีบกลับไปอ่านโพสต์ที่เธอเพิ่งจะก่อสงครามกับพวกติ่งมาหมาดๆ ซึ่งมีรูปภาพของหัวหน้าวงสตาร์รี่ไนต์…
หญิงสาวจ้องจออยู่ประมาณสองวินาทีก่อนจะเบิกตาโพลง!
พระเจ้าช่วย! ผู้ชายคนเมื่อกี้ คือเซิ่งอี่เจ๋อหัวหน้าวงสตาร์รี่ไนต์!
ตัวจริงเสียงจริง!
